NIEznajomi (okładka miękka)

Widziałam wiele opinii o "Nieznajomych", zazwyczaj były to opinie pochlebne, a niektórzy wręcz zachwycali się tą pozycją. Ja należę do tego drugiego obozu osób. Jestem zachwycona tą książką i wiem, że większość szczegółów w niej zawartych nie zatrze się w mojej pamięci z biegiem czasów. Książka trzyma w napięciu już właściwie od pierwszych stron, zmuszając nas do zastanawiania się co mogło się wydarzyć, że Joanna nie pamięta swojego narzeczonego Erika. Zdarzają się momenty bez akcji, gdzie autorzy skupiają sie na uczuciach i przemyśleniach bohaterów, co oczywiście jest bardzo dobre z uwagi, że jest to thriller psychologiczny, a nie książka akcji. Jednakże większość książki to nagłe zwroty akcji, napięcie, które zmusza do szybkiego czytania, bo ciekawość bierze górę. Wręcz mogę się pokusić o stwierdzenie, że druga połowa książki trąca przygodówką. Kiedy sięgałam po ten tytuł myślałam właśnie, że całość skupi się na roztrząsaniu dlaczego jeden z partnerów nie rozpoznaje drugiego, ale jakże mylne było moje założenie. Od emocji, uczuć i niekończących się pytań oraz niedomówień autorzy zręcznie przeszli w pościgi, ucieczki, zamachy. Bardzo mi się to podobało! No i dodatkowo cały czas na końcu głowy miałam pytanie: dlaczego Joanna go nie rozpoznaje? I właściwie to pytanie ciążyło mi przez całe czytanie niezależnie czy fabuła skupiała się na zamachu czy na tym co działo się pomiędzy bohaterami. I nie zawiodłam się, bo rozwiązanie tak ciekawiącej mnie zagadki znalazło się dopiero na ostatnich stronach książki dzięki czemu czytałam ją w napięciu do samego końca. Zakończenie jednocześnie zaskoczyło mnie i troszeczkę rozczarowało, gdyż nie spodziewałam się, że akurat tym zjawiskiem posłużą się autorzy i całość wydała mi się jakoś nieprawdopodobna. Nie wiem jak wy, ale ja od samego początku wierzyłam Erikowi i myślałam, że to z Joanną jest coś nie tak. Sama się sobie dziwiłam, że wierzę facetowi, ale nie wiem czy ten zabieg był celowy czy nie - był on strasznie przekonujący w porównaniu do Jo. Zastanawiałam się w jaki sposób została stworzona ta książka. Czy autorzy od razu ustalili jak ma się to wszystko skończyć czy ustalili ogólny zarys i pisali rozdział po rozdziale bez dogadywania się, dając się ponieść wyłącznie wyobraźni. Gdyby opcja numer dwa była prawdą, wyszło z tego naprawdę coś dobrego. Mam nadzieję, że być może autorzy stworzą jeszcze razem jakiś thriller. Podsumowując, mogę wam szczerze polecić tę książkę, trzyma w napięciu i mimo, że motyw zapominania pojawia się w wielu thrillerach, w tym jest on nietuzinkowy i oryginalny.

