Ellen nie umie poradzić sobie ze śmiercią pierworodnego syna Lucasa. Winę za zdarzenie przenosi na przyjaciela Lucasa. Nigdy nie polubiła Kierana, i od początku miała wrażenie, że chłopak żywi wobec niej podobną niechęć, co ona do niego. Dużym plusem książki jest narracja z perspektywy Ellen. Dzięki niej czytelnik ma szansę poznać, choć niekoniecznie zrozumieć, motywy jej działania. Nie będę jednak ukrywać, że niemożność pogodzenia się ze śmiercią syna kilkukrotnie mnie wręcz irytowała. Kosztem nieprzepracowanej żałoby po synu Ellen zaniedbała swojego męża oraz córkę, co bardzo bolało mnie podczas lektury. Jednocześnie kryje się za tym jakaś wielowymiarowość. Warto docenić, jak autorka umiejętnie przeplata dwie płaszczyzny czasowe. To jest coś, co uwielbiam, więc za to akurat książka otrzymuje dodatkowy punkt przy ocenie. Nie jestem przekonana jednak, czy ta książka aby na pewno jest thrillerem. Bo akurat elementów stricte thrillerowych jest tutaj akurat niewiele. Niesamowita zawiść, jaką Ellen darzyła Kierana, doprowadziła ją wręcz do ostateczności i właściwie tylko sceny, gdy bohaterka rozmyślała nad skutecznym sposobem zemsty, miały w sobie pierwiastek akcji. Powiedziałabym bardziej, że ten tytuł bardziej kwalifikuje się na powieść psychologiczną. Mimo wszystko mam do książki stosunek co najwyżej neutralny, bo mimo swoich plusów nie do końca mnie do siebie przekonała. [współpraca: @wydawnictwomuza]

„Ostatnie piętro” Louise Candlish to pełna emocji powieść z pogranicza literatury obyczajowej i thrillera psychologicznego, od Wydawnictwa Muza & Muza Black. Specjalistka od oświetlenia wnętrz Ellen Saint udaje się na spotkanie z jedną ze swoich klientek. Na tarasie jednego z mieszkań, zszokowana dostrzega młodego mężczyznę, który według jej informacji nie powinien żyć. Skąd ta pewność? To ona go zabiła. Czy to na pewno on, czy kobieta zaczyna tracić zmysły? Jaki będzie finał konfrontacji na ostatnim piętrze londyńskiego wieżowca? Uwielbiam wszelkiego rodzaju dramaty rodzinne - o ile rozgrywają się na kartach powieści 😉. Czytałam mnóstwo opinii na temat tej książki, a najczęściej pojawiającym się zarzutem, było błędne zakwalifikowanie do gatunku, jakim jest thriller. I choć "Ostatnie piętro" rzeczywiście nie jest porywającym thrillerem psychologicznym, jak głosi informacja z okładki, to moim zdaniem, jest całkiem udaną powieścią psychologiczną o obsesyjnej żądzy zemsty i odpowiedzialności za popełnione czyny, która finalnie bardzo mnie zaskoczyła. Autorka przedstawia w niej historię kobiety, którą nie do końca polubiłam. Neurotyczna histeryczka ze skłonnością do obsesji - zdawać by się mogło, że to totalnie przerysowana postać, ale czy na pewno? Na przykładzie jej losów, pisarka prowokuje nas do postawienia sobie pytania: jak daleko może się posunąć matka, która pochowała własne dziecko?

