O jedno cię proszę (okładka  miękka)

Grafomania w najbardziej czystej postaci. Fabuła przewidywalna do bólu. Jestem zła na bardzo źle wydane 26 zł na to coś.

Gorąco polecam, dobrze napisana, przeczytałam w jeden dzień 👍

Swietna reklama skusiła...ale szczerze to szału nie ma..

Bardzo ciekawa historia nie mogłam się oderwać.

wciągająca

Jak ja uwielbiam takie thrillery! Nieoczywiste, tajemnicze i przede wszystkim szczere i prawdziwe. Podchodziłam do tego tytułu z pewnym dystansem. Im coś jest bardziej reklamowane, tym więcej pojawia się u mnie wątpliwości. Ponad milion sprzedanych egzemplarzy, 36 tygodni na liście bestsellerów „New York Timesa”, prawa kupione przez wydawnictwa z 32 krajów, w przygotowaniu serial na podstawie książki. Czy aż tylu zadowolonych czytelników może się mylić? Może. Ale nie tym razem. Tym razem oni wszyscy mieli rację. Do sięgnięcia po książkę przekonały mnie ostatecznie zachwyty nad książką Reese Witherspoon, która w swoim klubie książki poleca same dobre tytuły. Warto zaufać gustowi aktorki. Tak zrobiłam i nie żałuję. Bo mimo tego, że pomysł na fabułę nie jest zbyt oryginalny, ten thriller ma to coś. Coś, co przyciąga i nie pozwala się od lektury oderwać. W moim przypadku jest to na pewno amerykański klimat, który w thrillerach uwielbiam, szybkie tempo akcji i jej zaskakujące zwroty, a także konstrukcja, która nie pozwala odłożyć książki na bok, bo każdy rozdział kończy się tak, że zwyczajnie musimy czytać dalej. Czapki z głów. Przeczytałam tę książkę w jedno popołudnie, chociaż tak naprawdę przysiadłam do niej tylko na chwilę, aby sprawdzić, o co tyle szumu z tą pozycją. I już od pierwszych stron zostałam wciągnięta w wir wydarzeń. Bo tej książki się nie czyta, ją się pożera, nią się żyje. Ktoś kto mówi, że powieść nie skłania do przemyśleń, nie mówi prawdy. Bo chociaż jest to typowo rozrywkowa lektura, pojawia się w niej mnóstwo pytań, na które chcielibyśmy od razu poznać odpowiedzi. I są to pytania nie tylko o to, co dzieje się w powieści, chociaż tych również jest cała masa, ale też takie życiowe, które dotyczą każdego z nas. Naszych relacji z najbliższymi, naszych wyborów. Jednym z najpilniejszych jest to, czy naprawdę znamy tak dobrze bliskie nam osoby, jak nam się wydaje. Co zrobilibyśmy, gdyby okazało się, że osoba, z którą żyjemy, którą kochamy i której ufamy jest kimś zupełnie innym, niż sądziliśmy? Czy nadal walczylibyśmy o taką relację? Takich pytań jest dużo więcej, jednak nie chcę ich zbyt wiele zdradzić, aby przypadkowo nie zaspoilerować czegoś istotnego. Jestem pewna jednak, że pojawią się również w Waszej głowie, jeśli zdecydujecie się sięgnąć po tę książkę. Do czego oczywiście gorąco zachęcam. Ta powieść to gotowy scenariusz na film i nie dziwi mnie fakt, że prawa do jej ekranizacji już zostały wykupione. Jeśli adaptacja powieści będzie choć w części tak dobra jak książka, wróżę jej niemały sukces. Wracając jednak do powieści, muszę przyznać, że dawno aż tak bardzo żadna książka nie trzymała