Niełatwe powroty. Pensjonat na wzgórzu. Tom 1 (okładka  miękka, 04.2021)

Polecam

☆•☆•☆▪R•E•C•E•N•Z•J•A ▪☆•☆•☆ "Niełatwe powroty" to pierwszy tom rozpoczynający nową obyczajową serię *Pensjonat na wzgórzu*. Jednocześnie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Aleksandry Rak. Byłam bardzo ciekawa stylu autorki oraz prowadzenia przez nią fabuły. Oczywiście klasycznie jak to u mnie bywa, najpierw urzekła mnie okładka 😍 No ale cóż poradzę, że wydawnictwo Dragon robi to tak dobrze 😉 A wracając do książki, to opis też zapowiadał się obiecująco. "Niełatwe powroty" to przede wszystkim historia trzech sióstr - Patrycji, Martyny i Klaudii. Ostatnia z nich razem z ojcem prowadzi pensjonat w Bieszczadach, Martyna mieszka w Sanoku, a najstarsza Patrycja wyemigrowała do Irlandii. Ciężka rodzinna sytuacja i nagła choroba ojca doprowadzą siostry do spotkania po latach. Powrót wielu wspomnień, nie zawsze tych radosnych, nie będzie dla nich łatwy. Przez wiele lat nawarstwiło się mnóstwo problemów, nieporozumień i niedokończonych spraw, a przeszłości przecież nie można wymazać... Czy kobiety dojdą do porozumienia i odnajdą się na nowo, mimo dzielących ich różnic? Czy zacieśnią mocno rozluźnione już siostrzane więzy? I czy starsze siostry pomogą Klaudii w odbudowie pensjonatu? Tego już dowiecie się z lektury. Jest to lekka, subtelna ale również niezwykle emocjonalna opowieść ❤ Na wskroś prawdziwa, momentami bolesna ale i wzruszająca. Autorka porusza ważne, a jednocześnie trudne tematy, które są bliskie każdemu z nas. To historia o rodzinnych relacjach, życiowych decyzjach oraz skomplikowanej więzi między siostrami. Patrycja, Martyna i Klaudia - każda z nich jest inna i każda jest na innym etapie życia. Wszystkie jednak pragną być szczęśliwe i marzą o prawdziwej miłości. Przekonają się też jak ważna jest rodzina i choć z pozoru tego nie chcą, to jednak potrzebują siebie nawzajem. Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów, których charaktery są odrębne i bardzo wyraziste. Ich troski i przemyślenia są niezwykle realistyczne, przez co możemy łatwo się z nimi utożsamić. Mnie jest tym prościej, gdyż sama mam dwie siostry, a więc zdaję sobie sprawę jak ważne jest to aby pielęgnować siostrzane relacje. W końcu musimy dbać o siebie nawzajem, by nie utracić tego co najważniejsze ❤ Oprócz tego wszystkiego co już wcześniej wymieniłam, jest to również historia o tym jak odbudować zaufanie. To opowieść o zdradzie, lękach, intrygach i tajemnicach. Jak sami widzicie, nie będziecie się nudzić podczas lektury, a dodatkowo książkę czyta się naprawdę ekspresowo! Trzy siostry, pensjonat oraz malownicza miejscowość gdzieś w Bieszczadach - ta seria zapowiada się naprawdę obiecująco 👌 Jestem bardzo ciekawa jak dalej potoczą się losy trzech sióstr, więc czekam z niecierpliwością na drugą część. Zresztą kto czytał, ten wie z jakim zakończeniem pozostawiła nas autorka 🙉🙈😉 •P•O•L•E•C•A•M• Dziękuję ślicznie @wydawnictwo_dragon za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej pozycji ❤❤❤

