NIEznajomi (okładka miękka)

Dawno nie miałam okazji czytać dobrego thrillera. Było sporo ciekawych, wciągających, ale zawsze brakowało im „tego czegoś”. Ale po długim czasie trafiłam w końcu na thriller, który porwał mnie od pierwszych stron i trzymał w napięciu do samego końca. Jestem nim totalnie zachwycona! Mowa oczywiście o „Nieznajomych”, nowości od Wydawnictwa Mando. Myślę, że z ręką na sercu mogę stwierdzić, że jest to jeden z lepszych thrillerów, jakie w życiu czytałam. Już sam opis fabuły jest niezwykle ciekawy. Jestem pod wrażeniem nie tylko pomysłu autorów, ale też tego, jak zabrali się do jego realizacji. Za żadne skarby nie byłam w stanie przewidzieć ani domyślić się rozwiązania zagadki. A przysięgam, że ta książka tak mnie wciągnęła, że myślałam o niej nawet wtedy, gdy akurat jej nie czytałam. Miałam mnóstwo teorii, ale żadna się nie sprawdziła. A to zdecydowany plus dla tego typu książek! Warto też wspomnieć, że tutaj ciągle coś się dzieje. Przez pierwszą połowę byłam zadowolona z tempa akcji, ale to, co działo się w drugiej, to już istny kosmos – nie ma ani chwili oddechu, ledwo jedna rzecz się wydarzy, a już na horyzoncie widać kolejną, dzięki czemu nie ma opcji, żeby oderwać się od lektury. Autorzy świetnie wykreowali nie tylko samych bohaterów, ale też doskonale opisali ich uczucia, obawy i przemyślenia względem zaistniałej sytuacji. Zachowanie Joanny i Erika nie było sztuczne, naprawdę miałam wrażenie, że są oni osobami z krwi i kości. Książkę czyta się bardzo lekko. Naprawdę rzadko mam okazję spotkać się z tak dobrze napisaną powieścią. Tematyka nie jest łatwa ani banalna, ale autorzy świetnie sobie poradzili z opisaniem jej tak, by jej nie spłycić, ale też tak, aby była przyjemna w odbiorze. Nie ma zbędnych opisów, nie ma momentów, w których nic się nie dzieje. Napięcie jest dozowane w odpowiednich ilościach, nie przytłacza, ale sprawia, że chce się czytać dalej. Tak powinna moim zdaniem wyglądać dobra powieść sensacyjna! Jeśli macie ochotę na totalnie wyjątkowy thriller, z ciekawą fabułą, dopracowanymi bohaterami, prawdziwym niebezpieczeństwem w tle, mrożący krew w żyłach, wywołujący mnóstwo pytań i zgrabnie łączący wszystko w całość w końcowych scenach – sięgnijcie koniecznie po „Nieznajomych”. Obiecuję, że nie będziecie żałować!

Z jednej strony książka bardzo wciąga, nie można się od niej oderwać. Od pierwszej strony już rozpoczyna się akcja, nie trzeba się zmagać z nudnym wstępem. Jednak kiedy ją odkładam potem ciężko mi do niej wrócić. Co byś zrobiła gdyby w twoim domu pojawił się człowiek, który twierdzi, że jest twoim narzeczonym, a Ty jesteś przekonana, że widzisz go po raz pierwszy. Wydaje Ci się jakby wszyscy byli w zmowie sądząc, że jesteście idealną parą. Utrata pamięci to nie jest jedyne wydarzenie które zakłóca ich codzienne życie. Autorzy książki nie pozwalają czytelnikowi się nudzić, ponieważ każde kolejne wydarzenie niesie ze sobą szereg niewyjaśnionych sytuacji. Na początku czytania ma się wrażenie, że lektura opisuje jedynie historię dwojga ludzi borykających się z problemem utraty pamięci. Książka zasługuje na przeczytanie ze choćby ze względu na narastające napięcie i wir nieustających wydarzeń ciągnących się jedno za drugim. Thriller pełen zagadek i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Pomimo mojej początkowej reakcji na książkę uważam, ze zasługuje na najwyższą ocenę.