mnie w napięciu. Autorka ma niebywałą zdolność do manipulowania czytelnikiem w taki sposób, że nawet jeśli wydaje mu się, że wie, o co tu chodzi i tak się myli. Największym zaskoczeniem jest oczywiście przeszłość Owena, ale zanim autorka odkryje najważniejsze karty, zdąży mocno namieszać w tym kociołku półprawd, niedomówień i tajemnic. Słowem, ilość plot twistów jak na jedną powieść przerasta wszelkie oczekiwania. Zasmucę jednak miłośników krwawych, brutalnych scen i nieco mocniejszych wrażeń. Nie znajdziecie ich tu. W powieści nacisk położono na jej psychologiczną warstwę. Doskonała jest kreacja postaci, ich portrety psychologiczne. Możemy ich dobrze poznać, ich motywacje, ich dobre i złe strony, ich emocje. A pierwszoosobowa narracja z perspektywy Hannah tylko zwiększa odczucie dobrej znajomości z bohaterami, szczególnie z postacią pierwszoplanową, którą jest Hannah. Bohaterka ta ze strony na stronę coraz bardziej zyskuje. Jest zdolna do ogromnych poświęceń dla swoich bliskich i potrafi sama siebie nawet zaskoczyć tym, do czego może się posunąć, aby chronić kogoś, kogo kocha. Dobrze przedstawiono w powieści jej warstwę obyczajową. Uwagę przykuwa szczególnie relacja, jaka łączy Hannah z jej pasierbicą. Początkowo kobiety nie przepadają za sobą. Ich relacja jest trudna, krzywdząca dla obu stron. Kiedy Owen znika, a kobiety razem wyruszają w podróż śladami jego młodości, wszystko się zmienia. Bardzo fajnie obserwuje się, jak rozwija się ta relacja, a postawa Hannah zaskakuje coraz bardziej. I chociaż wydaje się, że warstwa obyczajowa zdominowała drugą część powieści, nie odbiera jej to jej walorów, uroku, szczerości, nie łagodzi siły przekazu. Stanowi za to wartość dodaną. „O jedno cię proszę” to dobrze napisany, czytający się właściwie sam thriller psychologiczny, z rozbudowaną warstwą psychologiczną, genialną kreacją bohaterów i doskonale przedstawionymi relacjami rodzinnymi. Szokujący i lekki jednocześnie. Serdecznie polecam!

Nie wiem jak tam w Waszych miastach, ale w moim, ostatnio pogoda nie zachęca do spacerów, a przynajmniej nie takich pozbawionych ryzyka, że się zmoknie. I tak, znam to powiedzenie, że "kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana", z tym, że w tym przypadku, co najwyżej można wziąć łyka brudnej deszczówki, więc i ryzykować nie specjalnie jest warto. A zatem, wolny czas spędzam w czterech ścianach, z książką w ręku, co - jak wszyscy dobrze wiemy - nie jest takie złe. O ile opowieść, którą akurat mamy "na tapecie" wciągnie nas i sprawi, że chwilowo zapomnimy o szarych chmurach zasłaniających słońce. Ostatnio mam szczęście do takich właśnie lektur i O jedno cię proszę podtrzymuje moją dobrą czytelniczą passę. Historia w O jedno cię proszę, zaczyna się niemal po cobenowsku. Od zniknięcia. Znika mąż Hanny - Owen, zdolny informatyk pracujący nad ważnym oprogramowaniem. Hannah otrzymuje jedynie krótką wiadomość: "Chroń ją". Owenowi chodzi o córkę z pierwszego małżeństwa. Kobieta nie wie co ma robić, a nazajutrz