Po raz kolejny Aleksandra Rak doprowadziła mnie do kaca książkowego! Kolejna jej powieść, która tak ogromnie mi się podobała, że po przeczytaniu ostatniej strony, nie wiedziałam, co mam ze sobą zrobić! A każda kolejna książka, którą brałam do ręki, była taka… taka… bez polotu ;) „Niełatwe powroty” to pierwsza część serii „Pensjonat na wzgórzu”, co ogromnie mnie cieszy, bo bohaterów polubiłam już od pierwszych stron. Trzy siostry, a każda z nich zupełnie inna. Patrycja wyjechała i ułożyła sobie życie Irlandii, Martyna rozwija własne biuro architektoniczne i Klaudia, która porzuciła własne marzenia i postanowiła pomagać ojcu pensjonacie w Bieszczadach. Nie utrzymują ze sobą kontaktu, aż do momentu gdy ich ojciec dostaje zawału i trafia do szpitala. Czy dziewczyny będą umiały znaleźć wspólny język gdy się w końcu spotkają? Ależ to było dobre! Niezwykle wzruszająca i przede wszystkim życiowa książka, do tego wywołująca tyle emocji, że nie sposób odłożyć ją nawet na chwilę! Autorka tak świetnie pisze, że ja momentami czułam się jakbym koło tych dziewczyn stała i była taką czwartą siostrą (wiecie – obserwatorką) :P razem z bohaterkami przeżywałam każde ich wzloty i upadki! Jednej współczułam, druga mnie denerwowała, a trzecia zaskoczyła, ale ostatecznie pokochałam je wszystkie! Autorka idealnie je wykreowała! Nie czuć tu żadnego przesytu. Każda z nich była realna i oryginalna, a ich relacja prawdziwa – no co tu dużo mówić, może i mam brata, a nie siostrę, ale nieraz dochodzi między nami do zgrzytów. I tutaj też tak było! Przez co naprawdę wszystkie one skradły moje serce. Każda z nich ma swoją historię i swoje problemy, które tutaj skrzętnie poznajemy. Nie zabraknie na pewno emocji, tajemnic i łez. Od tej książki bije ciepłem – serio! I nie – mnie nie bije, ja po prostu stwierdzam jak się czułam podczas czytania :P przez każdą stronę się leci, a chęć poznania dalszych losów trzech sióstr, jest tak ogromna, że ja od razu stwierdzam, że to zakończenie – droga autorko – nadszarpnęło moją cierpliwość, która i tak jest już na wykończeniu. Dlatego jak najszybciej wnoszę o kolejną, no bo w takim miejscu wstawienie tekstu „Ciąg dalszy nastąpi … „ to naprawdę brutalne posunięcie! ;) Mogłabym zachwycać się tą pozycją jeszcze długo, ale myślę, że poznać ją samemu jest o wiele lepsze! I w tym miejscu ja Wam tą książkę polecam całym sercem! Zresztą tak jak i całą twórczość Aleksandry Rak – bo to właśnie przez tę kobietę zaczęłam sięgać po obyczajówki, które wywołują u mnie kaca książkowego! Jej książki mogę brać w ciemno, bo wiem, że się nie zawiodę! Czekam już na kolejną część Pensjonatu i gratuluje świetnej historii

Powroty nie są łatwe. W szczególności, gdy są okupione bólem, cierpieniem, urazą i żalem. Do przeszłości, która pozostawiła wiele niewypowiedzianych słów, złości i frustracji. Trzy siostry, oddziela je ogromna przepaść zarówno odległościowa, jak i emocjonalna. Każda zajęta jest swoim indywidualnym życiem, jednak pewnego dnia po sześciu latach spotykają się w swoim rodzinnym domu. Pojawia się nieufność, ogromny dystans, oskarżenia, smutek. Czy będą w stanie na nowo zacieśnić więzi? Trzy dziewczyny, tak różne od siebie. Każda ze swoim bagażem doświadczeń, zamknięta w sobie, trzymająca się na dystans od osób, które powinny być wsparciem i opoką. Trzy zranione przed laty, niepotrafiące nawiązać zwykłych, przyjaznych relacji. Pewnego dnia, dla dobra ich ojca, starają się naprawić to, co dawno przeminęło, odzyskać to, co utracone. Jednak stawianie czegoś nowego na zgliszczach nie należy do najłatwiejszych. Zarówno potrzeba chęci, zakopania topora wojennego, jak i otworzenia się na innych. A jak w życiu bywa: żale, demony przeszłości przysłaniają to, co powinno być dobre. Na dodatek każda z bohaterek zmaga się ze swoimi prywatnymi rozterkami, miłościami, problemami, które nie ułatwiają zadania w budowaniu wzajemnych stosunków. Do tego zbliżające się bankructwo, zawał ojca, ciągła naprawa pensjonatu, lęk przed wejściem do samochodu, uczucie silniejsze od rozsądku i wiele innych. Autorka