Oko Horusa (okładka miękka)

Bardzo ciekawa książka. Fabuła umieszczona w historii, dużo fanatycznych elementów.

Dwadzieścia jeden miesięcy, to sporo czasu. Jednakże warto było czekać na pojawienie się drugiej książki Joli Czemiel. Autorka debiutowała powieścią sensacyjną „Protektor” oraz fenomenalną kreacją jej bohatera czyli Benedicta Rutherforda, który w Londynie otworzył biuro detektywistyczne. W pierwszej część musiał zmierzyć się z mroczną tajemnicą skrywaną w mumiach. Druga część jego przygód czyli „Oko Horusa” to równie mistrzowska fabuła, którą doskonale autorka wykreowała. To, co sprawia, że nie sposób oderwać się od tej książki, to pomysł stworzenia niebywałej historii. Pani Jola wraz ze wspomnianym detektywem zabierają nas do Egiptu. Poznajemy również jego historię, i to właśnie jest dodatkowym mocnym punktem, czyniącym tę książkę jeszcze bardziej wartościową. Sięgający po nią czytelnik, nie tylko bierze udział w rozwikłaniu zagadki, lecz przenosi się do innego wymiaru. „Oko Horusa” to bez wątpienia książką mądra, przemyślana. Znajdziemy w niej śledztwo, które będzie spędzało nam sen z powiek. Klimat w tej historii owiany jest nutką tajemnic i zagadek, które wraz z Rutherfordem będziemy rozwiązywać. Ale pamiętajcie nic nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Nie da się ukryć, że Pani Jola włożyła wiele pracy i serca w napisanie tej książki. „Oko Horusa” to książka, po przeczytaniu której będziemy zastanawiać się czy istnieje nieśmiertelność? A jeśli tak by było, czy chcielibyśmy mieć taką zdolność? Autorka porusza historię Hatszepsut, kobiety faraon, która na krótko przed śmiercią spisuje na papirusie swoje przesłanie. Przesłanie, które zawiera odpowiedź na wcześniej postawione pytanie. Czy jest możliwe, by człowiek stał się nieśmiertelny? Pytanie to od wieków pozostaje bez odpowiedzi. Dla wielu naukowców jest zagadką, której poświęcili wiele lat swoich badań. Również przywódcom świata zależy na odnalezieniu tajemnicy nieśmiertelności. Ten temat nie omija również Benedicta Rutherforda. Do jego rąk trafia wisior w kształcie oka. Jednak to nie koniec, gdyż wkrótce potem zostaje zaproszony przez przyjaciela do Egiptu, który często nazywany jest „grobowcem wszystkich zdobywców”. Tutaj na uroczystym otwarciu Świątyni Miliona Lat detektyw zostaje wplątany w międzynarodową intrygę, w której gra toczy się o rozwiązanie tajemnicy nieśmiertelności. „Oko Horusa” to tak jak wspominałem książka wyjątkowa, przemyślana. Wątek historii Egiptu i śledztwo pełne zagadek są wartością stawiającą tę powieść na półce Najlepszych Interesujących Książek. Doceniam Panią Jolę, za pomysł oraz serce w napisaniu tej książki. Bo to czuć na każdej stronie. A przyznacie sami, że okładka tej książki jest magiczna, przykuwa uwagę. Ma w sobie moc, która przyciąga nasz wzrok na bardzo długo. I tu słowa uznania należą się Pani Wioli Pierzgalskiej. Natomiast Wydawnictwo Novae Res zasługuje na słowa wdzięczności, że jego nakładem ukazała się druga książka Joli Czemiel. A myślę, że kolejne, to tylko kwestia czasu. Mam nadzieję, że działalność detektywistyczna Benedicta Rutherforda będzie nieśmiertelna. Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Novae Res http://www.czyt-nik.pl/recenzje/benedict-rutherford-powrocil/

