Obudź się, Kopciuszku (okładka miękka)

przepiekna ksiazka naprawde polecam

Do książki Natalii Sońskiej podeszłam bardzo osobiści, ponieważ książkę zaczęłam czytać przed moim wyjazdem do Zakopanego, więc marzeniami byłam już w górach, a skończyłam czytać zaraz po powrocie, więc wracałam wspomnieniami do minionych chwil. Było to moje pierwsze spotkanie z autorką. Muszę przyznać, że treść dobrze się czytało, nie było jakichś nudnych opisów czy irytujących tekstów, raczej cały czas coś się działo. Bohaterowie dość sympatyczni, którzy nie wzbudzali nadmiernych emocji. Jedyne co zauważyłam, męczą mnie książki, gdy bohaterowie mieszkają daleko od siebie. Ciągłe przemieszczanie się, dylematy i kłótnie gdzie rozpocząć wspólne życie, kto ma z czego zrezygnować jest dla mnie męczące i irytujące, ponieważ każda z tych książek oparta jest na tym samym schemacie. Jak dla mnie w książce było za dużo rozstań i powrotów. Podsumowując książka nie najgorsza, ale mnie nie powaliła, piękna okładka i przepiękne górskie krajobrazy.

"Obudź się Kopciuszku" to historia Alicji. Samotnej lekarki, której całym życiem jest praca. Zamknięta w sobie, która nie szuka nowych znajomości i towarzystwa. Ma kilku przyjaciół, chociaż i dla nich nie ma dużo czasu. Udaje im się jednak namówić kobietę na wyjazd na Sylwestra do Zakopanego. Alicja na nowo zakochuje się w górach, jak i w poznanym, przystojnym ratowniku TOPR - Michale. Kobieta na nowo zaczyna żyć. Już nie praca jest jednym jej życiem. Alicja dostrzega to wszystko przed czym się broniła. Historia niby banalna. Ona samotna, poznaje mężczyznę, w którym się zakochuje. A jednak mnie urzekła. Przyjemna i ciepła książka, czasami nawet wzruszająca. Kiedy się czytało końcówkę książki o świętach, o przygotowaniach, aż się tak miło robiło na serduszku. Zaczynając czytać sądziłam, że będzie to prosta książka o miłości, o świętach, o spędzaniu czasu z bliskimi, bez żadnych komplikacji. Nie spodziewałam, że autorka wtrąci pewne poważne problemy w życie bohaterów. Problemy Alicji w pracy, strach o Michała w jego trudnej pracy i wszystkie komplikacje, które się pojawiły, których się nie spodziewałam. Spowodowało to, że nie tylko pojawiał się uśmiech czytając książkę, ale strach o bohaterów. Jedyny minus dla mnie to retrospekcje. Nie były one dla mnie dobre, autorka mnie nimi jakoś nie potrafiła zainteresować, rozumiem, że chciała pokazać przeszłość kobiety, abyśmy mogli ją zrozumieć, jednak mi w nich czegoś chyba brakowało. Ale nie było ich za wiele, więc to taki mały minusik. W książce nie ma żadnej orginalności, może nie zachwyciła, ale to dobra, przyjemna lektura, po którą warto sięgnąć, może nie teraz, chociaż jak ktoś chce, to czemu nie, ale warto o niej pamiętać za rok przed świętami. Ja na pewno jeszcze sięgnę po inne książki autorki.

Przepiękna, nastrojowa, pełna emocji i przede wszystkim ciepła. Przeczytałam po raz drugi. I po raz drugi jestem tak samo zakochana w tej opowieści. Polecam.