Wyobraź sobie hipotetyczną sytuację: ⭐️ wracasz zmęczona po całym dniu do domu. Jak zwykle otwierasz drzwi swoim kluczem, odwieszasz płaszcz, idziesz do łazienki wziąć prysznic... Nagle słyszysz, że ktoś wchodzi (złodziej ?), chodzi po salonie, otwiera szuflady w kuchni. Z sercem na ramieniu postanawiasz zaskoczyć napastnika i przyłapać go na gorącym uczynku. Schodzisz do salonu i przerażona natykasz się na mężczyznę. A ten - zamiast Cię zaatakować - próbuje Cię czule przywitać jako swoją narzeczoną. Ty wiesz, że widzisz go pierwszy raz w życiu, więc na pewno nie jesteście parą... ⭐️wracasz do domu wykończony ciężkim dniem. Otwierasz drzwi swoim kluczem i idziesz do kuchni wziąć coś do jedzenia. Słyszysz z łazienki odgłosy kąpieli i już wiesz, że twoja narzeczona wróciła przed tobą. Nagle zaskakuje Cię schodząc po cichu ze schodów. Chcesz się przywitać, ale ona wygląda na przerażoną i twierdzi, że cię nie zna, nigdy cię nie widziała i że jesteś włamywaczem. Próbujesz ją przekonać, że przecież kochacie się od wielu miesięcy, mieszkacie razem, ale wtedy ona atakuje cię ciężkim przedmiotem... Kto tu zwariował: ona czy on ? A może ta sytuacja ma jeszcze inne wytłumaczenie ? 😯 Tak zaczyna się rewelacyjny thriller psychologiczny „Nieznajomi”. Coś co lubię - akcja rozpoczyna się już od pierwszych akapitów. Nie ma długiego wprowadzenia. Są za to bardzo bogate opisy przeżyć wewnętrznych bohaterów. Jesteśmy zaproszeni do poznawania ich myśli, rozterek wewnętrznych, a wraz z rozwojem akcji czujemy się tak zżyci z Jo i Erikiem, że chętnie sami pomoglibyśmy im rozwiązać zagadkę, byle tylko przestali się tak męczyć i nie czuli się tak bardzo zagubieni. Co mi przeszkadzało - musiałam przyzwyczaić się do dwustronnej narracji, tzn. bohaterowie naprzemiennie są narratorami kolejnych rozdziałów. Niezbyt odpowiadało mi początkowe przedstawienie tej samej sytuacji z obu stron. Cieszę się, że nie było to zachowane we wszystkich rozdziałach. Ogólnie mówiąc książka bardzo wciągająca, bohaterowie żywo przedstawieni, z bogatym życiem wewnętrznym. Akcja żywa, sporo zwrotów i wątków kryminalno-politycznych.

On twierdzi, że ona jest jego narzeczoną i mieszkają razem od kilku miesięcy, jednak w domu nie ma żadnego śladu jego istnienia. Ona go nie pamięta i uważa za obcego człowieka, który chce jej zrobić krzywdę. Kto ma rację? Czy któreś z tej dwójki postradało zmysły? O co w tym wszystkim chodzi? Czyż to nie brzmi ciekawie? „NIEznajomi” to niezwykły thriller psychologiczny, który wciąga już od pierwszych rozdziałów. Bardzo podobało mi się to, że cała historia jest przedstawiona z perspektywy dwójki głównych bohaterów Joanny i Erika. Dzięki temu możemy poznać motywy ich działania, ich uczucia i zrozumieć dlaczego postępowali tak, a nie inaczej. Akcja jest bardzo wartka i dużo się tu dzieje, a książka jest napisana bardzo przystępnym językiem, co sprawiło, że świetnie mi się ją czytało. Ta książka zdecydowanie nie należy do nudnych i znajdziecie w niej również wątki sensacyjne. Autorzy wprowadzili czytelnika w świat pełen niebezpieczeństw i intryg. Nie wiadomo komu można zaufać… Dopiero na samym końcu dowiadujemy się co tak naprawdę się wydarzyło i mnie osobiście zakończenie zaskoczyło. Może autorzy trochę przesadzili ze swym pomysłem, ale całościowo książka mi się podobała i gorąco ją Wam polecam. Duet Ursula Poznanski i Arno Strobel uważam za udany.