Moim zdaniem są to mocne 4 gwiazdki ponieważ było to bardzo pozytywne zaskoczenie. Czytając opis podeszłam do niej sceptycznie ponieważ myślałam że będzie to typowo przegadany temat ze statyczną akcją. Jednakże podczas czytania bardzo się zaskoczyłam. Akcja jest niesamowicie dynamiczna i ciągle zmieniamy czas i położenie. Rozdziały są bardzo krótkie dzięki czemu mamy wartką akcje która ma bardzo szybkie tempo, a to lubię. Bohaterowie są dobrze wykreowani i wydaję mi się że mimo iż mało wiemy o ich historii i pochodzeniu to i tak nie zmieniłaby to wiele w historii a może nawet by w niej namieszało. Dlatego to też na plus. Całokształt powieści jest ciekawy i wciągający ( zawaliłam przez nią nockę co często mi się w tym miesiącu nie zdarzało). Fabuła jest bardzo dobrze poprowadzona a końcówka nie jest ani trochę przewidywalna. Najbardziej podobało mi się to że czytając książkę autorka zmieniała co kawałek rolę bohaterów. Chodzi mi tutaj o to że do końca nie mogliśmy nikomu ufać ponieważ potencjalny dobry charakter mógł za parę rozdziałów okazać się tym złym. Generalnie było to moje pierwsze spotkanie z panią Jolą Czemiel ale na pewno nie ostatnie. Gorąco polecam zapoznać się z tą książką.

„Oko Horusa” to powieść, która wzbudziła moje zainteresowanie. Fabuła utrzymana w egipskim klimacie, grobowce faraonów, a do tego przystojny detektyw, który stawia swoje życie na szali niebezpieczeństwa – to składniki idealnej książki. Benedict Rutherford, to mężczyzna, który zawsze obronną ręką potrafi wyjść z najgorszej sytuacji, jego spryt i wrodzona inteligencja ułatwiają mu niekiedy wypełnianie bardzo poważnych i jednocześnie niebezpiecznych misji. Osobnik znany wszystkim jednostkom specjalnym, czasami jest solą w oku dla pewnych osób. Pewnego razu spiesząc się przed deszczem Benedict zostaje zaczepiony przez mężczyznę, który trzyma w ręku jakieś zawiniątko i twierdzi, że rzecz ta została zgubiona przez głównego bohatera. Zaskoczony Benedict w pierwszym odruchu bierze tę rzecz, ale kiedy stwierdza, że jednak nie należy to do niego, zostaje sam na ulicy. Rzecz ta, znajdująca się w pożółkłym materiale na zawsze zmieni dotychczasowe życie Benedicta, stanie się także powodem wycieczki do egzotycznego Egiptu. Po tym wydarzeniu zostajemy nagle wrzuceni przez autorkę w środek akcji. Instytucja, która zajmuje się badaniami nad nowo odkrytą świątynią w Luksorze dostaje pozwolenie na prowadzenie dalszych badań od laboratorium w Singapurze. Przeplatając oba te wątki wzajemnie, udajemy się razem z bohaterami na teren Kairu. Przyjeżdża także Benedict, na prośbę kolegi – profesora, stawia się na uroczystym otwarciu świątyni. Jedyne co nie przestaje dziwić mężczyzny, to bardzo specyficzna prośba profesora, która stała się niejako powodem jego wycieczki do Egiptu. Nagle okazuje się, że profesor znika w tajemniczych okolicznościach. Zaraz po bankiecie wymeldowuje się z hotelu i znika, jak kamień w wodzie. Po kilku rozdziałach nagle przenosimy się w okolice ruin domu. Grupka groźnie wyglądających mężczyzn, nielegalnie wykopuje tajemniczy przedmiot, który ma zawierać tajemnicę strzeżoną przez stulecia. Książka „Oko Horusa” wzbudziła moje zainteresowanie z powodu akcji osadzenia głównych bohaterów. Podkreślam bohaterów, ponieważ rozdziały poprowadzone są z paru różnych punktów