Omerta (okładka miękka)

Omerta - zmowa milczenia; nieformalne prawo sycylijskie zabraniające członkowi mafii informowania o przestępstwach mafii osób z tym przestępstwem niezwiązanych, w szczególności sędziów i policji.1 „Nie licz na wdzięczność za to, co już uczyniłeś dla ludzi. Musisz sprawić, by byli wdzięczni za to, co uczynisz dla nich w przyszłości.”2 Omerta to kolejna wielka powieść Maria Puzo, osadzona w klimatach mafijnych, jednak nie dotyczy już ona rodu Corleone. Dodatkowo większość akcji rozgrywa się w Ameryce, w samym środku Manhattanu, choć oczywiście kolebki włoskiej mafii nie mogło tutaj zabraknąć. W miasteczku Castellammare del Golfo na łożu śmierci spoczywa wielki don Vincenzo Zeno. Jeden z największych donów w historii sycylijskiej mafii zostawia po sobie bardzo młodego potomka. Chłopiec ma zaledwie dwa lata, a jego matka zmarła przy porodzie. Na jego przybranego ojca don Zeno wybiera jednego ze swoich trzech uczniów, Raymonde Aprila. W taki oto sposób dziedzic don Zeno porzuca rodzinne strony i wraz z don Aprilem przenosi się do Ameryki. Jednak gdy osiąga odpowiedni wiek, aby poznać prawdę o swoim pochodzeniu, wszystko się zmienia. Choć i tak zawsze było w nim widać prawdziwego sycylijczyka. Czy Omerta jest słusznie nazywana najwybitniejszą, obok Ojca Chrzestnego, powieścią Maria Puzo? Prawdopodobnie tak. Mam za sobą wszystkie jego powieści o mafii i zdecydowanie mogę napisać, że Omerta plasuje się na drugim miejscu, tuż za najsłynniejszą jego powieścią, która doczekała się ekranizacji w reżyserii Francisa Coppoli. Mario Puzo uwielbia zagłębiać się w szczegóły i nie inaczej jest tym razem. Z niezwykłą starannością prezentuje nam sekrety mafijnego świata, ukazuje funkcjonowanie sycylijskiej mafii w Ameryce, nie zapomina o specyficznej atmosferze, która jest po prostu bezbłędna w jego powieściach. Nie sposób zapomnieć o tym, o jakim świecie czytamy. Kolejną zaletą tej książki jest jej przemyślana i wciągająca fabuła, a także dopracowanie historii w każdym calu. Z ogromną przyjemnością obserwowałam poczynania Astorre, syna don Zeno, bowiem to on jest tutaj głównym bohaterem. Ma w sobie prawdziwego ducha Sycylii, dlatego wiele zyskał w moich oczach już na samym początku, a każde jego kolejne działanie utwierdzało mnie w przekonaniu, że to naprawdę świetna postać. Nie tylko dobrze skonstruowana, po prostu taka, która wzbudza podziw i sympatię. Nie brakuje tutaj jednak postaci, które wzbudzają w nas pogardę. Ale to w przypadku powieści Maria Puzo nie powinno nikogo dziwić. Pozostali bohaterowie nie są już jednak tak mocno nakreśleni, choć jednak mają swoje role do odegrania – mniej lub bardziej istotne. Oczywiście nie mogło tutaj zabraknąć przedstawianie wartości takich jak rodzina, lojalność, honor czy przyjaźń, ale też dobrze znanych motywów, którymi są zemsta, władza i pieniądze. I choć mogłoby się wydawać, że otrzymamy tutaj dokładnie to samo, co w Ojcu chrzestnym bądź innych powieściach tego autora, to jednak Puzo potrafi momentami zaskoczyć. A nawet jeżeli ktoś jest zbyt obeznany, to i tak nie będzie się doszukiwał tutaj drugiego dna, tylko będzie czerpał przyjemność z tego, co ta książka oferuje. Prezentowane tutaj wartości są ponadczasowe, zawsze aktualne, zawsze skłaniają do refleksji i przemyślenia pewnych spraw. Osobiście uwielbiam klimat sycylijskiej mafii, ten sposób myślenia i podejścia do życia. Ten honor, zimną krew i rozsądek. Omerta to zdecydowanie godna polecenia powieść, nie tylko tym, którym spodobał się Ojciec chrzestny. To książka dobra sama w sobie, z morałem i życiową nauką – jak większość książek Puzo. 1 Wikipedia 2 Omerta Mario Puzo www.bookeaterreality.blogspot.com

