I cóż ja mam zrobić z tą książką? O powieściach pani Kasi krążą różne opinie: że są cudowne, piękne, ale też takie, które na autorce nie pozostawiają suchej nitki (jak to się mówi). Prawda pewnie leży gdzieś pośrodku.
Nie będę oszukiwać, lubię książki pisane przez panią Michalak. Mają w sobie coś, co przyciąga. To prawda, można dostrzec różne nieścisłości, jednak nie potrafię ich tak po prostu zostawić, nie czytać?
"Ogród Kamili" to pierwsza książka wydana w ramach trylogii kwiatowej. Już na początku w oczy rzuciła mi się ładna, niemal eteryczna okładka. Bardzo mi się podoba. A gdy dowiedziałam się od mamy, że jest to jedna z najlepszych powieści, które czytała (wcześniej ode mnie- bo wypożyczyła z biblioteki)- zapragnęłam skonfrontować nasze odczucia co do książki.
Ja wprawdzie w wielki zachwyt nie popadłam, ale moim zdaniem- ogród Kamili" jest jedną z lepszych powieści- brak wielu nieścisłości, zaszufladkowań czy krzywdzących stereotypów.
Bohaterką jest Kamila, młoda dziewczyna, która po śmierci matki zamieszkała z ciocią. Ich kontakt był dobry, mogły na siebie liczyć. A mimo to- nie wiem z jakiego powodu Łucja wyjeżdża za granicę pracować. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie okłamywała siostrzenicy opowiadając zmyślone historie z wyjazdu.
Kamila to sympatyczna osoba, jednak okropnie naiwna. Nie wierzę, że w normalnym życiu bywają takie panie, które bez sprawdzania czy firma istnieje, czy właściciel jest wiarygodny pozostawiając wszystko wyjeżdża za pracą do Warszawy. Myślę, że nie zdradzę tu wiele- bo czytelnik już na początku dowie się, że bohaterka padnie ofiarą spisku (choć w pozytywnym znaczeniu, mającego zapewnić jej dostatnie życie).
Po raz kolejny w powieści Katarzyny Michalak pojawia się taki sam schemat: bohaterka wyjeżdża na wieś, poznaje mężczyznę i okazuje się, że "mały, biały domek" to jej wymarzone miejsce na ziemi. Nie, nie przeszkadza mi to, lecz jest to powielanie pomysłów, ile można o tym samym (takie motywy są w "Rok w Poziomce", "Poczekajce", "Zachcianku", "Zmyślonej", "Sklepiku z niespodzianką" i pewnie jeszcze gdzieś indziej, lecz na chwilę obecną nie pamiętam już gdzie). Dużo tego.
Życie Kamili nie jest usłane różami. Gdy miała szesnaście lat- zginęła jej mama, wtedy też nastolatka przeżyła swój największy zawód miłosny- jej partner odszedł bez słowa (nie nazwę go jej chłopakiem bo był dorosłym mężczyzną i to określenie nie do końca mi pasuje). Nasza bohaterka do dziś pisuje e-maile do Jakuba, jej miłość wcale nie jest mniejsza niż osiem lat temu. W trakcie tej jednostronnej korespondencji (bo Jakub nie odpisuje) wychodzi na jaw, że dziewczyna jest przekonana o jego śmierci. Jej tok myślenia jest prosty: jeśli by żył- to by się odezwał. Czy kiedykolwiek jeszcze się spotkają?
Zainteresowało mnie również coś innego. Otóż zarówno Jakub, jak i pewien Łukasz wydawali pieniądze lekką ręką. Mogli pozwolić sobie na wiele i za pieniądze dostać prawie wszystko. Bez problemu kupiono dom, przeznaczono pieniądze na jego remont (pyk! i się znalazły). Książka powinna mieć w sobie elementy "bajki" bo przyjemnie jest zanurzyć się w lekturze zapominając o zwykłej szarej codzienności.
Nie ukrywam, że jestem bardzo ciekawa kolejnych książek serii kwiatowej. Na pewno sięgnę po "Zacisze Gosi" i Przystań Julii.