widzenia. Dlatego nie nastawiajmy się na jednego głównego. Egipt od zawsze gdzieś tam odznaczał się w moich kręgach zainteresowania. Widząc tak zachęcającą książkę ucieszyłam się, że mogę zgłębić nierozwiązane tajemnice grobowców faraonów. Jednak po paru rozdziałach czekała na mnie niespodzianka. Doczekałam się cząstki tekstu, który był retrospekcją, a akcja działa się w czasach przed nasza erą. Akcja natomiast w całej książce pędziła naprawdę szybko, autorka tak poprowadziła wydarzenia, że na końcu ciągle dowiadywałam się nowych rzeczy. W pewnym momencie dopadło mnie wrażenie, że momentami książka ta przypomina mi powieści Dana Browna. Jednak dla całkowitego zrozumienia spójności teksu musimy dokładnie przeczytać wstęp na początku. Dzięki niemu po przeczytanej lekturze jesteśmy w stanie w pełni zrozumieć fabułę i niektóre aluzje w książce. Myślę, że „Oko Horusa” to idealna książka dla poszukiwaczy przygód. Polecamy: Dobre Recenzje

Często możemy spotkać się z dosyć banalnym stwierdzeniem, że książka jest swego rodzaju biletem w podróż do innego świata. Mając przed sobą dobrą lekturę i parę godzin wolnego czasu, jesteśmy w stanie przenieść się w miejsca, w których w rzeczywistości nasza noga nigdy nie postanie. Tak właśnie jest w przypadku Oka Horusa Joli Czemiel. Na kartach powieści autorka odbywa z nami podróż ku Starożytnemu Egiptu, który przeplata się z wątkami osadzonymi w czasach teraźniejszych. Kto z nas widząc zdjęcia w podręczniku do historii, chociaż raz nie marzył o tym aby przenieść się w tamte rejony, i na własne oczy zobaczyć potęgę piramid, poczuć na swojej skórze palące słońce, swędzący piach, wdychać w płuca wilgotne powietrze pochodzące z grobowców? Ta powieść to idealna gratka dla osób, które chcą wsiąść w kapsułę czasu i przenieść się wiele lat wstecz. Oprócz głównego wątku rozwiązania zagadki nieśmiertelności, poznajemy czasy za Panowania Hatszepsut, kobiety mające w sobie siłę by panować nad krajem w czasach, gdy to domeną mężczyzn była dominacja, zaglądamy do więzień, przechadzamy się po Kairskim „mieście umarłych”, poraża nas życie biednych ludzi w zestawieniu luksusowych Londyńskich apartamentów. Głównym wątkiem w tej cudownej otoczce jest oczywiście tajemnica nieśmiertelności, do której rozwiązania stara się dojść główny bohater, wplątany w międzynarodową intrygę wbrew swojej woli. Sekret władczyni Hatszepsut od wielu lat jest zagadką, a w jego ujawnienie zaangażowanych jest bardzo dużo ludzi, niekoniecznie powołanych. Podczas gdy sądzimy, że jesteśmy już blisko rozwiązania strzeżonej tajemnicy, otwierają się przed nami kolejne drzwi, kolejne zagadki i przeszkody. Emocji dodaje fakt, iż Benedict nie jest jedyną osobą która chce poznać ową tajemnicę. Przez strony powieści przewija się cała gama różnych postaci, co do których nigdy nie możemy być pewni, czarne charaktery zwodzą i przybierają maski, po to by po chwili znów zmienić taktykę. Ciężko jest odróżnić, i jednoznacznie stwierdzić kto do końca pozostanie dobry, bo nie każdy jest tym, za kogo się podaje. Rozdziały pisane są z perspektywy różnych bohaterów, co pomaga nam poszerzyć nasze spojrzenie na akcje powieści. Dla mnie to powieść idealna dla fanów intryg. Rozbudowana i pędząca akcja sprawia że nie sposób się nudzić. Okładka działa wręcz magnetycznie, i z całą pewnością zachęca do sięgnięcia po tę pozycję. Czytając czuję niedosyt opisu Egiptu, który mógłby zostać bardziej rozbudowany. Nie jest to duży minus, ponieważ na każdej stronie widać, iż autorka przygotowała się doskonale do napisania tej pozycji.