Niebezpieczna gra (okładka miękka)

Bardzo ciekawa i wciągająca w akcję książka. Jedna z lepszych, które do tej pory czytałem.

Książka bardzo mi się podobała. Fabuła była bardzo intrygująca. Były takie wątki wciągające, że chciało się czytać i czytać, a książki nie odstawiać na bok. Nie mogę się doczekać kontynuacji. Polecam serdecznie

Genialna, tylko szkoda, że najlepsza akcja (no i główna) działy się pod koniec książki. Nie mogę się doczekać kontynuacji (^. ^)

Moim zdaniem jeden z najlepszych kryminałów jakie miałem przyjemność czytać super wartka akcja oraz cudownie wplecione wątki obyczajowe z elementami erotyki a dialogi głównych to prawdziwa petarda w połączeniu z wybuchem super nowej. Książka od samego początku przyciąga i nie pozwala się oderwać aż do samego końca. Gorąco i serdecznie polecam naprawdę warto przeczytać a co ważniejszego nie zawiedziecie się .

Wciągająca aż nie wiadomo kiedy północ, a obowiązki dnia kolejnego nie znikają. Przeczytana w dobę, dla mnie to duże wyróżnienie jak dla książki.

Weronika Kardasz, odważna i nieugięta policjantka po śmierci swojego partnera zawodowego załamała się. Był nie tylko jej kolegą z pracy, ale również najlepszym przyjacielem. Obiwniając się o to, co się stało popadła w alkoholizm. Kiedy zostaje zamordowany kandydat na premiera, Weronika wraca do służby. Ma chronić jedynego świadka, znanego aktora, udając jego dziewczynę. Problem w tym, że Przemek nie pamięta nic z tamtego wieczoru. Ich wzajemna niechęć jeszcze bardziej wszystko utrudnia. Wkrótce okazuje się, że w sprawę zamieszany jest ktoś z dużo wyższego szczebla. Para będąc w niebezpieczeństwie postanawia uciec. Czy ich relacje ulegną poprawie i uda się rozwiązać tę sprawę? Jestem zachwycona tą książką! Od pierwszych stron przepadłam. Jest tak wciągająca, że spokojnie można ją przeczytać w jeden dzień. Początkowo poznajemy trudną sytuację Weroniki, żal i bezradność po śmierci przyjaciela Michała oraz ogromne wyrzuty sumienia, które topi w alkoholu. Kiedy doszło do jej spotkania z Przemkiem/Remkiem płakałam ze śmiechu. Już nie pamiętam kiedy ostatnio tak się śmiałam nad książką. Ich wzajemna niechęć, przekomarzanie, teksty, którymi próbowali wbić sobie szpilę doprowadziły mnie do łez. Dowodzi to, że kto się czubi ten się lubi, gdyż z czasem ich relacja się pogłębia i przeradza w uczucie. Fabuła jest emocjonująca i pełna akcji. Ucieczki, porwania, tajemnice, kłamstwa sprawiły, że napięcie utrzymało się do końca. Świetnie skonstruowana intryga łączy śmierć niedoszłego premiera ze śmiercią Michała. Postaci są ciekawie wykreowane, prawdziwe i szczere. Bardzo ich polubiłam. Weronika, twarda, pewna siebie, lecz nieufna bardzo przeżywa śmierć Michała. Jednak odkąd poznaje Przemka przechodzi totalną metamorfozę. Przemek natomiast wydał mi się tchórzliwym aktorzyną i marionetką ojca. Okazało się później, że to inteligentny i uczuciowy facet. Zakończenie również było świetnie wymyślone. Nie mam do czego się przyczepić. Bardzo chętnie obejrzałabym film na podstawie tej książki. Uważam, że autorka stworzyła niesamowitą historię. I jako, że to był jej debiut, wysoko podniosła poprzeczkę. Czekam na więcej.

