Ostatni absolwent. Scholomance. Lekcja druga (okładka  miękka)

Bardzo, bardzo dobra kontynuacja, plus przecudne grafiki. Co jak co, ale Wydawnictwo Rebis umie wybrać porządną książkę.

Kontynuacja tak samo znakomita jak pierwsza część :3

Bardzo przyjemna lektura. Lekka i wciągająca

Pierwszy tom serii od Naomi Novik wprowadził nas do niecodziennego magicznego świata. Było ciekawie, ale jednocześnie w powietrzu wisiało poczucie wprowadzenia do całej historii z mniejszym naciskiem na wielką przygodę, więc byłam ciekawa jak autorka wybrnie w kontynuacji i czy zaserwuje nam coś więcej. "Ostatni absolwent" na szczęście może pochwalić się wysokim poziomem i rozbudowaną fabułą, która ujawnia nowe smaczki z życia bohaterów. Scholomance to szkoła o mrocznym charakterze. Przez wiele lat dążyła do uśmiercania swoich uczniów bez faworyzowania i skupiania się na konkretniej osobie. Teraz jednak wszystko się zmieniło i wydaje się, że jedynie El może czuć się naprawdę zagrożona. Nie chcąc zaakceptować mrocznej przepowiedni dziewczyna robi wszystko, by uciec przed złowrogami, ale nawet mając przy sobie sprzymierzeńców, trudno jest pokonać Scholomance. Dobry pomysł przełożył się na znacznie lepszą kontynuację. Mimo ciekawie spędzonego czasu w towarzystwie książki Novik miałam pewne zastrzeżenia, które w drugim tomie przepadły już przy pierwszych stronach. Pojawiła się znacznie lepsza dynamika fabuły, więcej wydarzeń, więcej faktów z życia bohaterki, co pozwoliło mi bardziej zaangażować się na fabule i lepiej przyjrzeć niecodziennej konstrukcji mrocznej szkoły. To tutaj bowiem uczniowie w przerwie między zajęciami walczą o swoje przetrwanie i jest to efekt naprawdę intrygujący - mrok, niebezpieczeństwo, strach przed nieznanym łączą się z przyjaźnią i budowaniem własnej tożsamości w nieprzychylnym świecie. Zmieniają się także bohaterowie. El nie jest już dziewczyną skupiającą się wyłącznie na sobie a dostrzega otoczenie i wyciąga wnioski z popełnionych błędów. Lepiej poznajemy jej przyjaciół, pojawiają się nowe informacje na temat zdolności Oriona i Galadriel, czyli autorka sięga po motywy, których zabrakło w części pierwszej. Wszystko wydaje się lepiej dopracowane, świat przedstawiony bardziej rozwinięty, mniej jest pustej gadaniny, więcej działania oraz sekretów Scholomance, które pozwalają wierzyć, że ta wyjątkowa szkoła nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Drugi tom zakończył się w intrygujący sposób, więc liczę, że na kontynuację nie przyjdzie nam długo czekać. Podoba mi się w jakim kierunku zmierza ta historia, cieszę się również, że Naomi Novik przyłożyła się do zadania i wyciągnęła wnioski. W ten sposób po ciekawej, ale zbyt przegadanej pierwszej części "Ostatni absolwent" zdecydowanie zyskuje i nabiera tempa, wciągając nas w oryginalny świat magii oraz niebezpieczeństw.

Kiedy myślisz, że już Cię nic nie zaskoczy, a do wyjścia z tej krwiożerczej pułapki pozostał Ci tylko rok. To nie może być aż tak naturalne, bo proste nigdy nie będzie. W dodatku nagle zachciało CI się być bohaterem, a może nagle zaczęłaś czuć? Odludek El, która nie jest już osamotniona, szkoła dalej jest pełna potworów, a jednak to zakończenie roku szkolnego nie będzie takie jakie sobie wszyscy wyobrażali. Czekałam na ten tom z niecierpliwością. Same podstawy świata magicznego jakie stworzyła tutaj autorka są niesamowite. W tej części jeszcze bardziej poznajemy całą historię, kreację szkoły, która jak się okazuje przerosła mistrzów, którzy ją tworzyli. W dodatku dowiadujemy się o funkcjonalności enklaw poza terytorium Scholomance jak duży wpływ mają na całą sytuację i co czeka na zewnątrz. Bo tak naprawdę przetrwasz tą krwiożerczą szkołę i później co? No właśnie tutaj jest niesłychana zagwozdka każdego plany różnią się, a dzięki temu przybliżają nam życie “na zewnątrz”. Połączenie różnych kultur, miejsc co daje inne tradycje, podejście do sprawy i chęć tworzenia czegoś innego. Nauki płynące z “lekcji” w tej niecodziennej szkole nabierają odzwierciedlenia – wiesz, dlaczego bohaterowie tego potrzebują i kiedy mają to zastosować. Bardzo sprytnie autorka pokazała nam połączenie inteligencji, szybkiego myślenia i tego po co tyle trudów muszą uczniowie przejść przez te cztery lata. Co do kąśliwego podejścia naszej głównej bohaterki i jej spaczonego poczucia humoru. Uśmiejesz się przy tej książce, bo sarkazmy są przednie – idealny opowiadacz jednak istnieje i jest to właśnie El. A co do głównej bohaterki... No to tak jej historia nie jest łatwa jak wiemy z poprzedniej części, a niestety po trzech latach ukrywania uczuć do otaczających Cię ludzi nagle zaczynają one wypływać i stajesz się irytujący dla samej siebie. Dlaczego? Bo to czyni Cię człowiekiem, a przecież Twoim głównym zadaniem w tej szkole było przetrwanie, a nie stanie się lepszą wersją samego siebie. Jeszcze taki mały drobiazg: musisz uważać, żeby wszystkich nie zabić swoją mocą. El nie ma łatwo. Szkoła też jej nie pomaga. Ten tom jest lepszy niż poprzedni: dużo akcji (choć z potworami to raczej wpisane w scenariusz), sarkazm, poczucie humoru, trudne wybory, przyjaźń - ta książka ma po prostu wszystko pięknie ze sobą połączone w jedną całość. Zakończenie: potrzebuje trzeci tom na już! Serdecznie polecam! Magia w nietypowym wydaniu.

