Ogień nie zabije smoka (okładka miękka)

"Gra o tron". Fenomen na skalę światową. Najczęściej ściągany nielegalnie serial w historii telewizji. Potężna machina produkcyjna, niesamowite budżety, czas poświęcony na kręcenie pojedynczych odcinków dłuższy niż w przypadku kręcenia niektórych filmów fabularnych. Dziesiątki znanych aktorów w rolach głównych i epizodycznych. Domem dla filmowców zaangażowanych w pracę przy nowym projekcie HBO stało się studio urządzone w hangarze stojącym na miejscu stoczni, z której niespełna wiek wcześniej wyłonił się Titanic, co samo w sobie mogło stanowić ponurą przepowiednię odnośnie przyszłości projektu. Po nakręceniu pierwszej wersji pilota wydawało się, że nie ma sensu próbować dalej, i trzeba złożyć błąd. Fabuła nie trzymała się przysłowiowej kupy. Aktorka grająca Catelyn Stark – Jennifer Ehle, znana z roli Elizabeth Bennet w serialowej adaptacji "Dumy i uprzedzenia" – zrezygnowała z pracy. Budżet wtłoczony w pierwszy odcinek, choć znacznie przewyższający dotychczasowe (raczej siermiężne) produkcje telewizyjne z gatunku fantasy ("Xena", "Herkules"), zdawał się nieproporcjonalnie wysoki w stosunku do efektu końcowego. Nikogo nie zdziwiłoby w tamtym momencie, gdyby projekt umarł na etapie pilota. Tak się jednak nie stało. Twórcy serialu potrafili wyciągnąć wnioski z porażki pierwszego odcinka, zmienić sposób narracji i prowadzenia postaci, i – co miało niebagatelne znaczenie – uzyskać fundusze na drugą wersję pilota, oraz przeprowadzić serial przez pierwszy sezon, kluczowy dla przyszłości produkcji. O kulisach tejże produkcji opowiada nam teraz James Hibberd – dziennikarz i scenarzysta związany z „Entertainment Weekly”, od początku pracujący przy "Grze o tron", i (jako jeden z nielicznych przedstawicieli prasy) pozostający przy serialu aż do ostatniego odcinka. "Ogień nie zabije smoka" to gratka dla miłośników serialu – nawet takich, jak ja, którzy nigdy nie zaliczali się do grona PSYCHOfanów – dzięki zebraniu w jednym wydawnictwie dziesiątek wywiadów z twórcami i aktorami serialu, oraz okraszeniu ich licznymi anegdotami z planu filmowego i z biur produkcji, otrzymaliśmy kompendium wiedzy na temat pracy przy (słowo to narzuca się dość natrętnie, ale nie będziemy mu się opierać) fenomenie, w jaki przekształciła się z czasem "Gra o tron". "Ogień nie zabije smoka" odpowiada na wiele pytań, które rodziły się w głowach widzów (dlaczego podjęto decyzję o spaleniu Shireen? Gdzie podziała się Lady Stoneheart? Co z wątkiem Dorne?), podając do wiadomości między innymi informację o spotkaniu Martina z twórcami serialu – Davidem Benioffem i Danem Weissem: okazuje się, że obaj panowie już od 2013 roku znali zakończenie sagi Martina "Pieśń Lodu i Ognia", i brali je pod uwagę przy prowadzeniu poszczególnych wątków w serialu. (Przykładem jest historia Hodora, przejęta z cyklu książkowego.) Showrunnerzy nie ukrywali jednak, że zdarzało im się nie dochowywać wierności książce, jeżeli pewne zmiany wypadały korzystniej dla ogólnej jakości serialu: jak im się to udało, każdy widz/czytelnik mógł ocenić we własnym zakresie. Podsumowując: "Ogień nie zabije smoka" to pozycja polecana dla każdego, kto spotkał się kiedykolwiek z "Grą o tron", i chciałby pogłębić swoją wiedzę o tym serialu; nie rekomenduję jej osobom, które nie oglądały jeszcze GoT, ale fani tej produkcji niewątpliwie znajdą w pracy Hibberda wiele radości.

Gra o tron to bez wątpienia nie tylko fenomen książkowy i telewizyjny, oraz notabene jeden z najlepszych seriali w dziejach srebrnego ekranu (przemilczmy ostatni sezon 🤫). Kwestią czasu było pojawienie się książki opisującej historię jego powstania. Noi dostaliśmy taką pozycję, ba i to jak napisaną i stworzoną, czapki z głów moi kochani. Książka #ogieńniezabijesmoka to swego rodzaju gratka dla fanów serialu, daje nam komplety i rzeczowy obraz pracy nad tą produkcją, ale nie robi tego po łebkach ale w sposób rzetelny i kompetentny, przedstawia nam tą historię od jej początków, przez castingi po sam finał. Ta książka jest jak dobry film dokumentalny, ma jednak nad nim wielką przewagę bowiem nie ogranicza jej czas trwania jak w przypadku filmu ale mamy całościowy zarys, napisana przez dziennikarza towarzyszącego ekipie produkcyjnej od jej początku do końca, stanowi niemal z chirurgiczną precyzją, dokumentalny opis wydarzeń jakie miały miejsce podczas pracy nad tym telewizyjnym fenomenem. Pełna wypowiedzi twórców, aktorów jest napisana w niezwykle przyjemny sposób, bo wiecie książki dokumentalne mają to do siebie że czasem są napisane strasznie "suchym" językiem, przez który ciężko przebrnąć, w tym przypadku jest napisana płynnie i bardzo fajnie się ją czyta. Polecam. Nie tylko fanom serialowej czy książkowej Gry o Tron, ale każdemu. @carolina_czyta_i_oglada