Nie zapomnij o mnie (okładka  miękka)

Georgina nie tylko imię ma oryginalne. Jej styl bycia, według niektórych, niekoniecznie pasuje do wieku, rozpoczynającego się już magiczną liczbą "3". Ona jednak uwielbia swoją różową kurtkę i czuje się dobrze w swojej skórze, pomimo ocen innych. Nie udało jej się skończyć studiów i pracuje w podrzędnej restauracji jako kelnerka, choć zdecydowanie stać ją na więcej. Zawsze marzyła o karierze pisarskiej, jednak ta kwestia pozostała dla niej jedynie w sferze marzeń. Ma ukochanego żółwia, nieznośną współlokatorkę i paczkę przyjaciół, którzy zawsze ją wesprą. Jej chłopakiem jest aspirujący niezwykle wysoko komik, niezbyt lubiany wśród jej otoczenia. Nie najlepiej dogaduje się ze swoją rodziną i czuje się w niej niczym czarna owca, która niesie swoją osobą jedynie rozczarowanie. I choć Georgina to niezwykle elokwentna kobieta, zjednuje sobie ludzi w mgnieniu oka i mogłaby podbijać świat, to ona tego nie dostrzega. Czy ktoś pomoże jej otworzyć oczy i rozpostrzeć skrzydła? Lucas będąc nastolatkiem był traktowany jako outsider z uwagi na swoje irlandzkie pochodzenie. Nie wyróżniał się urodą czy zachowaniem i zawsze trzymał się z boku. Jednak dzięki zbiegowi okoliczności, Georgina mogła poznać go z innej strony i zauważyć jego wartościowe cechy skryte przed światem. Po latach to człowiek zamknięty w sobie, nieco niedostępny i zdający się być niezadowolonym z wielu kwestii. Wraz z bratem otwiera pub i to ponownie sprowadza go w strony, o których wolałby zapomnieć. I wszystko wskazuje na to, że naprawdę odsunął w głąb pamięci wszelkie wspomnienia o licealnym mieście i dziewczynie, którą tam zostawił. "Nie zapomnij o mnie" to naprawdę wyjątkowa książka, którą trudno będzie... zapomnieć :-) Na wstępie ostrzegam miłośników mocniejszych wrażeń z lektury, że jest to typowy romans obyczajowy, w którym na próżno szukać erotyki czy nieposkromionych żądzy. Fabuła płynie dość niespiesznie, a czytelnik ma okazję przyjrzeć się kolejnym wydarzeniom z życia głównej bohaterki oraz poznać towarzyszące jej rozterki. To jedna z tych powieści, którą należy się po prostu delektować- ja to zrobiłam i spędzony z nią czas był dla mnie nad wyraz udany. Niebanalna narracja Autorki wciąga zupełnie niespostrzeżenie i sprawia, że kolejne kartki tej pozycji przerzucamy wręcz z nabożną czcią, pragnąc smakować tę lekturę niczym najwykwintniejsze danie (z pewnością nie pochodzące z pierwotnej pracy głównej bohaterki). Ciekawym zabiegiem pozostaje tajemnica w jakich okolicznościach doszło do zerwania więzi w nastoletnich latach między Georginą a Lucasem, a rozwiązanie tej sprawy jest nadzwyczaj poruszające, pouczające i sięgające do niezwykle ważnego tematu. Ale Autorka w tej książce porusza także inne kwestie, życiowe, z którymi można się utożsamiać i nawet na chwilę nie próbuje lukrować rzeczywistości. Ukazuje skomplikowane relacje rodzinne, które mogą mieć znaczący wpływa na samoocenę, problemy z komunikacją, które mogą nieść ze sobą dalekosiężne skutki ale też to jak próba zaimponowania innym i wpasowania się w otoczenie może skierować życie na kompletnie inne, niekoniecznie lepsze tory. To historia o bólu, który nie zelżał mimo upływu lat, o tajemnicach, które powoli aczkolwiek skutecznie zjadają od środka, o nieudanych wyborach, pięknej przyjaźni, toksycznej miłości i konsekwencjach jakie powyższe sprawy za sobą niosą. Chwyta za serce, zagnieżdża się w duszy, zaskakuje, daje do myślenia i wzbudza mnóstwo empatii. Ze swojej strony jak najbardziej polecam!