Czy uczęszczanie do szkoły, z której po czterech latach wychodzi żywych najwyżej czterdzieści procent absolwentów to dobry pomysł? Cóż, jeśli alternatywą jest przeżycie wielokrotnie mniejszej ilości dzieci pożartych przez monstra polujące na niczym nieosłoniętą magię, to bardzo dobry. Przez wieki tak właśnie funkcjonowała Scholomance. Cena marnej ochrony była ogromna, zaś jej mury opuszczały jedynie osobniki do cna pokaleczone koniecznością umiejętnego wykorzystywania okazji nawet kosztem innych. I nie można do nikogo mieć o to pretensji, bo celem jest przetrwanie. Ale El ma szansę wszystko zmienić. Zwłaszcza z pomocą Oriona Lake'a. Czy jednak będzie tego chciała? Przecież enklawowcy i ich sługusy ją mierżą. Czy obdarzona własną wolą szkoła jej na to pozwoli? I dlaczego do licha ma się trzymać od niego z daleka? „Ostatni absolwent. Scholomance. Lekcja druga” to kontynuacja młodzieżowej serii dark fantasy Naomi Novik. Bohaterka dojrzała i zmieniły się jej dylematy, ale nie ich ilość. Kompas moralny działa jak dotychczas niezawodnie. Rozwinął się również wątek romantyczny, pędząc ku niechybnemu spełnieniu. Po obowiązkowych kłopotach pojawia się coś na kształt nadziei na szczęśliwe zakończenie. Lecz niesamowity finał zostawia czytelników bez tchu i w rozpaczy, że trzeba czekać na ciąg dalszy. Pierwszą częścią byłam zachwycona. Po lekturze drugiej nic się nie zmieniło. Ciekawa intryga, niebanalne pomysły, oryginalna kreacja, interesujące postacie, trudne dylematy, wartka fabuła wciągnęły mnie w otchłań. Novik jak nikt potrafi pisać o zetkach tak, by spodobało się nawet boomerom. Gorąco polecam.

Są tu fani Harrego Pottera? Jeśli tak, to obstawiam, że ta książka była Wasza ulubiona kilka dobrych lat temu, ale nie martwcie się znalazłam godnego, a nawet bardzo godnego następcę. Przed Wami już druga część cyklu Scholomance: Scholomance. Lekcja druga. Ostatni absolwent- Naomi Novik Po pierwszej części poprzeczka zawisła bardzo wysoko. Zaczynałam czytać ta część z wielkim wyczekiwaniem co będzie dalej, bo pierwsza część narobiła mi ochoty na niezłą kontynuację historii. I na całe szczęście się nie zawiodłam, a nawet powiedzieć muszę, że druga część jest chyba jeszcze lepsza od pierwszej. Może to fakt, że większość reguł się zna, uczucia do głównych bohaterów są niejako określone, chciaz wraz z kolejnymi stronami drugiej części, część się zmienia. Wiadomo część wydarzeń jest tu do przewidzenia, ale miałam tu kilka pewników rozwoju akcji, która kompletnie się nie sprawdziła, sprawiając ogromną frajdę z czytania. To najbardziej lubię w książkach, niespodziewane zwroty. Dodatkowo bardzo spodobała mi się postać El. Jej charakter, walka pomiędzy tym jaka chciałaby być, a tym co mówi o niej przepowiednia. Nowy rocznik przybył do Scholomance, a wraz z jednym nowym uczniem, została przemycona wiadomość do El: uważaj na Oriona Lake'a. Wszyscy czekają na szczegóły dotyczące, naprawy maszynerii, oczyszczającej szkole że złowrogów. Jeśli walka Oriona i El że złowrogimi podczas naprawy, dała wystarczająco dużo czasu sztukmistrzom, jej rocznik może liczyć, że podczas przejścia najbardziej wygłodniałe złowrogi zostaną unicestwione przez maszynę. Nowy semestr rozpoczął się kolejnego dnia.