Ellen Saint to projektantka oświetlenia, dlatego często odwiedza domy swoich klientów. To też matka, od kilku lat pogrążona w rozpaczy po śmierci 19-letniego syna, która do dzisiaj nie może pogodzić się z tym, co go spotkało. Kiedy więc podczas jednej z takich wizyt, na najwyższym tarasie sąsiedniego budynku widzi mężczyznę, który przyczynił się do śmierci jej dziecka, doznaje szoku. Tym większego, że jest święcie przekonana, że ten od jakiegoś czasu już nie żyje. Teraz koniecznie musi sprawdzić, czy aby na pewno nie jest to żadna pomyłka i wyjaśnić do końca całą sprawę. Do jakiej prawdy dojdzie? Czy naprawdę każda zrozpaczona matka jest zdolna do wszystkiego? Dowiecie się z tej fascynującej książki. Cała historia przedstawiona jest z perspektywy Ellie i Vicka- jej byłego męża, dzięki czemu możemy poznać motywy postępowania każdego z nich. Dla mnie to, co tutaj się działo było ogromnie zaskakujące. Zwłaszcza końcówka, której w takiej formie kompletnie się nie spodziewałam. Mam teraz niemały mętlik w głowie i chyba jeszcze więcej pytań, bo uwierzcie, że sama nie wiem co bym zrobiła w sytuacji, w jakiej zostali postawieni główni bohaterowie. Podsumowując: Książka jest ciekawa i z pewnością zmusza nas do myślenia. Kluczy i naciska na wiele bolących odcisków, co doprowadza nas momentami do wielkiej frustracji. Na mnie zrobiła wrażenie i długo o niej nie zapomnę. Dlatego polecam!

"Zrozpaczona matka owładnięta żądzą zemsty jest zdolna do wszystkiego." . Ellen Saint jest kochającą żoną i matką, stawiającą rodzinę ponad wszystko. Gdy pewnego dnia na horyzoncie pojawia się Kieran Watts wszystko staje na głowie. Jej syn nie jest już tak idealny, jakim ona chciałaby go widzieć. Za wszystkie kłopoty Ellen winni nowego kolegę Lucasa. Rozpoczyna się niepisana wojna między nią a Kieranem. Sprawę pogarsza śmierć Lucasa, a Ellen pogrążona w żałobie pała chęcią zemsty. Kieran ma zniknąć nie tylko z życia jej rodziny, ale także z tego świata. . Biorąc do ręki "Ostatnie piętro" nie spodziewajcie się typowego thrillera, gdzie krew leje się strumieniami, a trup ściele się gęsto. Nie, tego tu nie znajdziecie. Tutaj autorka zagra wam na uczuciach, a emocje będą biły z każdej strony. Candlish zmusi was do refleksji w bardzo trudnej sprawie – do czego zdolny jest człowiek, którego życie legło w gruzach i czy zemsta przynieś upragnioną ulgę, a sprawiedliwości stanie się zadość. . Mimo, iż cała powieść w dużej mierze skupiona jest na stronie psychologicznej, a nie kryminalnej, a fabuła nie ocieka zwrotami akcji, jestem pod wrażeniem. Klimat jaki udało się stworzyć autorce sprawił, że czytałam z zainteresowaniem, a strony uciekały w zawrotnym tempie.

"Ostatnie piętro" autorstwa @louisecandlish to książka poruszająca kilka kwestii m.in cierpienie po stracie bliskiej osoby, nienawiść i chęć zemsty. Główną bohaterką książki jest Ellen Saint jest projektantką oświetleniową, wiedzie szczęśliwe życie do czasu aż jej 19letni syn umiera w tragicznych okolicznościach, a ona wraz z byłym mężem nie potrafią pogodzić się z tym, że morderca ich syna odzyskuje wolność po krótkiej odsiadce. Po jakimś czasie gdy morderca ich syna znika Ellen powoli zaczyna układać swoje życie na nowo, pewnego dnia będąc u klientki w luksusowej dzielnicy na najwyższym piętrze sąsiedniego budynku zauważa mężczyznę, który przechyla się przez barierkę i przypomina jej mężczyznę, przez którego jej życia zmieniło się na zawsze. Choć Ellen ma lęk wysokości to postanawia odwiedzić tajemniczego mężczyznę. Czy człowiek, którego zauważyła najwyższym piętrze może być mordercą jej syna? Jakim cudem w ogóle znów pojawił się w mieście? Jakie tajemnice sprzed lat ujrzą światło dzienne? Tego dowiecie się sięgając po książkę, którą polecam 🔥 Cała historia była interesującą, podobało mi się to, że historia nie jest przedstawiona tylko z perspektywy Ellen, ale również jej byłego męża. Były również momenty, kiedy byłam zaskoczona. Polecam książkę ❤️