Eric wraca do domu, styrany po pracy, jedyne o czym marzy to kieliszek wina w towarzystwie ukochanej narzeczonej. Jednak w domu nie czeka na niego ani pyszny obiad, ani piwko, ani wino. Ba! Nie czeka na niego nic miłego, tylko narzeczona krzycząca "błagam, niech mnie pan zostawi, proszę niech nie robi mi pan krzywdy" i ciskająca w niego przyciskiem do papieru... Joanna po ciężkim dniu bierze kojący prysznic i jedynymi rewirami, w które podążają jej pragnienia i myśli, to wyrko, ciepły koc, kubek parującej, aromatycznej herbaty. No i książka. Dziwny hałas, który dobiega z parteru niepokoi ja coraz bardziej. Okazuje się, że do jej domu włamał się mężczyzna. Zboczeniec? Złodziej? Stalker? Gorzej! Wariat! Bo ten koleś utrzymuje nie tylko, że się znają, ale że są narzeczeństwem! Kto kłamie? Kto udaje? Kto prowadzi dziwną grę? I o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi? Każde z nas ma swoje spojrzenie na te sytuację, Erik. [...] Moja wersja jest tak samo prawdopodobna jak twoja. Ursula Poznanski i Arno Strobel podjęli się realizacji bardzo, aż chce się napisać – arcyciekawego projektu. Dwie perspektywy, dwie zdezorientowane postaci, dwie równolegle prowadzone narracje idealnie zazębiające się w obliczu śmiertelnie niebezpiecznej intrygi. Bo, że mamy do czynienia nie tylko z szaleństwem?/amnezją?/intrygą? to wiemy, ale że losy bohaterów bezpośrednio łączą się z "grubsza sprawą" to tego nie wiemy (w sumie – to teraz już wiecie;)). Dezorientacja, zagubienie i kilka pomysłów na rozwiązanie tej dziwacznej sytuacji. Te uczucia towarzysza nam przez pierwsze 200 stron z hakiem. Później dochodzi kilka elementów, które rozwalają nasze teorie w drobny mak, bo na arenę wchodzą wątki zagęszczające atmosferę. Robi się niebezpiecznie, krwawo i sensacyjnie. Jako absolutna miłośniczka thrillerów psychologicznych i umiarkowana entuzjastka sensacyjnych wtrętów nie piałam z zachwytu. Bo skupianie się psychice, zaburzeniach równowagi emocjonalnej i stabilizacji psychicznej wyszło autorom bardzo dobrze i właśnie ten element fabuły jest najciekawszy, najbardziej dopracowany. Intryga, która dochodzi do głosu pod koniec powieści ostudza me hurraoptymistyczne piania pochwalne, ale ich nie wycisza. Jest bowiem mało realna, odrobinę naciągana, ale i tak zaprezentowana została w dynamiczny i ciekawy sposób. Reasumując: Szaleńcza gra – a i owszem, Śmiertelna intryga – obecna, Erotyczne napięcie – na szczęście to tylko chwyt marketingowy i bardzo dobrze, że autor i autorka nie poszli w tę stronę. Bo z całkiem dobrego thrillera mógłby powstać erotyczno-sensacyjno-thrillerowy twór ciężkostrawny. A tak? Dostajemy kawał ciekawej historii. Mimo kilku minusów – jestem na tak=) https://tylkoskonczerozdzial.blogspot.com/2018/11/nieznajomi-ursula-poznanski-arno-strobel.html

Co to była za książka! Jeśli nie lubicie pozytywnych opinii, to scrollujcie dalej, ale zapewniam Was, że wtedy przegapicie jedną z lepszych książek tego roku, przynajmniej moim zdaniem. "Wyobraź sobie: wracasz do domu, a twoja narzeczona cię nie poznaje. Bierze cię za włamywacza. Gorzej, za gwałciciela. Robisz wszystko, by się opamiętała. Ona jednak zażarcie cię atakuje. Uważa, że oszalałeś." Gdy Marcin z kanału Okoń w sieci (a propos - polecam) powiedział, że to książka w stylu Tarryn Fisher, wiedziałam że muszę ją przeczytać. I rzeczywiście początek to świetna psychologiczna rozgrywka. Czułam to napięcie - kto oszalał? Czy na końcu okaże się, że wszystko to kłamstwo i ułuda? Wręcz nie mogłam się oderwać i cały czas myślałam o tym, żeby czytać dalej. Z kolejnymi stronami odkrywałam więcej, i więcej zdarzeń, które przeczyły logice. Autorzy wykazali się niebywałym polotem. I o ile początek jest mocno psychologiczny, to w połowie książki natrafiamy na coś, co zazwyczaj spotykałam w twórczości naszego Pana Mroza. Czujecie - ten pozorny chaos, natłok wydarzeń i wątki, które nie wyglądają na spójne. W kulminacyjnym momencie wręcz bałam się, że to będzie o jednego grzybka do barszczu za dużo, i prawdopodobnie mój początkowy entuzjazm opadnie. Ale na szczęście się udało, końcówka mnie satysfakcjonuje, mimo że rozwiązanie tej zagadki, nie do końca pokryło się z moimi przypuszczeniami. Teraz mam wielką ochotę na powtórkę, żeby skupić się na niuansach, które przegapiłam na początku. Cieszę się że mogłam przeczytać tą świetną, niesamowicie wciągającą i tajemniczą powieść. Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Mando. Jesteście świetni.