"Najchętniej od razu wziąłbym ją w ramiona i mocno przytulił. Szeptałbym jej na ucho, że wszystko będzie dobrze. Że kocham ją bardziej, niż umiem powiedzieć. I że razem wszystkiemu podołamy. Wszystkiemu". Wyobraź sobie, że chcesz spędzić spokojny wieczór przy książce. Nagle słyszysz, że ktoś jest w Twoim domu. Nikogo się nie spodziewasz, więc z przerażeniem idziesz sprawdzić kto to. Udajesz się do kuchni, a tam zastajesz obcego mężczyznę, który nie tylko zna Twoje imię, ale również twierdzi, że jesteście zaręczeni. Co sobie myślisz? Szaleniec. Psychopata. Na pewno zrobi mi krzywdę! A co jeśli ten człowiek mówi prawdę? Właśnie tak rozpoczyna się thriller psychologiczny pt. „NIEznajomi”, którego autorami są Ursula Poznanski oraz Arno Strobel. Poznajemy Joannę i Erika. Joanna nie pamięta, aby kiedykolwiek w jej życiu był ktoś taki, jak Erik. Nie zna tego człowieka i jest przekonana, że to jakiś szaleniec. Mężczyzna natomiast nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego ukochana go nie pamięta, dodatkowo zadaje sobie pytanie: gdzie zniknęły wszystkie jego rzeczy z ich wspólnego domu? Zastanów się… Komu wierzysz w takiej sytuacji? Historię obserwujemy zarówno z perspektywy Joanny, jak i Erika. Mimo, że utwór napisało dwóch autorów, całość jest znakomicie zgrana. Style twórców bezbłędnie się przeplatają, do tego stopnia, że mamy wrażenie jakby powieść została napisana tylko przez jednego pisarza. Aż trudno uwierzyć, że to dwa style, dwa pióra, dwa kunszty pisarskie. Warto jednak zaznaczyć, że różne punkty widzenia umożliwiają spojrzenie na sprawę z dwóch, niekiedy bardzo odmiennych perspektyw. Możemy przez to lepiej wczuć się w losy obojga bohaterów. Z jednej strony Erika, który pragnie pomóc ukochanej, a z drugiej strony Joanny, która nie wie, co zrobić, ani jak poradzić sobie z nową sytuacją. Muszę przyznać, że podczas lektury trudno zdecydować się komu ufać. Dziwne zdarzenia, które spotykają bohaterów cały czas trzymają czytelnika w niepewności. W fabule jest wiele tajemnic, które dane jest nam odkryć dopiero na sam koniec. Bohaterzy pierwszoplanowi to interesujące postacie. Bez wątpienia Joannę możemy określić jako osobę o silnym charakterze. Potrafi samodzielnie myśleć, do tego ma w sobie dużo odwagi. Erika natomiast możemy podziwiać za wytrwałość. Bohaterzy są pozytywni, realistyczni, dobrze wykreowani, polubiłam ich od początku i szczerze im kibicowałam. Powieść wciąga od pierwszych stron. Trzyma w napięciu i intryguje. Wzbudza wiele emocji. Co istotne, ciekawość nie opuszcza czytelnika do samego końca. Jednakże koniec powieści to kwestia, do której muszę się przyczepić. Po tak dobrym początku i rozwinięciu, spodziewałam się mocnego końca. Niestety, zakończenie nie jest spektakularne, nie powala na kolana – oczekiwałam czegoś więcej. Nie mogę stwierdzić, że się zawiodłam, ale uważam, że powieść można było zakończyć dużo lepiej. „NIEznajomi” to thriller, w którym mamy pełno zwrotów akcji. Bez wątpienia jest lekturą, którą mogę Wam polecić na długie jesienne wieczory. Nastawcie się jednak na to że, gdy już przeniesiecie się do świata Joanny i Erika, nie wydostaniecie się dopóki nie przewrócicie ostatniej strony książki. Jest to bowiem historia, która niesamowicie wciąga i zostaje na dłużej w pamięci. Ponadto, przywraca wiarę w siłę uczucia, jakim jest miłość. Z chęcią zobaczyłabym tę powieść w wersji kinowej, myślę, że byłaby to udana ekranizacja. "Nie, takie rzeczy nie dzieją się przez przypadek. I nie ma możliwości, aby tyle przypadków wydarzyło się naraz". www.czytanie-najlepsza-nauka.blogspot.com