„Omerta”, to już czwarta książka Mario Puzo, po którą sięgnąłem. Byłem bardzo ciekawy, czy słusznie jest uznawana przez wielu czytelników za najwybitniejszą, obok „Ojca chrzestnego”, powieść tego autora. Mario Puzo urodził się 15 października 1920 w Nowym Jorku, w rodzinie emigrantów. W czasie wojny służył w wojsku, stacjonował w Niemczech i w Azji Wschodniej. Po wojnie pozostał w Niemczech i pracował przy służbach powietrznych, jako pracownik cywilny. W 1969 roku ukazała się jego najsłynniejsza powieść „Ojciec Chrzestny”. Od razu stała się bestsellerem i przyniosła pisarzowi ogromny rozgłos na całym świecie i na jej podstawie powstała filmowa trylogia „Ojca Chrzestnego” w reżyserii Francisa Forda Coppoli. Mario Puzo wspólnie z reżyserem napisał scenariusz do wszystkich trzech części. Za pierwsze dwie autorzy otrzymali statuetki Oscara. Natomiast trzecia część została wyróżniona nominacją. Do jego znanych książek zalicza się jeszcze: „Sycylijczyk”, „Czwarty K” i wydana pośmiertnie, dokończona przez wieloletnią towarzyszkę życia Carol Gino: „Rodzina Borgiów”. Mario Puzo zmarł na atak serca w swoim domu na Long Island w lipcu 1999 roku. "Nieboszczycy nie mają przyjaciół", mówi gangster planujący zabicie czołowego mafioso Ameryki, don Raymonde Aprilego. Zabójstwo popełnione w samym centrum Manhattanu na człowieku, który trzy lata wcześniej przeszedł na emeryturę, zerwał przestępcze kontakty i zajął się legalną działalnością bankową, wprawia w zdumienie jego dawnych współpracowników. Komu mogło zależeć na śmierci Raymonde? Dlaczego policja i FBI, a nawet świat podziemny ignorują sprawę, a dzieci - dwójka synów i córka Nicole - zachowują się tak, jakby pogodziły się z losem? Jest jednak ktoś, kto pragnie poznać prawdę o śmierci legendarnego szefa mafii. Omerta – Sycylijski kodeks honorowy, zabraniający informowania o przestępstwach, uważanych za wewnętrzną sprawę osób w nie wmieszanych. Książka rozkręca się bardzo powoli. Pierwsza połowa „Omerty” jest mało wciągająca. Niewiele się w niej dzieje, za to jest bardzo przegadana. Dopiero mniej więcej od sto pięćdziesiątej strony akcja zdecydowanie przyśpiesza. Wszystkie elementy układanki powoli wskakują na swoje miejsce. Astorre Viola pokazuje swoją prawdziwą i dużo bardziej ciekawą dla czytelnika twarz. Jednym słowem, otrzymujemy wszystko to, z czego słynie twórczość Mario Puzo, czyli skorumpowane władze, bezwzględnych morderców, brutalną przemoc, a to wszystko doprawione sporą ilością seksu. Znakomite są także retrospekcje, które są stałym elementem powieści tego autora. Niestety nie mogę tego powiedzieć o zakończeniu książki, które jest mocno przewidywalne. Nie uważam, że jest złe, ale czytając ostatnie kilkanaście stron cały czas liczyłem na jakąś petardę, na ten efekt wow, którego doświadczyłem pochłaniając końcówkę „Sycylijczyka”. Tutaj mi tego zabrakło. Jeżeli chodzi o bohaterów, zarówno pierwszo jak i drugoplanowych, to jak zwykle u Puzo, nie ma się za bardzo, do czego przyczepić. Z jednej strony mamy osobę o wręcz krystalicznym charakterze (Georgette Cilke) z drugiej bezlitosnych zabójców (Franky i Stace Sturzo). Najlepiej w tym towarzystwie wypada agent Kurt Cilke, najbardziej złożona i zdecydowanie najciekawsza postać w całej powieści. „Omerta” to dobra i warta przeczytania lektura. Druga połowa książki w pełni rekompensuje niedostatki pierwszej części. Wielbiciele twórczości Mario Puzo na pewno będą zadowoleni. Mimo to, nie postawiłbym tej powieści obok niedoścignionego „Ojca chrzestnego”. Dla mnie numerem dwa w dorobku tego autora pozostaje „Sycylijczyk”. Opinia pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

