Ojej, Murzynka! (okładka miękka)

Zdrowo BooKKnięte kolejny raz sięgnęły po książkę autorstwa Wandy Szymanowskiej i … jak zwykle się nie zawiodły 😉. Autorka w sprytny i niekonwencjonalny sposób przemyca w swoich zabawnych i chwytających za serce historiach niezwykle istotne problemy społeczne. Nie inaczej jest w powieści „Ojej, Murzynka!”, w której porusza powszechny i dotkliwy problem nietolerancji rasowej, stereotypizacji i braku rodzicielskiego wsparcia. Trochę dużo jak na jedną historię, ale widocznie dla Wandy Szymanowskiej nie ma rzeczy niemożliwych. Główną bohaterką powieści jest Zuzanna Zakrzewska. Tytan pracy- świeżo upieczona pani doktor nauk humanistycznych i właścicielka szkoły języka polskiego dla cudzoziemców, którą prowadzi wraz z zaprzyjaźnionymi lektorkami pod czujnym okiem dozorczyni Janiny. Kobieta jest ciemnoskórą pięknością, ale egzotyczna uroda, którą zawdzięcza ojcu Kenijczykowi, jest dla niej raczej udręką niż atutem. Codziennie musi się bowiem mierzyć z nieprzyjaznymi spojrzeniami, niewybrednymi komentarzami (także ze strony własnej matki), obelgami a nawet agresją. Nie ustaje także w walce ze stereotypami, bo w końcu skóra w kolorze mlecznej czekolady nie wyklucza posiadania doktoratu z polonistyki… A może jednak? Aby się tego dowiedzieć i poznać swoje korzenie Zuzanna udaje się w podróż do ojczyzny swojego ojca. Tam poznaje Boba i Heidi, z którymi od razu znajduje wspólny język. Tych dwoje sympatycznych ludzi pokazuje tytułowej "Murzynce" codzienne, pełne wyrzeczeń i ciężkiej pracy życie Kenijczyków. Czy Zuzanna w Afryce odkryje swoją tożsamość ? Czy wróci do Polski albo na stałe osiądzie w Kenii? Czy znajdzie partnera, który nie będzie miał w stosunku do niej żadnych uprzedzeń? Tego dowiecie się, sięgając po tą lekką, klimatyczną, ale pouczającą historię. Niewątpliwym atutem powieści są powstałe w oparciu o rzetelny research, szczegółowe opisy realiów codziennego życia w Kenii. Pozwalają one czytelnikowi przenieść się do tego pięknego egzotycznego, leżącego na równiku kraju i poznać jego kulturę bez wstawania z wygodnego fotela. Na uznanie zasługuje także kreacja postaci. Zuzanna budzi sympatię, ale także podziw. Karol Juliusz Weber uznałby ją za człowieka mądrego, bo „broni swojej słuszności spokojnie i bez gniewu, [bowiem] gdy głupiec ma słuszność, broni jej z wrzaskiem, gdy jej nie ma – sypie obelgami”. Tytułowa postać znosi nietaktowne zachowania rodaków, wyczekuje na odpowiedni moment a potem … daje im nauczkę. Przyjaciółki, Bob i charakterna amatorka smalcu i ogórków kiszonych Janina zawsze są gotowe wesprzeć Zuzannę w trudnych chwilach. A Artur za sprawą swojej wrodzonej szlachetności i małomówności miałby w realnym życiu tabuny wielbicielek. Autorka w sposób dobitny piętnuje w swojej powieści toksyczne relacje na linii rodzice- dzieci. Zuzanna nie może liczyć na wsparcie matki w trudnych chwilach, jest przez nią szantażowana emocjonalnie i notorycznie wpędzana w poczucie winy. Jakby tego było mało, matka stara się wmówić Zuzannie, że nic nie dzieje się bez przyczyny i to ona sama jest sobie winna, że jest dyskryminowana. W ten karykaturalny i groteskowy sposób autorka daje nam ważną lekcję życia i rodzicielstwa. Książka mimo niewielkiej objętości, skrywa w swojej treści ponadczasowe wartości. Wanda Szymanowska stworzyła kolejne dzieło z przekazem, o którym śmiało możemy powiedzieć: PODPISUJEMY SIĘ POD NIM!!! Zapraszamy wszystkich do poznania tej kolorowej historii 😁