Overlord - autor Kugane Maruyama (Wydanie 1/2016)

Zdecydowanie polecam każdemu, akcja rozpoczyna się dosyć powoli ale potem już cytując ,,ruszyła maszyna już nikt nie zatrzyma". Akcja jest poprowadzona fenomenalnie i zachęca do nabycia kolejnej części.

Nie wiem dlaczego tak długo opierałem się temu tytułowi, zdecydowanie majstersztyk. Nie bez powodu kosztuje 30 zł ale także nie daje żadnego powody by te 30 zł żałować Mocne 5. Świat ma w sobie powagę, mroczność a z drugiej strony to protoplasta vrmmorpg. Momona ciężko nie lubić, klimat tej książki jest niepowtarzalny - z pewnością ustanowił schematy dla późniejszych tytułów. Overlord jest niczym podróżnik przedzierający się przez dżunglę macsjacy maczetą i tworzący pierwsza, utartą ścieżkę dla reszty. Grzechem overlorda nie przeczytać, protoplasty gatunku.

Serdecznie polecam,ekranizacje stoją na wysokim poziomie ale nie oddają w pełni nowelek.

Serdecznie polecam,ekranizacje stoją na wysokim poziomie ale nie oddają w pełni nowelek.

Wydanie w języku angielskim nieco lepsze, aczkolwiek milo przeczytać w swoim ojczystym języku. Jedyne co mi się naprawdę nie podoba to tłumaczenie niektórych imion na polski z japońskiego które po przetłumaczeniu wydają się wręcz śmieszne. Aktualnie nie jestem w stanie przypomnieć sobie konkretnego przykładu ponieważ żaden nie zapadł mi w pamięci.

Jedna z nielicznych książek które przeczytałem. Naprawdę polecam.

Kto oglądał anime i ma niedosyt to polecam mu novelke. Bardzo dużo interesujących faktów i ciekawostek w niej znajdziecie, które zostały pominięte w anime

Light novel autorstwa Kugane Maruyama skusiła mnie wpierw swoją animowaną wersją, którą mówiąc szczerze po prostu połknęłam na 2 razy (13 odcinków po 24 min) Pomimo tego, że czytając znałam już fabułę wcale się nie nudziłam, jak to często bywa – pierwowzór jest lepszy. Pierwsze co mnie zaskoczyło – oprawa graficzna, piękne kolorowe dodatki, karty postaci i kolorowe ilustracje, ale zacznijmy od tego czym jest tytułowy Overlord? A raczej kim! Władcą Śmierci – czarownikiem, który dla zdobycia ostatecznej magii stał się nieumartym… w grze. Tak, w interaktywnej grze zwanej Yggdrasil – DMMORPG (Driver Massive Multiplayer Online Role Playing Game), gdzie użytkownik spędza czas w wirtualnym świecie tak jakby znajdował się w rzeczywistości. Temat wirtualnych światów gier w mangach, anime i light novel jest dość mocno eksploatowany ostatnimi czasy, więc uważam, że trudno trafić na coś świeżego i wciągającego, a w tym przypadku się udało. Naszym głównym bohaterem jest Momonga, grający właśnie klasą Overlorda. Momonga to oczywiście pseudonim z gry, a przy okazji dowódca jednej z najlepszych (swego czasu) gildii w świecie Yggdrasil. Jak przystało na Władcę Śmierci prezentował się jako kościotrup, ubrany w czarną szatą, obszytą czarnym i fioletowym materiałem, elegancji jeśli tak to można ująć dodawały liczne ozdoby a w oczodołach tliło się ciemno czerwone światło. To tyle na temat głównej postaci, nie będzie tutaj wspólnie wbijanych leveli z przyjaciółmi i zabaw w wirtualnym świecie, o nie. Historia zaczyna się w ostatni dzień usługi gry, świetność wspaniałej gildii Ainz Ooal Gown której Momonga był jednym z założycieli dawno przeminęła i nikt z dawnych towarzyszy nie został z nim do końca jej trwania. Tutaj mamy trochę wspominek, nostalgii, ostatnie zwiedzenie siedziby gildii – Podziemnego Grobowca Nazarick, gdzie opisy komnat, pomieszczeń i skarbów budzą niemały szacunek i podziw. Po takim właśnie małym spacerku pozostaje tylko czekać na północ (trochę jak kopciuszek) i automatyczne wylogowanie z gry. Jednak nic takiego nie nastąpiło… I zaczyna się zabawa, gra zmienia się w rzeczywistość, NPC czyli postacie sterowane do tej pory przez program ożywają i stają się lojalnymi sługami z własną wolą. O tych postaciach warto więcej wspomnieć gdyż Podziemny Grobowiec Nazarick miał strażników których wygląd i charakterystykę stworzyli członkowie gildii, włożyli w nie swoje upodobania, preferencje i talenty, a więc Momonga zyskał nie tylko lojalne sługi ale i niemałą pamiątkę po towarzyszach. Na uwagę zasługuje postać Albedo – nadzorczyni strażników, postać bardzo piękna, z rogami i czarnymi skrzydłami, której Momonga w ostatnich chwilach gry wpisał do charakterystyki „zakochana w Momondze” co oczywiście nie stwarza żadnych romantycznych nastrojów, a raczej przezabawne sytuacje. Humoru tutaj nie brakuje, już same imiona byłych członków gildii brzmią dość… oryginalnie. Jest Zabulgotany Imbryczek, Herohero, Touch Me, Fasolowe Ciasteczko, Tabula Smaragdina czy Peronchino, pomysłowości autorowi nie brakowało. Zwykle jak to w takich opowieściach bywa bohater rozpacza nad swym losem, lata jak opętany szukając pomocy lub pakuje się w kłopoty, ewentualnie gna przed siebie by być najlepszym i się uwolnić. Nie w tym przypadku. Pierwsze co robi szary pracownik firmy który z gry przeniósł się w inną rzeczywistość? Wzmacnia obronę Nazarick, planuje, knuje i gromadzi informacje! Trzeba powiedzieć, że w końcu ktoś myślący, kto wpierw myśli zanim działa. Nie będzie ratowania świata ani powrotu do domu, Momonga zamierza poznać nowy świat, zdobyć jak najwięcej informacji, działa rozsądnie i niezły z niego strateg. A jak już się pozna nowy świat to nie zaszkodzi go także zdobyć… jak na Władce Śmierci o charakterze skrajnie złym przystało! Historia ciekawa, z humorem, interesującymi postaciami i mnóstwem elementów ze świata mitologii nordyckiej, cóż chcieć więcej? Wielką radochę mogą mieć tu fani gier, gdyż szczegółowość opisu Yggdrasill, a w nim wszystkich potworów, motoryki gry, skilli, przedmiotów jest ogromna. Z niecierpliwością czekam na dalszą historie.

Świetna, piękna :D Niesamowita :P Serdecznie polecam!

Przepiękna okładka. Tłumaczenie jest bezbłędne a co równie ważne są przypisy do bardziej zawiłych terminów co idzie na pewno na plus. Sama książka ma bardzo dobrą fabułę i na pewno sięgnę po kolejne tomy. dostawa błyskawiczna bo w dwa dni. Polecam każdemu fanowi Fantasy.