Sycylijski kodeks honorowy, który zabrania informowania o przestępstwach, uważanych za wewnętrzną sprawę w osób w nie zamieszanych, omertà. To właśnie przestrzeganie tej zasady pozwoliło na przetrwanie włoskiej mafii. Złamanie oznaczało utratę honoru i pewną śmierć. Wejście w życie ustawy o gangsterskich organizacjach, doprowadza do tego, że FBI skutecznie rozbija kolejne rodziny mafijne w Nowym Jorku, oraz ich wiarę w omertę. Jednym z tych którzy przetrwali jest don Raymonde Aprile, który przez trzydzieści lat rządził dzięki swojej charyzmie, "poczuciu honoru oraz nieubłaganemu i ostatecznemu osądzaniu każdego podejrzanego o wrogie zamiary." Teraz po pozbyciu się wrogów postanawia przejść na emeryturę i wieść uczciwe życie. Nie dane jest mu jednak długo cieszyć się spokojem, zaledwie po trzech latach od zakończenia przestępczej działalności zostaje zastrzelony w biały dzień w centrum Nowego Jorku. Kto odważył zabić się dona i w jakim celu? Tego pragnie się dowiedzieć Astorre Viola, Sycylijczyk, wychowany w Stanach Zjednoczonych, przybrany syn Raymonde Aprila. To on po śmierci swojego patrona będzie prowadził wojnę, by pomścić śmierć opiekuna i zapanować nad gasnącym powoli mafijnym imperium. Ostatnia powieść z mafijnego cyklu, "Omertà" wydana już po śmierci Mario Puzo to opowieść przede wszystkim o zmianach, które na przestrzeni lat dotknęły mafijne rodziny. Puzo podobnie jak w poprzednich książkach z cyklu mafijnego opowiada o twardych i bezwzględnych gangsterach, zmieniły się jednak czasy, zmieniły panujące zasady, wyznawane wartości, nic nie jest już takie samo. Niewiele pozostało w "Omercie" atmosfery, elegancji i swoistego romantyzmu, który panował w "Ojcu chrzestnym". Tam honor, tęsknota za starymi czasami przebijały się na pierwszy plan. Teraz miejsce honoru zajęły pieniądze, nie ma lojalności i przyjaźni, a jedynie interesy, zamiast romantycznej miłości jest seks bez zobowiązań, nawet przemoc to nie tylko czysta zemsta i wyrównanie rachunków. Świat mafii lat dziewięćdziesiątych XX wieku stracił swoją klasę. Zmiany, które zaszły w mafijnych rodzinach nie zawsze wyszły im na dobre, ale czy doprowadziły do schyłku mafii? Mario Puzo przedstawiając moralne dylematy swoich bohaterów, przyczyny ich postępowania i motywacje, perfekcyjnie oddaje tajemnice ludzkiej natury, przy okazji stawia pytanie o wyznawane wartości i zasady. Czy warto kierować się w życiu starym zasadom i być nim wiernym? Rodzina, zemsta, lojalność, honor, pieniądze, przyjaźń. Która z wartości jest najważniejsza w życiu, dla której jesteśmy gotowi walczyć bez względu na koszty i poniesione ofiary? "Omertà" to fascynująca, pełna brutalnych rozgrywek, przemocy, namiętności, przesiąknięta krwią, opowieść o brudnym świecie sycylijskiej mafii. Mario Puzo kolejny raz uwodzi, wciąga w niebezpieczny świat gangsterskich porachunków i do szpiku kości skorumpowanych policjantów. Rewelacyjny kawał solidnej prozy od mistrza Puzo.

Raymone Aprill to mężczyzna, który przed trzema laty wycofał się ze swojej działalności mafijnej. Od tego momentu starał się wieść spokojne życie z dala od dawnych przedsięwzięć. Jednak pewnego dnia w biały dzień na Manhattanie ktoś go zabija. Czy ta osoba zrobiła to dla pieniędzy, a może chodziło o zemstę? A może odpowiedź jest dużo bardziej skomplikowana i aby ją odkryć należałoby złamać Omertę, czyli zmowę milczenia? Mario Puzo to amerykański powieściopopisarz pochodzenia włoskiego, którego właściwie nie muszę przedstawiać, bo jestem przekonana, że nie ma osoby, która by o nim nie słyszała. „Omerta” to książka wydana już po śmierci autora oraz pierwsza, po którą ja sięgnęłam, więc kultowy „Ojciec chrzestny” wciąż przede mną, tak samo jak i ekranizacja. Styl autora jest dość specyficzny przez co czytanie tej książki mi się dłużyło. Od samego początku czytelnik zostaje zasypany mnóstwem informacji oraz bohaterów i początkowo ciężko było mi się w tym zorientować. Potem jednak wszystko mi się poukładało i dalsza lektura była już dużo bardziej przyjemna. Podobało mi się to jak autor przedstawił świat mafii. Te wszystkie układy, zależności, sojusze, obowiązujące zasady, czy wzajemne niechęci wprowadzały w naprawdę świetny i niepowtarzalny klimat, który pozwolił mi zrozumieć za co autor jest tak bardzo ceniony na całym świecie przez czytelników. W tej książce akcja przynajmniej na początku jest dość niespieszna, a dopiero gdzieś od połowy zaczyna się więcej dziać, jednak akurat tutaj w niczym mi to nie przeszkadzało. Myślę, że miłośnicy kryminałów będą zachwyceni tą pozycją, ponieważ zawiera ona wszystko to, co powinna. Jest tu sporo opisów brutalnej przemocy, czy porachunków mafijnych i nie można się przy tej lekturze nudzić. A także początkowo niespieszna akcja, później nabiera tempa i pełna jest zwrotów. Podobała mi się i z pewnością niedługo sięgnę po „Ojca chrzestnego”, który podobno jest jeszcze lepszy.