Czy pierwszą miłość da się tak łatwo zapomnieć? Georgina Harspool pomimo swoich trzydziestu lat nie ma stałej pracy ani życiowego partnera, ponieważ ten, z którym właśnie była postanowił ją zdradzić. Na szczęście nie jest długo bezrobotna, ponieważ znajduje pracę barmanki, niestety jej szefem okazuje się mężczyzna, z którym kiedyś wiązała swoją przyszłość, a on jej teraz nie poznaje. Do tej książki podeszłam bardzo entuzjastycznie, byłam pewna, że ta historia mi się spodoba i po wstępie czułam, że przy czytaniu polecą łzy, niestety tak kolorowo nie było. Krótka historia z przeszłości opowiada o dwójce zakochanych nastolatków, która ukrywała się przed znajomymi, chociaż bardzo się kochali, niestety pewno niedopowiedzenie zniszczyło ten związek, tak naprawdę nie wiemy, co tam się tak dokładnie wydarzyło, tego mamy dowiedzieć się dopiero później. Kiedy przechodzimy do teraźniejszości, dowiadujemy się czegoś więcej o bohaterce, jej rodzinie i przyjaciołach, zaczynają wychodzić jej historie z przeszłości i mamy też wiele słabych akcji z jej byłym i niestety nic o sprawie z przeszłości. Książka jest dość obszerna i byłam bardzo zdziwiona, kiedy pomimo tego, że byłam w połowie czytania, historia z przeszłości jeszcze nie wypłynęła, a byłam jeszcze w większym szoku, kiedy stało się to dopiero pod koniec historii. Do tego wszystkiego ta opowieść z przeszłości nie była długa, wielowątkowa i skompilowana, jak to sobie wyobrażałam, była szokująca, ale gdyby dwójka zakochanych szczerze porozmawiała, uniknęłaby bolesnego rozstania i tych nieporozumień. Każda ze scen jest strasznie rozwleczona, więc dlatego książka sprawia wrażenie grubej, ale tak naprawdę toczy się ona w krótkim okresie. Sam pomysł na książkę bardzo mi się spodobał i świetnie mi się ją czytało, tylko może za bardzo nastawiłam się na miłosną historię, a dostałam po prostu opowieść o trzydziestoletniej blondynce z zamiłowaniem do różowego futerka.

„W końcu chyba w to uwierzyłam. Upłynęło wiele czasu, zanim zrozumiałam, że muszę odpuścić z tym samobiczowaniem” To było tak osobiste, tak emocjonalnie, tak prawdziwie ujmujące. Georgino, do dziś się samobiczuję. Do dziś nie umiem sobie wybaczyć. Do dziś potrzebuję usłyszeć „to nie twoja wina”. Zrozumiałam więc twój ból, który zakorzenił się głęboko w sercu. Chciałabym go zabrać razem ze swoim, zakopać go w nieokreślonym grobie i nigdy nie wracać. Chciałabym, ale życie jest bardziej brutalne - to zostaje do końca. To książka, która jednocześnie bawi i łamie serce. To książka, która miała być niepozorną komedią romantyczną, a wymalowała obraz najróżniejszymi kolorami z palety emocji. Uśmiechałam się pod nosem przy najlepszych tekstach bohaterów, a potem płakałam, czytając o historii Georginy i Lucasa. To książka, którą się przeżywa. Nie jest wcale taka lekka, jak oczekiwałam. Dała mi o wiele więcej i właśnie za to „więcej” jestem wdzięczna. Potrzebowałam poznać kogoś takiego jak George, nawet w wersji fikcyjnej. Potrzebowałam poznać jej przyjaciół, jej przygody z pracą, jej Lucasa. To książka, która pokazuje, że można mieć trzydziestkę na karku, a nie musieć zakładać rodziny, mieć pracy, dzięki której zarabiamy miliony - a jednocześnie można być szczęśliwym, spełnionym człowiekiem. To ukazanie obrzydliwie toksycznych zachowań u członków rodziny, to pokazanie nam siły młodzieńczej miłości, która potrafi przetrwać latami. Tak wiele połączyło mnie z główną bohaterką, że mogłabym się rozpisywać, ale nie chcę być nudna, więc na sam koniec rzucę tylko: bierzcie i czytajcie z tego wszyscy, książka to bowiem, to emocjonalny raj. Dziękuję Georgino, jesteś moją książkową przyjaciółką. We współpracy z Wydawnictwem Muza Francesca Vulneratus

