NIEznajomi (okładka  miękka, 10.2018)

Widziałam wiele opinii o "Nieznajomych", zazwyczaj były to opinie pochlebne, a niektórzy wręcz zachwycali się tą pozycją. Ja należę do tego drugiego obozu osób. Jestem zachwycona tą książką i wiem, że większość szczegółów w niej zawartych nie zatrze się w mojej pamięci z biegiem czasów. Książka trzyma w napięciu już właściwie od pierwszych stron, zmuszając nas do zastanawiania się co mogło się wydarzyć, że Joanna nie pamięta swojego narzeczonego Erika. Zdarzają się momenty bez akcji, gdzie autorzy skupiają sie na uczuciach i przemyśleniach bohaterów, co oczywiście jest bardzo dobre z uwagi, że jest to thriller psychologiczny, a nie książka akcji. Jednakże większość książki to nagłe zwroty akcji, napięcie, które zmusza do szybkiego czytania, bo ciekawość bierze górę. Wręcz mogę się pokusić o stwierdzenie, że druga połowa książki trąca przygodówką. Kiedy sięgałam po ten tytuł myślałam właśnie, że całość skupi się na roztrząsaniu dlaczego jeden z partnerów nie rozpoznaje drugiego, ale jakże mylne było moje założenie. Od emocji, uczuć i niekończących się pytań oraz niedomówień autorzy zręcznie przeszli w pościgi, ucieczki, zamachy. Bardzo mi się to podobało! No i dodatkowo cały czas na końcu głowy miałam pytanie: dlaczego Joanna go nie rozpoznaje? I właściwie to pytanie ciążyło mi przez całe czytanie niezależnie czy fabuła skupiała się na zamachu czy na tym co działo się pomiędzy bohaterami. I nie zawiodłam się, bo rozwiązanie tak ciekawiącej mnie zagadki znalazło się dopiero na ostatnich stronach książki dzięki czemu czytałam ją w napięciu do samego końca. Zakończenie jednocześnie zaskoczyło mnie i troszeczkę rozczarowało, gdyż nie spodziewałam się, że akurat tym zjawiskiem posłużą się autorzy i całość wydała mi się jakoś nieprawdopodobna. Nie wiem jak wy, ale ja od samego początku wierzyłam Erikowi i myślałam, że to z Joanną jest coś nie tak. Sama się sobie dziwiłam, że wierzę facetowi, ale nie wiem czy ten zabieg był celowy czy nie - był on strasznie przekonujący w porównaniu do Jo. Zastanawiałam się w jaki sposób została stworzona ta książka. Czy autorzy od razu ustalili jak ma się to wszystko skończyć czy ustalili ogólny zarys i pisali rozdział po rozdziale bez dogadywania się, dając się ponieść wyłącznie wyobraźni. Gdyby opcja numer dwa była prawdą, wyszło z tego naprawdę coś dobrego. Mam nadzieję, że być może autorzy stworzą jeszcze razem jakiś thriller. Podsumowując, mogę wam szczerze polecić tę książkę, trzyma w napięciu i mimo, że motyw zapominania pojawia się w wielu thrillerach, w tym jest on nietuzinkowy i oryginalny.

Zwyczajny dzień, Joanna marzy tylko o ciepły prysznicu, filiżance herbaty i zanurzeniu się w ciekawej powieści. Jednak ten wieczór ma się skończyć inaczej. Niespodziewanie schodząc do kuchni zastaje nieznajomego mężczyzne. Pierwsze odczucia panika, kim jest nieznajomy i co robi w jej mieszkaniu. Erik po ciężkim, nieprzyjemnym dniu w pracy, marzy tylko o przytulenie się do swojej partnerki i spędzieniu miłego wieczoru. Nic więcej nie jest mu potrzebne tylko towarzystwo Joanny. Ale doznaje szoku, ona go nie poznaje. To żart?. Joanna nie potrafi uwiażyć w swoją amnezję, mimo, że Eric mocno stara się udowodnić jak bardzo udaną byli parą. Do tego dochodzą problemy w pracy Erica. Czy ma to coś wspólnego z prześladującym go pechem? NIEznajomych wybrałam na pierwszą książkę przeczytaną w 2019. I był to strzał w 10. Dla mnie jest to thriller idealny.