dowiaduje się, że prezes firmy, w której pracował Owen właśnie został aresztowany. Miał wykiwać inwestorów na grubą kasę, a Owen mógł brać w tym udział. A przynajmniej tak podejrzewa FBI, które jednak nie stawia oficjalnych zarzutów. Tymczasem na brogu domu Hanny pojawia się szeryf federalny. On też chce się dowiedzieć, gdzie jest Owen. Co dziwne szeryf przyjechał tu aż z Austen. To zupełnie inny stan, w którym skompromitowana firma nie miała żadnych interesów. Hannah zaczyna podejrzewać, że Owen nie uciekł z powodu tego co zrobił jego szef, a przed przeszłością, która przez tę aferę z przekrętami szefa, mogła go dogonić. Hannah niewiele myśląc wyjeżdża z pasierbicą do Austen. Uważa, że tylko tam może poznać prawdę o mężu, tymczasem zamiast odpowiedzi, trafia na kolejne znaki zapytania... Zanim zabrałem się za lekturę tej powieści, postanowiłem zerknąć co też Laura Dave ma w swojej bibliografii. Kilka kliknięć, stuku-puku w klawiaturę i... o w mordę, same romansidła o durnych tytułach, wśród których złoty medal zdobywa... Party rozwodowe. No to nieźle się, Michu, wpakowałeś - myślę sobie. - Jak pijany do przerębla. Kobitka od romansów właśnie machnęła thriller, który - znając życie - będzie bardziej romansem niż thrillerem. Tak właśnie pomyślałem, a kolejne dni pokazały mi jak, cholera, niewiele wiem o życiu. O jedno cię proszę nie ma w sobie nic z romansu, to prawdziwy thriller psychologiczny, posiadający wszystkie elementy, które - według mnie - powinien posiadać dobry thriller psychologiczny. Co jest dla mnie ważne? Na pewno dobrze napisane, złożone i wielowymiarowe postaci, tajemnice, które napędzają fabułę oraz dzielną, ale przede wszystkim ogarniętą główną bohaterkę (lub bohatera), która te tajemnice sukcesywnie rozkminia oraz, nie zaszkodziłoby, zaskakujące zakończenie. Laura Dave odhaczyła wszystkie te punkty, choć tego o co w tym wszystkim chodziło, czyli dlaczego zniknął mąż głównej bohaterki, domyśliłem się wcześniej. Ale to nie tak, że Laura Dave zdradziła zbyt dużo. Nie, po prostu, takie rozwiązanie wydawało mi się najbardziej logiczne. Więcej nie napiszę, żeby przez przypadek nie sknocić Wam radości czytania. Laura Dave stworzyła ciekawą i wciągającą powieść o sekretach, które prędzej czy później zawsze wychodzą na wierzch, o poświęceniu i trudnych relacjach. Ta także opowieść o zaufaniu i wierze w drugiego człowieka; w człowieka, którego się kocha. Z O jedno cię proszę, nie miałem chwili na nudę. Laura Dave nie pozwoliła sobie na niepotrzebne sceny i wątki niezwiązane z główną linią fabularną. W thrillerach cenię też konkret, a Laura okazała się konkretną babką, która potrafi opowiadać historie. W sumie nie musiałbym już tego pisać, ale jakoś zakończyć muszę, z kolei ciężki dzień wyzuł ze mnie limit kreatywności na dziś, więc... Dobra, napiszę i będę miał z głowy: polecam Wam ten tytuł, a przynajmniej tym, którzy lubią thrillery i niebanalne historie. No, a teraz klikam "opublikuj" i idę odpocząć. Niech dobre książki będą z Wami!