6. Nie zapomnij o mnie. Już za kilka dni (8.02) swoją premierę będzie miała najnowsza książka Mhairi McFarlane. Nie zapomnij o mnie to historia, która jakimś cudem została określona mianem komedii romantycznej. Czy jest zabawna? Momentami owszem. Główna bohaterka jest mocno zakręconą trzydziestolatką, która na zabawne sytuacje działa jak magnes, tylko problem w tym, że ta historia jest o wiele głębsza i bardziej gorzka niż się wydaje i określenie jej komedią odbiera jej zasłużonej powagi. Więc jeśli nie jest to typowa komedia romantyczna, to czy warto poświęcić jej swój czas? TAK, TAK, TAK! O ile poprzednia powieść autorki mi się podobała, tak Nie zapomnij o mnie po prostu skradła moje serduszko. Historia ta porusza wiele trudnych tematów - od problemów rodzinnych, przez kłopoty w związkach i karierze, po... nie chcę zdradzać Wam zbyt wiele, więc na tym poprzestanę, ale naprawdę warto zwrócić na nią uwagę. Dzięki tym zabawnym momentom autorka zachowuje pewną równowagę emocjonalną, więc nie jest to historia, która zdołuje i przytłoczy, ale na pewno pobudzi do refleksji nad pewnymi sprawami, choćby nad tym, jak łatwo przychodzi nam ocenianie innych. Nie zapomnij o mnie to historia przede wszystkim o miłości, ale też wybaczaniu oraz zaczynaniu wszystkiego od nowa. Polecam z całego serca.

Czasy szkolne. Georgina i Lucas. Obydwoje zakochani w sobie. Później przychodzi dorosłe życie, a ich drogi muszą się rozejść. Przed trzydziestką kobieta przechodzi trudne chwile – najpierw strata pracy, później odkrywa niewierność swojego partnera. Podejmuje nową pracę, jako barmanka, jednak okazuje się, że jej szefem ma być… Lucas. Choć on jej nie pamięta. Jak potoczy się ta historia? Georgina jest silną kobietą, która radzi sobie z wieloma przeciwnościami losu. I choć udaje jej się znaleźć nową pracę, jej rodzina ciągle daje po sobie poznać, że nie są dumni z zajęcia, które wykonuje. Kobieta bardzo przeżywa fakt, że Lucas jej nie pamięta. Sama bardzo często rozpamiętuje wydarzenia z przeszłości, więc jak to możliwe? Czy naprawdę tak mało dla niego znaczyła? Nie jest to typowa historia romantyczna, nie jest płytka ani przesłodzona. Choć przyznaję, że wątku romantycznego jest tutaj jak na lekarstwo, ma w sobie coś, co nie pozwala odłożyć jej na półkę. Jeżeli lubicie lekkie romanse z dawką niewymuszonego humoru, ta pozycja jest dla Was!