Bardzo przyjemna książka do czytania. Historia głównych bohaterów ciagle coraz bardziej wciąga i zmusza do zadawania coraz więcej pytań. Jedyne co mnie rozczarowało to zakończenie- liczyłam na coś mocniejszego;)

Naprawdę świetna lektura, niesamowicie wciągająca, świetnie poprowadzona narracja, przedstawione postacie, czuć narastającego napięcie im dalej wgłąb książki. Zdecydowanie polecam!

Czekałam na tę pozycję i się nie rozczarowałam, świetna Polecam

Polecam.

Wyobraź sobie hipotetyczną sytuację: ⭐️ wracasz zmęczona po całym dniu do domu. Jak zwykle otwierasz drzwi swoim kluczem, odwieszasz płaszcz, idziesz do łazienki wziąć prysznic... Nagle słyszysz, że ktoś wchodzi (złodziej ?), chodzi po salonie, otwiera szuflady w kuchni. Z sercem na ramieniu postanawiasz zaskoczyć napastnika i przyłapać go na gorącym uczynku. Schodzisz do salonu i przerażona natykasz się na mężczyznę. A ten - zamiast Cię zaatakować - próbuje Cię czule przywitać jako swoją narzeczoną. Ty wiesz, że widzisz go pierwszy raz w życiu, więc na pewno nie jesteście parą... ⭐️wracasz do domu wykończony ciężkim dniem. Otwierasz drzwi swoim kluczem i idziesz do kuchni wziąć coś do jedzenia. Słyszysz z łazienki odgłosy kąpieli i już wiesz, że twoja narzeczona wróciła przed tobą. Nagle zaskakuje Cię schodząc po cichu ze schodów. Chcesz się przywitać, ale ona wygląda na przerażoną i twierdzi, że cię nie zna, nigdy cię nie widziała i że jesteś włamywaczem. Próbujesz ją przekonać, że przecież kochacie się od wielu miesięcy, mieszkacie razem, ale wtedy ona atakuje cię ciężkim przedmiotem... Kto tu zwariował: ona czy on ? A może ta sytuacja ma jeszcze inne wytłumaczenie ? 😯 Tak zaczyna się rewelacyjny thriller psychologiczny „Nieznajomi”. Coś co lubię - akcja rozpoczyna się już od pierwszych akapitów. Nie ma długiego wprowadzenia. Są za to bardzo bogate opisy przeżyć wewnętrznych bohaterów. Jesteśmy zaproszeni do poznawania ich myśli, rozterek wewnętrznych, a wraz z rozwojem akcji czujemy się tak zżyci z Jo i Erikiem, że chętnie sami pomoglibyśmy im rozwiązać zagadkę, byle tylko przestali się tak męczyć i nie czuli się tak bardzo zagubieni. Co mi przeszkadzało - musiałam przyzwyczaić się do dwustronnej narracji, tzn. bohaterowie naprzemiennie są narratorami kolejnych rozdziałów. Niezbyt odpowiadało mi początkowe przedstawienie tej samej sytuacji z obu stron. Cieszę się, że nie było to zachowane we wszystkich rozdziałach. Ogólnie mówiąc książka bardzo wciągająca, bohaterowie żywo przedstawieni, z bogatym życiem wewnętrznym. Akcja żywa, sporo zwrotów i wątków kryminalno-politycznych.

On twierdzi, że ona jest jego narzeczoną i mieszkają razem od kilku miesięcy, jednak w domu nie ma żadnego śladu jego istnienia. Ona go nie pamięta i uważa za obcego człowieka, który chce jej zrobić krzywdę. Kto ma rację? Czy któreś z tej dwójki postradało zmysły? O co w tym wszystkim chodzi? Czyż to nie brzmi ciekawie? „NIEznajomi” to niezwykły thriller psychologiczny, który wciąga już od pierwszych rozdziałów. Bardzo podobało mi się to, że cała historia jest przedstawiona z perspektywy dwójki głównych bohaterów Joanny i Erika. Dzięki temu możemy poznać motywy ich działania, ich uczucia i zrozumieć dlaczego postępowali tak, a nie inaczej. Akcja jest bardzo wartka i dużo się tu dzieje, a książka jest napisana bardzo przystępnym językiem, co sprawiło, że świetnie mi się ją czytało. Ta książka zdecydowanie nie należy do nudnych i znajdziecie w niej również wątki sensacyjne. Autorzy wprowadzili czytelnika w świat pełen niebezpieczeństw i intryg. Nie wiadomo komu można zaufać… Dopiero na samym końcu dowiadujemy się co tak naprawdę się wydarzyło i mnie osobiście zakończenie zaskoczyło. Może autorzy trochę przesadzili ze swym pomysłem, ale całościowo książka mi się podobała i gorąco ją Wam polecam. Duet Ursula Poznanski i Arno Strobel uważam za udany.

