Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Niebo ze stali (okładka twarda)

Znakomita kolejna część serii. Czyta się równie dobrze a może lepiej niż poprzednie.

Po dwóch tomach opowiadań Wegner powraca z Meekhaskim pograniczem w formie powieści, rozwijając wątki znane z dwóch poprzednich tomów. I choć jako pisarz opowiadań dał się pokazać czytelnikom ze świetnej strony, to dopiero jako autor powieści z prawdziwego zdarzenia, udowodnił ile potrafi i stworzył najlepszą rodzimą historię fantasy, jaką miałem przyjemność czytać.

Wielkie wydarzenia dzieją się w Meekhanie. Górska straż pod wodzą Kennetha-lyw-Darawyta nie ma lekko. Sprawa tajemniczych morderstw, po sprawcach których nie pozostaje najmniejszy ślad, to nie jedyne zmartwienie jakie spada na ich głowę. Wozacy wyruszają bowiem odzyskać swoje dawne tereny, szykują się do wielkiej wojny o honor i tradycję, a Straż ma przeprawić ich nieznaną drogą na miejsce. Pech chce, że do ludzi Kennetha dołączają nowi – grupa najgorszych wyrzutków, jakich posiada armia.

Tymczasem posiadająca wozackich krewnych Kailean, wraz z przyjaciółką, z którą służy w czardanie generała Laskolnyka, podejmują się niebezpiecznej misji powiązanej z tajemniczymi morderstwami. Udając księżniczkę i jej służkę, przybywają do zamku hrabiego, gdzie zdają się zbiegać jedyne ślady zabójstw. Nic nie idzie jednak tak, jak to sobie zaplanowały…

Nagroda Zajdla za rok 2012, nagroda Sfinksa, najlepsza książka w plebiscycie Fantastyka 2012, nominacja do nagrody Żuławskiego… Wegner wytacza najcięższe działa, sięgając po najlepsze postacie poprzednich tomów i splatając je w krwawej zawierusze wojennej, domykającej wątki, które intrygowały fanów. A wszystko to w świetnym stylu, lepszym nawet niż dotychczas. Nie jest to fantasy pełne smoków i baśniowych istot, autor, o wiele bardziej przyziemny, snuje realistyczną, brutalną, ale honorową historię, w której magia, i owszem, pojawia się, ale wydaje się równie prawdziwa, jak broń, którą posługują się żołnierze.

Akcja jest tu szybka i dynamiczna, wojna, która stanowi jeden z najistotniejszych aspektów powieści, prawdziwa do bólu – nie przedstawiona frazesami, ale uderzającym realizmem właśnie. Zagadka zbrodni zaś naprawdę intryguje, ciekawi i wciąga. Jednym słowem, Wegner dopracował należycie wszystkie elementy, łącząc je ze sobą z głową i talentem. I optymistycznie nastrajając na przyszłość.

Lubicie fantasy? Sięgnijcie koniecznie, bo „Meekhan” udowadnia, że Polacy potrafią stworzyć poważną historię w tym gatunku na najwyższym poziomie. Historię w sam raz na ekranizację – miejmy jednak nadzieję, że jeśli do takiego projektu dojdzie, powstanie z niego coś lepszego, niż choćby „Wiedźmin”. Póki co zaś, pozostaje świetna seria książkowa, godna polecenia fanom gatunku. A ja dziękuję wydawnictwu Poergraph za udostępnienie mi powieści do recenzji.

Świetna POLSKA powieść fantasy na skalę światową! Od niedawna jestem fanką tego gatunku, ale książek przeczytałam już całkiem sporo. Jak dotąd pan Robert M. Wegner nie ma sobie równych. Moja wyobraźnia podczas lektury działa na najwyższych obrotach. Książka jest po prostu do połknięcia. Polecam wszystkim!

Kolejna książka z serii . Polecam ciąg dalszy nie zawiedziemfanów tej serii

Lubuje się w czytaniu fantasy i muszę powiedzieć, że to najlepszy cykl, jaki kiedykolwiek czytałam! Jest najlepszy, nie tylko wśród polskiej literatury. Spójny świat wspaniale opisany (opisy bynajmniej nie są nudne, jak to się często zdarza nawet najlepszym),niesamowici bohaterowie, niejednoznaczni i zaskakujący, z każdą przeczytaną stroną, człowiek chce wiedzieć o nich więcej. No i język, jakim została napisana (na razie) trylogia (liczę na "Niekończącą się opowieść z meekhańskiego pogranicza" :) jest po prostu piękny.Zdarza się, że pisarze tak bardzo chcą przekazać fabułę czytelnikom, że zapominają o tym, że to JAK piszą, często decyduje o tym, czy w ogóle się książkę przeczyta (m.in. dlatego nie byłam w stanie przeczytać Wiedźmina- coś strasznego...). No i ta magia...Trzeba naprawdę sporej wyobraźni, by wymyślić coś nowego w świecie fantasy, a p.Robertowi się to udało. Każda z części, każdy jej fragment jest po prostu fascynujący.Już nie mogę się doczekać kolejnej części "Opowieści"

Nareszcie dobra polska fantasy! Czekam na kolejne tomy!

ZDECYDOWANIE NAJLEPSZY POLSKI CYKL FANTASY!!! Każda następna część lepsza od poprzedniej, o ile to w ogóle możliwe :) Dziękuję autorowi za ucztę wyobraźni i życzę nieprzyzwoitej ilości przekładów, jak świat długi i szeroki, i ... Nebuli, bo Zajdla już ma, i pewnie zdobędzie też następnego :) ... a sobie, jak najszybciej 4 tomu :D

proszę, już minęło tyle miesięcy- a pan nie dał nam nic nowego. proszę, proszę- ciągle czekam na to co dalej!!!!!

Pierwszy prawdziwy polski cykl fantasy z prawdziwego zdarzenia. Czekam na ciąg dalszy, a spodziewam się co najmniej 5-księgu

udana kontynuacja poprzednich części. jeśli ktoś miał niedosyt wiadomości co porabiają czerwone szóstki ze straży granicznej- to tu to znajdzie,a nawet więcej. wcześniejsze udane opowiadania przeszły w udaną powieść. jedyny minus- to wydawca. wyszła edycja w twardej, szytej oprawie. rośnie cena i tak już drogich książek, a poza rym dwie wcześniejsze części były tylko w miękkiej. no i na półce mam jeden cykl w rożnych oprawach. ale raz jeszcze polecam.