Nie wiesz wszystkiego (okładka miękka)

Super polecam

dobW tajemniczych okolicznościach śmierć ponosi dwoje uczniów prestiżowej, warszawskiej szkoły. Wszyscy przyjmują, że było to samobójstwo, do którego Otylia zmusiła Alana, pociągając go za sobą z dachu opuszczonego budynku. Marta jednak nie wierzy w to, by jej przyjaciółka mogła dopuścić się czegoś tak potwornego i stara się na własną rękę rozwikłać zagadkę. Co dziewczyna będąca szkolnym wyrzutkiem oraz popularny uczeń, kapitan drużyny siatkówki robili razem w nocy na dachu hali? Książka porusza wiele bardzo trudnych tematów, przewijających się nie tylko wśród młodzieży: są to problemy z brakiem akceptacji siebie i wśród rówieśników, popadanie w nałogi, seksualność pod różnym względem, brak pomocy oraz zainteresowania ze strony rodziców. Często mówi się: „Co taki dzieciak może mieć za problemy? Co on w ogóle wie o życiu?” Otóż ludzie powtarzający takie rzeczy są w błędzie. Nie mają pojęcia, czego mogą doświadczać młodzi ludzie, z jakimi traumami oraz „demonami” muszą się zmagać. Często za arogancją lub uśmiechem kryje się depresja, lub straszne przeżycia. Historię poznajemy z perspektywy kilku osób. Przede wszystkim narratorem jest Marta, otyła dziewczyna, której nikt nie toleruje ze względu na jej tuszę, jej jedyną przyjaciółką była Otylia, która była ekscentryczną nastolatką, drugą najważniejszą postacią jest Julia, wychowawczyni Marty, która darzy ją sympatią i widzi w Marcie siebie. Nie wierzy w samobójstwo nastolatków, dlatego wymyśla skrzynkę zwierzeń, mając nadzieję, że ktoś ma jakieś informacje na ten temat i podzieli się z nią nimi w ten sposób. Poznajemy również Sarę, będącą rozkapryszoną córką znanej aktorki, jej matkę, której zależy jedynie na sławie oraz dobrym wizerunku, Wiktorię, będącą przyjaciółką Sary, która zdaje się mieć poważny problem. Jest jeszcze Nina, Kuba, Olek. Jeśli chcecie wiedzieć, jaki udział mają oni w tej historii, koniecznie się z nią zapoznajcie. Niektóre rozdziały zostały poprowadzone z perspektywy nieżyjącego Alana i Otylii. Autor zastosował skoki w czasie, dlatego raz poznajemy teraźniejszość postaci, a raz skaczemy do różnych etapów sprzed tragedii. Muszę przyznać, że niektóre informacje zawarte w tej powieści mnie zaskoczyły, a zakończenia w żaden sposób nie mogłam przewidzieć. „Nie wiesz wszystkiego” to mroczy thriller psychologiczny, kryjący w sobie wiele tajemnic. Każdy z bohaterów kryje w sobie coś, o czym nikt nie wie. Całość składa się w niesamowitą układankę, by na zakończenie ukazać wszystkie brakujące elementy na właściwym miejscu. Jeśli lubicie dreszczowce, w których główną rolę odgrywają nastolatki z problemami, to jestem pewna, że „Nie wiesz wszystkiego” jest książką idealną dla Was, ja byłam nią zachwycona.