"Nie pogodzę się z tą sytuacją, niezależnie od tego, co się jeszcze stanie. Kocham tę kobietę i wiem, że ona kocha mnie. Nawet jeśli chwilowo o tym nie pamięta." Wyobraź sobie, że suszysz właśnie włosy w swoim domu, który zamieszkujesz SAMA. To łatwe, prawda? Jesteś na piętrze, słyszysz kroki na parterze. Co robisz? Co sobie myślisz? Włamywacz! Chcesz dzwonić na policję, nie masz go przy sobie, został w kuchni. Schodzisz na dół, widzisz mężczyznę, który czuje się jak u siebie w domu. Ba! Mówi do Ciebie po imieniu! A Ty? Ty go nie znasz! Masz ochotę chwycić po nóż, jednak on mówi, że jesteście zaręczeni. Twierdzi, że razem mieszkacie, ale w domu nie ma jego rzeczy. On jest zdezorientowany, nie ma pojęcia, co się stało z jego wszystkimi rzeczami. Czy Jo i Erik są zaręczeni? A może są nieznajomymi? Kto tu ma rację? Co jest prawdą? Komu uwierzysz? Jo, która upiera się, że nie zna Erika? Czy może Erikowi, który jest przekonany, że są z Jo parą od niemal roku? Tylko dlaczego ona nic nie pamięta? Przyznam szczerze, że sam opis fabuły mnie strasznie zaintrygował! Przeczytałam opis i od razu pomyślałam: "To jest to! Chcę to przeczytać już, teraz, zaraz!" :) Przez większą część książki tak naprawdę zastanawiałam się kto tu kogo wkręca. Może Jo ma zamontowaną w domu jakąś ukrytą kamerę i ktoś sobie robi z niej niezłe żarty? Teorii miałam tyle, że nie sposób jest Wam ich tu wszystkich wymienić. W końcu zaczynałam się domyślać, o co tak naprawdę chodzi, jednak do samego końca miałam jakby z tyłu głowy myśl, że mogę się mylić. Po części miałam rację, ale całości chyba nie byłabym w stanie wymyślić i szczerze bym się zdziwiła, gdyby któryś z czytelników na to wszystko wpadł. W pewnym momencie w niemal każdym z bohaterów doszukiwałam się "winnego". Teorii spiskowych z mojej strony nie było końca ;). Ta książka jest pełna napięcia i zwrotów akcji. Naprawdę gratuluję autorom, że wpadli na tak świetny pomysł, by napisać książkę z perspektywy dwóch bohaterów. Opowieści zarówno Jo jak i Erika bardzo dobrze się uzupełniały. Dało się odczuć, że rozdziały wyszły z pod pióra dwóch różnych osób, jednak jest to dla mnie ogromnym plusem! Dzięki temu ta historia zyskała na autentyczności. Ubolewam jedynie, że ten thriller poszedł w zupełnie innym kierunku, niż bym tego oczekiwała. I tu nie mogę Wam zdradzić, co mam tak naprawdę na myśli, bo zaserwuję Wam niezły spojler, a tego nie chcemy ;) Jeśli ktoś jest już po lekturze, a chciałby dowiedzieć się czegoś więcej to chętnie wymienię się spostrzeżeniami w wiadomościach prywatnych. Na okładce widzimy notkę: "Szaleńcza gra. Erotyczne napięcie. Śmiertelna intryga". I o ile z tym pierwszym i ostatnim w zupełności się zgadzam to erotycznego napięcia kompletnie nie wyczułam, a szkoda. To dopiero byłoby coś! Sceny seksu to sceny seksu, ale samego napięcia? Moim zdaniem brak. Nie wyczułam chemii między głównymi bohaterami, niestety. Jednak książkę jako całość uważam za naprawdę dobrą robotę. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Jeśli jeszcze nie czytaliście "NIEznajomych" i się wahacie nad tym czy warto sięgnąć po ten thriller psychologiczny to zdecydowanie warto! A po lekturze koniecznie podzielcie się Waszymi spostrzeżeniami! "Nasze. Nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, jak wiele kryje się za tym słowem. Dopiero teraz, kiedy oczywiste nasze rozdzieliło się niespodziewanie na moje i na jej, rozumiem prawdziwe znaczenie tego słowa. I tego, jak pierwotna jest potrzeba bycia kochanym."