Są ludzie, którzy żyją w zbudowany przez siebie własnym świecie. Codzienna rutyna, powtarzalność tych samych zajęć, dzień podobny do dnia daje im poczucie kontroli nad własnym życiem. To właśnie tu w swojej „ochronnej bańce” czują się najlepiej i nie chcą nic zmieniać. Jednak czy aby na pewno właśnie takiego potrzebują i takiego życia dla siebie pragną? A może jest coś, co skłoniło każdą z tych osób do ucieczki przed światem. Alicja jest cenioną i lubianą przez wszystkich panią doktor. Sensem i treścią jej życia jest praca. Jedyne czym żyje i o czym myśli to problemy pacjentów. Młoda kobieta dosłownie nie ma życia prywatnego. Jest osobą wycofaną i zamkniętą w sobie. Stroni od spotkań towarzyskich, a każde święta spędza na dyżurze w szpitalu. Tylko tam czuje się na swoim miejscu. Trawiona poczuciem krzywdy, straty i zdrady nie potrafi uporać się z przeszłości, a tym samym pójść naprzód. Życie naszej bohaterki wydaje się stać w martwym punkcie. Jednak pewnego dnia okrutny dotychczas los daje jej wreszcie szansę na bycie szczęśliwą. A wszystko dzięki przystojnemu ratownikowi TOPR-u, którego ta poznaje w Zakopanem podczas zabawy sylwestrowej. Od tej chwili w życiu pani doktor dzieją się rzeczy, w które sama nie może uwierzyć. Metamorfoza, jaką przechodzi wprawia w niemałe zaskoczenie również jej przyjaciół. Michał zdaje się budzić ją z koszmarnego snu, w którym tkwiła niemal wieczność. To właśnie temu wyjątkowemu mężczyźnie zaczyna żyć na nowo. Niestety wszystko, co piękne szybko się kończy… Dzięki Bogu czasami dostajemy swoją drugą szansę. Taką szansę dostaje również Alicja. Kiedy przypadkowe spotkanie na nowo splata drogi Alicji i Michała okazuje się, że życie, to nie bajka i miłość płonąca w naszych sercach to zbyt mało. Życie oczekuję od nas często trudnych wyborów i radykalnych decyzji. To właśnie Alicja musi zdecydować czy chce postawić wszystko na jedną kartę i walczyć o miłość… A Wy moi kochani bylibyście gotowi zaryzykować i pójść za głosem serca? Pamiętajmy jednak, że bohaterka powieści ma długo i ciężko pracowała na wszystko, co udało jej się osiągnąć. Odpowiedzialna praca, uznanie i szacunek zarówno przełożonych, jak i swoich pacjentów, który okupowany był niemałym wysiłkiem. Widzicie więc, że bohaterka ma nie mało do stracenia. Niemalże całe swoje życie. A co jeśli się nie uda, miłość wygaśnie, a wracać nie będzie do czego? Prawda, że patrząc na sytuację z tej perspektywy już nic nie jest tak oczywiste? Jeśli chcecie przekonać się, czy zwycięży rozsądek, czy też serce musicie sięgnąć po „Obudź się kopciuszku”. Pozycja ta to bardzo ciepła i poruszająca historia, którą czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Jako że akcja powieści toczy się zimą, a opisane w niej wydarzenia mają miejsce w głównej mierze w okresie świąteczno- noworocznym, a ja uwielbiam święta postanowiłam przeczytać tę książkę właśnie teraz, by choć przez chwilę jeszcze raz poczuć ten wyjątkowy klimat, a jednocześnie czytelniczko pożegnać zimę. Ze swojej strony gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę książkę, ponieważ autorka poprzez wykreowaną przez siebie historię porusza na jej kartach ważne kwestie, które warto przemyśleć. Chociażby to, jak ogromny wpływ na nasze życie mają bolesne zdarzenia z przeszłości. Jak poczucie krzywdy i tego, że czujemy się oszukani może nam niszczyć życie. Pani Natalia Sońska uświadamia nam również jak wielką moc sprawcza ma umiejętność wybaczania. Tylko wybaczając możemy żyć pełnią życia. Moja ocena to 9/10 Pozdrawiam, Agnieszka Kaniuk.