Jestem pod ogromnym wrażeniem książki Nie wiesz wszystkiego Marcela Mossa. Nie spodziewałem się, że w Polsce ktoś potrafi pisać dobre i na czasie thrillery psychologiczne. Ogólnie, zanim zostajemy wprowadzeni w całość początkowo może wydawać się, że bohaterowie nie znali się, pochodzili z innych światów, a jednak skoczyli razem z dachu. Przyjaciółka Otylii, Marta nie wierzy, że dziewczyna byłaby do tego zdolna. Pewnego dnia ktoś wysyła wiadomość, która staje się początkiem zabawy w kotka i myszkę z osobą, która zna prawdę i zamierza ją ujawnić na własnych warunkach. Już po przeczytaniu prologu Nie wiesz wszystkiego Marcela Rossa czułem, że będzie to mocny thriller psychologiczny. Autor nie oszczędzał na wstępie. Dokładnie opisał scenę śmierci Otylii i Alana, w sumie nawet podziwiam za ryzyko, bo po przeczytaniu miałem taką myśl „Skoro już wiem, że popełnili samobójstwo to po co czytać dalej?”. Jesteśmy przyzwyczajeni, że zawsze takie wstrząsające rzeczy dzieją się na końcu a tu wszystko na odwrót. Duży plus! Rzeczywistość, którą stworzył Marcel Ross to czasy współczesne, co znacznie bardziej ułatwia czytanie i zachęca, ponieważ łatwiej czytelnikowi poczuć klimat i zrozumieć motywacje bohaterów. Największym jak dla mnie plusem tej książki jest opisanie prawdziwej rzeczywistości, takiej szarej, bez kolorów i zbytniego upiększania, szczególnie, gdzie akcja skupia się na uczniach. Marcel Moss pokazał, że każdy z bohaterów ma jakieś problemy, z którymi musi się zmierzyć. Normalne jest to, że każdy nastolatek ma jakieś sekrety i nie chciałby, aby ujrzały światło dzienne. Podoba mi się fakt, że nawet są pokazane perspektywy różnych osób, dzięki temu możemy znacznie lepiej... Cała recenzja: https://czasostrefa.pl/czy-polacy-potrafia-pisac-dobre-thrillery-psychologiczne-juz-wiemy-recenzja-ksiazki-nie-wiesz-wszystkiego-marcela-mossa/

Bohaterowie tej książki to licealiści oraz ich nauczycielka oraz jej mąż. Autor stara się opisać problemy każdego z nich – poszczególne rozdziały pisane są z perspektywy poszczególnych bohaterów. Od początku wiadomo, że dwójka bohaterów straciło życie – początek sugeruje, że mogli popełnić samobójstwo. Kolejne rozdziały to opisy tego co działo się kilka lat/miesięcy/dni/godzin przed tragedią. Na końcu zostaje ujawnione, co tak naprawdę wydarzyło się w dniu tragedii. Odniosłem wrażenie, że autor starał się ukazać z jak wieloma problemami mogą spotykać się młodzi ludzie, przez co poszczególnym bohaterom nie poświęcił zbyt dużo miejsca w książce. Oczywiście niektórzy bohaterowie i ich historia (np. Otylia) zostali przedstawieni w sposób ciekawy i mocno rozwinięty, ale łatwo też znaleźć takich (np. Kuba), którym autor nie poświęcił dużo uwagi – z jego perspektywy pisane są tylko dwa rozdziały. Wydaje mi się, że niektóre historie z tej książki są zbyt mało oryginalne – chociażby romans z nauczycielem to niezbyt wyszukany pomysł. Pomimo dużej ilości bohaterów łatwo odnaleźć się w tym kto kim jest. Zakończenie zdecydowanie zachęca do oczekiwania na drugi tom. Całość OK, ale historie pisane z perspektywy mniejszej liczby osób, jak w „Nie odpisuj”, czy „Nie patrz” zrobiły na mnie większe wrażenie.

Muszę przyznać, że bardzo dawno nie przeczytałam tak mocnej książki, a było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Historia jest bardzo ciekawa. Dwójka bohaterów Otylia i Olek odbierają sobie życie. I dowiadujemy się co tak naprawdę się stało. Książka będzie miała ciąg dalszy i przyznam, że już nie mogę się doczekać. Bardzo ciekawie są ujęte opisy postaci i ich charaktery. Fabuła dotyczy większość problemów dzisiejszej młodzieży i naprawdę przeraża mnie z czym w dzisiejszych czasach muszą się borykać młodzi ludzi. Uważam, że kiedyś było rzeczywiście dużo łatwiej żyć. Na pewno nie było takiego szykanowania oraz szufladkowania. Książka do przeczytania w dwa dni i naprawdę warto ją przeczytać, praktycznie przekłada się tylko kartki. Zdecydowanie polecam.