Tytułowa omerta to zmowa milczenia, nieformalny kodeks, który zabrania członkom mafii ujawniania przestępstw mafijnych. Karą za jej złamanie jest śmierć i utrata honoru. „Omerta” Mario Puzo to wielka powieść mafijna, bardzo mocno osadzona korzeniami na Sycylii, z akcją, podobnie jak Ojciec Chrzestny, rozgrywającą się głównie w Ameryce. A jednak, tę nostalgię za Sycylią, za jej niepowtarzalnym światłem, słonymi oliwkami wyjadanymi prosto z beczki i powolnym życiem czuć to bardzo mocno, podobnie jak odwoływanie się do źródeł i zasad stworzonych dawno temu na Sycylii. „Omerta”, podobnie jak Ojciec Chrzestny, bo trudno nie nawiązać do najbardziej znanej powieści Mario Puzo, w udany sposób przekazuje kodeks niepisanych zasad, szczegóły dotyczące sposobu funkcjonowania i mentalności Sycylijczyków, bo, jak to u Puzo, wszystko bierze swój początek na słonecznej wyspie właśnie i bez zrozumienia kodeksu sycylijskiego nie można zrozumieć tego, co dzieje się również na odległym kontynencie. Czy jednak odwieczne zasady honorowe przestaną obowiązywać w zderzeniu ze światem wielkich pieniędzy i bossów narkotykowych Ameryki? Fabuła rozpoczyna się na łoża śmierci ostatniego wielkiego dona sycylijskiego, aby potoczyć się gładko na odległy kontynent, gdzie śledzimy losy Astorre – jego syna, wychowywanego przez zaufanego człowieka umierającego dona. Astorre okazuje się być rasowym Sycylijczykiem, który kodeks mafii rozumie i, podobnie jak sentyment do Sycylii, od dziecka ma we krwi. Jest doskonale skonstruowaną postacią, której losy śledziłam z zapartym tchem. „Omerta” to kawał dobrej fabuły, odsłanianej krok po kroku, jak to w kryminalnej fabule. Czyta się doskonale.

Główny bohater po przejściu na emeryturę, chce zerwać z mafią. Jednak nie jest to takie proste, jak by można było oczekiwać. Były mafioso zostaje zamordowany na bierzmowaniu wnuka, na oczach rodziny i gości, w samym centrum dnia i miasta. W rozwikłanie jego zagadki bierze udział Astorre Viola - przyszłość postaci również jest skomplikowana, bo nie do końca jasna zarówno przez niego samego jak i pozostałych dzieci. Jego cel jest za to przejrzysty: zemsta. Autor wtajemnicza nas w świat mafii sycylijskiej funkcjonującej w realiach Stanów Zjednoczonych. Do gry wprowadza też skorumpowanych przedstawicieli policji i działających nie zawsze z prawem członków FBI. Prezentuje wyraziste charaktery. Tu nikt nie jest bez winy, a zasady fair play w stosunku do obcych i zdrajców nie funkcjonują. Za to zasadą nadrzędną jest honor, zwłaszcza rodzinny jak głosi tytuł książki. Omerta - obowiązek zachowania milczenia w kwestiach dotyczących spraw wewnętrznych mafijnych rodów. Dlatego rozwikłanie zagadki śmierci Dona będzie dla zainteresowanych zadaniem żmudnym I niebezpiecznym - ale jakże emocjonującym dla Czytelnika!

Rewelacyjna i wciągająca opowieść o zemście, intrygach i ludzkich namiętnościach. O ludziach, którzy w imię wierności wyznawanym zasadom i rodzinie są gotowi na wszystko. Fani Ojca chrzestnego powinni być nią całkowicie usatysfakcjonowani. Cała opinia: http://www.kacikzksiazka.pl/2018/05/omerta-mario-puzo.html

jeżeli jesteś fanem gangsterskich opowieści a "Ojciec Chrzestny" jest na Twojej liście bestsellerów, to przeczytaj "omertę". Puzo po raz kolejny pokazuje jak ważna jest rodzina i lojalność oraz że zemsta najlepiej smakuje na zimno.

Polecam, jeśli komuś podobały się inne tytuły od tego autora-nie powinien być zawiedziony.

klasyka w pięknym wydaniu zawsze chciałem mieć to na półce