"Najchętniej od razu wziąłbym ją w ramiona i mocno przytulił. Szeptałbym jej na ucho, że wszystko będzie dobrze. Że kocham ją bardziej, niż umiem powiedzieć. I że razem wszystkiemu podołamy. Wszystkiemu". Wyobraź sobie, że chcesz spędzić spokojny wieczór przy książce. Nagle słyszysz, że ktoś jest w Twoim domu. Nikogo się nie spodziewasz, więc z przerażeniem idziesz sprawdzić kto to. Udajesz się do kuchni, a tam zastajesz obcego mężczyznę, który nie tylko zna Twoje imię, ale również twierdzi, że jesteście zaręczeni. Co sobie myślisz? Szaleniec. Psychopata. Na pewno zrobi mi krzywdę! A co jeśli ten człowiek mówi prawdę? Właśnie tak rozpoczyna się thriller psychologiczny pt. „NIEznajomi”, którego autorami są Ursula Poznanski oraz Arno Strobel. Poznajemy Joannę i Erika. Joanna nie pamięta, aby kiedykolwiek w jej życiu był ktoś taki, jak Erik. Nie zna tego człowieka i jest przekonana, że to jakiś szaleniec. Mężczyzna natomiast nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego ukochana go nie pamięta, dodatkowo zadaje sobie pytanie: gdzie zniknęły wszystkie jego rzeczy z ich wspólnego domu? Zastanów się… Komu wierzysz w takiej sytuacji? Historię obserwujemy zarówno z perspektywy Joanny, jak i Erika. Mimo, że utwór napisało dwóch autorów, całość jest znakomicie zgrana. Style twórców bezbłędnie się przeplatają, do tego stopnia, że mamy wrażenie jakby powieść została napisana tylko przez jednego pisarza. Aż trudno uwierzyć, że to dwa style, dwa pióra, dwa kunszty pisarskie. Warto jednak zaznaczyć, że różne punkty widzenia umożliwiają spojrzenie na sprawę z dwóch, niekiedy bardzo odmiennych perspektyw. Możemy przez to lepiej wczuć się w losy obojga bohaterów. Z jednej strony Erika, który pragnie pomóc ukochanej, a z drugiej strony Joanny, która nie wie, co zrobić, ani jak poradzić sobie z nową sytuacją. Muszę przyznać, że podczas lektury trudno zdecydować się komu ufać. Dziwne zdarzenia, które spotykają bohaterów cały czas trzymają czytelnika w niepewności. W fabule jest wiele tajemnic, które dane jest nam odkryć dopiero na sam koniec. Bohaterzy pierwszoplanowi to interesujące postacie. Bez wątpienia Joannę możemy określić jako osobę o silnym charakterze. Potrafi samodzielnie myśleć, do tego ma w sobie dużo odwagi. Erika natomiast możemy podziwiać za wytrwałość. Bohaterzy są pozytywni, realistyczni, dobrze wykreowani, polubiłam ich od początku i szczerze im kibicowałam. Powieść wciąga od pierwszych stron. Trzyma w napięciu i intryguje. Wzbudza wiele emocji. Co istotne, ciekawość nie opuszcza czytelnika do samego końca. Jednakże koniec powieści to kwestia, do której muszę się przyczepić. Po tak dobrym początku i rozwinięciu, spodziewałam się mocnego końca. Niestety, zakończenie nie jest spektakularne, nie powala na kolana – oczekiwałam czegoś więcej. Nie mogę stwierdzić, że się zawiodłam, ale uważam, że powieść można było zakończyć dużo lepiej. „NIEznajomi” to thriller, w którym mamy pełno zwrotów akcji. Bez wątpienia jest lekturą, którą mogę Wam polecić na długie jesienne wieczory. Nastawcie się jednak na to że, gdy już przeniesiecie się do świata Joanny i Erika, nie wydostaniecie się dopóki nie przewrócicie ostatniej strony książki. Jest to bowiem historia, która niesamowicie wciąga i zostaje na dłużej w pamięci. Ponadto, przywraca wiarę w siłę uczucia, jakim jest miłość. Z chęcią zobaczyłabym tę powieść w wersji kinowej, myślę, że byłaby to udana ekranizacja. "Nie, takie rzeczy nie dzieją się przez przypadek. I nie ma możliwości, aby tyle przypadków wydarzyło się naraz". www.czytanie-najlepsza-nauka.blogspot.com