To moja druga w życiu książka przez którą zarwałam noc, ale było warto. Pożarłam ją w całości (na raz) i kiedy o 1:30 w nocy przewróciłam ostatnią stronę, wymknęło mi się tylko półgłośne: "WOOOOW, to było COŚ!". Nic nie chcę zdradzać bo niestety przeczytałam wcześniej opinię, przez którą zauważyłam coś na co bym nawet nie zwróciła uwagi . Na szczęście to był tylko 1 moment i nie zepsuł mi chwil spędzonych z tą książką. Dla mnie to książka wciągająca od pierwszej do ostatniej strony i od razu "wpisuję ją na moją listę TOP 3". Zaskakujący koniec, ważne tematy wywołujące ogromne emocje (sporo), książka bardzo przemyślana i wszystkie wątki miały sens. Jestem absolutnie zachwycona i POLECAM!

Bardzo dobro opowieść, czyta się bardzo lekko - niemal jednym tchem. Napisana w bardzo przystępny sposób.

Polecam książki tego autora wszystkie czyta się bardzo dobrze

Ciała dwojga uczniów prestiżowego warszawskiego liceum zostają odnalezione w pobliżu opuszczonej hali. Otylia - wytatuowana, pyskata, uznawana za szkolnego wyrzutka z powodu nieudanej próby samobójczej oraz Alan - najpopularniejszych uczeń w szkole, kapitan drużyny siatkówki popełniają samobójstwo skacząc z dachu. Nikt nie może uwierzyć w to co się stało, zważywszy że tych dwoje nawet się nie znało, pochodzili z zupełnie innych środowisk i zupełnie nic ich nie łączyło, a jednak z jakiegoś powodu spotkali się nocą w sekretnym miejscu. Społeczeństwo bardzo szybko wydaje wyrok - oskarża Otylię o nakłonienie Alana do samobójstwa. Jest jednak pewna osoba, która wie, że to niemożliwe. Marta - przyjaciółka Otylii - nie dopuszcza do siebie myśli, że dziewczyna mogłaby zrobić coś tak strasznego. Postanawia zrobić wszystko, aby odkryć prawdę. I kiedy wydaje się, że wszystko powoli się wyjaśnia, ktoś wysyła tajemniczą wiadomość, która staje się początkiem zabawy w kotka i myszkę z osobą, która zna prawdę i zamierza ją ujawnić na własnych warunkach. Największym problemem ukazanym w powieści - takim, który wywołał późniejszą lawinę tragicznych w skutkach wydarzeń - był brak uwagi poświęcanej dzieciom przez rodziców. Rozwój firmy, praca, kariera - tym byli pochłonięci rodzice nastolatków, którzy zostali opuszczeni i zdani sami na siebie. Drugi olbrzymi problem wynika z pierwszego - zajęci realizacją własnych ambicji rodzice starali się wynagrodzić swoją nieobecność pieniędzmi. Właśnie w ten sposób stworzyli siedemnastoletnich potworów - ludzi u progu dorosłości, wypranych z uczuć, pozbawionych empatii i szacunku dla kogokolwiek. Tym, co najbardziej zasmuciło mnie w historiach tych dzieciaków był fakt, że jeszcze jako dziesięcio czy dwunastolatkowie byli bardzo fajnymi, ciekawymi świata i serdecznymi osobami. To rodzice, własna matka czy ojciec, sprawili, że zmienili się tak bardzo. Myślę, że Marcel Moss w swojej najnowszej powieści nie bez powodu skupił