Miłości matki nic nie zastąpi. Elen pracuje jako projektantką oświetlenia. Odwiedza swoich klientów w domu, by dobrze wykonać pracę i właśnie podczas rozmowy z jednym z nich dostrzega coś przez okno, a raczej kogoś. Stał tam mężczyzna, wyglądem przypominał kogoś już jej znanego, samego diabła przeszłości. Kobieta nie może uwierzyć w to co widzi, lecz wszytko postanawia dowiedzieć się czegoś więcej. Ellen matka Lucasa i Freya dumna z nich ich podejścia do życia i szkoły. Wszystko się zmienia, gdy do szkoły Lukasa został przyjęty nowy uczeń i właśnie syn Ellen ma się zająć wprowadzeniem go w zasady itp. Po pewnym czasie się zaprzyjaźniają, ale kobieta spostrzega, że nowy kolega ma zły wpływ na jej syna. Miała źle przeczucia co do tego chłopaka i niestety się nie myliła. Książka opowiada o historii, która mrozi krew każdego rodzica i nie tylko. Złe zdarzenia, które rozwijały się jak chorobą. Kobieta, która szuka ukojenia duszy i sprawiedliwości. Co wydarzyło się w życiu Ellen? Jak czyjeś życie może pęknąć jak banka mydlana? Jaki los spotkał tego, co to wszystko rozpoczął? Tego dowiecie się czytając książkę, do czego gorąco zachęcam. 💖

Próbowałam odnaleźć się w historii Ellen Saint, której ukochany nastoletni syn Lucas, zatracił się w przyjaźni z Kieranem, którego ona nie akceptuje. Patrzyłam z boku na niechęć matki do tej przyjaźni. Czułam jej niemoc w zatracającym się dialogu z synem. Kiedy dochodzi do wypadku, który spowodował Kieran a w którym ginie Lucas, życie zrozpaczonej matki zaczyna składać się z chęci zemsty. Tak obezwładniającej, że trudno znaleźć w nim miejsce dla czegokolwiek innego. *** Patrzyłam, jak poszukiwanie własnej sprawiedliwości potrafi doprowadzić do obłędu. Jak niszczycielską ma siłę. Obsesja, która niszczy, zabija wszelkie inne uczucia. Dominuje życie. Niszczy go. I to właśnie o tym głównie jest "Ostatnie piętro" L. Candlish. *** To głównie historia cierpienia matki. Intensywna, dogłębnie przedstawiona. Dzięki ukazaniu jej też z perspektywy byłego męża Ellen, Vica, pozwala spojrzeć na sprawę z nieco innej, szerszej perspektywy. Rozdziały z perspektywy mężczyzny pozwalają też przemycić do historii nieco balansu, by czytelnik nie zatracił się tylko we wszechobecnym bólu i rozpaczy, którego tutaj naprawdę dużo. Napisałabym nawet, że za dużo jak na ten gatunek.

Ellen to kobieta jakich wiele. Troszczy się o swoje dzieci jak każda matka, czasem będąc wręcz przewrażliwioną. Dlatego też, gdy w pobliżu Lucasa zaczyna kręcić się Kieran, kobieta jest bardzo niezadowolona. I ma ku temu powody, ponieważ ten sprowadza jej syna na złą drogę. Narkotyki, alkohol, imprezy, złe oceny w szkole i w końcu jazda samochodem, która kończy się tragicznym wypadkiem, w którym ginie Lucas. Dwa lata więzienia. To za mała kara jak dla mordercy. Gdy chłopak wychodzi na wolność, Ellen nie może przejść do porządku dziennego. Pragnie zemsty. Do czego jest zdolna matka, by pomścić swojego syna? Książka zbiera bardzo skrajne opinie i po części zgadzam się z każdą z nich. Bardzo trudno mi ją ocenić, ponieważ początkowo nie mogłam się w nią wgryźć. Brak jakiejkolwiek akcji, rozwleczone opisy i dość nudni bohaterowie nie zachęcali. W pewnym momencie jednak wkręciłam się w akcję, a sama książka wzbudziła we mnie cały szereg emocji. Do samego końca tli się jednak niepewność, bowiem nigdy nie dowiemy się, co stało się owego feralnego wieczoru. Dlaczego Kieran nie starał się ratować przyjaciela? Sięgnijcie!