Tyle pozytywnych recenzji, peany na cześć tej książki, a skończyło się to wszystko niesamowitą frustracją. Przeczytałam ją za jednym podejściem, z kartki na kartkę coraz bardziej zaintrygowana, czy moje podejrzenia się sprawdzą. I na końcu autorka zafundowała mi przykrą niespodziankę. Nie sięgajcie po ten tytuł... bez drugiego tomu pod ręką ;) Rozwiązania tajemnicy nie znajdziecie w "Ogrodzie Kamili", choć wydawać by się mogło, że spotkanie, rozmowa i tajemnica zostaną odkryte na ostatnich stronach powieści. Tym wstępem chcę poinformować, że szalenie wciągnęłam się w tę historię.

Autorka pokusiła się o napisane książki z gatunku literatury kobiecej, gdzie bohaterka znajduje swoje miejsce na ziemi, ale nic nie jest tu takie jak w innych książkach z tego gatunku.
Jak przystało na ten gatunek pojawi się wątek miłosny. Mężczyzna, który powoli zawładnie sercem bohaterki w pierwszej chwili sprawia wrażenie roszczeniowego snoba, ale złudzenie szybko się rozwiewa, pokazując, że autorka stworzyła postać, którą niejedna czytelniczka zaprosiłaby do swojego domu - ideał współczesnego mężczyzny. Jego relacje z bohaterką są bardzo napięte, a stosunki, które powinien z nią utrzymywać jeszcze bardziej komplikują sprawę.

Wszystko to spaja niewyjaśniona tajemnica z przeszłości. Kamila nie zdaje sobie sprawy, dlaczego została przed laty porzucona i czytelnik razem z nią szuka rozwiązana zagadki. Współczesne wydarzenia stwarzają jeszcze więcej zagadek i choć wiemy trochę więcej niż bohaterka, czytając książkę w narracji trzecioosobowej, to rozwiązanie najważniejszej tajemnicy wciąż przed nami. Pewnego rodzaju trójkąt, tworzony na kłamstwie, niepewności, podejrzliwości stanie się przyczyną wielu wydarzeń tej książki. Nieraz będą miały one tragiczny finał, czasami niespodziewany, ale cały czas intrygujący.
Blurb nie oddaje całej głębi tej książki, a i mój opis niewiele Wam powie. Jeśli jednak jesteście ciekawi tajemnicy zawartej na kartach powieści, zachęcam do lektury. Tylko zanim zaczniecie, koniecznie zaopatrzcie się chociaż w drugi tom, bo inaczej frustracja może być ogromna.

Katarzyny Michalak - Pełna ciepła książka, która czyta się sama. Zaskakująca akcja, która wciąga a na dodatek piękne opisy róż. Kamila – główna bohaterka powieści, to skromna i trochę zagubiona mieszkająca u ciotki Łucji dziewczyna. Los rzeczywiście nie był dla niej łaskawy. Przeżyła ona bowiem wielkie miłosne rozczarowanie, kiedy to zakochana w pewnym mężczyźnie, została porzucona bez słowa wyjaśnienia. Od tego czasu, pomimo iż minęło już 8 lat, dziewczyna stale pisze do ukochanego listy, na które niestety nie dostaje odpowiedzi. Pewnego dnia Kamila znajduje pracę polegającą na remoncie starego budynku willi Sasanki, którą ma urządzić po swojemu. Doskonałe warunki zatrudnienia, wysokie wynagrodzenie i puchate konto - są dla bohaterki odrobiną nadziei na lepsze jutro. W pewnym momencie Kamila odkrywa, że prezesem firmy, w której pracuje, jest niezwykle przystojny mężczyzna o imieniu Łukasz, który od pierwszego spotkania ma na nią niesamowity wpływ. Kamila zdaje sobie sprawę z tego, że powoli zaczyna się zakochiwać, ale dziwne zachowanie prezesa jest jednak ciężkie do zrozumienia, choć chwilami wydaje się, że Łukasz także coś do niej czuje. Nie wie jednak tego, że oczarowany nią mężczyzna nie może sobie pozwolić na jej miłość, bo wiążą go pewne tajemnicze zobowiązania. Jak potoczą się ich dalsze losy? Czy Kamila odnajdzie w końcu upragnione szczęście? W książkach Katarzyny Michalak nic nie jest do końca pewne, ponieważ akcja bywa zmienna jak kameleon. Jak będzie w tej książce? Zachęcam do przekonania się. Czyta się szybko nawet nie zdając sobie z tego sprawy, dociera się do ostatniej strony, gdzie lekko niedopowiedziane zakończenie podsyca apetyt na więcej, czyli na "Zacisze Gosi"
Ale o tym już niebawem. A jakie są Wasze opinie?