się właśnie na tym zagadnieniu. Wydawać by się mogło, że przecież takie problemy dotyczą garstki społeczeństwa. A ja myślę, że nie. Nie trzeba być słynną aktorką czy wielkim biznesmenem aby zaniedbać własne dzieci. Żyjemy w czasach, w których trwa nieustanny wyścig szczurów. Młodzi ludzie muszą walczyć, żeby zdobyć pracę, a później ciężko harować, aby ją utrzymać. Ten problem dotyczy zwłaszcza osób żyjących w wielkich miastach. Sami pomyślcie - skoro istnieje całe mnóstwo rodziców, którzy przyprowadzają swoje dziecko do przedszkola zaraz po otwarciu, a odbierają je tuż przed zamknięciem lub nawet już po zamknięciu w późnych godzinach wieczornych, to co będzie dalej? To przecież jest maleńkie dziecko, które nie widzi swojego rodzica cały dzień! Później stanie się więc dokładnie to, o czym autor opowiedział nam w swojej książce. Dzięki "Nie wiesz wszystkiego" mamy okazję zobaczyć świat z perspektywy nastolatków, którzy sami muszą zmagać się ze swoimi problemami. A mają ich mnóstwo! Zaburzenia orientacji seksualnej, bulimia, gwałty, przemoc, szykanowanie i wyśmiewanie to tylko niektóre z nich. Szczerze przyznaję, że momentami pękało mi serce czytając o tym, jak bardzo te dzieci były samotne i zagubione. Ale musiały stwarzać pozory idealnego życia. Kto by pomyślał, że bogata córka znanej aktorki mogłaby być nieszczęśliwa? Niemożliwe! Książka podzielona została na pięć części. Bohaterem każdej z nich jest inna osoba, dzięki czemu możemy dokładnie poznać wszystkich - ich przeszłość, teraźniejszość, uczucia i udział w sprawie. Dodatkowym atutem jest to, że autor wprowadził narrację pierwszoosobową, która zazwyczaj mnie irytuje, ale tutaj jest idealnym rozwiązaniem, które pozwala wejść w skórę każdej osoby i poznać jej emocje. Oprócz piątki głównych bohaterów w książce pojawia się wiele dodatkowych postaci, które są w jakiś sposób powiązane z czołową piątką i wnoszą wiele do rozwikłania zagadki tajemniczej śmierci. Jestem pod bardzo dużym wrażeniem książki "Nie wiesz wszystkiego". Rewelacyjnie się ją czytało, bardzo szybko, bo akcja była tak wciągająca, że przeważała ciekawość - co będzie dalej? To też świetna lekcja na przyszłość, jakim rodzicem nie należy być i czego wystrzegać się w przypadku nastolatków. Ale to także historia dająca nadzieję, bo koniec końców okazuje się, że pozornie zepsuci siedemnastolatkowie wykazali się wielkim rozsądkiem i udowodnili, że nie są aż tak głupi. "Nie wiesz wszystkiego" to kolejna książka Marcela Mossa, która wskakuje na moją top listę. Bez wahania polecam ją wszystkim wielbicielom thrillerów psychologicznych. I zdecydowanie także rodzicom nastolatków. To bardzo pouczająca lektura. Jestem strasznie podekscytowana, bo kiedy już myślałam, że to koniec tej historii, na ostatniej stronie przeczytałam "ciąg dalszy nastąpi...". Będę czekać, bardzo niecierpliwie!

