Niespokojne niebo” to ostatni tom sagi o losach pań z rodu Dombergów, autorstwa Charlotte Link. Jakie emocje wywołała u mnie lektura tej powieści? Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…. Po otwarciu książki, widzimy prolog rozgrywający się w roku 1957. Są to chrzciny wnuczki Felicji, Alexandry. Następnie autorka przenosi nas do lat 70-tych XX wieku. Felicja sprowadza do Niemiec swoje wnuczęta i zaczyna ustawiać im życie. Z córkami nigdy jej się to nie udało… Wnuk Chris, również okazuje się być dosyć oporny… Jak potoczą się losy chłopaka? Jednak Belle, jedna z córek Felicji, urodziła również Alexandrę. To właśnie wnuczkę kobieta postanawia uczynić swoją następczynią. Pani Lavenge jest bowiem już osobą starszą i nie ma już sił prowadzić swojej firmy, produkującej zabawki. Alex najpierw podejmuje studia na kierunku zarządzanie, potem przejmuje obowiązki babci. Budzi to sprzeciw męża młodej kobiety, tym bardziej, że współpracuje ona z byłym partnerem. Alexandra chce być jednak za wszelką cenę niezależna, charakterologicznie jest bowiem bardzo podobna do babki. Aby zachować swoją autonomię zataja przed mężem bardzo istotną kwestię dotyczącą ich rodziny. W pewnym momencie, w życiu młodej bizneswoman dochodzi do tragedii, okazuje się, że przyczyn tego wydarzenia, należy doszukiwać się w wydarzeniach z dnia chrzcin Alex. Jak dzień, którego nie jest w stanie pamiętać wpłynie na życie kobiety? Tymczasem inni krewni Felicji mają własne ważne problemy. Brat Alex, Chris, ponosi bardzo bolesną stratę. Jaki poradzi sobie ów młody prawnik? Córka Zuzanny(drugiej córki Felicji) Singrid, zawsze była szarą myszką żyjącą z piętnem tego kim był jej ojciec(oficer SS). Jednak podczas jednego z rodzinnych spotkań, poznaje człowieka, dzięki któremu wyrusza w daleką podróż. „Wycieczka” ta będzie początkiem nowego życia wnuczki Felicji. Kogo poznała Singrid? W jaki sposób zmieniła swoje życie? Kolejnym bardzo ważnym wątkiem, dla mnie osobiście najciekawszym, są losy Julii(córki Nikoli, kuzynki Felicji). Kobieta decyduje się wraz z mężem i dziećmi uciec ze Wschodnich Niemiec, niestety zostają schwytani, trafiają do więzienia. Po odsiadce osiedlają się w małej wiosce. Mąż Julii przyjmuje swój los, dzieci również wydają się zgadzać z poglądami, które wpajane są im w szkole. Tylko Julia nie może zaakceptować otaczającej jej rzeczywistości. Pewnego dnia zabiera dzieci na wycieczkę do Pragi, aby stamtąd uciec do RFN. Ryzykuje tym rozpad rodziny… Jakie skutki będą miały jej decyzje? Czy będzie jeszcze kiedyś szczęśliwa? Losy Julii są obrazem przeżyć wielu obywateli NRD. Wróćmy jednak do głównej bohaterki, czyli Felicji. Los po raz kolejny na jej drodze stawia, a jakże, Maksyma Makarowa, Co tym razem połączy tych dwoje? Czy ich historia ma szansę na happy ending? Felicja ma również jedno marzenie-by po raz ostatni zobaczyć Lulinn. Czy spełni to pragnienie? Tego wszystkiego dowiecie się czytając „Niespokojne Niebo”. Cały cykl „Czas Burz” jest wspaniale napisaną sagą historyczną. Autorka przeprowadza nas, czytelników, przez najważniejsze wydarzenia historyczne XX wieku. Ostatni tom(„Niespokojne Niebo”) przypomina stylem powieści kryminalne autorki. Żałowałam również, że na początku nie ma drzewa genealogicznego, jak to miało miejsce w przypadku „Dzikiego Łubinu”, gdyż czasem można się było pogubić w kwestii powiązania ze sobą kolejnych postaci. Sagę polecam z całego serca! Sądzę, że nawet osoby nie przepadające za powieściami historycznymi, odnajdą w niej coś dla siebie. Polecam taka-jest-agata.blogspot.com
Wkraczamy w lata 70-te. Felicja przeżyła już chyba wszystko. Sędziwa głowa rodu nadal pokazuje swoją moc i determinację. Może w końcu odpocząć. Tylko nadal cień niepokoju rzuca jej relacja z córkami. Nadal bez kompromisu. Jedyną nadzieję widzi w córce Bell - Aleksandrze. Jest bardzo podobna z charakteru do swej babki. Tak samo uparta i niezależna a jej zdrowy rozsądek jest jej ogromnym plusem. Czy da sobie radę w fabryce? Tylko co z Maksymem Marakowem? W głowie Felicji nadal on tkwi, niczym ta zadra. Czy zapomni o nim? A może będą razem? Jak sytuacja w kraju wpłynie na kobiety rodu Dombergów? Trzeci i zarazem ostatni tom świetnej