http://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/ _______________________________________________________________________ „Obudź się, kopciuszku” to już trzecia książka w dorobku Natalii Sońskiej. Tym razem autorka zaserwowała nam niezwykle zimową i klimatyczną powieść. Miło jest ją czytać, kiedy na zewnątrz mróz, w książce mróz, a w domu kocyk i przyjemne ciepełko. Czy nowa książka Natalii Sońskiej utrzymuje poziom poprzednich? Czytajcie dalej. Główną bohaterką książki jest Alicja - młoda, niezwykle ambitna internistka, która w 200% oddaje się swojej pracy. Spędza w niej każdą wolną chwilę, z chęcią bierze dyżury za przyjaciół w święta i w sylwestra. Jest osobą zamkniętą w sobie, nieufną i stroni od większego towarzystwa i imprez. Ma jednak paczkę przyjaciół, na których zawsze może liczyć. Pomimo tego że na pierwszy rzut oka Alicja wydaje się osobą zimną, twardą i nieprzystępną, tak naprawdę w głębi serca marzy o wielkiej, prawdziwej miłości. Jej życie zmienia sylwestrowy wyjazd w góry, gdzie poznaje przystojnego Michała - ratownika TOPR. W jego towarzystwie dziewczyna czuje się naprawdę dobrze i to właśnie dzięki niemu Alicja przestaje myśleć cały czas o pracy. Czy taki związek ma szansę przetrwać? Ona w Krakowie, on w Zakopanem... Obydwoje są zaangażowani w swoją pracę i żadne z nich nie chce pójść na kompromis. Dodatkowo Alicja zaczyna mieć kłopoty w pracy, których nigdy się nie spodziewała... Muszę przyznać, że Natalia Sońska zdecydowanie nadal rozwija skrzydła. Każda książka, która wychodzi spod jej pióra jest lepsza niż poprzednia, nie tylko pod względem warsztatu literackiego, ale także pod względem pomysłu na fabułę. Autorce jednak najlepiej wychodzi tworzenie niezwykłego i niepowtarzalnego klimatu w książce. W „Piernikach” były to święta. Natomiast w „Kopciuszku” Natalia Sońska wprowadza nas w klimat gór, zimy, skrzypiącego śniegu pod stopami. Czytając wszelkie opisy, byłam zachwycona! Autorka wprost maluje słowem i niezwykle działa nam na wyobraźnię. Stwarza niepowtarzalna, wręcz bajkowy klimat. Czułam, że razem z bohaterami jestem w górach, siedzę w góralskiej chacie i zajadam się smakołykami starej góralki. Muszę przyznać, że ta właśnie góralka skradła moje serce - niezwykle ciepła, serdeczna kobieta, która na każdym kroku dzieliła się swoimi życiowymi mądrościami. Tak jak było w poprzednich powieściach autorki, również w tej Natalia Sońska nie skupiła się tylko na jednym wątku, ale na kilku. Został tutaj poruszony np. wątek relacji Alicji z ojcem, która jest niezwykle trudna i raniąca. To dzięki retrospekcjom dowiadujemy się jakie dzieciństwo miała Alicja i dlaczego jej relacja z ojcem wygląda tak a nie inaczej. Została również przedstawiona praca ratownika TOPR oraz internisty. Nie byłabym sobą gdybym nie zwróciła uwagi na okładkę. Jak w poprzednich książkach, i tym razem okładka jest przepiękna. Gdy ją pierwszy raz zobaczyłam od razu się w niej zakochałam. Zdecydowanie książka ta upiększa półki księgarń. Podsumowując, „Obudź się, kopciuszku” to niezwykle ciepła i klimatyczna książka, która bez wątpienia skradła moje serce. To powieść niezwykle mądra, wartościowa i zmuszająca do refleksji. Zdecydowanie polecam i z niecierpliwością czekam na kolejną książkę Natalii Sońskiej.

Poczułam się trochę jak mała dziewczynka, która czyta bajkę. Bardzo lubię historie o dziewczynie, która na jedną noc stała się kimś innym, pięknym, szczęśliwym, ale by czar nie prysnął musiała uciekać, gubiąc bucik... Bardzo podobnie jest z Alicją, tylko w wersji dla nieco starszych dziewczynek. Ale motyw zgubionych butów też jest :) W ogóle nasza bohaterka jest bardzo realną postacią, z normalnymi problemami. Nie jest w żadnym wypadku wyidealizowana, przerysowana, księżniczkowata. Powiedziałabym nawet, że początkowo nie mogłam jej tak do końca polubić, współczuć i zrozumieć dlaczego ucieka w pracę... Dopiero fragmenty, które zostały wydrukowane kursywą rozjaśniły mi w głowie i wtedy spojrzałam na jej osobę raz jeszcze. I zaczęłam kibicować jej miłości, choć przyznaję - wielokrotnie byłam zła, kiedy wciąż uciekała...


Piękny i jakże naturalny język, sympatyczni bohaterowie, górskie widoki, smaki i tradycje oraz pełne ciepła starsze kobiety. Autorka nie bała się poruszyć wielu trudnych, ale jednocześnie często funkcjonujących w naszym społeczeństwie problemów. Jestem poruszona tą książką... Tak zwyczajna, ale niesamowita... Poczułam tą historię całą sobą i wzruszałam się przez pół powieści, lejąc też łzy... Droga Autorko - czekam na kolejną tak cudowną opowieść!

całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/12/natalia-sonska-obudz-sie-kopciuszku.html

Wspaniała opowieść do poduszki. Przeczytana w krótki czasie. Bardzo polecam. Nie mogłam się oderwać.

Lekka i pozytywna książka, w sam raz na przedświąteczną lekturę dla zrelaksowania się i odpoczynku od sprzątania. Przeczytałam już inną książkę Natalii Sońskiej i tamta spodobała mi się stylem, w Obudź się, Kopciuszku jest tak samo. Wciągająca, inspirująca do marzeń historia, w końcu w tym wyjątkowym czasie spełnia się wiele marzeń. Tak naprawdę książka Natalii Sońskiej zauroczyła mnie, aż nie miałam ochoty wracać do rzeczywistości. Tak więc nie wahajcie się, bo historia Alicji napawa optymizmem i nadzieją, a czasami po prostu trzeba przeczytać tego rodzaju książkę, bo człowiek od razu inaczej się czuje :-)

Nie czytałam książek Natalii Sońskiej, chociaż byłam zainteresowana kilka miesięcy temu jej powieścią "Garść pierników, szczypta miłości". Tym razem postanowiłam nie tylko zainteresować się jej książką (głównie ze względu na przecudowną okładkę), ale po prostu ją przeczytać.

