Ostatnie królestwo. Wojny wikingów. Tom 1 (okładka twarda)

Wikingowie to jedno z tych słów, które od zawsze wzbudzają we mnie swego rodzaju fascynację. Gdy tylko pojawia się zapowiedź jakiejś powieści, czy też książki typowo historycznej, która ma poruszać tę tematykę, to sięgam po nią w ciemno – nie muszę nawet jakoś specjalnie zagłębiać się w zarys widniejący z tyłu okładki, wystarczy, że ma to dotyczyć ludzi północy. O ile mam na swojej półce już kilka tytułów, które uznałam za bardzo dobre, to niestety są to raczej publikacje naukowe, brakuje tam naprawdę porywającego cyklu powieści… A właściwie to brakowało, bo wszystko wskazuje na to, że Wojny Wikingów Bernarda Cornwella zajmą to zaszczytne miejsce. Zawsze gdy sięgam po literaturę, która aż promieniuje historią, to mam pewne obawy – często miałam do czynienia z tym, że były to powieści dosyć ciężkie, takie typowe opasłe tomiska, przez które ciężko przebrnąć. Niby mają wiele do zaoferowania, ale jednak brakuje im pewnej lekkości, dobrego stylu, który sprawiłby, że płynęłoby się przez opowiadaną historię – niezależnie od tego, ile jest w niej prawdy, a ile fikcji. Wiecie, to tak jak z dobrym nauczycielem historii – są tacy, którzy potrafią w bajeczny i wciągający sposób uczyć tego przedmiotu, że siedzicie na lekcji, a przed waszymi oczami rozgrywa się to, o czym wykładowca opowiada, a są i tacy, którzy po prostu wyłożą wam na stół suche fakty i ogrom dat. Bernard Cornwell należy do tego pierwszego grona. Akcja Ostatniego królestwa rozgrywa się na terenach dzisiejszej Anglii, w IX wieku. Wtedy to właśnie Wikingowie rozpoczęli swoje wielkie podboje Europy, a trzeba przyznać, że byli zdecydowanymi mistrzami. Zdobywali praktycznie każdą ziemię, na którą przybywali, a na ich czele stał Ragnar Nieustraszony. W trakcie jednego z podbojów Uhtred, syn ealdormana Northumbrii, trafia w duńską niewolę, choć nie jest to typowa niewola, jaką być może teraz macie przed oczami. Ragnar dostrzegł w tym chłopaku charakter, coś, co szkoda byłoby marnować. Od tej pory Uhtred, będący jeszcze zaledwie kilkuletnim chłopcem, wychowuje się wśród wielkich wojowników, jakimi są wikingowie. Uczy się ich zwyczajów, przyjmuje ich wierzenia, a z jego szyi zaczyna zwisać młot Thora. Staje się częścią rodziny Ragnara, ale mimo wszystko nadal pamięta, że jest Anglikiem. Wobec kogo będzie lojalny, gdy dojdzie do ostatecznej rozgrywki? Tym, co najbardziej mnie ciekawiło w trakcie czytania tej powieści, było zachowanie głównego bohatera, Uhtreda. Jest on narratorem tej historii, opowiada ją w formie wspomnień, a czytelnik ma okazje zobaczyć wszystkie wydarzenia z jego perspektywy, aczkolwiek nie do końca może mu zajrzeć do głowy. Choć Uhtred wiele ujawnia w trakcie swojej opowieści, to i tak pewne cechy jego osobowości pozostają tajemnicą. Do tej pory nie jestem pewna, czyją stronę tak naprawdę trzymał – cały czas zastanawiałam się, czy jest wierny wikingom czy może jednak Anglii? W końcu doszłam do wniosku, że Uhtred jest wierny ludziom, jest lojalny wobec tych, którzy mu pomogli, aczkolwiek jego balansowanie na granicy dwóch walczących ze sobą nacji było niejednokrotnie dziwne i niepokojące. Można by odnieść wrażenie, że to bohater elastyczny, który po prostu dostosowuje się do danej sytuacji, aby przeżyć. W takim rozrachunku można by go nawet nazwać sprytnym, ale jak było naprawdę? Już po kilku pierwszych stronach moje wątpliwości, co do tego, że książka będzie trudna w odbiorze, zostały rozwiane. Bernard Cornwell ma niesamowicie lekkie pióro, jego styl jest po prostu znakomity i idealnie dopasowany do opowiadanej tutaj historii. W końcu natrafiłam na taką powieść o wikingach, która pochłonęła mnie bez reszty, bowiem łączyła w sobie wszystko to, co najważniejsze – krwawe podboje, ciekawych bohaterów, wciągającą fabułę i przyjemny język. Cornwell stopniowo wprowadził nas w życie Uthreda, a to zaledwie początek całej sagi, która ma liczyć osiem tomów. To w dużej mierze okres dorastania głównego bohatera, czas kształtowania się, a trzeba przyznać, że nie miał ku temu wyjątkowo sprzyjających okoliczności, aczkolwiek wzbudza on sympatię czytelnika, podobnie jak i kilka innych postaci. Nie brakuje też tutaj znakomitego przedstawienia zasad panujących wśród wikingów, a także odrobiny mitologii skandynawskiej. Oczywiście istotnym elementem staje się też konflikt religijny pomiędzy Anglikami a Duńczykami, który niejednokrotnie stanowi temat dyskusji pomiędzy bohaterami. Jestem przekonana, że Ostatnie królestwo to wstęp do obłędnej sagi, która zajmie specjalne miejsce w mojej biblioteczce. Czuję się w pełni usatysfakcjonowana tym, co zaoferował nam Bernard Cornwell, bowiem jego dzieło wciągnęło mnie na kilka dobrych godzin. To kawał dobrej lektury, który przypadnie do gustu przede wszystkim tym czytelnikom, którzy przepadają za porządną fikcją historyczną, ale myślę, że jeżeli są wśród Was osoby, które nigdy jeszcze nie obcowały z tym gatunkiem, a chciałyby spróbować, to będzie to strzał w dziesiątkę.