nie szczędzi postaci, podrzuca im liczne kłody pod nogi, wystawia ich na próbę, podburza i tak już nadszarpnięte stosunki między siostrami. Wzbudza w nich poczucie winy, złości, frustracji, ale też i determinację, walkę, ogromną siłę. Są charakterne i każda ma to, coś! Do jednej nie potrafiłam zapałać zbytnio sympatią. Odstraszała swoją wyniosłością, wulgarnością i agresją, jednak z czasem jej bariera zaczęła stopniowo pękać i pod maską ukazała się skrzywdzona osoba. Dostrzegłam w niej, to co skrzętnie próbowała ukryć. Polubiłam je wszystkie i starałam się kibicować w wyborach, których dokonywały. A trzeba przyznać, że będą stawać przed nie lada wyzwaniami. Autorka pozwala zajrzeć do głów każdej z nich, dzięki czemu czytelnik może poznać ich myśli, rozterki, uczucia i się z nimi utożsamić. Bo są prawdziwe, żywe, a ich wspólna historia jest tak autentyczna, jakby miała miejsce, gdzieś tu, obok nas. Dobrze poprowadzona fabuła, skrzętnie zbudowane dialogi i piękne krajobrazy tworzą wspaniałą historię, od której nie sposób się oderwać do samego końca. Nie mogę się doczekać kolejnej części, bo autorka zakończyła w takim momencie, że od razu chciałabym zabrać się za kolejną część. Gorąco polecam!

Na wieść o chorobie ojca Patrycja rzuca wszystko i przylatuje do Polski. Wraca do domu, z którym ma nie do końca różowe wspomnienia. Obecnie mieszka tu jedna z dwóch sióstr dziewczyny - Klaudia, która opiekuje się starzejącym się już ojcem i prowadzi pensjonat, który niestety przynosi coraz mniejszy dochód, a sam wymaga remontów i nakładów. Klaudia ma skomplikowane życie osobiste i nie ma zbytnio odwagi walczyć o swoje szczęście. Do sióstr dołącza też ostatnia z tej trójcy - Martyna. Ta najbardziej przebojowa, kobieta sukcesu z reprezentacyjnym narzeczonym. Jednak jak się przekonamy, jest też najbardziej roszczeniowa. Nie wszystko jednak układa się po jej myśli. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, i napiszę od razu- podbiła moje serce. Ta powieść jest niezwykła. Ciepła, choć momentami bardo bolesna i cierpka. Pełna nadziei, ale i strat. Bohaterowie mają bardzo skomplikowane relacje, i mam na myśli nie tylko te wewnątrz rodziny sióstr, ale i ludzi z nimi związanych. Każda z dziewcząt ma swoją historię i problemy, o których wstydzi się mówić, szczególnie siostrom, z którymi jak się przekonacie, nie mają dobrych kontaktów. Wydarzenia z przeszłości i wybory dorosłych, bardzo się przełożyły na relacje między nimi. To, co zrobili rodzice, wywołało we mnie wewnętrzny sprzeciw, chociaż w takiej sytuacji pewnie trudno mówić o lepszym czy gorszym wyborze. Przychodzi moment kiedy dochodzi do wybuchu emocji, którego te kobiety potrzebowały od lat, by wyjaśnić sobie pewne sprawy. Krok po kroku otwierają się, mówią o swoich błędach, porażkach, pragnieniach, czy roszczeniach. Bardzo polubiłam Patrycję, która mając własne problemy, wyciąga pomocną dłoń do Klaudii. Kupiła mnie tym, że pragnie zachować rodzinny pensjonat i nie spisuje go na straty ot tak. Wiecie, sama jestem jedną z trzech sióstr, każda z nas jest inna, każda mieszka w mieście i bardzo chętnie wracamy do rodzinnej leśniczówki do rodziców. Mimo że czasem są między nami jakieś spięcia, wiemy, ile znaczy szczerość, rozmowa, chęć dojścia do porozumienia. Rodzina jest siłą i warto o tym pamiętać, a powieść "Niełatwe powroty" właśnie o tym opowiada. Jeśli kochasz historie pełne rodzinnych tajemnic, toczące się w wyjątkowych, sielskich miejscach, gdzie miłość ma różne oblicza to coś właśnie dla Ciebie. Polecam serdecznie.