To moje drugie spotkanie z autorką i niestety ostatnie. Choć jej poprzednia książka nie przypadła mi do gustu, postanowiłam dać jej jeszcze jedną szansę. Miałam nadzieję, że "Ostatnie piętro" okaże się rewelacyjnym thrillerem, który niejednokrotnie sprawi, że wstrzymam oddech. Czy tak się stało? Nie. Zacznę od tego, że książka niemiłosiernie mi się dłużyła. Czytałam ją prawie tydzień, a przecież jest krótka. Nie mogłam wkręcić się w fabułę. Irytowały mnie przeskoki w czasie i fakt, że autorka zwracała się bezpośrednio do czytelnika. Choć pomysł na fabułę był naprawdę dobry, autorka nie wykorzystała w pełni potencjału tej historii. Akcja się wlokła i praktycznie w ogóle nie trzymała czytelnika w napięciu. Czytając byłam poprostu znudzona, a przecież poruszony temat powinien wywołać we mnie wachlarz emocji... Bohaterowie okazali się nijacy i bez charakteru... Jedynym zaskoczeniem było dla mnie zakończenie. Nie sprawiło ono jednak, że lepiej odebrałam całość. Niestety nie mogę polecić tego tytułu i nie sięgnę po inne pozycje autorki. Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu @muza.black 🖤

Ellen Saint to żona i matka, ale pewnego feralnego dnia zmienia się wszystko. Gdy traci syna w wypadku samochodowym jej rozpacz nie zna granic. Dlaczego musiał zginąć jej syn? Dlaczego mu nie pomógł? Dlaczego nie zginął również kierowca? Pogrążona w depresji kobieta, coraz bardziej pała nienawiścią i żądzą zemsty. Do czego jest skłonna matka, aby pomścić śmierć syna? OSTATNIE PIĘTRO to przemyślany, dobrze skonstruowany thriller z dramatem. To powieść, która ocieka emocjami. Może nie doznamy tu przewrotnej i zaskakującej akcji, ale autorka zaserwowała nam wyśmienity portret psychologiczny zrozpaczonej matki z pełnym wachlarzem różnych uczuć. A zasiane ziarenko niepewności towarzyszy nam do ostatniej strony. Narracja pierwszoosobowa i mieszanie przeszłości z teraźniejszością pozwala dogłębnie zrozumieć poczynania Ellen i utożsamić się z nią. Podziwiałam postawę jej męża Justina. Rozsądny facet z ogromną cierpliwością, który wspiera ją na każdym kroku. A zakończenie? Wbija w fotel. Autorka pierwszorzędnie to wymyśliła! Do tej pory szeroko otwieram oczy ze zdumienia.

Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę "Ostatnie Piętro" autorstwa Louise Candlish. To moje pierwsze spotkanie z twórczością. Poznajemy tu Ellen, która jest projektantką i odwiedza swoich swoich klientów w ich mieszkaniach oraz apartamentach. Od kilku lat zmagada się ze stratą swojego syna Lukasa, który miał tylko dziewiętnaście lat. Do dziś nie może się z tym pogodzić co zgotował jej los. Pewnego dnia przy wizycie u klientki, na sąsiednim wieżowcu widzi pewnego mężczyznę który jej kogoś przypomina a nie powinien żyć. Postanawia odwiedzić loktora tego apartametu.... "Ostatnie Piętro" to thriller psychologiczny, który wciąga od pierwszej strony, choć momentami miało się ochotę ją odłożyć. Autorka pokazuje jak wpływa strata dziecka na rodzica. To trauma, żałoba na całe życie. Chęć zemsty matki jest tak duża że nigdy nie wiadomo do czego człowiek jest zdolny. Mimo wszytko chba warto sięgnąć po tę pozycję...

