Wojny Wikingów. Tom 1. Ostatnie królestwo (okładka  miękka, 10.2010)

Fascynująca opowieść o heroicznej walce młodego i zbuntowanego Uthreda oraz pobożnego króla Alfreda przeciwko niezwyciężonym Duńczykom. Historia dla nielubiących historii w jej pełnej i nudnej postaci o najmroczniejszych czasach w dziejach Anglii – najazdach barbarzyńskich wikingów.
Powieść prowadzi nas przez losy ostatniego wolnego królestwa, które splatają się z życiem dorastającego Uthreda porwanego przez wikingów. Trzy prządki sterujące jego bytem kierują go do króla Alfreda i każą stanąć po jego stronie w tej nierównej walce. Istnienie niezależnej Anglii stoi pod znakiem zapytania.
Napisana prostym i przystępnym dla wszystkich językiem powieść wciąga od pierwszych stron tak, że ja sama nie mogłam się od niej oderwać do późnych godzin nocnych

Dopiero co odłożyłam książkę i jestem pod ogromnym wrażeniem! Wcześniej czytałam też znakomite książki Cornwella z serii arturiańskiej Zimowy monarcha i Nieprzyjaciel Boga, jednak Ostatnie Królestwo mnie tak wciągnęło, że zarwałam noc. Swietna historia, opisy walk, no i sam temat WIKINGOWIE! Rozrywka przednia!

Bernard Cornwell urodził się w 1944 roku w Londynie. Maka była angielką, a ojciec kanadyjskim lotnikiem. Karierę rozpoczął jako dziennikarz sieci BBC, ale zauroczony Ameryką porzucił wszystko i wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam nie mogąc znaleźć pracy zaczął przygodę z pisarstwem. Do tej pory napisał 21 powieści oraz 2 zbiory opowiadań.

Kiedy otrzymałem "Ostatnie królestwo" to pierwsze co zrobiłem to zwróciłem uwagę na przepiękną okładkę. Cieszę się że większość wydawnictw przykłada do okładek zasadniczą wagę. Otworzyłem pierwsze strony i zobaczyłem zakładkę zatytułowaną "miejsca". Przeraziłem się...Blisko 70 miejsca akcji w które zaprowadzi nas autor. Ale nie poddawałem się. Z wielkim zainteresowaniem rozpocząłem lekturę i okazało się że autor doskonale opisuje wszystkie miejsca i postacie, dlatego nie ma mowy o problemach z usytuowaniem miejsca lub postaci akcji.
Autor cofa nas do dziewiątego wieku, na wyspy brytyjskie gdzie panuje czas wewnętrznych konfliktów, głodu i walk

Za co cenię Bernarda Cornwella? Przede wszystkim za ogrom jego wyobraźni jak i historycznej wiedzy, oraz połączenie obydwu tych czynników w coś, co zasługuje na uwagę. Postaci, które wykreował są nieszablonowe, jedyne w swoim rodzaju. Aż smutno jest się z nimi rozstawać pod koniec książki. A akcja powieści nie jest nużąca, wręcz przeciwnie pędzi jak szalona, zaskakuje, zastanawia i intryguje. Czytelnikom płci męskiej z pewnością przypadną do gustu liczne opisy krwawych bitew, wojen i strategii wojennych. Bardzo podobało mi się również zakończenie książki… ale już nic więcej nie zdradzę!
Bernard Cornwell to bezkompromisowo jedyny taki pisarz w swoim gatunku. Z pewnością książka ta przypadnie w większej mierze mężczyznom, niż kobietom, jednak mimo wszystko polecam ją każdemu. Każdemu kto szuka ciekawej fantastyki połączonej z historycznymi faktami i wciągającą fabułą doceni kunszt literacki pisarza. Polecam drugą część - "Zwiastuna burzy".

Ostatnie królestwo jest fantastyczną opowieścią o wydarzeniach Anglii IX wieku. Poznajemy multum genialnie wykreowanych postaci. Akcja goni akcję. Zapoznajemy się z kulturą wikingów. Jest ona fantastycznie opisana. Nie ma najmniejszych szans, aby niektórych rytuałów nie zapamiętać. Mamy także fantastyczny pojedynek pomiędzy bogami Asgardu, a naszym chrześcijańskim. Niektórych te konfrontacje, prześladowania mogą zniesmaczyć, ale sugeruję obiektywne spojrzenie, ponieważ sposób przedstawienia jest idealny. To wszystko jest połączone z prostym językiem, barwnymi i szczegółowymi opisami. Co ważne nie czułem przy nich zmęczenia.
Chciałbym poświęcić jeszcze chwilkę pewnej postaci. Jest nią władca Wessexu. Nazywa się Alfred. Jest jednym z najwybitniejszych królów Anglii. Jako JEDYNY 'zdobył' przydomek Wielkiego. W przebogatej historii tego kraju nikt nie doznał tego zaszczytu. A na brak wspaniałych władców nie mogli narzekać. :)

