Korona Śniegu i Krwi. Odrodzone Królestwo. Tom 1

Super autorka. Czyta się jak dobrą sensację. Zdecydowanie polecam.

Nigdy nikt mi nie tłumaczył historii z takim zacięciem i takim językiem jak autorka tej świetnej książki. Nie byłem miłośnikiem historii kiedy jeszcze chodziłem do szkoły. Każde wydarzenie wydawało mi się nudne, a sam przedmiot traktowałem tak, aby tylko zaliczyć na w miarę dobrą ocenę i dalej, niestety. Z wiekiem moja fascynacja historią rosła bardziej i byłem bardziej świadomy życia i tego co się kiedyś wydarzyło. Nigdy jednak muszę to powiedzieć jeszcze raz nikt nie opowiadał o Piastach, o rozbiciu dzielnicowym w taki sposób. Dzięki temu językowi dowiedziałem się znacznie więcej, jest to napisane językiem aktualnym, więc nikt nie będzie miał problemu ze zrozumienie, a nawet zrodzi ciekawość o więcej. Już się nie mogę doczekać kolejnych części, kiedy tylko ją dostane.

Godna polecenia, dla tych którzy pasjonują się historią.

Gorąco polecam!! Książka naprawdę wciąga - intrygi i spiski, które wspaniale są wkomponowane w świat magii i historię. Autorka w bardzo prosty sposób pokazuje jak zawiła była historia Piastów z okresu rozbicia dzielnicowego.

Czy autorka celowo chciała ukazać chaos panujący w królestwie w czasie Wielkiego Rozbicia? Nawet jeśli nie to przeskoki akcji w pierwszych rozdziałach pokazują jak mocno rozeszły się drogi wielkich rodów dawnego królestwa, wyraźnie daje się wyczuć niepokój, wiszącą w powietrzu grozę sytuacji i obawę postaci obecnych na kartach książki. Czytelnik doświadcza tego niepokoju w równym stopniu co owe postacie. A są to bohaterowie z krwi i kości, przeżywający, każdy na swój sposób, rozterki i radości, rozczarowania i chwile szczęścia, twardą walkę i miłosne uniesienia. Autorka w zręczny sposób czerpie z kronikarskich zapisków i naukowych opracowań dorzucając zręcznie skonstruowane wypełnienie sytuacjami i dialogami. Ożywia władców, dwory, znamienite rody i prostych ludzi. Dorzuca szczyptę magii i szacunku dla odchodzących powoli w niepamięć demonów i bogów. Odkrywa przed czytelnikiem świat bogaty w proste ludzkie zachowania i skomplikowaną grę polityki dworskich intryg. I całym tym światem rozgrywa kolejne lata pomiędzy chaosem a pierwszym krokiem ku odrodzeniu królestwa. Niewątpliwa współczesna królowa polskiej powieści historycznej.

Muszę przyznać, że jestem pod dużym wrażeniem. Na początek powiem jednak, że nie podoba mi się nachalne porównywanie do Gry o Tron, że to jest niby jej polska wersja. Owszem, jest, ale czy musimy się zawsze porównywać do czegoś? Polskie to, polskie tamto... W każdym razie ja nie o tym, bo chciałem napisać kilka słów o samej książce, a nie o jej marketingu. Książka jest naprawdę świetna. Okres historyczny, w którym dzieje się akcja, rzeczywiście jest jakby zapomniany w szerszej świadomości. Nawet w szkołach rozbicie dzielnicowe traktowane jest na zasadzie "tak, było kiedyś coś takiego, a teraz przejdźmy dalej". Tutaj mamy naprawdę solidną dawkę historii podaną w bardzo przystępny i interesujący sposób. Jednak to nie jest książka historyczna, trzeba o tym pamiętać i najważniejsza jest tu akcja. Akcja zaś poprowadzona jest bardzo umiejętnie i wciąga czytelnika, chociaż ja potrzebowałem małego rozpędu przez pierwsze kilkadziesiąt stron, by się wciągnąć. Jednak kiedy już się wciągnąłem, strony szły błyskawicznie, jedna za drugą. Przyznaję, że zdarzają się niewielkie dziury fabularne i fabuła jest czasem urywana nagle, by przeskoczyć w inne miejsce, zaś po powrocie do poprzednich postaci okazuje się, że minęło już trochę czasu. Wygląda jednak na to, że jest to część konwencji przyjętej przez autorkę i nie męczy to tak bardzo, bo koniec końców akcja dzieje się szybko, więc nie ma czasu wracać do tego, co było. Jest mnóstwo intryg, spisków, polityki, rzetelnie opisanych batalii, jednym słowem nie ma miejsca na nudę. Postaci są bardzo wyraziste i w zasadzie każdy, kto ma coś do powiedzenia, otrzymał własny charakter i osobowość, co sprawia, że można polubić danego bohatera, lub wręcz przeciwnie. Brak tu miałkich postaci i jest to zdecydowanym plusem. Z sympatiami trzeba jednak uważać, bo trup ściele się gęsto... Plusem jest również prowadzenie narracji z punktu widzenia różnych postaci - każda część jest opowiadana przez głównego bohatera danego rozdziału. W ten sposób mamy okazję poznać bohaterów z różnych stron, ponieważ w danym momencie idziemy przez świat z księciem i siedzimy w jego głowie, zaś kilka stron dalej do księcia wzdycha dwórka i mamy przedstawione jej wrażenia związane z dostojnym szlachcicem. Książka zawiera elementy fantastyczne, jednak nie umniejszają one w żaden sposób prawdziwości opowiadanej historii. Stanowią raczej ciekawe urozmaicenie fabuły i wprowadzają pewną aurę tajemniczości oraz pozwalają wczuć się w mentalność ludów z tamtego okresu, gdzie wszelkie dziwne wierzenia, gusła i przesądy były znacznie bardziej zauważalne w życiu codziennym. Zatem element fantastyczny oceniam bardzo pozytywnie, ponieważ wcześniej, przed lekturą, miałem obawy, że może on sprawić, że historia straci na wiarygodności. Na sam koniec tytuł... Co oznacza korona śniegu i krwi? Skąd krew, a skąd śnieg? Polecam przekonać się samodzielnie, bo naprawdę warto. Ja właśnie zabieram się za drugą część.

Kochani polecam ! Jeśli interesuje Ci historia Polski ta pozycja jest dla Ciebie. Wielka polityka, intrygi, żądza władzy, królowie i święci .... Czego chcieć więcej ? Zapraszam na mojego bloga www.zaczytanasowka.pl