Debiutancka powieść Emilii Wituszyńskiej wielokrotnie przewijała się gdzieś między stronami internetowymi. Wiele pozytywnych opinii skusiło mnie do zakupu książki z autografem na tegorocznych Targach Książki w Warszawie. Niedawno miałam okazję ją przeczytać. Nie żałuję. Weronika Kardasz jest młodą, aczkolwiek doświadczoną i cenioną przez szefa policjantką. To jej zostają przydzielane najtrudniejsze akcje- Wera nie zawodzi. Niestety pewnego razu nie wszystko idzie zgodnie z planem- najlepszy przyjaciel kobiety ginie. Kardasz znajduje się w rozsypce. Po jakimś czasie wraca do pracy, gdzie zostaje jej przydzielone nowe zadanie- ochrona znanego aktora Przemka Reja, który będąc świadkiem przestępstwa, potrzebuje całodobowej ochrony policyjnej. Z początku ich relacja nie wygląda najlepiej- pies z kotem. Próbują jednak znaleźć wspólny język, a wtedy nadchodzi niebezpieczeństwo. Ktoś gra nieczysto. Ktoś kłamie. I rozpoczyna się tytułowa gra. Czy wyjdą z niej cało? Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Niektórzy narzekają na schematyczność- owszem od początku można podejrzewać jak chociażby mniej więcej rozwinie się relacja między dwójką bohaterów, ale nie uznawałabym tego za minus. Autorka bowiem nadała bohaterom charakteru- cięty język Weroniki ( a czasami miło poczytać o twardych babkach, a nie uległych laluniach) i upartość Przemka. Mieszanka wybuchowa,która niejednokrotnie wywoływała u mnie głośny śmiech. To w jakiś sposób ich wyróżnia. Nie czytałam ,, Greya" ani książek pani Świst, więc nie wypowiem się odnośnie rzekomego podobieństwa,które niektórzy widzą. Ja zauważyłam oryginalność tej historii. Relacja bohaterów rozwijała się ciekawie, powoli i zabawnie- dużym zaskoczeniem i plusem był fakt zaledwie dwóch wstawek romantyczno-erotycznych. Ciekawie zaś wpasował się w fabułę wątek kryminalny. Intryguje, pozostawia nutkę tajemniczości. Do tego prosty język, zabawne dialogi i miło spędzony czas. Powiem tak- ten debiut spełnił moje oczekiwania. Potrzebowałam czegoś lekkiego, zabawnego, romansidła z dozą kryminału. Jeśli tego szukasz, relaksu i dobrej zabawy i nie zwracasz przesadnej uwagi na wyszukane dialogi czy naukową puentę z morałem, to daj szanse tej powieści. Ja ze swojej strony polecam i gratuluję debiutu.

Weronika, policjantka z trudną przeszłością dostaje zadanie by chronić Przemysława Reja, wschodząca gwiazdę kina. Liczyłam, że będzie to pełna emocji, trzymająca w napięciu książka, a więcej tutaj romansu i dziecinnych dialogów, niżeli kryminału. Choć książka jest krótka (ma zaledwie 310 stron), to miałam ochotę ja kilkakrotnie odłożyć. Akcja tak naprawdę zaczęła się dopiero jakoś przy dwusetnej stronie i trwała dosłownie chwile. Sama nie wiem co myśleć o tej książce, ale jest to raczej czytadło na raz, z braku laku. Być może za wysoko postawiłam poprzeczkę i dlatego się zawiodłam - 4/10 to moja ostateczna ocena. Nic więcej nie mogłabym wykrzesać.

NIEBEZPIECZNA GRA 🖋 @emiliawituszynskaofficial @wydawnictwo.kobiece ▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️ „- To jakiś żart? Chcecie mi dać babę do ochrony? Przecież ona wygląda jak cień człowieka. (…) - O tak, obrażaj mnie, dupku! Chcesz się zmierzyć? Zrobię z twojej gęby takie tortellini, że jedyny angaż, jaki dostaniesz, będzie w „Koszmarze z ulicy Wiązów”!”Ciekawa fabuła, kompletnie nieprzewidywalna i genialne zwroty akcji. Udało się autorce trzymać mnie w napięciu do ostatniej strony! Weronika była jedną z najlepszych policjantek w wydziale kryminalnym, dopóki w jednej z akcji nie straciła swojego partnera. Po tym wydarzeniu dziewczyna załamała się i zaczęła staczać się na dno. Nieoczekiwanie, dostaje zadanie całodobowej ochrony Przemysława Reja - znanego aktora, który był świadkiem morderstwa. Aby nie wzbudzać podejrzeń, Wera musi udawać dziewczynę aktora. Niczego nieświadomi, zostają wplątani w niebezpieczną grę, w której, niestety, zagrożone jest ich życie. po resztę recenzji zapraszam na mojego instabooka https://www.instagram.com/ksiazki_oczami_mezczyzny/