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/12/339-jola-czemiel-oko-horusa.html Jak zapewne łatwo się domyślić, "Oko Horusa" przyciągnęło moją uwagę swoją genialną okładką. To magnetyzujące spojrzenie kobiety i idealne połączenie czerni i złota od razu skradły moje serce. Opis zapowiadał pasjonującą lekturę, dlatego z niecierpliwością rozpoczęłam z bohaterami przygodę, której celem była nieśmiertelność... Jeszcze nigdy marzenie o nieśmiertelności nie było tak bliskie spełnienia… Kiedy Hatszepsut, kobieta faraon, zbliża się do kresu życia, pozostawia po sobie przesłanie, spisane na papirusie przez jej architekta i kochanka Senenmuta. To właśnie ono jest kluczem do znalezienia odpowiedzi na pytanie: czy to możliwe, by człowiek stał się nieśmiertelny? Mijają wieki, a tajemnica Hatszepsut wciąż spędza sen z powiek zarówno naukowcom, jak i wielkim tego świata. Wkrótce do ich grona dołączy były najemnik Benedict Rutherford, obecnie właściciel biura detektywistycznego w Londynie. W jego ręce trafia zagadkowy wisior w kształcie oka, a przyjaciel zaprasza go do Egiptu na uroczyste otwarcie Świątyni Miliona Lat. Rutherford nie wie jeszcze, że właśnie został wplątany w wielką międzynarodową intrygę, która może doprowadzić do rozwiązania zagadki nieśmiertelności. "Oko Horusa" czyta się bardzo szybko, nie tylko przez wzgląd na króciutkie rozdziały, ale i pędząca akcje. Autorka nie daje czytelnikowi czasu na głębszy oddech, zasypuje go ciągłymi zwrotami akcji. W tej historii jest mnóstwo bohaterów. Większość z nich jest narratorem opowieści. Kilkustronicowe rozdziały opowiedziane są z perspektywy tyłu postaci, że bywały momenty gdy się gubiłam: kto jest kim i w jakim momencie urwał się jego wątek. Przez ich mnogość, zostały one niedopracowane. Ciężko znaleźć tu porządne opisy bohaterów, przez co trudno ich sobie wizualizować, a co za tym idzie - zżyć się z nimi. Jestem pod wrażaniem przygotowania merytorycznego autorki. W historii tej znajdziecie mnóstwo opisów Kairu czy też innych wschodnich miejscowości. Zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Zabrakło mi jakiegoś mocnego wydarzenia. Poza tym nie znamy zakończenia losów bohaterów, nawet tych najistotniejszych. Podsumowując, pod względem całości, "Oko Horusa" było ciekawa powieścią, która szybko pochłonęłam. Nie jestem jednak pewna, czy zostanie w mej pamięci na dłużej... Moja ocena: 6/10

Benedict Rutherford został wplątany w aferę na skalę światową wbrew sobie. Kiedy zdał sobie sprawę z rozmiaru kłopotów, było już za późno aby dyskretnie się wycofać. Podróż do Egiptu i spotkanie z przyjacielem, do którego nie doszło, to tylko początek gry na śmierć i życie. Życie długowieczne. Tajemnica Hatszepsut i jej architekta od wieków stanowią nierozwiązalną zagadkę dla badaczy, archeologów, łowców skarbów, naukowców. Każdy nowoodkryty element układanki wskazuje kolejnych uwikłanych w przestępstwo i poszukiwania. Główny wątek jest zajmujący i bardzo ciekawy, należy jednak zwrócić uwagę na wątki poboczne, które wnoszą