Znacie już serię "Scholomance"? Nie? Jeżeli jesteście fanami młodzieżowej fantastyki, o mrocznym zabarwieniu, to gorąco Wam ją polecam. Pierwszy tom jest takim widocznym wprowadzeniem do tej historii. Pojawia się w nim dość sporo barwnych opisów, które mogły nieco nużyć. Przedstawiany świat jest mocno rozbudowany. Znajdziemy tu całe spektrum potworów różnej maści. Na pochwałę zasługuje również kreacja bohaterów, w szczególności tych drugoplanowych. Sprawiali wrażenie takich realistycznych, pełnokrwistych. Sam zarys fabuły może i nie jest jakoś specjalnie oryginalny, choć pojawiło się nieco nietypowych rozwiązań. W głównej mierze akcja toczy się miarowo, żeby niekiedy ruszyć z kopyta. Chęć poznania kolejnych wydarzeń nie pozwala oderwać się od lektury. Zakończenie zaś totalnie miażdży i nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że sięgnięcie po kolejny tom jest koniecznością. Z kolei "Ostatni Absolwent" jest dobrym przykładem na to, jak praktyka czyni mistrza. Lektura wciąga już niemalże od pierwszych stron. Tym bardziej, że trzeba sobie wyjaśnić sprawy, które zostały urwane przy zakończeniu pierwszego tomu. Znajdziemy tutaj jeszcze więcej przewrotnych zwrotów akcji i ciekawie poprowadzonych wątków. Ironiczna i humorystyczna strona wysuwają się na przód. I jak zwykle, zakończenie zwala z nóg. Trzeci tom potrzebny na już! Czytanie tej serii to wewnętrzna rozterka między chęcią odkrycia tego świata, a pozostania w nim na zawsze.

W drugim tomie z serii „Scholomance” widzimy El jako uczennice ostatniej klasy. To w tym roku  będzie musiała pokonać system i złowrogi, aby wrócić do domu. Jednakże szkoła się na nią uwzięła, nie mogło być inaczej. Wszystko zaczyna się utrudniać, a sojusze formować. Czy bohaterka będzie miała na tyle odwagi, żeby postawić wszystko na jedną kartę? Jeśli czytaliście recenzje poprzedniego tomu, czyli „Mrocznej wiedzy” możecie pamiętać jak bardzo poruszona oraz wciągnięta przez tą książkę byłam. Więc w tym momencie możecie wyobrazić sobie dokładnie tę samą sytuację, ale zintensyfikowaną ze sto razy bardziej. Czuje, że powinnam Wam się przyznać do jeszcze jednej sytuacji, albowiem byłam obrazona na tą powieść przez jakiś tydzień. Boli mnie niewiedza, ale mam przeczucie, iż kolejny tom będzie perełką. W „Otatnim absolwencie” wgłębiamy się w poznanie charakterów Oriona i El z jeszcze szerszej perspektywy, dzięki czemu odbiorcy zostaje podkreślona waga sytuacji, a także jej odpowiednie zrozumienie. Bohaterowie muszą wziąć na siebie wielką odpowiedzialność, kierować wszystkimi działaniami. Po prostu być wybawicielami. Ostatnią deską ratunku.

Pora na... mroczną akademię magii i czarów! 🔮 Miło było powrócić do Schoolmance - szkoły magii, w której na każdym progu czai się niebezpieczeństwo. Tutaj musisz liczyć na siebie i na swoje umiejętności, bo przetrwają tylko Ci, którzy wykażą się sprytem i siłą. I nie ma taryfy ulgowej. Ta część była zdecydowanie lepsza niż poprzednia, autorka sprawiła, że chciało się go czytać. Opisy dłużyły mi się odrobinę na początku ale później wsiąkłam w historię i po prostu płynęłam. Dostajemy tutaj jeszcze więcej ironicznego humoru, więcej empatycznej Galadriel (bywały chwile w pierwszym tomie, kiedy sądziłam, że jest całkowicie wyprana z jakichkolwiek uczuć!), a cała fabuła jest tak skonstruowana, że nie sposób odłożyć książki choćby na chwilę. Nasi bohaterowie stali się dojrzalsi, co również wpłynęło pozytywnie na odbiór tej historii. Ale co najbardziej mnie zaskoczyło? Końcówka, która sprawia, że chce się trzeci tom teraz, już, w tej chwili! Historia nietypowa, pełna mroku, magii, potworów, ale także mówiąca o uczuciach, emocjach i relacjach z innymi ludźmi. Mnie zdecydowanie zaskoczyła i cóż mogę zrobić - po prostu ją gorąco polecić 😊