"Najgorsze były takie momenty jak ten, gdy leżała na łóżku, myśląc o tym, że jej dzień wreszcie był wesoły, niezmącony niepotrzebnymi dramatami i kłótniami (...) Najgorsze były właśnie takie momenty, gdy uświadamiała sobie, że niektórym nie jest już dane uśmiechnąć się ani do własnego odbicia, ani do nikogo innego." Weronika już nieraz była zmuszona radzić sobie w znacznie gorszych sytuacjach, więc kryminalna zagadka, w którą zamieszany jest pewien przystojny aktor z pierwszych stron gazet, nie wydaję się dla niej wyzwaniem. Niepokorna i pewna siebie nawet nie spodziewa się do jak niebezpiecznej gry tym razem została wciągnięta. Gdy do walki wkraczają uczucia, nawet najprostsze zadanie może przyprawić o śmierć, nabierając znacznie innego wymiaru. O tej książce było głośno przez naprawdę wiele tygodni, a gdzie się nie obejrzałam "Niebezpieczna gra" zbierała same najlepsze opinie. I może dlatego minimalnie się zawiodłam... Ale od początku. Fabułę, która sama w sobie wypadła dość przemyślanie, moim zdaniem można spokojnie uznać za najlepszy aspekt tej książki. Przyznam szczerze, że jeśli ktoś zapytałby mnie czego się w niej spodziewałam, to chyba nawet za dziesiątym podejściem nie przewidziałabym opisanego przebiegu zdarzeń. Mogłabym się domyślić co najwyżej ułamku całości, ale mówiąc w tym przypadku o przewidywalności, skłamałabym. Autorka dopracowała szczegóły, a co najbardziej mi się w tym wszystkim podobało, to jej dbałość o realia historii. Może momentami brakowało mi takie "policyjnego" dreszczyku emocji, ale mimo tego naprawdę dało się wczuć w tę książkę i uwierzyć, że Wiktoria na co dzień obracała się w świecie policji. A skoro już o niej mowa, polubiłam tę dziewczynę! Ku mojej uciesze, miała ciekawą osobowość i nie bywała irytująca, jak to często się zdarza na dzisiejszym rynku literackim. Z początku co rusz rzucała chamskimi odzywkami, bywała groźna i nieprzewidywalna, ale gdzieś pomiędzy tym wszystkim umiałam dostrzec w niej pokłady potencjału. I pod tym względem się nie zawiodłam, bo gdy u jej boku stanął Przemek, zaczęła się otwierać i z każdą kolejną stroną, wzbudzała we mnie coraz większą sympatię. Ich relacja jednak nie do końca potoczyła się tak, jak bym tego chciała. Ze smutkiem muszę przyznać, że w momencie, gdy padły między nimi pierwsze, poważne deklaracje nie umiałam w nie uwierzyć. To potoczyło się zdecydowanie za szybko i nie uratował tego nawet zniewalający charakter Przemka. "Niebezpieczna gra" to debiut, który bez dwóch zdań należy docenić także pod względem stylu i języka. Autorka raczyła nas w swojej książce naprawdę wieloma trafnymi spostrzeżeniami i ciekawymi dialogami. Ale jeśli liczyliście (tak, jak i ja) na sensacyjne opisy i goniące Was pomiędzy rozdziałami niebezpieczeństwo, to możecie się bardzo, ale to bardzo zawieść. Książka ta bowiem bardziej przypomina romans, aniżeli kryminał, jakim nieraz została nazwana. Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.