Bernard Cornwell splótł ze sobą fakty historyczne, autentycznych bohaterów oraz czystą fikcję, co ostatecznie nadało kształt i charakter epickiej serii, w której łatwo jest się zakochać. Pierwszy tom cyklu cechuje na pewno lekkie pióro, zgrabnie prowadzona akcja, jak również subtelność opisów. Za bardzo istotny uważam, bowiem fakt, iż powieść nie ocieka krwią, gwałtem i przemocą, ale pozwala na rozkoszowanie się historią młodego Uhtreda, każdym istotnym wydarzeniem, jakie miało miejsce w jego życiu. Dzięki temu powieść można polecić zarówno starszym czytelnikom, jak i młodszym zafascynowanym historią Anglii. „Ostatnie Królestwo” to epicka powieść, która naprawdę jest warta zainteresowania czytelników, jako że zapewnia godną rozrywkę, uczy rzetelnie obrazując realia życia i sposób myślenia ludzi w IX wieku, rozwija zainteresowanie Anglią, jej historią, religią Duńczyków.

Okrzyki bojowe ,drewniane tarcze ,miecze ,topory ,siekiery ociekające krwią ,ciała bez życia leżące pod nogami ,wróg który zawzięcie walczy i w samym centrum tego wszystkiego ty. Bernard Cornwell w "Ostatnim królestwie" przenosi czytelników na wyspy brytyjskie dziewiątego wieku.
....
"Ostatnie królestwo" jest pełne akcji. Co rozdział autor przedstawia jakąś bitwę ,ale daje nam trochę odetchnąć przy opisach obchodów świąt ,pierwszego polowania Uther'a czy sposobu tworzenia mieczy. Uważam to za miły sposób na zwolnienie tempa i przekazanie czytelnikowi kilku ciekawostek.

Nie bez powodu powieści Cornwella sprzedają się jak ciepłe bułeczki. Bo jest to pisarz tego rodzaju literatury, która przyciąga jak magnes, fascynuje i zniewala. Bo kto nie zachwyci się powieścią, która ma nie tylko wartką akcję i ciekawą fabułę, ale która przy okazji opowiada o istotnych dla ludzi uczuciach: dumie, honorze, przyjaźni? Podejrzewam, że niewielu.

Wyspy brytyjskie, dziewiąty wiek, czas wewnętrznych niepokojów, głodu i bezpardonowej walki o władzę. Czas największego najazdu Wikingów w historii. Syn jednego z angielskich wielmożów, Uther, zostaje porwany w wieku 10 lat. Jako jedyny ocalały z pogromu całego rodu dorasta wśród szczęku mieczy, pod czułą opieką śmiertelnych wrogów. Choć nauczył się żyć w zgodzie z zasadami Wikingów, w głębi duszy pozostaje synem Brytanii. Na jego oczach upadają kolejne królestwa, dokonują się zdrady, przewroty i krwawe rzezie… Pewnego dnia będzie musiał podjąć decyzję, kim jest i któremu panu będzie służył. Los zwiąże go z Alfredem, władcą ostatniego opierającego się Wikingom królestwa, i da sposobność, by stawił czoła legendarnym wikińskim wojom, przed którymi drży cała średniowieczna Europa. Spętany więzami honoru, lojalności i miłości, Uther stanie się tym, od którego zależeć będą losy całej Brytanii. Cornwell zanurza czytelnika w okrutnym świecie Ragnara, Ubby i innych legendarnych wikińskich wojów, przed którymi drży cała Europa.Tyle dowiadujemy się z okładki. A jest tego znacznie więcej. Dylematy bohatera bardzo szybko stają się dylematami czytelnika. Po której stronie stanąć? Czy dokonał słusznych wyborów? Pragnienie bycia godnym człowiekiem- to przecież pragnienie większości z nas. Cornwell nie epatuje przesadnie patosem, za co mu chwała. Bez zbędnych dłużyzn, napisana przystępnym językiem, bez niezrozumiałych zwrotów. Można napisać doskonałą powieść historyczną, bez używania słów do których potrzebna osobna encyklopedia. Szczerze polecam, książka na pewno godna uwagi. Dziękuję Instytutowi Wydawniczemu Erica za udostępnienie mi tej pozycji.