Kilka dni temu do moich drzwi zadzwonił listonosz.W ręku miał dużą ,białą kopertę.

Przesyłka polecona dla pani,proszę pokwitować-powiedział.

Podpisałam i gdy tylko za nim zamknęły się drzwi niecierpliwie rozdarłam brzegi koperty.

W środku był egzemplarz powieści "Ogród Kamili" Katarzyny Michalak i żółta kartka,list,na którym widniały między innymi takie słowa:

"Z przyjemnością przesyłamy próbny egzemplarz najnowszej książki Katarzyny Michalak.Znalazła się pani w ścisłym gronie recenzentek wybranych przez samą Autorkę!"

Radość i ciepło zalało w jednej chwili moje serducho.Poczułam się bardzo ważna i wyróżniona.Po raz pierwszy w swoim dość długim życiu będę miała okazję przeczytać książkę przed jej premierą.Po raz pierwszy przeczytam powieść,która dopiero w listopadzie znajdzie się na półkach księgarskich.To wszystko dzięki Kasi Michalak,mojej ukochanej autorce .która mnie wyróżniła i dzięki Wydawnictwu Znak,które mnie tą powieścią obdarowało.

Dziękuję serdecznie!

Z twórczością

ale szybko przestaję to zauważać, bo mój wzrok przyciąga jej piękna twarz. Czuję, że mogłabym polubić tę dotkniętą niepełnosprawnością dziewczynę.

Tej trzeciej kobiety jest mi natomiast żal. To właśnie czuję, patrząc na tę zjawiskową piękność o włosach barwy rozlewającego się między palcami złota...

Zmierzcha się. Muszę już opuścić ulicę Leśnych Dzwonków i jej trzy samotne mieszkanki. Na razie furtkę do swego życia, na chwilę, uchyliła mi tylko Kamila. Jestem szczęśliwa, że mogłam tu być, szkoda, że chwila ta trwała tak krótko - jak mgnienie oka. Wiem jednak, że jeszcze tu wrócę, o ile Małgosia Bielska, która podobnie jak Kamila i Janka, również kryje w swym sercu sekret, i Pani Kasia Michalak mi na to pozwolą...

*

Chciałabym, by te proste słowa choć w niewielkim stopniu oddały to, co czułam podczas lektury "Ogrodu Kamili" - a czułam autentyczny ZACHWYT. To zachwyt grał u mnie pierwsze skrzypce podczas czytania tej powieści, choć towarzyszyły mi również inne emocje.

Ta książka jes

nim piękno. Dziewczyna, która patrzy nań z taką miłością, widzi je z pewnością. Musiała na ten dom ze swoich marzeń bardzo długo czekać...

Kiedy tak patrzę na tę dziewczynę, zaczyna mi przypominać wróżkę, w której przezroczystych skrzydełkach migocze światło słoneczne, rozszczepiając je na milion barw. Posiadaczka willi Sasanki i przylegającego do niej ogrodu powinna być szczęśliwa, a jednak nie jest. Mimo ruchów pełnych gracji i delikatności gestów wiem, że coś ją trapi. Jej złote oczy okryła mgła smutku. Ktoś musiał zranić tę uroczą, młodą kobietę.

Wiem, kto wyrządził jej krzywdę - to Jakub, choć niewiele wiem o nim samym. Życie tego mężczyzny spowija tajemnica, a on sam przypomina przyczajoną do skoku panterę. Mimo to, czuję sympatię do niego, bo w głębi duszy wiem, że jest dobrym człowiekiem, a my nie zawsze mamy wpływ na to, co dzieje się w naszym życiu...

Właścicielka Tajemniczego Ogrodu - tak nazywam go w myślach - ma jeszcze dwie sąsiadki. Jedna z nich wyraźnie utyka na nogę

Letnie popołudnie wabi ciepłem promieni słonecznych i bezkresem błękitu nieba, rozlewającym się nad głowami.

Jestem w Milanówku, ale nie przyjechałam tu po to, by w tym uroczym miasteczku kosztować truskawek, tak jak w pewnej znanej piosence.

