Otogizoshi: Księga japońskich opowieści (okładka  miękka, 05.2019)

W zasadzie twórczość Osamu Dazai'a poznałem jako wtórną. Pierwotnie Osamu pojawił się w czytanej przeze mnie mandze z serii "Bungou Stray Dogs", gdzie jest główną postacią. To zainspirowało mnie do sięgnięcia po jego twórczość. "Otogizoshi" to zbiór krótkich opowiadań. Czyta się przyjemnie i szybko, mimo często trudnej tematyki. Polecam gorąco.

Super

Otogizōshi: Księga lisich opowieści Po ostatnich przygodach Lisioł zapragnął zanurzyć się w świat orientu. W tym celu skierował swój ciekawski nos w stronę serii „Skarby Orientu” Wydawnictwa Dialog. Tam wyniuchał książkę „Otogizōshi: Księga japońskich opowieści” autorstwa Osamu Dazai. Ów księga to reinterpretacja czterech bajek w wykonaniu słynnego japońskiego pisarza. Brzmi apetycznie? . Pierwsza bajka odsłoniła przed Lisiołem tajemnice czerwonych guzów, sake oraz tańca w ciemnym lesie pełnym demonów – wyzwanie tylko dla osób o stalowych truskawkach! Lisiołowi udało się jednak wybrać odpowiedniego staruszka, dzięki czemu jego kita nie ucierpiała. Ciekawe czy Wam też uda się ta sztuka! . Zadowolony z siebie Lisioł, wyruszył na spotkanie z gadającym żółwiem oraz podwodnym pałacem. Jedzenie i picie bez limitu, w tym wino! Trzeba zmierzyć się jedynie z gderaniem żółwia oraz dobrymi manierami księżniczki. . Trzecia bajka dość mocno wstrząsnęła Lisiołem. Z drugiej strony, nasz futrzak powinien wcześniej się domyślić, że miłość i tortury coś chyba ze sobą łączy. Morał z tego taki, że mając 37 lat, lepiej nie startować do 16-letnich panien zająców, co Lisioł zapisał głęboko w swojej pamięci. . Ostatnia bajka o wróbelkach i mądrości najbardziej przypadła Lisiołowi do gustu. W końcu pojawiają się w niej książki, co futrzak powitał radosnym piszczeniem. Warto jednak podkreślić, że bambusowy las zimą nie jest najlepszym miejscem na spacery. . Otogizōshi to pozycja, która Was wielokrotnie zaskoczy i zadziwi swoim podejściem do brutalności oraz dobrych manier. Lisioł przyznaje, że różnice kulturowe są mocno wyczuwalne – zwłaszcza w momentach, w których narrator robi przydługie wyjaśnienia, które kompletnie wybijają z rytmu czytania. Jeśli jednak uda Wam się przeskoczyć nad tą przeszkodą *dźwięk uderzenia lisiego łba w przeszkodę* to czytanie japońskich baśni z pewnością sprawi Wam dużo radości. W przeciwnym razie nabijecie sobie kilka guzów – jak Lisioł – a i tak będziecie się uśmiechać, zastanawiając się nad sensem tego wszystkiego.