serii o rodzinie Dombergów jest świetną kontynuacją swoich poprzedniczek. Jeśli macie w planach czytać tę serię, to koniecznie od początku. Każdy z trzech tomów jest ze sobą ściśle powiązany i konieczna jest znajomość początku, aby móc dalej płynąć w tej historii. Historii, która ponownie poruszyła moje serce. Autorka tym razem zabrała mnie w czasy, które są mi zdecydowanie bliższe i bardziej przystępne. Lata 70-te. Główna bohaterka dożyła sędziwego wieku ale nadal twarda ręką zarządza fabryką. Nadal boli ją brak pojednania z córkami. Przeszła naprawdę wiele i jak widać, to jeszcze nie koniec. Zmarszczek przybyło, ciało osłabło ale umysł nadal bystry. To ciągle ta sama silna i twarda kobieta, która stoczyła niejedną walkę w swym życiu. Teraz pora na wnuczkę Aleksandrę, by przejęła pałeczkę i tym samym rodzinny biznes. Ta młoda kobieta jest wierną kopią swej babki, jeśli chodzi o charakter. To silna i niezależna dama. Do tego wszystkiego dochodzą jeszcze nastroje polityczne i przemiany społeczne. Finiszowy tom sagi dostarczył mi chyba największych emocji i wrażeń. Przepiękna saga, którą autorka świetnie pociągnęła. Dała mi smutek, radość, wzruszenie, a nawet prawdę historyczną, która jest bolesna. Historia zmusza do refleksji nad zachowaniem własnym i najbliższych. Nad przemijaniem. Pokazuje życie takie, jakim było i co wydarzenia niosły. Jak to wszystko wpływało na silne kobiety. Kobiety, które były odważne i uparte. Dostałam pełną paletę emocji. Gamę uczuć. Prawda historyczna została świetnie wpleciona w pomysł fabuły i w życie bohaterów. Tu wyobraźnia autorki miesza się z realiami. Takiej dobre sagi już dawno nie czytałam. Aż szkoda się z nią rozstawać. Styl powieści już na samym początku przypadł mi do gustu. Mimo poruszanych ciężkich tematów jest lekka w odbiorze. To przepiękna saga. Pełna uniesień i zwrotów akcji. Idealna pozycja na długie wieczory. Polecam.
26-01-2021 o godz 09:27 przez:
KsiążkiJakCzekolada
"Niespokojne niebo" to trzeci i ostatni tom sagi historycznej. Jeśli nie czytaliście poprzednich tomów ("Czas burz", "Dziki łubin"), to poniższa recenzja może zdradzić Wam zbyt wiele. Saga "Czas burz" rozpoczyna się przed I wojną światową. Wtedy Felicja jest nastolatką. Z każdym kolejnym rozdziałem poznajemy losy tej kobiety, jej rodziny, znajomych. A to wszystko na tle wydarzeń historycznych, które autorka opisuje w taki sposób, że czytelnik nie jest znudzony, a zafascynowany. Trzeci tom, czyli "Niespokojne niebo", to już lata 70-90 i czas starości Felicji. Nadeszła pora wycofania się ze sceny głównej i przekazania pałeczki młodemu pokoleniu. Czytelnik może odnieść wrażenie, że Felicja była tak niezwykłą osobą, że na jej potomkach leży zbyt duża presja. Dobrze wiedzą, że ich babka przeszła przez wiele trudnych sytuacji, ale poradziła sobie z nimi. Tymczasem oni mają łatwiejsze życie. Nie zaznali biedy, sytuacja polityczna nie jest idealna, ale jest o wiele spokojniejsza niż lata temu. A mimo to życie ich nie oszczędza. Każdej ich decyzji towarzyszy lęk, jak skomentuje to Felicja. Wydaje mi się, że tak jak Felicja powoli wycofuje się i przygotowuje miejsce dla swojej wnuczki Alexy, tak Charlotte Link stopniowo zmniejsza rolę Felicji, a więcej opowiada nam o Alexandrze. Kobieta, która nie do końca wie, czego chce. Która nie robi niczego z myślą o sobie. Podjęła w życiu kilka złych decyzji, a one rzucają teraz cień na jej obecny los. Utknęła w związku, którego nie chciała. Ta relacja trochę przypomina złotą klatkę, w którą zamknięto Alexandrę. Czy kobieta odważy się zaryzykować? Czy zacznie podejmować własne decyzje? A może rola następcy babki ją przerośnie? Uwierzcie mi, że kiedyś bym nie pomyślała, że będą mnie interesować takie historie. A jednak. Do pierwszego tomu podchodziłam z lekką rezerwą, ale szybko przekonałam się, że to coś dla mnie. A teraz? Nie mogę uwierzyć, że to już zakończenie tej znakomitej trylogii. Charlotte Link z każdym kolejnym tomem lepiej radziła sobie z opisywaniem relacji między bohaterami. Pamiętam, że czytając pierwszą część, miałam zastrzeżenia, bo brakowało mi uczuć. Wszystko to było takie beznamiętne. A w "Niespokojnym niebie" aż iskrzy między Alexą a... Tego nie będę zdradzać. :) Zachęcam Was do zapoznania się z sagą "Czas burz", ponieważ to świetna okazja, by spojrzeć na wydarzenia historyczne z innej perspektywy. Zapewniam, że wbrew pozorom nie będziecie się nudzić