"Każdy z nas ma jakiś sekret." Laura Dave, pisarka i dziennikarka amerykańska. Dla mnie kobieta zagadka. Po napisaniu sześciu książek, z czego na naszym rynku wydawniczym zaistniały trzy, zdecydowała się na całkowitą zmianę. Do tej pory pisała powieści obyczajowe zahaczające o romans, tym razem ma do zaproponowania thriller. Czy jej się to udało? O tym później. Niektórych potencjalnych czytelników może przyciągnąć nazwisko Reese Witherspoon na okładce książki i słowa Wciąga bez reszty! "Co zrobisz, gdy okaże się, że najbliższa ci osoba jest kimś zupełnie innym, niż myślisz?" Niestety tak zdarza się w życiu bardzo często. Ktoś, kogo wydawałoby się, znamy od podszewki, okazuje się całkowicie inną osobą, zupełnie obcą, nieprzewidywalną. Po kilku tygodniach od ślubu, lub po kilku miesiącach sami zaczynamy się zastanawiać czy nie popełniliśmy życiowego błędu. Niezmiernie rzadko się zdarza żeby druga osoba pokazała swoją prawdziwą twarz przed czasem. Tak już jest. Bohaterką powieści Laury Dave jest Hannah. Kobieta jest w związku z Owenem od ponad roku i wspólnie wychowują jego córkę z pierwszego małżeństwa, Bailey. Jak się możecie domyślać, nie jest to idealny układ i bardzo daleko mu do idylli. Krótko mówiąc Bailey nie przepada za macochą, mimo że prawie wcale nie pamięta swojej matki. Byłoby jak by było, ale żeby nie było za spokojnie i sielankowo, znika Owen, a w jego imieniu króciutki liścik przynosi jedna z uczennic z pobliskiej szkoły. Treść nie jest zbyt przejrzysta Chroń ją! To wszystko. Nie ma więcej nic. Hannah wie, że musi od tej pory ochraniać Bailey. O, przepraszam. Jest jeszcze coś. Szanowny tatuś tuż przed zniknięciem zostawił córeczce torbę wypchaną forsą. I co wy na to? Na domiar złego firmę, w której pracuje Owen, zaczyna prześwietlać FBI. Hannah postanawia sama odkryć, co kryje się za zniknięciem Owena. Czy taka podróż w przeszłość zbliży obie bliskie Owenowi kobiety? Mam niewielki problem, bo nie jestem do końca pewna czy ta książka, którą przeczytałam jest thrillerem. Cóż mogę napisać? Chyba tyle, że może po części jest, ale tylko po części. W sumie bardziej odebrałam ją jak powieść obyczajową i jako taka wypada nieźle. Jednak jeśli ktoś spodziewał się z mojej strony zachwytów, to ich nie przeczyta. "O jedno Cię proszę" to książka napisana poprawnie i jestem pewna, że znajdzie się spora grupa czytelniczek, która będzie tą książką zachwycona. Ja do nich nie należę. Historia miała potencjał do bardzo ciekawej, a nawet fascynującej opowieści, ale zabrakło mi w niej tak zwanego pazura. Owszem, dobrze obserwuje się „związek” Hannah i jej pasierbicy, który ewoluuje od jawnej niechęci, przez akceptację, do (no właśnie, do czego?)… przyjaźni? Odkrywanie prawdy o Owenie też jest dość interesujące, ale byłoby jeszcze bardziej gdyby zostało napisane w trochę inny sposób. Brakowało mi wspomnianego pazura i polotu. Jednego nie można zarzucić Dave, że pisze lekko. Ale w końcu to nie dziwi, bo na koncie ma kilka książek, które praktycznie są romansami, a one powinny być napisane leciutko. "O jedno Cię proszę" jest książką, przy której nie powinniście się nudzić. To, że mnie nie porwała nie znaczy, że nie porwie innego czytelnika. Każdy z nas ma inną wrażliwość i oczekuje czegoś innego, nie tylko od książki. W sumie jest to całkiem przyzwoita powieść, ale zachwyty pozostawię komuś innemu. Muszę oddać Dave, że nieźle sobie poradziła z wykreowaniem psychologicznych portretów swoich postaci. I za to należą jej się brawa. Myślę również, że jeśli zamierza pisać już tylko w podobny sposób, to jest szansa, że kolejna historia będzie jeszcze lepsza, a następna rewelacyjna. Będę się temu przyglądać. Tymczasem "O jedno Cię proszę" polecam tym, którzy dobrze się czują w tym gatunku literackim i lubią lekkie pióro u autorów.