Na ostatnim piętrze apartamentu mieszka ktoś, kogo miała już nigdy nie zobaczyć. Razem z nim wróciły demony przeszłości. "Ostatnie piętro" to bardziej dramat obyczajowy niż thriller. Czasem takie błędne rozróżnienie tych gatunków mi nie przeszkadza, ale tylko wtedy, gdy mimo tej warstwy rodzinnej, całość trzyma w napięciu. Tutaj tego zabrakło. Szczerze napiszę - zmordowałam tę powieść. Wiało nudą, a fabułę streszcza opis wydawcy. Niby rozumiem - dramat matki, ale to jak została przedstawiona ta postać mnie nie przekonuje. Kobieta żyła w jakimś innym świecie, z klapkami na oczach, oderwana od rzeczywistości. Sugerując się opiniami, brnęłam w tą opowieść dalej i dalej, czekając na spektakularny koniec, który okazał się trochę oklepany. Nic mnie tu nie zaskoczyło, a całość była tylko poprawna. Jest to historia, która mnie nie przypadła do gustu, bo brakło mi tu jakichkolwiek emocji. Niestety.

Dzisiaj mam dla Was recenzję książki "Ostatnie piętro " Louise Candlish od wydawnictwa muza. Ellen Saint to projektantka oświetlenia, która kilka lat temu straciła swojego ukochanego syna Lucasa. Rodzice są przekonani, że za śmierć ich dziecka odpowiada Kieran Watts, chłopak z którym przyjaźnił się Lucas. Ale czy faktycznie tak było? Matka nigdy nie pogodziła się ze śmiercią syna ale po prostu nauczyła się z tym żyć. Może to źle brzmi, ale cieszyła się, że Kieran także zniknął, aż do dzisiaj, kiedy zobaczyła go na tarasie najwyższego londyńskiego budynku mieszkalnego. Ale jak to możliwe? Przecież on też podobno nie żył? Od tej pory życiem kobiety kieruje zemsta i chęć pomszczenia syna. Jest to bardzo fajnie napisany thriller psychologiczny, który składa się z wielu elementów, ale mimo to mocno wdziera się w naszą głowę i skłania do przemyśleń. Gorąco Wam polecam

"Ostatnie piętro" to dramat matki, której nagle ginie dziecko. Ellen - zrozpaczona po tragicznej śmierci swojego 19-letniego syna Lucasa, jest owładnięta chęcią zemsty. Uważa bowiem, że przyczynił się do niej kolega syna - Kieran. Od momentu gdy chłopcy się poznali, Ellen uważała, że zmienił on jej szczęśliwego, dobrego syna w zbuntowanego nastolatka. Teraz widzimy jej upór, jak z nienawiścią dąży do zemsty. Ta książka to powieść o nienawiści, jaką ma w sobie matka po utracie dziecka. Akcja toczy się raczej powoli. Autorka dała nam szczegółową charakterystykę bohaterki. Czytając kolejne rozdziały czujemy obsesję matki szukającej zemsty. Historia jest opowiedziana z perspektywy kilku osób. Trzyma w napięciu do ostatniej strony, wtedy czytelnik poznaje prawdę! Takiego zakończenia nie dało się przewidzieć. Polecam miłośnikom thrillerów!

Ellen...spokojna do tej pory matka, otaczająca swoje dzieci szczególną opieką. Kiedy w życiu jej syna pojawia się nowy przyjaciel, w jej głowie zapala się lampka ostrzegawcza. Od tego momentu Ellen przestaje myśleć racjonalnie a młodego chłopaka zaczyna traktować jak najgorsze zło. Kiedy dochodzi do nieszczęśliwego wypadku, w którym ginie jej syn a jego przyjaciel wychodzi z niego praktycznie bez szwanku, w Ellen wstępuje demon i przestaje myśleć racjonalnie. Do czego doprowadzi obsesja Ellen? Czy ogromna tęsknota za synem kiedyś minie? Mimo, iż sama jestem matką zachowanie Ellen mocno mnie irytowało I momentami miałam ochotę ją rozszarpać. Ogromne brawa dla autorki za klimat jaki stworzyła I za emocje które we mnie poruszyła 👏