Bookstagram: @ksiazkowe_opowiesci Dziś zabieram Was w podróż. Pozwólcie, że coś Wam opowiem... Na wzgórzu nieopodal jeziora stoi pensjonat... Słońce otula go swymi promieniami, tak jak matka okrywa czule swe dziecko. Przystańcie na chwilę i spójrzcie na ten budynek; pokryty wyblakłą farbą, z okiennicami trzeszczącymi przy podmuchach wiatru, z zapachem starego drewna unoszącym się w powietrzu. Przystańcie na chwilę i rozejrzyjcie się dookoła. Spójrzcie na ten płot, z którego wystają drzazgi, na ławeczki zajmowane przez gości, na kwitnące krzywo krzewy, zarośnięty ogródek i zaniedbaną grządkę z kwiatami. Unieście głowę ku niebu; pozbądźcie się myśli o tym jaka pełna żalu aura otula ten pensjonat. Przymknijcie oczy. Pozwólcie by słońce ucałowało Wasze policzki; niech swymi promieniami przesunie pieszczotliwie po Waszej żuchwie, niech dotknie kącika ust niczym czuły kochanek. Odetchnijcie głęboko i otwórzcie oczy. Zrozumiecie, że w tym pensjonacie, kryje się magia. „Niełatwe powroty” to historia, w której doprawdy kryje się magia. W książce przedstawione są losy trzech sióstr; Patrycji, Martyny i Klaudii, każda z nich jest inna, każda pragnie opowiedzieć nam swoją historię. A wszystko dzieje się w obliczu tragicznych wydarzeń na tle malowniczego pensjonatu. I właśnie to jest tak niezwykle ujmujące. Przyznam szczerze – bałam się tej historii, niewiele jest polskich autorek, których styl przypadłby mi do gustu; tymczasem pani Aleksandra Rak pisze lekko, wciągająco i niesamowicie przyjemnie. Dialogi w tej książce to majstersztyk, apeluje do wszystkich polskich autorów i autorek by brali przykład z Pani Rak, tak powinno się pisać! Nie ma tu za grosz sztuczności, przez tę historię po prostu się płynie. O ile początek jest dość mozolny i chwilami można się pogubić, tak gdy już wgryziemy się w fabułę napięcie i emocje towarzyszą nam do ostatnich stron. Końcówka natomiast sprawia, że zbieramy swoją szczękę z podłogi… Pani Aleksandro, nie kończy się w takiej chwili! Osobiście polecam z całego serduszka wszystkim miłośnikom obyczajówek czy też romansów. Dla mnie ta książka była niebywałą przygodą, a kolejnych tomów już wypatruje z utęsknieniem.

Kiedyś omijałam powieści obyczajowe szerokim łukiem. Dziś patrzę na nie nieco łaskawszym okiem i coraz częściej decyduję na się na pojedyncze książki tego typu. Mile zaskoczenie towarzyszyło mi podczas niedawnej lektury „Niełatwych potworów” 𝗔𝗹𝗲𝗸𝘀𝗮𝗻𝗱𝗿𝘆 𝗥𝗮𝗸! • Pensjonat Zielone Wzgórze swoje najlepsze lata ma już dawno za sobą. Piękny ogród słynny w całej okolicy zarósł i popadł w zapomnienie niedługo po śmierci drugiej żony właściciela. Patrycję, Martynę i Klaudię dzieli prawie wszystko. Prawie, bo każda z nich ma wyjątkowego pecha do facetów - Patrycja jest w trakcie rozwodu, chłopak Martyny nie chce przedstawić jej swoim rodzicom, a Klaudia spotyka się z żonatym mężczyzną... Nagły zawał ojca dziewczyn zmusza wszystkie trzy do przyjazdu do rodzinnego domu, z którym wiążą się dobre i złe wspomnienia. Najtrudniej będzie im jednak zaakceptować fakt, że wzajemnie się potrzebują... • Pierwszy tom serii obyczajowej „Pensjonat na wzgórzu” okazał się strzałem w dziesiątkę! Jeden wieczor wystarczył, żebym zaprzyjaźniła się z zagubioną Klaudią, współczuć porzuconej Patrycji i wielokrotnie zirytować się na dziwne zachowanie Martyny (tej ostatniej zdecydowanie nie polubiłam, chociaż szybko zrozumiałam jej fatalne nastawienie do sióstr). Ciekawa, żwawa i dobrze zarysowana historia, której zakończenie pozostaje w pełni otwarte. Podobał mi się lekki styl Autorki, pozornie sielską rzeczywistość, pod którą kryją się problemy zwyczajnych ludzi. W żadnym momencie nie czułam przesłodzenia, raczej zachwycałam się kolejnymi wątkami, które komplikowały i tak niełatwe życie bohaterek. Jedyne do czego mogę się przyczepić to liczne (i całkiem zbędne) powtórzenie słowa „warknęła” (w różnych formach), które ze względu na swoją ilość okazały się mocno drażniące. Szczerze polecam! Doskonale zapowiadająca się bieszczadzka seria o perypetiach trzech sióstr, które próbują odnaleźć się w trudnej rzeczywistości! Świetna fabuła, rzeczywiste postaci i problemy normalnych ludzi - na taką książkę obyczajową czekałam! Idealna na jeden wieczor - z niecierpliwością czekam na koleje części!