wiele do akcji. Tajemnica dwukolorowych oczu, niespotykanego podobieństwa niespokrewnionych ze sobą osób, nielegalnego przemytu zabytków starożytnego Egiptu. Niespotykany instynkt detektywa pomaga mu wyjść obronną ręką z każdego niebezpieczeństwa. Wróg zdaje się wychylać głowę z każdej strony, przybierając twarze przyjaciół. Nie można nikomu ufać, a jakakolwiek współpraca obarczona jest ogromnym ryzykiem i niepewnością. W tle głównych wydarzeń Czytelnik może zaobserwować gwarne życie w Egipcie, uliczny tłok. Kiedy zaczyna się pogoń za pieczęcią i detektywem, nie ma osoby, która nie chciałaby go schwytać. Książka dobrze napisana, czyta się ją szybko, z zainteresowaniem. Ciekawe są rozdziały z perspektywy architekta Senenmuta, gdzie uchylony zostaje rąbek tajemnicy skrywanej przez wieki. Pomysł na książkę bardzo mi się podoba. Akcja dobrze zaplanowana i rozłożona w czasie. Liczne zwroty akcji nie pozwalają Czytelnikowi się nudzić. Opisywane wydarzenia obejmują kilka krajów, przez co całość jest jeszcze bardziej dynamiczna. Bohaterowie są zróżnicowani, każdy z nich wnosi coś innego do akcji. Na początku wszystko zdaje się być zawiłe, pozbawione sensu, jednak w trakcie czytania, odkrywa się coraz więcej pasujących do siebie elementów. Zakończenie było przewidywalne, chociaż na podstawie zebranych w czasie czytania informacji, oczekiwane. Szkoda, ponieważ liczyłam na coś bardziej zaskakującego.

Od momentu, w którym skończyłam czytać tę powieść, minęło kilka dni, a ja nadal nie wiem jak ubrać w słowa to, co czuję. Przyznam, że mam dość mieszane uczucia. "Oko Horusa" to na pewno powieść, która wymaga od czytelnika dużego skupienia i zarezerwowania dla siebie odpowiedniej ilości czasu. Akcja dzieje się bardzo szybko, intryga goni intrygę, a ilość postaci momentami mocno mnie przytłaczała i niejednokrotnie "gubiłam" się w rozpoznaniu kto jest kim i o co aktualnie chodzi. Zdarzyło się, że żeby zrozumieć sens danego wydarzenia lub rozmowy musiałam wracać po kilka stron wstecz by zrozumieć dany kontekst. W tym miejscu muszę zaznaczyć, że Wasze odczucia mogą być jednak zupełnie inne, bo przyznam, iż czytałam tę książkę w dość nerwowym okresie i być może to wpłynęło na taki odbiór. Autorka pięknie pisze o Egipcie- tym współczesnym i starożytnym. Drobiazgowe opisy oddają kulturę i obyczajowość Egipcjan. Łatwo zaobserwować i zrozumieć tło polityczne, oraz morderczą walkę o wpływy. Z książki płynie olbrzymia wiedza i świadomość tego miejsca. Barwny język i plastyczne opisy pozwalają bez problemu wyobrazić sobie i przenieść się tym samym na słoneczne, ale i tajemnicze ulice Kairu. Książkę czyta się szybko, sto krótkich rozdziałów szybko mija. Powieść gwarantuje zawrotne tempo, wiele tajemnic i intryg oraz emocji, które momentami trudno okiełznać. "Oko Horusa" to druga część cyklu o przygodach detektywa Benedicta Rutherforda. Niestety nie miałam okazji przeczytać pierwszej części pt. "Protektor", ale odnoszę wrażenie, że jej nieznajomość nie ma wpływu na część drugą i śmiało można czytać je osobno. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Joli, ale wierzę, że nie ostatnie a kolejne będą tylko lepsze. Czy polecam? Polecam. Świetna lektura dla fanów szybkiej sensacji z domieszką kryminału, ale wymagająca sporej dawki skupienia. POLECAM...