"Nie pogodzę się z tą sytuacją, niezależnie od tego, co się jeszcze stanie. Kocham tę kobietę i wiem, że ona kocha mnie. Nawet jeśli chwilowo o tym nie pamięta." Wyobraź sobie, że suszysz właśnie włosy w swoim domu, który zamieszkujesz SAMA. To łatwe, prawda? Jesteś na piętrze, słyszysz kroki na parterze. Co robisz? Co sobie myślisz? Włamywacz! Chcesz dzwonić na policję, nie masz go przy sobie, został w kuchni. Schodzisz na dół, widzisz mężczyznę, który czuje się jak u siebie w domu. Ba! Mówi do Ciebie po imieniu! A Ty? Ty go nie znasz! Masz ochotę chwycić po nóż, jednak on mówi, że jesteście zaręczeni. Twierdzi, że razem mieszkacie, ale w domu nie ma jego rzeczy. On jest zdezorientowany, nie ma pojęcia, co się stało z jego wszystkimi rzeczami. Czy Jo i Erik są zaręczeni? A może są nieznajomymi? Kto tu ma rację? Co jest prawdą? Komu uwierzysz? Jo, która upiera się, że nie zna Erika? Czy może Erikowi, który jest przekonany, że są z Jo parą od niemal roku? Tylko dlaczego ona nic nie pamięta? Przyznam szczerze, że sam opis fabuły mnie strasznie zaintrygował! Przeczytałam opis i od razu pomyślałam: "To jest to! Chcę to przeczytać już, teraz, zaraz!" :) Przez większą część książki tak naprawdę zastanawiałam się kto tu kogo wkręca. Może Jo ma zamontowaną w domu jakąś ukrytą kamerę i ktoś sobie robi z niej niezłe żarty? Teorii miałam tyle, że nie sposób jest Wam ich tu wszystkich wymienić. W końcu zaczynałam się domyślać, o co tak naprawdę chodzi, jednak do samego końca miałam jakby z tyłu głowy myśl, że mogę się mylić. Po części miałam rację, ale całości chyba nie byłabym w stanie wymyślić i szczerze bym się zdziwiła, gdyby któryś z czytelników na to wszystko wpadł. W pewnym momencie w niemal każdym z bohaterów doszukiwałam się "winnego". Teorii spiskowych z mojej strony nie było końca ;). Ta książka jest pełna napięcia i zwrotów akcji. Naprawdę gratuluję autorom, że wpadli na tak świetny pomysł, by napisać książkę z perspektywy dwóch bohaterów. Opowieści zarówno Jo jak i Erika bardzo dobrze się uzupełniały. Dało się odczuć, że rozdziały wyszły z pod pióra dwóch różnych osób, jednak jest to dla mnie ogromnym plusem! Dzięki temu ta historia zyskała na autentyczności. Ubolewam jedynie, że ten thriller poszedł w zupełnie innym kierunku, niż bym tego oczekiwała. I tu nie mogę Wam zdradzić, co mam tak naprawdę na myśli, bo zaserwuję Wam niezły spojler, a tego nie chcemy ;) Jeśli ktoś jest już po lekturze, a chciałby dowiedzieć się czegoś więcej to chętnie wymienię się spostrzeżeniami w wiadomościach prywatnych. Na okładce widzimy notkę: "Szaleńcza gra. Erotyczne napięcie. Śmiertelna intryga". I o ile z tym pierwszym i ostatnim w zupełności się zgadzam to erotycznego napięcia kompletnie nie wyczułam, a szkoda. To dopiero byłoby coś! Sceny seksu to sceny seksu, ale samego napięcia? Moim zdaniem brak. Nie wyczułam chemii między głównymi bohaterami, niestety. Jednak książkę jako całość uważam za naprawdę dobrą robotę. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Jeśli jeszcze nie czytaliście "NIEznajomych" i się wahacie nad tym czy warto sięgnąć po ten thriller psychologiczny to zdecydowanie warto! A po lekturze koniecznie podzielcie się Waszymi spostrzeżeniami! "Nasze. Nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, jak wiele kryje się za tym słowem. Dopiero teraz, kiedy oczywiste nasze rozdzieliło się niespodziewanie na moje i na jej, rozumiem prawdziwe znaczenie tego słowa. I tego, jak pierwotna jest potrzeba bycia kochanym."