„Jeśli człowiek przed czymś ucieka, to zwykle przed sobą samym”. Przyznam, że nie tego się spodziewałam. Byłam raczej przekonana, że znowu wpadło mi ręce mocno przereklamowane dzieło, które z nieznanych mi powodów sprzedało się w ponad milionie egzemplarzy. Ale jak się szybko okazało, miliony czytelników nie mogą się mylić :))) Teraz, po skończonej lekturze przyznaję, że książka okazała się wręcz fenomenalnym wydarzeniem literackim. Niesztampowy wątek sensacyjno-kryminalny, irytująca nastolatka, nielubiana macocha i znikający nagle ojciec splotły się w nieoczekiwany ciąg zdarzeń skąpanych w mrocznych tajemnicach z przeszłości. Hannah i Owen są szczęśliwym małżeństwem. Wspólnie wychowują szesnastoletnią córkę Owena z jego pierwszego małżeństwa. Bailey jest trudną nastolatką, negatywnie nastawioną do swojej macochy. Pewnego dnia jednak, za sprawą niespodziewanego zniknięcia Owena, kobiety zostają skazane wyłącznie na siebie. Stają w obliczu sytuacji, w której zagadki zaczynają się piętrzyć, a to, co wiedzą i co do tej pory uważały za pewnik, okaże się jedynie mirażem. Kim naprawdę jest Owen? Czy historia ich życia, którą przekazał córce jest prawdziwa? Czy Hannah może mieć pewność, że człowiek, którego poślubiła, na pewno jest tym, za którego się podawał? I wreszcie: Co zrobisz, gdy okaże się, że najbliższa ci osoba jest kimś zupełnie innym niż myślisz? Hannah i Bailey postawione w obliczu wydarzeń postanawiają znaleźć odpowiedzi na wszystkie te pytania. A prawda okaże się dużo gorsza niż przypuszczały. Wspólna podróż tropem młodości Owena nie tylko cementuje trudną relację Hanny i Bailey, ale też doprowadza je do miejsca, które może okazać się ich największym koszmarem. Narracja prowadzona jest pierwszoosobowo, historia opowiadana jest ustami Hannah i tak naprawdę poznajemy tylko jej punkt widzenia i to ona analizuje i wyjaśnia emocje pozostałych bohaterów. Przyznam, że nie zawsze w pełni rozumiałam działania podejmowane przez bohaterkę, nie zawsze byłam w stanie uchwycić i pojąć jej tok rozumowania i nie zawsze byłam w stanie zrozumieć, do czego dąży. Trochę mętny okazał się wątek tych rzekomo zagrażających im ludzi. Jakaś mafia, jacyś handlarze prochami, skorumpowany prawnik i nieszczelna instytucja świadka koronnego… Dowiadujemy się oczywiście, co stało u przyczyny postępowania Owena, ale w dalszej perspektywie zostało to potraktowane mocno skrótowo, jakby zbagatelizowane. I tego elementu grozy, jak na thriller oczywiście, trochę mi zabrakło. Ponadto wydarzenia, które początkowo uznajemy za główny powód zniknięcia Owena, w dalszym rozwoju akcji nie mają większego znaczenia. Autorka niemal całkowicie zmieniła optykę, kierując uwagę czytelnika na zupełnie inne wydarzenia. Plus za zakończenia. Bałam się, że ostatecznie autorka przesłodzi. Na szczęście nie poszła tym torem, tym samym broniąc całą fabułę. To w gruncie rzeczy bardzo prosta językowo historia, ot, opowieść o wydarzeniach, bez natarczywych, psychologicznych wtrętów, bez głębokiej filozofii i próby jakiegoś górnolotnego wytłumaczenia motywacji bohaterów. Ale czasem prosto znaczy dobrze. Mi się podobało, trzymało w napięciu i nie żałuję, że poświęciłam czas na przeczytanie tej książki. W sumie przecież o to chodzi w tym całym czytaniu :) żeby zamykając książkę czuć pewien rodzaj satysfakcji z lektury. Ja czuję :) Polecam. Za możliwość przedpremierowego przeczytania „O jedno cię proszę” dziękuję Wydawnictwo Marginesy oraz czytającej z kotem Dominice Gołowin.