Wyobrażmy sobie sytuację, że po naprawdę długim i ciężkim dniu wychodzimy z pracy. Naszym jedynym marzeniem jest znaleźć w ciepłym i spokojnym wnętrzu naszego domu-azylu- gdzie wreszcie możemy odciąć się od problemów, trosk, chociaż na chwile zapomnieć o całym świecie, tak zwyczajnie odpocząć. Dodatkowo tę wspaniałą perspektywę potęguje fakt, że czeka tam na nas ukochana osoba, dla ktorej jesteśmy w stanie tak dużo zrobić. Przekraczamy próg, widzimy naszą drugą połówkę a w tym momencie ona zaczyna krzyczeć i uciekać.....Nie poznaje nas. W dodatku w naszym domu nic nie świadczy o tym że tam mieszkamy. W oczach naszej miłości jesteśmy złodziejami, oszustami, a nawet gwałcicielami. Co zrobić? Jak przekonać ją ze się znamy, ba kochamy? Tak mniej więcej rozpoczyna się książka "NIEznajomi" którego autorami są Urszula Poznanski i Arno Strobel. Mnie ten początek zaintrygował na tyle że nie potrafiłam oderwać się od tej książki i pochłaniałam ją strona za stroną. "NIEznajomi" to książka należąca do gatunku thriller psychologiczny i faktycznie ma w sobie to co prawdziwy thriller powinien mieć. Po pierwsze podczas czytania czytelnik czuje silne emocjonalne napięcie, dreszczyk. Nasi bohaterowie zupełnie nieświadomie znaleźli się, a raczej zostali wplątani w śmiertelnie niebezpieczną sytuację, która zagraża nie tylko im ale i milionom innych ludzi. Bohaterami targają emocje, wynikające z sytuacji, w których się znaleźli, mające źródło w ich przeszłości i teraźniejszości. Ich relacji towarzyszy ciągły dysonans, momentami wrogość, częściej huśtawka nastrojów. Po drugie czytelnik odczuwa niepewność, nie wiemy co moze się wydarzyc, komu ufać, ani jaka jest najlepsza droga wyjścia z danej sytuacji. Po trzecie wszystko otacza tajemnica, intryga, która ma swoje podłoże na tyle głęboko, że odkryjemy ją dopiero na samym końcu. Ksiazka jest napisana przystępnym językiem, jest zajmująca, wciąga i intryguje, bohaterowie są realistyczni, do tego wartka akcja, to wszystko sprawia że czyta się ją niezwykle szybko i przyjemnie. Narracja w "NIEznajomych" prowadzona jest naprzemiennie z perspektywy dwójki głównych bohaterów. Zapoznanie z tą historia oczami różnych osób pozwala na zobrazowanie głębi całej sytuacji, umożliwia zobaczenie sytuacji z dwóch momentami skrajnych perspektyw, a także daje szansę wniknąć w uczucia i doświadczenia zarówno Erika, który za wszelką cenę próbuje pomóc ukochanej, oraz Joanny, która musi odnależć się w nowej sytuacji a do tego coraz bardziej obco czuje się w swoim ciele i nie może nikomu ufać, szczególnie sobie. Jedyne co działa na niekorzyść przedstawionej historii jeśli chodzi o moją opinię to to ze momentami brakowało mi większej dawki emocji, zaskoczeń, a także zakończenie, które nie powaliło mnie na łopatki, nie byłam zawiedziona, jednak spodziewałam sie czegoś bardziej spektakularnego. Niemniej jednak uważam że duet Poznanski i Strobel odwalili kawał dobrej roboty, ksiązka porusza naprawdę istotne kwestie, nie jest przewidywalna czy naiwna, wprost przeciwnie wciąga, wzbudza ciekawość i zapada w pamięć. Moim zdaniem warto sięgnąć po tę ksiązkę bo należy ona do kategorii "Nie sposób się od niej oderwać".