Alicja to taki Kopciuszek, któremu świat wali się na głowę po śmierci ukochanej matki wprowadzając trudne zmiany w jej życie. Oddala się od ojca, do którego ma wielki żal za porzucenie matki przed jej śmiercią i zbudowanie nowej rodziny. Jedyną jej ucieczką jest praca w szpitalu, której poświęca się bez reszty. Bierze jak największą ilość dyżurów, aby mieć jak najmniej wolnego czasu. Momentem przełomowym w jej życiu staje się spotkanie Michała, ratownika TOPR podczas balu noworocznego w Zakopanem, do którego wyciągnęli ją wieloletni przyjaciele. Jest nim oczarowana tak bardzo, że przerażają ją własne emocje i uczucia. O północy, w Nowy Rok... ucieka. Wycieczka w góry kończy się dla bohaterki ostrym zapaleniem płuc i przymusową rekonwalescencją. Pod wpływem chwili, spontanicznie, co rzadko jej się zdarza, Alicja podejmuje decyzję o powrocie w Tatry. Nie dla Michała oczywiście, tylko aby odpocząć rozkoszując się pięknem polskich gór. Ta decyzja zmieni jej życie o 180 stopni.

Może za oknem jeszcze nie pada śnieg, jednak proza Natalii Sońskiej pobudza fantazję na tyle, że możemy sobie wyobrazić cudowne Tatry skąpane w śniegu i piękno przyrody otaczającej góry. Autorka zabiera nas w nieco bajkowy świat otoczony zimowym krajobrazem. Jej opisy są naprawdę szczegółowe i w umysł od razu wkradają się obrazy, jakbyśmy oglądali je na żywo, a nie czytali książkę. Retrospekcje z przeszłości głównej bohaterki pokazują nam trudne relacje Alicji z macochą i znienawidzoną przyrodnią siostrą oraz głęboki żal do ojca. Alicja zamyka się w sobie i próbuje ratować własne, złamane serce ucieczką w pracę, bo sądzi, że nic innego jej nie pozostaje. Ucieka wielokrotnie od szczęścia myśląc, że to jedyna ochrona przed przyszłym cierpieniem. Książka ta to tak naprawdę połączenie bajki o Kopciuszku i Śpiącej królewnie we współczesnej formie. Jej dzieciństwo przypomina historię Kopciuszka, a Alicja budzi się z letargu, w jaki wpadła za sprawą miłości, jak Aurora. Jednak jej życie początkowo nie przypomina bajki, to prawdziwa i życiowa, początkowo smutna historia załamanej kobiety, której jedyną radością jest praca. Musi minąć wiele czasu i wiele się zdarzyć, aby ta przygaszona kobieta na nowo odnalazła radość życia, zrozumiała czym jest szczęście i spotkała księcia z bajki - ale tego prawdziwego, nie baśniowego. Wyjazd, a właściwie wyjazdy okazały się zbawieniem dla galopujących myśli Alicji, dały jej zasłużony odpoczynek i wewnętrzny spokój. Bardzo przyjemnie czytało się tę niezwykle romantyczną opowieść o rodzącym się uczuciu pomiędzy dwojgiem ludzi, ale również zbawiennym wpływem przyjaciół. Ta nastrojowa historia wywołała uśmiech na mojej twarzy, który nie schodził aż do zakończenia książki, które nie mogło być inne. Historia w sam raz, gdy na zewnątrz jest zimno, a my możemy spokojnie usiąść w ciepłym domu, przykryć się kocem i popijając gorącą herbatę cieszyć się lekturą powieści pani Natalii Sońskiej.

"Obudź się Kopciuszku" to opowieść bardzo spokojna, wręcz melancholijna, mimo że napakowana jest dramatyzmem. Jednak nie dajcie się zwieść pozorom - w tej refleksyjnej książce pomiędzy wierszami zawartych jest mnóstwo mądrości i przepisów na życie. Autorka daje wskazówki, jakie życie nigdy nikogo nie uszczęśliwi na dłuższy okres tzn. samotne, wypełniona pracą i podążeniem za karierą, pozbawione osób, które kochamy i które nas kochają. Warto się nad tym zastanowić, zwłaszcza, że zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, tzn. czas spotkań i pojednania z rodziną.