26-01-2021 o godz 09:26 przez:
KsiążkiJakCzekolada
"Niespokojne niebo" to trzeci i ostatni tom sagi historycznej. Jeśli nie czytaliście poprzednich tomów ("Czas burz", "Dziki łubin"), to poniższa recenzja może zdradzić Wam zbyt wiele. Saga "Czas burz" rozpoczyna się przed I wojną światową. Wtedy Felicja jest nastolatką. Z każdym kolejnym rozdziałem poznajemy losy tej kobiety, jej rodziny, znajomych. A to wszystko na tle wydarzeń historycznych, które autorka opisuje w taki sposób, że czytelnik nie jest znudzony, a zafascynowany. Trzeci tom, czyli "Niespokojne niebo", to już lata 70-90 i czas starości Felicji. Nadeszła pora wycofania się ze sceny głównej i przekazania pałeczki młodemu pokoleniu. Czytelnik może odnieść wrażenie, że Felicja była tak niezwykłą osobą, że na jej potomkach leży zbyt duża presja. Dobrze wiedzą, że ich babka przeszła przez wiele trudnych sytuacji, ale poradziła sobie z nimi. Tymczasem oni mają łatwiejsze życie. Nie zaznali biedy, sytuacja polityczna nie jest idealna, ale jest o wiele spokojniejsza niż lata temu. A mimo to życie ich nie oszczędza. Każdej ich decyzji towarzyszy lęk, jak skomentuje to Felicja. Wydaje mi się, że tak jak Felicja powoli wycofuje się i przygotowuje miejsce dla swojej wnuczki Alexy, tak Charlotte Link stopniowo zmniejsza rolę Felicji, a więcej opowiada nam o Alexandrze. Kobieta, która nie do końca wie, czego chce. Która nie robi niczego z myślą o sobie. Podjęła w życiu kilka złych decyzji, a one rzucają teraz cień na jej obecny los. Utknęła w związku, którego nie chciała. Ta relacja trochę przypomina złotą klatkę, w którą zamknięto Alexandrę. Czy kobieta odważy się zaryzykować? Czy zacznie podejmować własne decyzje? A może rola następcy babki ją przerośnie? Uwierzcie mi, że kiedyś bym nie pomyślała, że będą mnie interesować takie historie. A jednak. Do pierwszego tomu podchodziłam z lekką rezerwą, ale szybko przekonałam się, że to coś dla mnie. A teraz? Nie mogę uwierzyć, że to już zakończenie tej znakomitej trylogii. Charlotte Link z każdym kolejnym tomem lepiej radziła sobie z opisywaniem relacji między bohaterami. Pamiętam, że czytając pierwszą część, miałam zastrzeżenia, bo brakowało mi uczuć. Wszystko to było takie beznamiętne. A w "Niespokojnym niebie" aż iskrzy między Alexą a... Tego nie będę zdradzać. :) Zachęcam Was do zapoznania się z sagą "Czas burz", ponieważ to świetna okazja, by spojrzeć na wydarzenia historyczne z innej perspektywy. Zapewniam, że wbrew pozorom nie będziecie się nudzić
„Czas burz” to historyczna saga rodu Dombergów, którego trzonem są kobiety silne, nieustępliwe i twarde. Los wielokrotnie ich doświadcza, często stają w obliczu dylematów, podejmują chybione decyzje, których konsekwencje muszą ponosić. Trzeci tom „Niespokojne niebo” stanowi piękne domknięcie ich historii. Pokolenie Felicji, głowy rodu, starzeje się i czas przekazać pałeczkę młodszym. Czy jej decyzja okaże się darem, czy przekleństwem? Czy taka presja odpowiedzialności jest do udźwignięcia? Przemiany społeczno-obyczajowe, sytuacja polityczna lat 70-tych i kolejnych dziesięcioleci nie pozostaje bez wpływu na losy rodziny, ale również zadawnione tragedie i wstydliwe sekrety kładą się cieniem na ich życiu. Będziemy świadkami wydarzeń radosnych, ale i smutnych, wstrząsających i wzruszających. Czy burzowe chmury zasnuwające niebo w końcu rozwieje wiatr, pozwalając wyjrzeć słońcu? To cudowna opowieść o walce i przemijaniu, o wychodzeniu ze skorupy i powrotach do korzeni, ze zmieniającą się sytuacją polityczną świata w tle. Budząca coraz silniejsze emocje z każdą kolejną częścią i wzrastającym przywiązaniem do bohaterów. Jeśli lubujecie się w wielowątkowych powieściach historycznych, to ta z pewnością zaspokoi Wasze oczekiwania. Zacznijcie obowiązkowo od poprzednich części trylogii, by powiązać wszystkie nitki fabuły i w pełni docenić kunszt pisarski autorki. Nie spodziewałam się, że Charlotte Link zachwyci mnie równie mocno w odsłonie obyczajowej, jak i wcześniej w kryminalnej.