Szukam ulicy Leśnych Dzwonków. O, jest. Niewielka, urocza uliczka, a przy niej tylko trzy numery. Ukradkiem, choć nie jest to łatwe, przez furtkę oplecioną różami, zaglądam do otoczonego murem ogrodu. Widzę dziewczynę, która z czułością wtula twarz w płatki róży barwy karminu, lekko muskając je ustami. Zapach tych kwiatów zniewala mnie i odurza.

Po tym jednym delikatnym geście już wiem, że dziewczyna kocha i ten ogród, i rosnące w nim róże, na myśl przywodzące siedmiobarwną tęczę, i dom, którego stary mur gładzi z taką samą czułością, jak całowała płatki róż.

Takie domy jak ten, na który spoglądam, to tchnienie przeszłości. Trzeba być naprawdę wrażliwym człowiekiem, by wśród odrapanego tynku i kruszących się schodów, dostrzec dawne, uśpione w

Do tej pory niemal wszystkie przeczytane książki tej autorki zrobiły na mnie pozytywne wrażenie. Szczególnie ,,Mistrz’’znalazł się na podium w moim sercu. Teraz tuż za nim uplasował się ,,Ogród Kamili’’. Wszystko mi się w nim podoba. Lekki, prosty, ale nie ubogi styl urzeka swobodą przekazu. Błyskotliwe dialogi bez grama sztuczności oraz plastyczne opisy dają wspaniały efekt, punktujący na korzyść całej historii. Z kolei wartka, emocjonująca akcja osnuta wokół tajemnicą powoduje, że z zapartym tchem i nieustannym zainteresowaniem podążamy do przodu w kierunku finalnego zakończenia. Najważniejszym i niebywale mocnym punktem tej książki są główni bohaterowie. To niesamowicie żywi, wiarygodni ludzie z krwi i kości a nie papierowe sylwetki majaczące gdzieś w oddali. Wciąż się zmieniają, ewoluują, reagują spontanicznie i dają się porwać uczuciom. Także postacie drugoplanowe są silne, barwne, wyraziste i zaskakują oryginalnością charakteru.Krótko mówiąc- polecam gorąco!

Główną bohaterką książki została Kamila, która skończyła studia, po których mogła zostać księgową. Tak łatwo jednak nie mogła znaleźć posady, która usatysfakcjonowałaby jej ciotkę Łucję, z którą mieszkała od 8 lat. Wtedy też straciła matkę, a jej świat niebezpiecznie się zachwiał. Przed te lata cały czas czuła niewyobrażalną stratę, z którą nie mogła się pogodzić. Działo się tak nie tylko z powodu odejścia rodzicielki, lecz także jedynego mężczyzny w jej życiu, którego wówczas bardzo kochała. Teraz miała otrzymać propozycję pracy, której zupełnie się nie spodziewała…

Byłam bardzo ciekawa tej powieści. Pierwsze recenzje, które się pojawiały były bardzo zachęcające, więc i ja chciałam się przekonać, jak mi książka przypadnie do gustu. Chwilę minęło zanim zagłębiłam się w lekturę ,,Ogrodu Kamili”, jednak po jej zakończeniu muszę przyznać, że jestem usatysfakcjonowana tym, co otrzymałam. Nie zabrakło tematów życiowych, społecznych, które mogą spotkać każdego z nas.

... Zastanawiając się nad tematyką książki, przyszła mi dosyć drastyczna myśl, że książka jest o samotności. Jest to swojego rodzaju katalog różnych samotności, które można zaznać żyjąc wśród ludzi - samotność osoby zranionej, samotność opiekunki wypuszczającej swoją podopieczną z gniazdka rodzinnego, samotność spowodowana chorobą, samotność wynikająca ze specyfiki związku, samotność osoby zaangażowanej bardziej w pracę, niż w siebie ... i pewnie jeszcze wiele innych można by się doszukać. Oczywiście absolutnie NIE jest to książka mega smutna, depresyjna czy podobnie. Nie, nie! Autorka w swoim (bardzo mi odpowiadającym stylu) daje do myślenia, pozwala dogrzebywać się do drugiego dna, przedstawiając pewną historię, niezupełnie zwykłą, ale spokojnie mogącą się wydarzyć kilku z nas...Poza tym w książce mamy humor, który tak jak w życiu, często pojawia się w najmniej spodziewanym momencie, po to, aby rozładować atmosferę czy podkreślić coś istotnego...