Przepiękna opowieść, która pochłonęła mnie całkowicie.

"Lecz ja jestem Uhtredem, synem Uthreda, a to właśnie jest opowieść o krwawej rodowej zemście, o tym, jak odbiorę wrogowi to, co według prawa należy do mnie. Jest to także opowieść o kobiecie i o jej ojcu królu." Nie będę ukrywać, że tak normalnie to nie czytam takich książek. Wikingowie, bogowie nordyccy i bitwy, to totalnie nie mój klimat. Ale skoro nowy rok, nowa ja, to może trzeba otworzyć się na nowe gatunki? Bo przecież taka Gra o Tron czy właśnie Wikingowie, cieszą się dużą popularnością chyba nie bez przyczyny. A że lubię książki historyczne, podjęłam się tego wyzwania. Mamy IX wiek, czasy anglosaskie, gdzie przez tereny dzisiejszej Wielkiej Brytani, przetaczają się wojska Duńczyków. Wydarzenia opowiada nam młody Anglik Uthred, który od małego chce zostać wojownikiem. Niestety, albo stety, podczas jednej z bitew trafia do duńskiego obozu, gdzie jeden z panów postanawia się nim zaopiekować. Traktowany jak własny syn dorasta i staje się duńskim wojownikiem. Prządki lub Bóg, chcą jednak inaczej i Uhtred musi stanąć do walki, po drugiej stronie barykady. "Tamtego zimowego dnia jego pola zostały solidnie użyźnione ludzką krwią i kośćmi. Poeci mogą ułożyć tysiące wersów na temat tego, co się wówczas stało, ale bitwa to bitwa. Wtedy giną ludzie." Nie powiem, że jest to łatwa i przyjemna lektura. Ode mnie wymagała większego skupienia i uwagi, by w natłoku bitew nie pogubić wątków. Bo główną siłą napędową powieści jest wojna. Wojna między Duńczykami i Anglikami. Wojna o panowanie, o ziemię i wpływy. Myślę że fani batalistycznych opowieści będą całkowicie usatysfakcjonowani, bo autor bardzo barwnie i dokładnie nakreśla nam bitwy i ich historyczne aspekty. Mimo że bez problemu przebrnęłam przez lekturę, bardziej jednak wyczekiwałam momentów obyczajówych. Opisów dorastania Uhtreda, jego zmagań z przeciwnościami, problemów z nauką czytania czy nagabywań do przejscia na chrześcijaństwo. Bo chociaż autor skupił się na walce, dał nam też dobre studium dorastania wojownika, od małego chłopca patrzącego na śmierć ojca, poprzez nieokrzesanego nastolatka, uczącego się walki, aż do dorosłego, pełnego dumy stratega. Uważam, że jest to niebywała gratka dla koneserów gatunku. Bardzo dobra powieść w pięknym wydaniu. Nawet jeśli nie czytacie takich książek, warto mieć ją pod uwagą, jako prezent dla taty czy chłopaka. Polecam ja, laik batalistyczny. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Otwartemu.