Dwoje uczniów warszawskiego liceum popełnia samobójstwo. Otylia - dziewczyna, która już raz próbowała się zabić, nazywana przez innych szkolnym wyrzutkiem. Alan - najpopularniejszy chłopak w szkole, który był kapitanem drużyny siatkówki. Dwa przeciwieństwa, nawet się nie znali, pochodzili z różnych środowisk, a jednak spotkali się na dachu opuszczonej hali i skoczyli. Wiele osób uważa, że to Otylia nakłoniła Alana do samobójstwa, ale jej najlepsza przyjaciółka Marta nie wierzy w jej winę. W końcu ktoś wysyła do niej wiadomość, w której zapewnia, że zna prawdę i zamierza ją ujawnić. Co się tak naprawdę wydarzyło? Czy Marta odkryje prawdę? Już od pierwszych stron można zauważyć w jaki ciekawy sposób została napisana ta książka. Mamy wielu narratorów, poznajemy nie tylko teraźniejsze wydarzenia, ale również te poprzedzające tragedię. Na początku każdego rozdziału jest informacja kto jest narratorem i kiedy rozgrywają się opisywane zdarzenia. Dzięki temu nie pogubimy się w fabule i chociaż jest tutaj sporo postaci to wszystko było dla mnie zrozumiałe. Wydaje się, że głównym wątkiem tutaj jest samobójstwo uczniów i odkrycie prawdy, ale tak naprawdę autor porusza tutaj wiele trudnych tematów. Zwraca uwagę na problemy, z jakimi zmagają się nastolatkowie - lekceważenie przez kochające osoby, brak zrozumienia i wsparcia, problemy w szkole i problemy rodzinne, otyłość i brak akceptacji. Nie brakuje tutaj również problemów dorosłych. Bohaterowie książki to z pozoru beztroscy ludzie, ale to tak naprawdę osoby z problemami, o których często wstydzą się mówić. Podoba mi się sposób, w jaki autor przedstawił bohaterów, ich emocje, obawy i wątpliwości. Dzięki temu są bardziej ludzcy, a ich problemy są życiowe. To jedna z tych książek, w których niepotrzebna jest szybka akcja, żeby było ciekawie. Tutaj stopniowo poznajemy prawdę, powrót do miesięcy poprzedzających samobójstwo jest potrzebny, aby wszystko jeszcze lepiej zrozumieć. Mnie książka wciągnęła i ciekawa byłam zakończenia. Nie spodziewałam się takiego, więc kolejny raz udało się autorowi mnie zmylić. Dodatkowo można wywnioskować, że będzie kontynuacja tej historii, po którą również z chęcią sięgnę. Tak jak już wspomniałam mamy tutaj wielu bohaterów, ale są tak różni, że nie miałam problemu z ich odróżnieniem. Otylia przeżyła w przeszłości coś strasznego i próbowała już raz popełnić samobójstwo. Ukrywała swoje prawdziwe emocje za wyzywającymi ubraniami i tatuażami. Dlaczego odebrała sobie życie? Alan to popularny uczeń, który ukrywa pewien sekret. Nie może sobie pozwolić, aby wyszedł on na jaw. Nie znali się z Otylią, więc dlaczego skoczyli razem z dachu? Przyjaciółka Otylii Marta próbuje rozwiązać zagadkę, chociaż jest jej bardzo trudno. Ona również uważana jest za wyrzutka, podobnie jak jej kolega Kuba. Poznajemy również Sarę, która jest córką znanej aktorki. Dziewczyna zawsze była w cieniu matki, ale teraz postanawia skorzystać z jej sławy. Jest jeszcze jej przyjaciółka Wiktoria, która uwikłała się w coś, z czego trudno jej się wyrwać. Oprócz uczniów mamy okazję poznać także nauczycielkę Julię i jej męża Olka. Ich związek wydaje się idealny, ale nikt nie wie co oboje ukrywają. Losy wszystkich postaci są ze sobą w jakiś sposób połączone, okazuje się, że łączy ich nie tylko wspólna szkoła. Każdy z nich odgrywa tutaj jakąś rolę i nie raz byłam zdziwiona tym co ukrywają. Autor wykreował ciekawych bohaterów, o których z chęcią przeczytałabym w kontynuacji. Styl pisania autora przypadł mi do gustu. Jest lekki, zrozumiały, nie ma zbędnych opisów. Są tutaj przemyślenia bohaterów, ale są potrzebne w tej historii. Narracja jest pierwszoosobowa, mamy wielu narratorów, każdy z nich opowiada o sobie i o rozgrywających się wydarzeniach. "Nie wiesz wszystkiego" to kolejna książka Marcela Mossa, która bardzo mi się spodobała. Zostały tutaj poruszone ważne i trudne tematy, o których warto przeczytać. Byłam ciekawa historii bohaterów i prawdy o samobójstwie. Nie spodziewałam się takich odpowiedzi i akurat takiego zakończenia tej historii. Myślę, że powstanie jeszcze jej kontynuacja, którą z chęcią przeczytam. Jeśli lubicie thrillery psychologiczne to polecam Wam tę książkę, ja czytałam ją z dużym zainteresowaniem. "Tylko czy warto żałować miłości? Przecież wszyscy jej pragniemy. Sęk w tym, że nie każdemu dane jest w pełni się nią cieszyć. Miłość bywa piękna, ale uczucia powierzone nieodpowiedniej osobie stają się destrukcyjne."