Eric wraca do domu, styrany po pracy, jedyne o czym marzy to kieliszek wina w towarzystwie ukochanej narzeczonej. Jednak w domu nie czeka na niego ani pyszny obiad, ani piwko, ani wino. Ba! Nie czeka na niego nic miłego, tylko narzeczona krzycząca "błagam, niech mnie pan zostawi, proszę niech nie robi mi pan krzywdy" i ciskająca w niego przyciskiem do papieru... Joanna po ciężkim dniu bierze kojący prysznic i jedynymi rewirami, w które podążają jej pragnienia i myśli, to wyrko, ciepły koc, kubek parującej, aromatycznej herbaty. No i książka. Dziwny hałas, który dobiega z parteru niepokoi ja coraz bardziej. Okazuje się, że do jej domu włamał się mężczyzna. Zboczeniec? Złodziej? Stalker? Gorzej! Wariat! Bo ten koleś utrzymuje nie tylko, że się znają, ale że są narzeczeństwem! Kto kłamie? Kto udaje? Kto prowadzi dziwną grę? I o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi? Każde z nas ma swoje spojrzenie na te sytuację, Erik. [...] Moja wersja jest tak samo prawdopodobna jak twoja. Ursula Poznanski i Arno Strobel podjęli się realizacji bardzo, aż chce się napisać – arcyciekawego projektu. Dwie perspektywy, dwie zdezorientowane postaci, dwie równolegle prowadzone narracje idealnie zazębiające się w obliczu śmiertelnie niebezpiecznej intrygi. Bo, że mamy do czynienia nie tylko z szaleństwem?/amnezją?/intrygą? to wiemy, ale że losy bohaterów bezpośrednio łączą się z "grubsza sprawą" to tego nie wiemy (w sumie – to teraz już wiecie;)). Dezorientacja, zagubienie i kilka pomysłów na rozwiązanie tej dziwacznej sytuacji. Te uczucia towarzysza nam przez pierwsze 200 stron z hakiem. Później dochodzi kilka elementów, które rozwalają nasze teorie w drobny mak, bo na arenę wchodzą wątki zagęszczające atmosferę. Robi się niebezpiecznie, krwawo i sensacyjnie. Jako absolutna miłośniczka thrillerów psychologicznych i umiarkowana entuzjastka sensacyjnych wtrętów nie piałam z zachwytu. Bo skupianie się psychice, zaburzeniach równowagi emocjonalnej i stabilizacji psychicznej wyszło autorom bardzo dobrze i właśnie ten element fabuły jest najciekawszy, najbardziej dopracowany. Intryga, która dochodzi do głosu pod koniec powieści ostudza me hurraoptymistyczne piania pochwalne, ale ich nie wycisza. Jest bowiem mało realna, odrobinę naciągana, ale i tak zaprezentowana została w dynamiczny i ciekawy sposób. Reasumując: Szaleńcza gra – a i owszem, Śmiertelna intryga – obecna, Erotyczne napięcie – na szczęście to tylko chwyt marketingowy i bardzo dobrze, że autor i autorka nie poszli w tę stronę. Bo z całkiem dobrego thrillera mógłby powstać erotyczno-sensacyjno-thrillerowy twór ciężkostrawny. A tak? Dostajemy kawał ciekawej historii. Mimo kilku minusów – jestem na tak=) https://tylkoskonczerozdzial.blogspot.com/2018/11/nieznajomi-ursula-poznanski-arno-strobel.html