Świetna, wzruszająca książka, która urzeka i hipnotyzuje od pierwszej strony. Co więcej, fabuła jest nakreślona bardzo starannie, z dbałością o szczegóły i realizm a bohaterom nie brakuje autentyczności. Nie nudziłam się ani chwilki, ponieważ całość jest zaskakująca i płynnie prowadzona. Z powodu poruszanych zagadnień oraz licznych sekretów, które mają tu kolosalne znaczenie, nie da się czytać tej lektury beznamiętnie. Silne i skrajne emocje z pewnością będą nam towarzyszyć i nie opuszczą nas po ostatnią stronę. Oprócz wątku romantyczno-dramatycznego, mamy tu również poruszone inne kwestie, co dodaje powieści wielowymiarowości. Jestem bardzo ciekawa drugiej części. Podsumowując, „Ogród Kamili” to piękna, niebanalna historia o samotności, chorobie, szukaniu szczęścia i marzeniach, które czasami się spełniają. Polecam i pozdrawiam!!

W życiu bym nie przypuszczała, sięgając po książkę rzekomo dobrego autora, że można napisać coś na tak niskim poziomie. Dorosła kobieta, która zachowuje się jak 15- latka, mimo dorosłego wieku nie pracuje i mieszka u ciotki, która traktuje ją jak maleństwo, wymagające stałej troski. Infantylna jak mało kto,w dodatku wszystkie postaci męskie zachowujące się jakby była jedyną kobietą wartą uwagi, łącznie ze sprzedawcą garnków wyglądającym jak model- jeśli Kamila odrzuca ich znajomość, każdy jeden pragnie ją mieć, choćby przemocą. Boże, jaka strata czasu. No, na pewno ich uwiodła swoimi spineczkami w kształcie motylków, czy innego g""wna wystającego z włosów. Każda jedna sytuacja jest tak przejaskrawiona, że to zakrawa na żart. Napisać, że ta książka jest denna, to nie napisać nic. Autorce się chyba wena wypaliła.

Polecam tę powieść każdemu, kto lubi dobrą literaturę, ponieważ wbrew wszystkim obiegowym opiniom, „opowieść o miłości” też może być świetnie napisania. To dla mnie największy atut „Ogrodu…” – ciągle zaskakuje nieschematycznymi rozwiązaniami, stopniowo odsłania wydarzenia i motywacje z przeszłości, porządkuje elementy interesującej układanki, a przy okazji jest bardzo życiowa i traktuje o zwyczajnych, codziennych problemach. Autorka imponuje mi tak umiejętnym złożeniem wszystkiego w całość. Cieszę się, że mogłam osłodzić sobie początek listopada tak ciepłą i wspaniałą lekturą o miłości, przebaczeniu i dążeniu do realizacji marzeń. Marzeń, które się spełniają! Myślę, że od czasu do czasu warto „posilić się” taką lekturą. Niecierpliwie czekam na kolejne tytuły z kwiatowej serii.

Książka napisana jest świetnym językiem, przez co bardzo przyjemnie i szybko się ją czyta. Katarzyna Michalak jak zwykle zadbała o to, by czytelnik podczas lektury się nie nudził- jest intryga, niespodziewane zwroty akcji, tajemnice, niedomówienia... Jest również cały wachlarz emocji- od przyjaźni, miłości po niechęć i nienawiść.

"Ogród Kamili" to książka o miłości, przyjaźni, marzeniach, w których spełnienie warto wierzyć oraz o przebaczeniu. Jak dla mnie ta książka to również leksykon róż, bowiem każdy z 22 rozdziałów zaczyna się opisem innego gatunku róż. Do tej pory, ja- laik, nie miałam pojęcia, że jest ich aż tyle.

Już nie mogę się doczekać kolejnych powieści tejże serii. Zapewniam, że kto przeczyta "Ogród Kamili" również będzie czekał na kolejne części :))

Pani Katarzyna Michalak ma niezwykły talent do przekazywania czytelnikom ponadczasowych prawd. Porusza trudne i bolesne tematy. Każda powieść uczy nas zauważać otoczenie wokół nas. Pokazuje, że warto zwracać uwagę na szczegóły i cieszyć się z najmniejszych sukcesów. Udowadnia, że po każdej burzy zawsze wychodzi tęcza. Ogród Kamili doskonale wpisuje się w te ramy. Jest historią kobiety, która w ciągu chwili traci wszystko, co najważniejsze dla człowieka, a mimo wszystko nie poddaje się i dąży do celu. Uruchamia łańcuch zdarzeń, które przewracają jej życie. Tytułowa Kamila przekonuje się jednak, że warto spełniać marzenia małymi kroczkami. Fantastyczna powieść pełna optymizmu i nadziei na lepsze jutro.