3,5/5⭐ Spiralne schody prowadzą na dach, ona ma lęk wysokości… Było to moje drugie spotkanie z autorką i było ono bardziej udane niż pierwsze. Książkę czytało mi się dobrze, ale nie wzmogła ona we mnie większych uczuć, a napięcie czułam do połowy jej lektury. Główna bohaterka była bardzo denerwująca i jak z początku ją usprawiedliwiałam, tak później mnie denerwowała. Istniała dla niej tylko jedna zła osoba. Jak już wcześniej pisałam książkę czytało się dobrze, jednak bez większych emocji, ale zakończenie podniosło moją ocenę dla tej książki mimo, że można się było go spodziewać zostało dobrze napisane. Podsumowując jeśli pierwsza książka autorki nie przemówiła do was tak samo jak do mnie, tej powinniście dać szansę.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jestem pod wrażeniem pomysłu na fabułę i rozwojem wydarzeń. Zakończenie mnie zaskoczyło. Przez większą część książki narratorem jest główna bohaterka, która rozpacza po nagłej śmierci syna. Jej obsesja ukaraniana sprawcy wypadku - przyjacielu syna, dominuje nad jej życiem i całej rodziny. Muszę szczerze przyznać, że dość często byłam poirytowana maniakalnymi, chorobowymi wręcz przemyśleniami Ellen, które tylko zwielekrotniały i utwierdzały jej przekonania co do winy sprawcy tragicznego wypadku. Ale która matka nie chciałaby poznać okoliczności śmierci swojego dziecka? Nawet za najwyższą cenę? Książkę czyta się sprawnie, jest ciekawa i zaskakująca. Polecam.

"Ostatnie piętro" to świetnie skrojony thriller psychologiczny, który niesamowicie się rozkręca, nabiera kształtu i rozpędu typowego dla tego gatunku. Fascynująca, trzymają w napięciu, mocna historia z zaskakującym zakończeniem. Mamy tu kilku narratorów i z ich perspektywy poznajemy historię, co stanowi świetny zabieg ze względu na złożoność fabuły. A główna bohaterka Ellen (bardzo wyrazista postać) jest pełna nienawiści i goryczy. Zaślepiona furią i zdeterminowana dąży do celu jakim jest zemsta. To czy główną bohaterkę da się lubić zostawię Waszej ocenie. "Ostatnie piętro" to świetnie napisany thriller, który Wam gorąco polecam.

Niepokojąco dobra książka! Fenomenalnie opracowany portret psychologiczny kobiety, która trudną żałobę po zmarłym synu, przekuwa w obezwładniającą, obsesyjnie wręcz chorą potrzebę zemsty. Ostatnie piętro to w moim odczuciu rasowy dramat psychologiczny, niezaprzeczalnie mocny, intrygujący, nietuzinkowy i szalenie wciągający, a przy tym emocjonalnie gorzki i finalnie naprawdę szokujący. Ta historia wyzwala niespodziewane poczucie bezradności, niejednokrotnie prowokuje i skłania do myślenia, a jej zauważalnie nieśpieszna akcja, daje tak potrzebną przestrzeń do szerokiej obserwacji. Ten tytuł naprawdę uzależnia!

Matka dla swojego dziecka jest w stanie poświęcić całe swoje życie i nic nie stanie jej na przeszkodzie, nawet jeśli jej czyny okażą się tragiczne w skutkach. Ellen Saint jest matką dwójki dzieci, Lucasa z jej poprzedniego związku z Viciem Gordonem, oraz córkę Freyę z Justinem Saintem, którego została żoną. Na co dzień Ellen zajmuje się oświetleniami, pracuje dla bogatych klientów, którzy mieszkają w luksusowych apartamentach. Pewnego dnia jej syn, Lucas, ginie w wypadku samochodowym, a jak wiadomo – matka nigdy nie godzi się ze śmiercią swojego dziecka, nie ważne ile ma lat.