Tajemnica nieśmiertelności spędza sen z powiek naukowcom i nie tylko. Kluczem do odpowiedzi jest papirus, na którym kobieta faraon, Hatszepsut, pozostawia przesłanie. Ukrywa je starannie wraz z jej architektem i kochankiem, Senenmut. Czy teraz, po wielu wiekach odkryją tajemnicę?  Otwarcie Świątyni Miliona Lat w Egipcie to wielka uroczystość, na którą przyjaciel zaprasza Benedicta Rutherford. Obecnie jest właścicielem biura detektywistycznego w Londynie. Kiedy przyjaciel nie pojawia się na spotkaniu z nim, to jest tylko początek tego co go czeka. Trafia do niego tajemniczy wisior w kształcie oka. Właśnie tak zostaje nieświadomie wplątany w międzynarodową intrygę, gdzie musi walczyć o własne życie. Będzie musiał zaufać ludziom, których nie znał i być sprytniejszym od innych. Co go spotka? Przez co będzie musiał przebrnąć? Czy wybierze właściwą drogę i ludziom, którym zawierzy swoje życie? Jaka jest tajemnica nieśmiertelności?  Nieśmiertelność? Marzenie wielu, ale ja raczej nie chciałabym być nieśmiertelna. Za to niektórym osobom w tej książce było zbyt śpieszno do niej. Bohaterowie są świetnie wykreowani. Najbardziej spodobała mi się postać Amal, która pomimo wszystkiego złego, próbuje znaleźć wyjście sytuacji i odważna. Cała fabuła jest bardzo dobrze przemyślana. Bardzo mi się spodobały wątki, gdy żyła Hatszepsut. Poznajemy dane wydarzenia z różnych perspektyw dzięki czemu poznajemy ich myśli oraz wprowadza w wątpliwości. W książce akcja działa się nieustannie. Intryga i nieprzewidywalne zwroty akcji oplecione tajemniczością urzekły mnie. Wszystko było opisane bardzo rzeczywiście. Od pierwszych stron wciągnęła mnie ta historia. Czytając musiałam się bardzo skupić, ale przeczytałam ją dosyć szybko. Ja poznałam tajemnicę Hatszepsut, a wy? 

Głównym bohaterem jest detektyw Benedict Rutherford, w ręce którego przypadkowo trafia wisior w kształcie oka. Wkrótce jego przyjaciel zaprasza go do Egiptu na otwarcie Świątyni Miliona Lat. W tym momencie Benedict został wplątany w międzynarodową intrygę, związaną z zagadką nieśmiertelności. Autorka zabiera nas w podróż do Egiptu, porusza również wątek kobiety faraon, Hatszepsut, która pozostawiła po sobie przesłanie spisane na papirusie. Czego ono dotyczy? Czy istnieje coś takiego jak nieśmiertelność? To pytanie ciągle pozostaje zagadką, rzesze naukowców próbuje od wieków na nie odpowiedzieć na podstawie swoich badań. Czy nasz bohater jest w stanie znaleźć rozwiązanie? Na łamach książki mamy do czynienia z dwiema ramami czasowymi – za życia egipskiej faraon Hatszepsut oraz czasy współczesne. Rozdziały są bardzo krótkie, co uwielbiam w książkach, dzięki czemu akcja rozgrywa się w szybkim tempie, bez zbędnego owijania w bawełnę. Cała historia to jedno wielkie śledztwo, w które zaangażowane jest bardzo dużo bohaterów. Przyznaję, że jest ich bardzo wiele, imiona, które się mieszają, niektóre wątki są zbędne. Ciężko ich ocenić pod względem wzbudzenia zaufania w Czytelniku, jednak nie jest to w tym gatunku literatury na tyle ważne. Wzbogacają one historię detektywa, obawiam się jednak, że wprowadzają trochę chaosu i jak to mówią – co za dużo to niezdrowo. Oko Horusa to idealna powieść dla tych, którzy uwielbiają spiski, tajemnice i rozwiązywanie zagadek wspólnie z bohaterem. Mnie niestety zabrakło zdecydowanie więcej wątku Egiptu, kobiety faraon, które zostały upchnięte na dalszy plan, a szkoda – powieść ma potencjał, którego w pełni nie wykorzystano. Całość recenzji na blogu: www.zabookowana.pl