Wchodząc z kimś w związek małżeński doskonale zdajemy sobie sprawę, że do końca życia w jakiś sposób ta osoba pozostanie dla nas zagadką. Nie da się poznać człowieka na wylot, nawet jeśli spędzi się z nimi dziesiątki lat. Jednak posiadamy nadzieję, że wszelkie istotne fakty, a także najważniejsze cechy tej osoby, są nam znane, podobnie jak jej zachowanie w wielu skrajnych sytuacjach. A co jeśli się okaże, że ukochana druga połowa wcale nie była z nami szczera i pominęła całe mnóstwo spraw, o których teoretycznie jedna z najbliższych osób w życiu powinna wiedzieć? Hannah nie miała łatwego startu w życiu. Odrzucona przez rodziców, wychowywana przez dziadka, nigdy nie poznała smaku posiadania rodziny z prawdziwego zdarzenia. Choć w jej domu nie brakowało miłości to ona zawsze czuła się niekompletna i niepotrzebna z uwagi na brak zainteresowania nią najbliższych jej osób. Potem także nie potrafiła ułożyć sobie życia i poświęciła się miłości, którą zaszczepił w niej dziadek- tworzeniu w drewnie. Przypadkowe spotkanie zmieniło jej losy i szybko zrozumiała, że to Owen jest miłością jej życia. Owen jednak był w pakiecie z Bailey, niepokorną nastolatką, z którą Hannah nie do końca potrafiła znaleźć wspólny język. Jej małżeństwo może nie było idealne ale przepełnione miłością i wzajemnym szacunkiem. I z dnia na dzień wszystko runęło niczym domek z kart- Owen zniknął, Hannah została sama z Bailey, a kolejne tajemnice zaczęły wychodzić na światło dzienne i zmieniać postrzeganie rzeczywistości przez te dwie zagubione kobiety. W całej sytuacji, w której się znalazły nie można im odmówić jednego- siły. Bo choć miały chwile zwątpienia, co wydaje się naturalne, to koniec końców wspólnie stawiły czoła niespodziewanym realiom. Zawsze jest jakieś wyjście, nawet z najbardziej beznadziejnej sytuacji, a nawet jest ich kilka- problem polega na tym, żeby odnaleźć to najbardziej właściwie... Nie czytam nagminnie thrillerów, raczej traktuję je jako odskocznię od typowych dla mnie gatunków, toteż nie uważam się za eksperta w tej dziedzinie. Jednak jeśli chodzi o tę książkę to czytałam ją z zapartym tchem, nie potrafiłam jej odłożyć i byłam szczerze zainteresowana kolejnymi wydarzeniami. Odkrywanie kolejnych tajemnic życia Owena, próba dowiedzenia się prawdy o nim, konfrontacja ze wspomnieniami i powolna budowa relacji Hannah z Bailey sprawiły, że "O jedno cię proszę" nie jest w mojej ocenie przereklamowane. Trudno odgadnąć całokształt tej historii, a zakończenie jest naprawdę zdumiewające i odważne. To jedna z takich książek, które z ogromną przyjemnością zobaczyłabym na ekranie. Autorka pisze naprawdę świetnie, jej styl jest lekki i dzięki temu wręcz płyniemy przez fabułę podczas czytania, a to nieczęsto się zdarza w tym gatunku. Akcja wciąga, pytania się mnożą i nic nie jest tu oczywiste. Może poza prawdziwym uczuciem jakim darzył Owen córkę i żonę, co do tego nawet przez chwilę nie miałam wątpliwości. To książka pełna trudnych decyzji, zakrętów losu, które zmieniają cały dotąd poukładany świat bohaterów, a jednocześnie opowieść o poświęceniu w imię prawdziwej i szczerej miłości. Może i ta historia mogłaby być opowiedziana lepiej, może i koneserom nawet czegoś w niej zabrakło ale jak dla mnie to naprawdę idealna pozycja, która ma to coś, co rzadko odnajduję sięgając po thrillery. Tutaj lektura była czysta przyjemnością i gorąco ją polecam.