12-03-2021 o godz 13:39 przez:
KsìążkowyZakątekUli
Ostatnio w moim życiu dużo się dzieje, ciągle zawirowania i niespodziewane kłopoty jednak to tylko ułamek tego co zafundowała swoim bohaterkom Charlotte Link w sadze "Czas Burz". Wydawać by się mogło, że Felicja w poprzednich tomach przeżyła już tak wiele, że nic nie jest w stanie nas zaskoczyć, jednak i tym razem autorka nie oszczędza bohaterki i jej rodziny. Felicja pomimo swojego wieku8 nadal zarządza fabryką i odnosi sukcesy na tle zawodowym niestety inaczej ma się sytuacja w relacjach z córkami, kobiety nie potrafią nawiązać więzi. Kolejne pokolenie Dombergów dorasta, wnuczka Felicji Alexandra z każdym dniem coraz bardziej przypomina swoją babkę nie tylko z wyglądu ale i z siły charakteru. Seniorka postanawia właśnie w ręce Alex oddać prowadzenie firmy. Pomimo upływu lat Kobieta nadal wspomina swoją miłość do Maksyma chociaż zdaje już sobie sprawę że tak naprawdę największą miłością jej życia był jej pierwszy maż. Wszystko co dobre niestety szybko się kończy i tak jest też tym razem, nie żałuję ani jednej minuty którą spędziłam na lekturze trylogii Czas Burz. Chociaż "Niespokojne Niebo" podobała mi się najbardziej to wszystkie trzy części są po prostu świetne. Bardzo lubię gdy bohaterkami są silne, niezależne i inteligentne kobiety nieugięte w poszukiwaniu swojego miejsca w życiu i właśnie takie tu znalazłam. Losy Felicji i jej rodziny na długo zagoszczą w moich myślach i sercu.
Ach, co to była za lektura! Nie żałuję nawet minuty oddanej bohaterkom serii. "Niespokojne niebo" to nie tylko zręcznie napisana powieść. To przede wszystkim bardzo dobrze zarysowana, emocjonująca historia, będąca znakomitym zwieńczeniem sagi. I przyznaję, ta część podobała mi się najbardziej, choć wcześniejszym niewiele jestem w stanie zarzucić. Roiło się tu od emocji, od silnych wzruszeń, a wszystko to podane zostało w sposób wysmakowany i wyważony. Żadnej egzaltacji. Prawdziwe, ludzkie odczucia. I to właśnie stanowi klucz do serc czytelników, którzy z miejsca pokochali "Czas burz". Uwielbiam silne, inteligentne i niezależne bohaterki, o których nigdy nie zapomnę i bez których opisana historia nie byłaby już tą samą. One tworzą historię. I właśnie takie kobiety, kobiety z rodziny Dombergów, znajdziecie nie tylko w "Niespokojnym niebie", ale i w całej tej niezwykłej, trzytomowej opowieści. Trzeba przyznać Charlotte Link, że z pietyzmem przygotowała się do napisania najważniejszych chyba pozycji w całej swojej twórczości. Dbałość o szczegóły i prawdę historyczną jest godna uznania. Po przeczytaniu tej absolutnie cudownej serii, utwierdziłam się tylko w przekonaniu, że mam do czynienia z autorką niebagatelną. Ach, co to była za lektura!
Więcej recenzji