Pierwsza myśl po lekturze I części serii "Pensjonat na wzgórzu" Aleksandry Rak była taka, że czekam na drugą część z niecierpliwością, a najlepiej, gdyby kolejny tom był dostępny już! Powieść "Niełatwe powroty" po prostu mnie urzekła. Opowiada ona historię trzech sióstr, które przez ostatnie lata żyły daleko od siebie, nie tylko w sensie dzielących je odległości, ale przede wszystkim wewnętrznej więzi. Najstarsza, Patrycja, mieszka i pracuje w Irlandii. Średnia, Martyna, mieszka w Sanoku i koncentruje się na karierze, rozwijając prężnie swoje biuro architektoniczne. Najmłodsza z nich, Klaudia, mieszka w Równi, w rodzinnym domu i wraz z ojcem prowadzi pensjonat, który lata swojej świetności ma już dawno za sobą. Kiedy Ludwik dostaje zawału i trafia do szpitala, Klaudia informuje siostry o ciężkim stanie ojca. Będą musiały się spotkać, spróbować zapomnieć o wzajemnych żalach, wspólnie podjąć ważne decyzje, odbudować bardzo nadwątlone więzi. W ich orbicie nie braknie mężczyzn, którzy odegrają ważną rolę w podejmowanych przez kobiety krokach -Timo, Adrian, Karol, Marek, Seweryn. I nad tym wszystkim jeszcze cień rodziców i ich dawnych wyborów. Fabuła tej powieści jest prosta, a zarazem skomplikowana, tak jak zagmatwane w swej prostocie potrafi być tylko życie. Historia ta przekonała mnie do siebie właśnie realizmem, prostotą, płynąca z niej życiową prawdą. Dużo refleksji, wspomnień, emocji - to wszystko potrafi w czytelniku wyzwolić ta dość smutna, a jednak ciepła i nie pozbawioną optymizmu opowieść snuta przez autorkę w bardzo zgrabny sposób. Nie ma tu nadmiaru zbędnych dialogów, każdy element jest przemyślany i czemuś służy. Postaci, choć istniejące tylko na kartkach książki, są ludźmi z krwi i kości, takimi, których można polubić lub znienawidzić, a na pewno kibicuje się im w ich poczynaniach.Czekam z niecierpliwością na kolejną część losów Partycji, Martyny i Klaudii, bo pierwszy tom zakończył się tak niespodziewanie i zostawił tyle znaków zapytania ...Gorąco Wam polecam tę powieść - mądrą, pełną trudnych problemów, ale i ciepła.