Dawno nie miałam okazji czytać dobrego thrillera. Było sporo ciekawych, wciągających, ale zawsze brakowało im „tego czegoś”. Ale po długim czasie trafiłam w końcu na thriller, który porwał mnie od pierwszych stron i trzymał w napięciu do samego końca. Jestem nim totalnie zachwycona! Mowa oczywiście o „Nieznajomych”, nowości od Wydawnictwa Mando. Myślę, że z ręką na sercu mogę stwierdzić, że jest to jeden z lepszych thrillerów, jakie w życiu czytałam. Już sam opis fabuły jest niezwykle ciekawy. Jestem pod wrażeniem nie tylko pomysłu autorów, ale też tego, jak zabrali się do jego realizacji. Za żadne skarby nie byłam w stanie przewidzieć ani domyślić się rozwiązania zagadki. A przysięgam, że ta książka tak mnie wciągnęła, że myślałam o niej nawet wtedy, gdy akurat jej nie czytałam. Miałam mnóstwo teorii, ale żadna się nie sprawdziła. A to zdecydowany plus dla tego typu książek! Warto też wspomnieć, że tutaj ciągle coś się dzieje. Przez pierwszą połowę byłam zadowolona z tempa akcji, ale to, co działo się w drugiej, to już istny kosmos – nie ma ani chwili oddechu, ledwo jedna rzecz się wydarzy, a już na horyzoncie widać kolejną, dzięki czemu nie ma opcji, żeby oderwać się od lektury. Autorzy świetnie wykreowali nie tylko samych bohaterów, ale też doskonale opisali ich uczucia, obawy i przemyślenia względem zaistniałej sytuacji. Zachowanie Joanny i Erika nie było sztuczne, naprawdę miałam wrażenie, że są oni osobami z krwi i kości. Książkę czyta się bardzo lekko. Naprawdę rzadko mam okazję spotkać się z tak dobrze napisaną powieścią. Tematyka nie jest łatwa ani banalna, ale autorzy świetnie sobie poradzili z opisaniem jej tak, by jej nie spłycić, ale też tak, aby była przyjemna w odbiorze. Nie ma zbędnych opisów, nie ma momentów, w których nic się nie dzieje. Napięcie jest dozowane w odpowiednich ilościach, nie przytłacza, ale sprawia, że chce się czytać dalej. Tak powinna moim zdaniem wyglądać dobra powieść sensacyjna! Jeśli macie ochotę na totalnie wyjątkowy thriller, z ciekawą fabułą, dopracowanymi bohaterami, prawdziwym niebezpieczeństwem w tle, mrożący krew w żyłach, wywołujący mnóstwo pytań i zgrabnie łączący wszystko w całość w końcowych scenach – sięgnijcie koniecznie po „Nieznajomych”. Obiecuję, że nie będziecie żałować!