"Ogród Kamili" to historia niezwykła. Mimo momentów naiwności nie jest to lektura przewidywalna, wręcz przeciwnie, zaskakuje i trzyma w napięciu doprowadzając czytelnika do białej gorączki z ciekawości, co będzie dalej. Książkę czyta się szybko i z mocno bijącym sercem, które nie raz i nie dwa zatrzyma się w pół uderzenia z powodu emocji, które będą nim szarpać aż miło. Ostrzegam, jeśli macie słabe nerwy to nie zaglądajcie do "Ogrodu…", ponieważ możecie go mocno przeżywać. Reszcie, która chce poznać Kamilę, Łukasza i resztę serdecznie zapraszam do lektury, a ja idę zrobić sobie kubek gorącej herbaty z sokiem malinowym, żeby odetchnąć i podreperować poszarpane do granic możliwości emocje.

Powieść Katarzyny Michalak nie jest piękną bajką, o marzeniach, które się spełniają. Niesie w sobie wiele goryczy, odnajdziemy w niej niesprawiedliwość, śmierć, zdrady i niebezpieczne gry. W „Ogrodzie Kamili” znajdziemy wiele emocji zarówno tych pozytywnych, jak i zupełnie przeciwnych. Główną bohaterką jest Kamila, dziewczyna kocha róże, zna niemal każdy gatunek tego kwiatu. Jej największym marzeniem jest posiadanie pięknego ogrodu, który mogłaby pielęgnować i urządzać według własnego gustu. Choć tak kocha róże, jej życie bynajmniej nie było usłane różami. Warto sięgnąć po tę książkę, trzyma w napięciu od początku do końca i towarzyszy jej nieustannie tajemnicza atmosfera.

Pani Michalak pisze naprawdę wspaniałe książki obyczajowe dla kobiet. Czytałam do tej pory „W imię miłości” a ostatnio „Przepis na szczęście”. To co najbardziej mnie przyciąga do jej książek to to, że jej bohaterki są zwykłymi kobietami ze zwykłymi problemami. Ich zycie i losy nie są idealne a często sypią się z dnia na dzień. Ale mimo to one się nie poddają i szukają swojego szczęścia. Każda z nas może w tych bohaterkach znaleźć coś z siebie. Ja na pewno znalazłam. Ogród Kamili zapowiada się równie dobrze jak inne książki Michalak, jestem pewna że będzie to wspaniała i wzruszająca historia. Czekam z niecierpliwością na tą dawkę pięknej literatury.

Każdy z nas ma marzenia, te do spełnienia i całkowicie nierealne. Brakuje nam tylko odwagi, by zacząć je realizować. Tytułowa bohaterka Kamila też była takiego zdania, aż w końcu coś w niej pęka i postanawia postawić swój los na jedną kartę. Czy się opłaciło? Tego dowiecie się z Ogrodu Kamili. Historia przepełniona emocjami. Porywa od pierwszego zdania. To nie jest książka, którą można dawkować, przerywając w trakcie czytania. Odkłada się ją na półkę dopiero po skończeniu całości. Ogromny plus za oryginalne, fizyczne przedstawienie ogrodu, bowiem na początku każdego rozdziału umieszczony jest opis jednego gatunku róż. Polecam!

Kamila w tym samym czasie straciła dwie osoby najważniejsze w jej życiu – matkę oraz mężczyznę, którego kochała miłością bezgraniczną, a który pozostawił ją bez słowa wyjaśnienia. Kamila egzystuje na garnuszku ciotki, pływając w marzeniach o wielkiej miłości i przepięknym ogrodzie. Nadchodzi dzień, gdy postanawia zmienić swoje życie i zacząć łapać je pełną garścią. Nie spodziewa się jednak, że te zmiany wywrócą świat do góry nogami i to nie tylko z jej własnej woli. Świetna historia pełna zawirowań i licznych zwrotów akcji. Wywołuje uśiech i łzy wzruszenia. Z czystym sumieniem polecam tę i pozostałe powieści Michalak!