Czekałam na tę pozycję i się nie rozczarowałam, świetna Polecam

THRILLER (PRAWIE) PSYCHOLOGICZNY „Nieznajomi” to historia iście zacna i niepokojąca. Akcja pędzi na łeb na szyję co chwila zaskakując wieloma przetasowaniami. Czyta się wyśmienicie i trudno się oderwać oraz złapać ten właściwy trop. Ja jednak dosyć szybko domyśliłam się skrzętnie uknutej intrygi i przyznam, że zakończenie nieco mnie rozczarowało. Brakowało mi czegoś po czym miałabym tzw „książkowego kaca”. Zabrakło mi również skomplikowanej i dusznej atmosfery, bardziej psychologicznego wymiaru, czegoś co trzymałoby czytelnika za gardło. Zabrakło mi traum, tajemnic, sekretów z przeszłości, których oczekiwałam po przeczytaniu opisu książki. Choć przyznaję, całość bezwarunkowo trzyma w napięciu i dla samej fabuły oraz połączenia thrillera z kryminałem i sensacją warto sięgnąć po “Nieznajomych”. PRAWDZIWI BOHATEROWIE Austriacko-niemiecki duet pisarzy stworzył świetnie wykreowane postaci. Niekrystaliczne, z krwi i kości. Żywi do bólu i pełni niespodzianek bohaterowie nieraz zaskakują swoimi decyzjami i działaniami. Wbrew pozorom są bardzo sympatyczni i trudno ich nie lubić. Trudno za to jest wybrać po czyjej jest się stronie. Przekonania, racjonalne argumenty i dowody stoją zarówno za jednym i za drugim. A przecież, któreś z nich musi kłamać… PODSUMOWANIE „Nieznajomi” to bez wątpienia thriller pełen czekających na czytelnika pułapek. Kto choć trochę jest obeznany z gatunkiem może jednak szybko połapać się czego dotyczy cała intryga. Moje małe uprzedzenie do pisarskich duetów kompletnie się rozmyło po lekturze tej historii. Konstrukcja całej powieści i formuła zdecydowanie zyskała na podwójnym piórze. Nie wspominając już o samych bohaterach, którzy dzięki naprzemiennej pierwszoosobowej narracji byli bardziej autentyczni, a ich wiarygodność była wręcz niepodważalna. “Nieznajomi” to thriller w każdym calu, choć nie do końca psychologiczny. Przeczytaj jeśli: lubisz thrillery, zwroty akcji, dobrze zarysowanych głównych bohaterów i niepokój podczas lektury. „Nieznajomi” w trzech słowach: niepokojący i pełen zwrotów akcji thriller

Książka, która wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca. Thriller psychologiczny, którego tak bardzo mi brakowało. Za sprawą dwóch autorów, którzy podzielili się rolami perspektyw obu bohaterów mamy żywy ich obraz. Jestem zachwycona! Zaczęło się od przypadkiem przeczytanego maila,potem życie Erica wywróciło się do góry nogami. Gdy wraca do domu, jego narzeczona, którą zna 9 miesięcy bierze go za włamywacza, kompletnie go nie poznaje, w dodatku zachowuje się bardzo dziwnie. Joanna jest pewna, że mieszka sama, dlatego mężczyzna pojawiający się w jej domu, który w dodatku ma swoje klucze i upiera się, że przecież się znają, zaskakuje ją do tego stopnia, że powoli traci kontrolę nad swoim umysłem. Zaczynają dziać się złe rzeczy, A ich życiu grozi niebezpieczeństwo, nie tylko ze strony ich dwójki, ale osób, którym nie jest na rękę fakt, iż żyją...