Według mnie koniecznie trzeba zakosztować książki ,, Ostatnie królestwo”. I choć wydawać by się mogło, że tematyka jest bardzo męska. Wikingowie, wojna, niech Cię to dziewczyno nie zmyli, bowiem otrzymasz kawał świetniej historii, która przybliży Ci tradycje, wierzenia oraz prawa Duńczyków. Dlatego uważam że czytelniczki będą równie zachwycone co czytelnicy. Wszystko to napisane lekkim, barwnym piórem, które sprawi, że zapomnisz iż czytasz książkę, a nie oglądasz filmu. Piękne opisy, ciekawe dialogi i wspaniały świat, w którym liczy się władza, honor, ojczyzna oraz Bóg. Czy można mówić tu o nudzie? Absolutnie nie, akcja jest wartka i jak zaczniesz czytać, to nie będziesz potrafił(a) się od niej oderwać. Wciągająca, zachwycająca, ukazująca nam życie w IX wiecznej Anglii, która stara się bronić jak może przed dzikim najeźdźcą z nad morza. Między tym wszystkim miłość, przyjaźń, śmierć i zdrada. Zastosowana przez pisarza forma retrospekcji, sprawia, że zaczynasz wierzyć w każde słowo naszego bohatera. On to widział, słyszał, a przede wszystkim przeżył na własnej skórze. Czułam się tak, jakby Uthred zaprosił mnie na piwo i zaczął opowiadać mi, co działo się przez ten czas kiedy się nie widzieliśmy? Dziewczyny i chłopaki tę książkę czyta się z wypiekami na twarzy i to nie za sprawą zabaw pod kołdrą, a za sprawą wspaniałych bohaterów, porywającej historii, ukazującej czasy brutalne i lud, który słynął ze swych podbojów i ujarzmienia wielkich wód.

„Ostatnie Królestwo” pierwszy tom z cyklu „Wojny Wikingów” to powieść historyczna oparta na wydarzeniach autentycznych. Losy głównego bohatera są mocno zakotwiczone w historii i geografii IX wiecznej Anglii w trudnych czasach duńskich najazdów. Opowieść zaczyna się gdy 10 letni angielski chłopiec, trafia do duńskiej niewoli. Obserwujemy świat z perspektywy chłopca, który skonfrontowany z inną kulturą, szybko się w niej odnajduje. Wydaje się nawet, że jest w tej nietypowej niewoli właściwie szczęśliwy, wikingowie stają się jego rodziną. Dzięki temu, że wszystko jest dla bohatera nowe, w narrację wplecione są ciekawe opisy życia codziennego, obyczajów, praw, praktyk religijnych, rytuałów, zwyczajów i taktyk wojennych ludzi północy. Poznajemy „charakter” Duńczyków, na który ogromny wpływ mają ich wierzenia. Skonfrontowano to z głębokim chrześcijaństwem ówczesnych Anglosasów. Poganie i chrześcijanie – wiele ich dzieli, ale też wiele łączy. Dla Duńczyków najważniejsze jest przeznaczenie dla chrześcijan ich Bóg i jego opatrzność. Łączą ich działania, decyzje, rozterki związane z czasem brutalnej wojny i krwawej zemsty. Pomimo, iż Duńczycy są najeźdźcami a Anglosasi się bronią, ci pierwsi nie są ukazani jako jednoznacznie źli a ci drudzy ostatecznie dobrzy. Na tle wojny między Duńczykami a Anglosasami bohater staje przed trudnymi wyborami i toczy „prywatne wojny”. Kieruje nim duma. Jest napędzany zemstą, a jego wybory również są moralnie względne. Z bohaterem przemierzamy nieomal całą Anglię i poznajemy jej geografię. Interesujące jest, że w powieści zachowano oryginalne nazewnictwo geograficzne końca IX wieku (widać jakim niezwykłym przekształceniom uległy niektóre nazwy). Niewątpliwą zaletą książki jest wartka akcja, przerywana interesującymi opisami, stosunkowo krótkie opisy walk oraz powierzchowne potraktowanie spraw sercowych, czytelnik na pewno nie będzie zmęczony ani przydługimi scenami batalistycznymi ani ciągnącymi się wątkami miłosnymi. Zdecydowanie polecam! 😊