Nienachalna z urody (okładka miękka)

Absolutnie rewelacja i pachnie jeszcze Marii papieroskiem

Książki Pani Marii Czubaszek do tej pory pochłaniałam jak ciepłe bułeczki. "Blog niecodzienny", "Boks na Ptaku", "Na wyspach Hula Gula" czy też "Każdy szczyt ma swój Czubaszek" - każda z tych książek powodowała pisk zachwytu i szybką myśl o konieczności posiadania ich w swojej biblioteczce. Każda z nich świetna, dowcipna, błyskotliwa, z niespotykaną szczyptą ironii (dla niektórych ta szczypta raczej chochlę przypomina) i z przenikliwą oceną obserwowanego świata. Autorka ma bardzo sprecyzowane poglądy - zarówno polityczne jak i te dotyczące tematów konfliktowych, dzielących społeczeństwo. Nie wątpię, że Pani Maria Czubaszek nie u każdego budzi ciepłe uczucia. Ja jednak osobiście uwielbiałam ją. Szkoda, że już nic nie napisze.... "Nienachalna z urody" to swoiste rozliczenie się z dotychczasowym życiem. Czytając rozdział po rozdziale nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Pani Maria tą książką żegnała się ze swoimi czytelnikami i fanami. Już we wstępie znajdujemy takie zdanie: "Ta książka to również swego rodzaju last minute. Jeszcze dzisiaj żyję, ale jutro może mnie szlag trafić. Poza tym wszyscy wokół są młodzi i pełni zapału, ja nie jestem młoda, a do tego jestem pesymistką. Uważam, tak samo jak mój ukochany Woody Allen, że świat zmierza do katastrofy, a życie jest jak nogi. Niezależnie od tego czy krótkie, czy długie, zawsze są do dupy." "Nienachalna ..." rozpoczyna się od anegdot związanych z urodą Pani Czubaszek i Jej podejściem do kobiecości i feminizmu. Potem jest tylko lepiej. Perypetie związane z nazwiskiem, pierwsze zarobione pieniądze (za zjedzenie szpinaku), koszmar młodości jakim były prywatki - to wszystko wprowadza nas w dorosły świat Pani Marii. A tu, w dorosłym świecie jest baaaardzo ciekawie. Mocne poglądy na wiele spraw w połączeniu z dość specyficznym podejściem do zwykłego życia stworzyły mieszankę iście wybuchową. Opisywać nie będę (zapraszam do lektury) ale dodam, że wiele sytuacji i poglądów opisanych w "Nienachalnej..." zaintrygowało mnie i zbulwersowało. Każdy wie, że Pani Maria usunęła ciążę, ale uważam (pomimo tego, że nie jestem przeciwniczką aborcji), że obnoszenie się i powtarzanie tego w co drugim rozdziale jest po prostu niesmaczne. Podobne odczucia miałam, kiedy Pani Maria pisała o swoich relacjach rodzinnych i podejściu do zdrowia. No nie, po prostu nie! Wszystko we mnie protestowało. W końcu uznałam, że to książka p. Czubaszek i albo przyjmuję ją taką, jaka była, albo odkładam książkę na półkę. Od tego momentu czytało mi się dużo łatwiej. Książka przesiąknięta jest dykteryjkami, dowcipami i żartami, w które obfitowało życie Pani Marii. Niektóre fragmenty doprowadzały mnie do łez. Chichrałam się tak, że nie byłam w stanie przeczytać mężowi danego fragmentu. "Nienachalna z urody" to nie tylko słowa. Zamieszczono sporo zdjęć i twórczości Pani Marii. Wszystkie te utwory stanowią miłą przerwę w poznawaniu życia i poglądów autorki. Najczęściej są to po prostu skecze autorstwa Pani Czubaszek często znane z radiowych stacji. Moją uwagę przeciągnął rysunek zająca (a właściwie Pana Zająca i Pani Zając), może dlatego, że autorstwa Pana Lutczyna. No boski po prostu :-))) Na zakończenie dodam, że po raz pierwszy odczułam przewagę papieru nad e-bookiem. Otóż w książce znajduje się sporo tekstów przedstawionych w maszynopisie. Oczywiście jest to fotografia, co oznacza, że w moim Kundelku nie mogłam powiększyć czcionki. Efekt? Wiele z tych maszynopisów jest w wersji elektronicznej po prostu nieczytelnych... Wszystkim Wam gorąco polecam. Nieważne czy papierową wersję, czy e-booka. Ważne, że to kawał dobrej literatury pokazujący nam sylwetkę kobiety, której niestety nie ma już wśród nas...