"Nie pogodzę się z tą sytuacją, niezależnie od tego, co się jeszcze stanie. Kocham tę kobietę i wiem, że ona kocha mnie. Nawet jeśli chwilowo o tym nie pamięta." Wyobraź sobie, że suszysz właśnie włosy w swoim domu, który zamieszkujesz SAMA. To łatwe, prawda? Jesteś na piętrze, słyszysz kroki na parterze. Co robisz? Co sobie myślisz? Włamywacz! Chcesz dzwonić na policję, nie masz go przy sobie, został w kuchni. Schodzisz na dół, widzisz mężczyznę, który czuje się jak u siebie w domu. Ba! Mówi do Ciebie po imieniu! A Ty? Ty go nie znasz! Masz ochotę chwycić po nóż, jednak on mówi, że jesteście zaręczeni. Twierdzi, że razem mieszkacie, ale w domu nie ma jego rzeczy. On jest zdezorientowany, nie ma pojęcia, co się stało z jego wszystkimi rzeczami. Czy Jo i Erik są zaręczeni? A może są nieznajomymi? Kto tu ma rację? Co jest prawdą? Komu uwierzysz? Jo, która upiera się, że nie zna Erika? Czy może Erikowi, który jest przekonany, że są z Jo parą od niemal roku? Tylko dlaczego ona nic nie pamięta? Przyznam szczerze, że sam opis fabuły mnie strasznie zaintrygował! Przeczytałam opis i od razu pomyślałam: "To jest to! Chcę to przeczytać już, teraz, zaraz!" :) Przez większą część książki tak naprawdę zastanawiałam się kto tu kogo wkręca. Może Jo ma zamontowaną w domu jakąś ukrytą kamerę i ktoś sobie robi z niej niezłe żarty? Teorii miałam tyle, że nie sposób jest Wam ich tu wszystkich wymienić. W końcu zaczynałam się domyślać, o co tak naprawdę chodzi, jednak do samego końca miałam jakby z tyłu głowy myśl, że mogę się mylić. Po części miałam rację, ale całości chyba nie byłabym w stanie wymyślić i szczerze bym się zdziwiła, gdyby któryś z czytelników na to wszystko wpadł. W pewnym momencie w niemal każdym z bohaterów doszukiwałam się "winnego". Teorii spiskowych z mojej strony nie było końca ;). Ta książka jest pełna napięcia i zwrotów akcji. Naprawdę gratuluję autorom, że wpadli na tak świetny pomysł, by napisać książkę z perspektywy dwóch bohaterów. Opowieści zarówno Jo jak i Erika bardzo dobrze się uzupełniały. Dało się odczuć, że rozdziały wyszły z pod pióra dwóch różnych osób, jednak jest to dla mnie ogromnym plusem! Dzięki temu ta historia zyskała na autentyczności. Ubolewam jedynie, że ten thriller poszedł w zupełnie innym kierunku, niż bym tego oczekiwała. I tu nie mogę Wam zdradzić, co mam tak naprawdę na myśli, bo zaserwuję Wam niezły spojler, a tego nie chcemy ;) Jeśli ktoś jest już po lekturze, a chciałby dowiedzieć się czegoś więcej to chętnie wymienię się spostrzeżeniami w wiadomościach prywatnych. Na okładce widzimy notkę: "Szaleńcza gra. Erotyczne napięcie. Śmiertelna intryga". I o ile z tym pierwszym i ostatnim w zupełności się zgadzam to erotycznego napięcia kompletnie nie wyczułam, a szkoda. To dopiero byłoby coś! Sceny seksu to sceny seksu, ale samego napięcia? Moim zdaniem brak. Nie wyczułam chemii między głównymi bohaterami, niestety. Jednak książkę jako całość uważam za naprawdę dobrą robotę. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Jeśli jeszcze nie czytaliście "NIEznajomych" i się wahacie nad tym czy warto sięgnąć po ten thriller psychologiczny to zdecydowanie warto! A po lekturze koniecznie podzielcie się Waszymi spostrzeżeniami! "Nasze. Nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, jak wiele kryje się za tym słowem. Dopiero teraz, kiedy oczywiste nasze rozdzieliło się niespodziewanie na moje i na jej, rozumiem prawdziwe znaczenie tego słowa. I tego, jak pierwotna jest potrzeba bycia kochanym."

