07-11-2018 o godz 21:14 przez:
Kto czyta - nie pyta
Będąc dzieckiem zawsze biegałam najwolniej... Tłum wysportowanych, a za nimi ja - czerwona i ledwo oddychająca. Dzięki Wydawnictwu Nasza Księgarnia dowiedziałam się, że bycie najwolniejszym czasem się opłaca! Czyżby w końcu uśmiechnęło się szczęście do leniuchów? Tak! W ślimaczym wyścigu wygrywa ten, co jest najwolniejszy. W końcu sprawdza się zasada, że ostatni będą pierwszymi! Najzabawniejsze jest tu jednak to, że nie wiadomo, kto jest którym ślimakiem... Każdy z graczy na początku gry losuje kartę z kolorem ślimaka, który będzie mu... przynosił drogocenne śmieci. Po poznaniu koloru chowa kartonik z tą tajną informacją i musi pilnować przez całą grę, by się nie wydać. Trzeba bardzo panować nad mimiką i poruszać ślimakami tak, żeby współgracze się nie domyślili, który należy do nas. Wtedy mogą bowiem grać z nami złośliwie i robić wszystko, żeby to nasz ślimak dotarł do mety pierwszy i tym samym nie przyniósł nam punktów (w postaci śmieci). Ślimakami poruszamy dzięki kostkom - każda ze ścian to jeden kolor. Możemy zdecydować, czy ruszamy ślimakiem o danym kolorze, czy ślimakiem, który jest na polu w danym kolorze. Każdy z graczy w swoim ruchu rzuca wszystkimi czterema kostkami i wszystkie cztery muszą posłużyć do wykonania ruchu którymś z ślimaków. Dzięki temu możemy planować swoje ruchy jak w szachach i wybrać taką kolejność ruchów, która pozwoli naszemu ślimakowi zostać daleko w tyle. Jeżeli tłumaczę nie do końca jasno, to na pewno od razu zrozumiecie zasady przeglądając instrukcję, która jak zwykle jest czytelna i pozwala na błyskawiczne rozpoczęcie gry. Wbrew pozorom można tu trochę pomyśleć i pokombinować. Najważniejsze jest jednak to, że ten powolny wyścig niesie sporo emocji i mnóstwo dobrej zabawy! Trudno było mi panować nad mimiką i spontanicznymi reakcjami, żeby nie zdemontować się przed współgraczami... Ćwiczymy tu umiejętność trzymania emocji na wodzy, pokerową twarz, logiczne myślenie i utrwalamy nazwy kolorów. Śliczna plansza, porządne drewniane ślimaki, kolorowe kostki i proste zasady - dzięki temu wszystkiemu Ślimaki to mięczaki bardzo szybko zdobyło moje serce. Gra spodoba się zarówno małym (już od 5 lat) jak i dużym, choć dla dużych serdecznie polecam Nogi za Pas o nieco podobnych zasadach, ale znacznie większych możliwościach ruchów i taktyki. Gorąco polecam - w ślimaki gra się szybko i z wielkim uśmiechem na ustach. Idealne na rodzinne spotkania lub po prostu długie jesienne wieczory.
"Ślimaki to mięczaki" - wyd. Nasza Księgarnia aut. Eugeni Castano il. Maciej Szymanowicz . Śpiesz się powoli, znacie takie powiedzenie? Jeśli nie to poznajcie, będzie to wasze motto w grze. Ślimaki to mięczaki to gra rodzinna od 5 roku życia. Celem gry jest bycie najwolniejszym bowiem im dalej od mety, tym więcej punktów i szansa na zwycięstwo. Gra składa się z planszy, 6 drewnianych ślimaków, 6 kart z ilustracjami ślimaków, 4 kostek z różnokolorowymi bokami, 40 żetonów śmieci oraz oczywiście instrukcji :). Każdy gracz losuje karty ze ślimakami (w grze 2-3os po 2 znaczniki, w grze 4-6os po 1), których nie pokazuje przeciwnikom, te karty oznaczają jakimi ślimakami będą poruszali się gracze. Niezależnie od ilości osób, wszystkie figurki stawiamy na polu start. Osoba rozpoczynająca grę rzuca czterema kostkami i odpowiednio do wylosowanych kolorów porusza ślimakami w tych kolorach lub ślimakami, które stoją na polu w tym kolorze. Po wykonaniu ruchów, kostki otrzymuje gracz po lewej, powtarzając czynności. Należy pamiętać, by w miarę możliwości nie przesuwać swoich ślimaków, ponieważ zbliża nas to do mety a tym samym do porażki. W grze trzeba przybrać pokerową twarz, by rywale nas nie zdemaskowali i nie działali na naszą niekorzyść. Pierwszy wyścig kończy się, gdy ślimak przekroczy linię mety. Nie oznacza to jednak końca gry-to jest pierwsza tura. Ujawniamy swoje karty, liczymy punkty, zbieramy żetony i zaczynamy kolejną turę tak samo, jak pierwszą. Gra kończy się po rozegraniu drugiego wyścigu, a wygrywa oczywiście osoba z największą ilością punktów. . Jak widzicie, pośpiech jest niewskazany! Jest to bardzo przyjemna rozrywka rodzinna i dziecięca. Ogromnym plusem jest wykonanie! Solidne i twarde karty, żetony oraz plansza są odporne na jakiekolwiek złamania. Ślimaki są porządne, drewniane i na planszy raczej się nie przewracają. Plansza jest fantastycznie zilustrowana, dużo się na niej dzieje a pola dla ślimaków są widoczne i kolorowe. Gra jest zabawna i ciekawa, ponieważ rozgrywka trwa w totalnej niewiedzy, który ślimak do kogo należy -jest to dość uczciwa zasada. My uwielbiamy ślimaki i możemy śmiało polecić, bo to naprawdę świetna propozycja dla całej rodziny.
Gra planszowa "Ślimaki to mięczaki" od Wydawnictwa Nasza Księgarnia, przywołała piękne wspomnienia, ale przede wszystkim, pozwoliła wspaniale spędzić czas z moim dzieckiem. Ostatnio gramy w nią naprawdę często, ponieważ Antoś stwierdził, że jest to jedna z najładniejszych gier, jakie ma. I wiecie co? Muszę przyznać mu rację! Cała gra naprawdę robi wrażenie i napisać, że jest piękna, to zdecydowanie za mało! Jej szata graficzna, zahipnotyzowała mnie od samego początku. Na pudełko, wpatrywałam się naprawdę dobrą chwilę, aż Tosiek zaczął się niecierpliwić: "Mamusiu, grajmy już!". Szybko się zreflektowałam i otworzyłam wieczko, a w środku...to samo! Istna paleta barw i to tak nasyconych, jakby ktoś wycisnął całą tęczę i jej kolorami przyozdobił wszystkie elementy. Patrzyłam i patrzyłam i nie mogłam wyjść z podziwu. Maciej Szymanowicz, ilustrator gry, zasługuje na medal w najczystszym złocie! "Ślimaki to mięczaki" to wspaniała gra dla dzieci! Mój Tosiek jest nią zachwycony. Gramy w nią na okrągło. Synek be problemu przyswoił sobie zasady gry i czerpie z niej wiele przyjemności. Proste zasady, krótka rozgrywka, a przede wszystkim przepiękna grafika, to ogromne plusy tej planszówki. Oprócz doskonałej zabawy, gra planszowa od Naszej Księgarni, ma wiele walorów rozwojowych i edukacyjnych. Całą recenzję przeczytacie na: mamatosiaczka.blogspot.com Zapraszam :)
Więcej recenzji