Świetna książka. Pełna humoru i zaskakujących puent (dla kogoś, kto wcześniej nie miał kontaktu z innymi książkami autorstwa Czubaszek). Polecam - dla nabrania dystansu do świata ;-)

Wspaniała kobieta i jeszcze cudowniejsza książka. Przedstawia idealnie historie Czubaszek i jej charakter. Polecam każdemu kto chce przybliżyć sobie postać Marii

Kupujàc tę pozycję spodziewałam się lekkości i bystrości przekazu. Maria Czubaszek jedyna w swoim rodzaju, pisze zabawnie i ciekawie. Książka, do której można powracać przy każdej okazji. Nie trzeba czytać jej jednym duszkiem. Ja powracam do niej na chybił trafił otwieram i rechoczę, jak dziecko.

nie przypuszczałam, ze może być śmiertelna, a jednak... Niezapomniana, doskonała, ironiczna - cała pani Maria - książka dla wszystkich z poczuciem humoru i dystansem do siebie i świata

Książka która troche zmienia światopogląd prostego człowieka. Można przy niej nieźle sie uśmiać !! Generalnie polecam

Gościnny występ w „Spadkobiercach” przypomniał o Marii Czubaszek szerokiej publiczności. Nagle autorka satyr i absurdów, znana wąskiemu gronu zainteresowanych tematem śmiechu (oraz całej plejadzie znakomitych aktorów – wykonawców tekstów!) zaistniała w mediach, stała się niemal celebrytką i dała się poznać jako postać kontrowersyjna i ciekawa. Zawojowała też na nowo rynek księgarski, chociaż zwykle wydawcy niechętnie przystają na publikowanie tekstów satyrycznych. W Prószyńskim ukazały się obszerne wywiady-rzeki (z Marią Czubaszek, a czasem też i z Wojciechem Karolakiem, rozmawiał Artur Andrus, co zapewniało niepowtarzalne zderzenie humoru i nonsensu), a także notki z bloga przez pewien czas prowadzonego przez Marię Czubaszek (mimo jej deklarowanej niechęci do internetu). Ostatnia książka artystki, „Nienachalna z urody”, to właściwie tom, który jest pożegnaniem. Maria Czubaszek spisała tu swoje opinie na przeróżne tematy (między innymi te kontrowersyjne – aborcję, niechęć do dzieci, operacje plastyczne, palenie papierosów), scharakteryzowała wielu znajomych lub nieznajomych (czasem bardziej znanych w środowisku satyryków, ale znajdą się tu i politycy), przedstawiła wybrane elementy ze swojej egzystencji (małżeństwo z Wojciechem Karolakiem i przepis na wspólne życie). Wiele razy w książce napomyka o śmierci, więc czytelnicy będą tę pozycję traktować jak rodzaj pożegnania. Maria Czubaszek tym razem radzi sobie bez rozmówcy (chociaż przecież od zawsze woli dialog od monologu, o czym też pisze). Dzieli swoje doświadczenia tematycznie, a każdy z tematów rozwija w krótkim tekście (bez ograniczeń objętościowych, ale też bez chęci zarzucenia czytelników słowami: wybiera raczej krótkie formy. W ten sposób może wyrażać swoje zdanie na wiele spraw, a że większość poglądów jest jej odbiorcom już znana – opatruje je dowcipnymi puentami. Do tego dochodzi kilka tekstów przytaczanych jako ilustracje do treści. Okazuje się, że Maria Czubaszek prezentuje dwa różne rodzaje poczucia humoru: absurd w tekstach literackich i satyrę w tekstach użytkowych. Ale to już odkrycia i przyjemności dla czytelników.

Najodważniejsza z dotychczasowych książek znanej satyryczki.
Maria Czubaszek zdradza swoje sekrety i po raz pierwszy mówi o sobie tak szczerze. I tak dużo. Opowiada o ludziach, z którymi się przyjaźniła, pracowała, których mijała w życiu. Komentuje sytuację w kraju (także tę po „dobrej zmianie”). Pewne historie, które czytelnicy już mieli okazję poznać, wreszcie znajdują zakończenie – jak choćby ta, dlaczego nigdy nie pojechała na Galapagos, i jaka jest w tym wina Marcina Wolskiego. A wszystko to, jak zwykle zresztą, jest niezwykle zabawne.

Książka, która wciąga i bawi. Napisana z lekkością i dużą dozą dystansu do własnej osoby. Choć to prawdziwe życie Marii Czubaszek czasem ma się wrażenie, że to zaskakująca bajka. Realia czasów, w których Pani Maria się wychowała, kształciła, zaczynała pracę pokazują, że bywało różnie, ale zawsze trzeba być sobą. Cała plejada osób, które wplotły się w życie autorki i anegdoty z nimi związane, to kolejny atut tej wciągającej historii.