Pensjonat na wzgórzu, to tutaj rozgrywa się cała akcja. Malownicze tereny i miejsce, w którym można wypocząć, choć niewątpliwie należy włożyć wiele pracy, aby dom wrócił do swojej świetności. Przez lata pensjonat podupadł… to właśnie prowadzeniem hoteliku na co dzień para się Klaudia i jej ojciec, który niestety trafił do szpitala z powodu zawału. Czy zawsze musi tak być, że dopiero jakaś rodzinna tragedia powoduje to, że najbliższe sobie osoby po wielu latach się spotykają? Klaudia ma jeszcze dwie siostry - Patrycję i Martynę. Jedna wiele lat temu wyemigrowała z matką do Irlandii, druga natomiast zamieszkała w Sanoku. Choroba ojca spowodowała, że kobiety znowu się spotkały. Każda z nich patrzy inaczej na świat, każda ma inne priorytety i każda czego innego oczekuje od życia. Powrót do miejsca z dzieciństwa napawa je przerażeniem, powoduje powrót wielu wspomnień, niektórych bolesnych, takich, które cały czas głęboko są zakorzenione w sercu. Czy podołają, czy będę w stanie porozmawiać ze sobą? To pierwsza część otwierająca nową serię obyczajową i już chce więcej. Dlaczego tak szybko się ta historia urwała? Co będzie dalej? Z własnego doświadczenia wiem, że siostrzana miłość bywa trudna, ale to najbliższa mi osoba. Osoba, która do końca zawsze będzie przy mnie, bez względu na to co się wydarzy, jestem tego pewna. Mam nadzieję, że Klaudia, Patrycja i Martyna również to dostrzegą i mimo wielu nieporozumień, które przez lata się nawarstwiły będą potrafiły sobie zaufać. Książkę czyta się z zapartym tchem. Polubiłam to miejsce, polubiłam bohaterów, no może z wyjątkiem Martyny, które mnie strasznie irytowała swoim zachowaniem, zapatrzeniem się w siebie, ale gdzieś tam w głębi serca miała żal do rodziców, może to był jeden z powodów, przez który stała się taką osobą. Każda z nich ukrywała w sobie jakąś tajemnice. Czy pobyt w Bieszczadach pomoże im poukładać życie, zrozumieć jak istotna jest rodzina. Czy pensjonat na wzgórzu znowu stanie się perełką i miejscem oddechu, czy siostry połączą swoje siły…

Klaudia pomaga ojcu prowadzić pensjonat w Bieszczadach. Niestety jej tata niedawno trafił do szpitala. Nie wiadomo, czy przeżyje. Dziewczyna ze wszystkim musi poradzić sobie sama, a na jej głowie są goście, pasieka, odwiedziny w szpitalu. Do rodzinnego domu przyjeżdżają siostry Klaudii - Patrycja i Martyna. Kobiety dawno się nie widziały. Czy będą umiały ze sobą rozmawiać? Poważne problemy ze zdrowiem ich ojca to nie jedyna rzecz, z którą będą musiały się zmierzyć. Okazuje się, że pensjonat stoi na skraju upadłości. "Niełatwe powroty" to pierwsza część serii obyczajowej "Pensjonat na wzgórzu". Mnie ogromnie spodobała się historia wymyślona i napisana przez Aleksandrę Rak. Powieść jest przepełniona emocjami złymi i dobrymi. Bohaterki są wyraziste, mają ciekawe charaktery. Choć bardzo się od siebie różnią i mają inne pomysły na życie, to czuć, że łączy je silna więź. Ich reakcje są trudne. Każda z nich ma swoje problemy. Niestety przyjazd w rodzinne strony nie naprawi wszystkiego. Spory, zatargi, urazy z przeszłości to wszystko siedzi w nich głęboko ukryte. Czy uda im się naprawić relacje? "Niełatwe powroty" to książka, która przeniosła mnie w cudowne Bieszczady. Poczułam niezwykle urokliwy klimat rodzinnego pensjonatu na wzgórzu, gdzie można odpocząć w ciszy i spokoju. Usiąść w pokoju z widokiem na góry, posłuchać deszczu uderzającego o szyby, lub wyjść na spacer i poczuć na skórze rześkie powietrze. Nieraz, w nawale obowiązków, mam taki obraz przed oczami, a czytając tę powieść przeniosłam się w magiczne miejsce. Książka mnie zachwyciła i wzruszyła. Czasem coś się kończy w naszym życiu, ale warto pamiętać, że być może, jest to początek nowej, fascynującej przygody. Warto dbać o relacje z rodziną, bo czasami jedna chwila potrafi wszystko zmienić. "Niełatwe powroty" polecam Wam serdecznie. Nie mogę doczekać się kolejnej części, bo wiele wątków nie zostało jeszcze dokończonych. Co jeszcze spotka Klaudię, Patrycję i Martynę? Smutki, problemy, a może za rogiem czeka na nie miłość i szczęście?