Ogród bogów (okładka  miękka, 03.2021)

Kontynuacja trylogii o życiu na Korfu w latach 30. Ciekawe opisy Korfu i przyrody.

Rewelacja

Kocham tę serię miłością wielką, przeogromną. Ogród bogów to genialne wprost zakończenie Trylogii Korfu. To niesamowita opowieść o wyjątkowej, ekscentrycznej, mądrej, wrażliwej i kochającej się brytyjskiej rodzinie, która po różnych życiowych zawirowaniach zamieszkała na Korfu. Początek tej historii i jej dalszy ciąg możecie poznać w dwóch wcześniejszych częściach serii, Mojej rodzinie i innych zwierzętach oraz Moich ptakach, zwierzakach i krewnych. Każdy z tych tomów jest wspaniale napisany i przenosi czytelnika w zupełnie inny świat, świat o którym wręcz się marzy żeby nas pochłonął. Cała trylogia to opowieść na równi o wyjątkowej wyspie, jaką jest Korfu, o greckich realiach, zamieszkujących wyspę, może trochę dziwnych, ale cudownie porządnych, zabawnych ludziach, o dniu codziennym, o radzeniu sobie z przeciwnościami losu, o odwadze, miłości, wspieraniu, ale i robieniu sobie różnych dowcipów, małych złośliwostek. Generalnie to opowieść o życiu, o rodzinie, które jest kwintesencją tego czym powinna być. Jak pisze sam autor (...) Ta książka opowiada o pięcioletnim pobycie naszej rodziny na greckiej wyspie Korfu. W pierwotnym zamierzeniu miała być nieco nostalgicznym opisem przyrody na wyspie. Popełniłem jednak podstawowy błąd, wprowadzając już na pierwszych stronicach moją rodzinę. Z chwilą kiedy znaleźli się na papierze, zaczęli się tam zaraz panoszyć i zapraszać swoich przyjaciół do następnych rozdziałów. Trzeba było chytrych podstępów, by z wielkim trudem zachować od czasu do czasu kilka stron wyłącznie dla zwierząt. (...) Ogród bogów niczym się nie różni od dwóch wcześniejszych książek serii. Gerald Durrell nadal cudownie opowiada o swoich zwariowanych krewnych, przyjaciołach, sąsiadach oraz o pasjach i ukochanych zwierzętach. Co prawda seria powstała wiele lat temu, świat, realia były wtedy inne. Śmiem napisać, iż ludzie byli wtedy inni. Jednak to lekkie trącenie myszką dodaje historii tylko uroku, czaru za którym wręcz wzdychamy w trakcie lektury. Całość przesycona uwielbieniem życia, miłością do ludzi i zwierząt i wyjątkowym zrozumieniem jeżeli chodzi o dziwactwa krewnych i przyjaciół. A wierzcie mi, dziwactw najbliższych w tych książkach nie brakuje. Zakochałam się w Korfu, w rodzinie Durrellów, we wszystkich zwierzętach małych i dużych. Ostrzegam, lektura całej Trylogii Korfu wywołuje u czytelnika zupełnie niekontrolowane rżenie, wybuchy śmiechu, parskanie, płacz ze śmiechu, a finał to pakowanie w pośpiechu walizek i rezerwowanie biletów na Korfu. Polecam, ze wszech miar polecam. Książka idealna na każdą porę roku, na każdą porę dnia, na każdy nastrój. Po prostu trylogia dobra na wszystko. To wspaniała opowieść, którą napisało życie.Idealna lektura na trudny czas, jaki teraz mamy.

Gerald Durrell pochodził z rodziny niekoniecznie lubiącej osiedlać się na stałe w jednym miejscu. Urodził się w Indiach, mieszkał w Anglii i w wielu krajach Ameryki Południowej. Żadne z tych miejsc jednak nie wpłynęły na jego życie tak jak kilkuletni pobyt na Korfu. To właśnie tam jako dojrzewający chłopak zaczął pasjonować się naturą, poznawał miejscową florę i faunę oraz hodował i obserwował dużą grupę różnych gatunków zwierząt i owadów. Swoje nastoletnie przygody opisał w Trylogii z Korfu, Ogród Bogów jest trzecim tomem z tej serii. Książka jest pięknym, literackim zapisem natury. Napisana z zadziwiającą liryką jak na naukowca. Jego opis przyrody angażuje nasze zmysły, wyostrzając je na rajskie doznania. „Było to wyjątkowo bujne lato, jak gdyby słońce pobudziło wyspę do szczególnie obfitych plonów, nigdy bowiem nie widzieliśmy takiego bogactwa owoców i kwiatów, nigdy morze nie było równie ciepłe i pełne ryb, nigdy ptactwo nie wychowywało tak licznego potomstwa ani tak wielkie mnóstwo motyli i innych owadów nie ubarwiało krajobrazu. Arbuzy o miąższu kruchym i chłodnym jak różowy śnieg przypominały potężne, roślinne kule armatnie, wystarczająco duże i masywne, by zniszczyć miasto; brzoskwinie, pomarańczowe bądź różowe niczym wrześniowy księżyc w pełni, wyzierały spomiędzy liści, a ich gruba, aksamitna skórka puchła od słodkiego soku; zielone i czarne figi aż pękały od nadmiaru sił żywotnych, a w różowawych szczelinach siadały lśniące złotawce, oszołomione tym niezmierzonym bogactwem”. To malarsko-poetycki zapis miłości do natury. Dzięki takim deskrypcjom Gerald Durrell pozwala nam z łatwością przenieść się do swojego tajemniczego ogrodu. Autor ma również wielki talent humorystyczny. Jako baczny obserwator opisuje nie tylko zachowanie zwierząt, ale i swojej rodziny. Na Korfu mieszka wraz ze swoją matką i trojgiem rodzeństwa. Jego najstarszy brat, Lawrence, był również bardzo znanym, świetnym pisarzem. W Ogrodzie Bogów autor przedstawia perypetie tej nietuzinkowej rodziny z wielkim humorem i swadą. Dom, gdzie na Korfu mieszkali Durrellowie jest do dziś jedną z większych atrakcji w wiosce Kalami. 5 lat temu, kiedy mieszkałam i oprowadzałam po Korfu, historia braci Durrell była obowiązkowym punktem w programie. Brytyjczycy, pomimo swego pięćdziesięcioletniego protektoratu na Wyspach Jońskich nie zostawili bardziej zasłużonych obywateli, niż dwaj bracia pisarze. Konieczna lektura przed wyjazdem na Korfu. Piękna, ujmująca w opisach i tryskająca humorem książka.