Opal (edycja specjalna) (okładka miękka)

Świetnie napisane, trzyma w napięciu, absolutnie genialne

Mówiąc krótko wciądające śmieszne ale za razem można wydobyć z siebie wspaniałe emocje związane z uczuciami emocjami

Emocje po "Onyksie" już opadły, po "Opalu" również, więc najwyższy czas na małą recenzję tego ostatniego. Ta część była zdecydowanie inna od dwóch pozostałych. W moim odczuciu bardziej dojrzała, choć pomimo toczących się wokół dramatów, Katy i Daemon znaleźli oczywiście również czas na przeżycie swojego pierwszego razu, jak i szkolną imprezę. "Opal" ukazuje nam także szersze spektrum charakterologiczne innych postaci. Mamy Dee przechodzącą żałobę, przepełnioną w równym stopniu bólem, co gniewem; tak odmienną od radosnej i nieco dziecinnej dziewczyny, którą znaliśmy. Mamy cudownie odzyskanego Dawsona po przejściach, którego duch oraz dawny charakter zostały złamane. Poznajemy też w końcu nieco bliżej Matthew, będącego opiekunem naszych młodocianych Luksjan - jego obecność okaże się niezbędna podczas planowanych misji oraz treningów, uodparniających na działanie bolesnego onyksu. Co więcej, pojawia się znany ze spin-offa serii Luc, który w "Opalu", będzie grał rolę nieletniego i nieco irytującego mafiosa, a Blake... cóż, Blake to Blake i ukaże się nam jeszcze nieraz z niezbyt ładnej strony, chcąc ugrać coś dla siebie. Chociaż i tak nic nie pobije podłości Willa! A zakończenie... wow. Spodziewałam się, że misja nie pójdzie gładko, ale coś takiego? No jak można w takim momencie zakończyć książkę Jennifer, no jak?!

Książka jest bardzo interesująca i wciągająca. Jednak żeby zrozumieć sens fabuły trzeba przeczytać wszystkie części po kolei. Na tą książkę czekałam ok. tygodnia za nim dotarła do salonu empik w moim mieście.