"Najchętniej od razu wziąłbym ją w ramiona i mocno przytulił. Szeptałbym jej na ucho, że wszystko będzie dobrze. Że kocham ją bardziej, niż umiem powiedzieć. I że razem wszystkiemu podołamy. Wszystkiemu". Wyobraź sobie, że chcesz spędzić spokojny wieczór przy książce. Nagle słyszysz, że ktoś jest w Twoim domu. Nikogo się nie spodziewasz, więc z przerażeniem idziesz sprawdzić kto to. Udajesz się do kuchni, a tam zastajesz obcego mężczyznę, który nie tylko zna Twoje imię, ale również twierdzi, że jesteście zaręczeni. Co sobie myślisz? Szaleniec. Psychopata. Na pewno zrobi mi krzywdę! A co jeśli ten człowiek mówi prawdę? Właśnie tak rozpoczyna się thriller psychologiczny pt. „NIEznajomi”, którego autorami są Ursula Poznanski oraz Arno Strobel. Poznajemy Joannę i Erika. Joanna nie pamięta, aby kiedykolwiek w jej życiu był ktoś taki, jak Erik. Nie zna tego człowieka i jest przekonana, że to jakiś szaleniec. Mężczyzna natomiast nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego ukochana go nie pamięta, dodatkowo zadaje sobie pytanie: gdzie zniknęły wszystkie jego rzeczy z ich wspólnego domu? Zastanów się… Komu wierzysz w takiej sytuacji? Historię obserwujemy zarówno z perspektywy Joanny, jak i Erika. Mimo, że utwór napisało dwóch autorów, całość jest znakomicie zgrana. Style twórców bezbłędnie się przeplatają, do tego stopnia, że mamy wrażenie jakby powieść została napisana tylko przez jednego pisarza. Aż trudno uwierzyć, że to dwa style, dwa pióra, dwa kunszty pisarskie. Warto jednak zaznaczyć, że różne punkty widzenia umożliwiają spojrzenie na sprawę z dwóch, niekiedy bardzo odmiennych perspektyw. Możemy przez to lepiej wczuć się w losy obojga bohaterów. Z jednej strony Erika, który pragnie pomóc ukochanej, a z drugiej strony Joanny, która nie wie, co zrobić, ani jak poradzić sobie z nową sytuacją. Muszę przyznać, że podczas lektury trudno zdecydować się komu ufać. Dziwne zdarzenia, które spotykają bohaterów cały czas trzymają czytelnika w niepewności. W fabule jest wiele tajemnic, które dane jest nam odkryć dopiero na sam koniec. Bohaterzy pierwszoplanowi to interesujące postacie. Bez wątpienia Joannę możemy określić jako osobę o silnym charakterze. Potrafi samodzielnie myśleć, do tego ma w sobie dużo odwagi. Erika natomiast możemy podziwiać za wytrwałość. Bohaterzy są pozytywni, realistyczni, dobrze wykreowani, polubiłam ich od początku i szczerze im kibicowałam. Powieść wciąga od pierwszych stron. Trzyma w napięciu i intryguje. Wzbudza wiele emocji. Co istotne, ciekawość nie opuszcza czytelnika do samego końca. Jednakże koniec powieści to kwestia, do której muszę się przyczepić. Po tak dobrym początku i rozwinięciu, spodziewałam się mocnego końca. Niestety, zakończenie nie jest spektakularne, nie powala na kolana – oczekiwałam czegoś więcej. Nie mogę stwierdzić, że się zawiodłam, ale uważam, że powieść można było zakończyć dużo lepiej. „NIEznajomi” to thriller, w którym mamy pełno zwrotów akcji. Bez wątpienia jest lekturą, którą mogę Wam polecić na długie jesienne wieczory. Nastawcie się jednak na to że, gdy już przeniesiecie się do świata Joanny i Erika, nie wydostaniecie się dopóki nie przewrócicie ostatniej strony książki. Jest to bowiem historia, która niesamowicie wciąga i zostaje na dłużej w pamięci. Ponadto, przywraca wiarę w siłę uczucia, jakim jest miłość. Z chęcią zobaczyłabym tę powieść w wersji kinowej, myślę, że byłaby to udana ekranizacja. "Nie, takie rzeczy nie dzieją się przez przypadek. I nie ma możliwości, aby tyle przypadków wydarzyło się naraz". www.czytanie-najlepsza-nauka.blogspot.com

Jakie to było dobre! Wciągnęłam się od samego początku i od początku zastanawiałam się, kto kłamie. Świetny thriller psychologiczny, który zaskakuje na każdym kroku. A zakończenie - takie wątki lubię najbardziej, żałuję, że nie mogę powiedzieć, czego dotyczy 🙊 Do tego wszystkiego napisana w fajnym klimacie, który pozostał ze mną na długo po przeczytaniu książki. To thriller, ale momentami jest taki... sensualny. Daje wielką dawkę dobrej energii, wiarę w miłość i jakby to nie zabrzmiało: "robi dobrze czytelnikowi". Dla takich historii warto czytać 👌🏻