THRILLER (PRAWIE) PSYCHOLOGICZNY „Nieznajomi” to historia iście zacna i niepokojąca. Akcja pędzi na łeb na szyję co chwila zaskakując wieloma przetasowaniami. Czyta się wyśmienicie i trudno się oderwać oraz złapać ten właściwy trop. Ja jednak dosyć szybko domyśliłam się skrzętnie uknutej intrygi i przyznam, że zakończenie nieco mnie rozczarowało. Brakowało mi czegoś po czym miałabym tzw „książkowego kaca”. Zabrakło mi również skomplikowanej i dusznej atmosfery, bardziej psychologicznego wymiaru, czegoś co trzymałoby czytelnika za gardło. Zabrakło mi traum, tajemnic, sekretów z przeszłości, których oczekiwałam po przeczytaniu opisu książki. Choć przyznaję, całość bezwarunkowo trzyma w napięciu i dla samej fabuły oraz połączenia thrillera z kryminałem i sensacją warto sięgnąć po “Nieznajomych”. PRAWDZIWI BOHATEROWIE Austriacko-niemiecki duet pisarzy stworzył świetnie wykreowane postaci. Niekrystaliczne, z krwi i kości. Żywi do bólu i pełni niespodzianek bohaterowie nieraz zaskakują swoimi decyzjami i działaniami. Wbrew pozorom są bardzo sympatyczni i trudno ich nie lubić. Trudno za to jest wybrać po czyjej jest się stronie. Przekonania, racjonalne argumenty i dowody stoją zarówno za jednym i za drugim. A przecież, któreś z nich musi kłamać… PODSUMOWANIE „Nieznajomi” to bez wątpienia thriller pełen czekających na czytelnika pułapek. Kto choć trochę jest obeznany z gatunkiem może jednak szybko połapać się czego dotyczy cała intryga. Moje małe uprzedzenie do pisarskich duetów kompletnie się rozmyło po lekturze tej historii. Konstrukcja całej powieści i formuła zdecydowanie zyskała na podwójnym piórze. Nie wspominając już o samych bohaterach, którzy dzięki naprzemiennej pierwszoosobowej narracji byli bardziej autentyczni, a ich wiarygodność była wręcz niepodważalna. “Nieznajomi” to thriller w każdym calu, choć nie do końca psychologiczny. Przeczytaj jeśli: lubisz thrillery, zwroty akcji, dobrze zarysowanych głównych bohaterów i niepokój podczas lektury. „Nieznajomi” w trzech słowach: niepokojący i pełen zwrotów akcji thriller

W maju,dzięki Wspólnemu Czytaniu oraz Waszym głosom sięgnęłam po książkę ”Nieznajomi”.Wiem,że ta lektura większości się niezmiernie podobała i dlatego mi ją gorąco polecaliście.Jednak mnie ona swoją treścią niestety nie zachwyciła tak,jak się tego po niej spodziewałam.Może będę pewnie w tej mniejszości,gdzie ta lektura nie przypadła mi zbytnio do gustu. . Nad czym niezmiernie ubolewam to to,że książka miała być pełna etycznego napięcia i emanować śmiertelną intrygą i cóż..chyba mi właśnie tego wszystkiego w niej zabrakło.Co prawda początek tej historii zapowiadał się bardzo dobrze,czyli tajemniczo i intrygująco,tak jak lubię najbardziej.Dając przedsmak rasowego thrillera psychologicznego.Bo otóż nasza główna bohaterka o imieniu Joanna pewnego wieczoru nakrywa nieznajomego mężczyznę we własnym domu.Ów przybysz twierdzi,że jest jej narzeczonym i też tu mieszka.Kobietę paraliżuje strach,bo nic nie pamięta ze wspólnej przeszłości.Natomiast Erik jest zaniepokojony zachowaniem Jo.Myśli,że jego najdroższa po prostu oszalała.Ale czego nie robi się dla ukochanej osoby?Wspólnie próbują poskładać wszystko w logiczną całość.Co z tego wyjdzie? . ”Nieznajomi”to przede wszystkim powieść obyczajowo-sensacyjna z niewielkimi elementami szpiegowskimi i romansu w tle,lecz samego thrillera jest tu naprawdę niewiele.Z pewnością podobał mi się sposób prowadzenia narracji,gdzie został ukazany obraz z preskryptywny głównych postaci.Plusem było także sporo nie wiadomych,ale do jakiego momentu.Bo i one po jakiś czasie stały się dość nużące,monotonne i przewidywalne.Nie wspomnieniach o zachowaniu bohaterów.Akcja sama w sobie również mało dynamiczna,niczego zaskakującego nie wnosząca do fabuły.Czyta się ok,ale bez większych rewelacji.Dla mnie taka sobie,nie wzbudziła we mnie żadnych emocji.Cieszę się,że ma ją już za sobą. 4/10 Zapraszam na : https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/?hl=pl