Nasz las i jego mieszkańcy (okładka  miękka)

"Nasz las" to reprint na podstawie wydania z 1911 roku z wieloma czarno-białymi ilustracjami, jak i również kilkoma kolorowymi. Widać dbałość wydawnictwa o szczegóły takie, jak np. okładka, która ma zarówno złocenia jak i wypułkości. Pięknie to się wszystko ze sobą komponuje 🥰 Bohdan Dyakowaki był polskim biologiem i popularyzatorem nauki o przyrodzie, a także jednym z założycieli Ligii Ochrony Przyrody. Co ciekawe najmłodsza z córek poszła w jego ślady 👩‍💼👣 Jeżeli chodzi natomiast o treść książki, to powiem Wam, że dla mnie nie jest to taka zwykła książka o przyrodzie. Bardziej czyta się ją jak wciągającą powieść, z której dowiadujemy się, jakby przy okazji, mimochodem, różnych informacji o życiu w lesie na przestrzeni wszystkich pór roku. Podróż zaczynamy zimą, gdzie tu i ówdzie słychać jeszcze wycie wilków, by za chwilę budzić się wiosną razem z lasem, całą jego roślinnością i zwierzyną. Poszybujemy również między koronami drzew z różnymi gatunkami ptaków, a nawet spędzimy w lesie noc. Latem będziemy mogli podziwiać mnogość motyli, by dotrzeć do jesieni i nazbierać kosz grzybów. Myślę, że to książka, która świetnie się sprawdzi jako lektura do czytania dzieciom, by uwrażliwiać je już od najmłodszych lat na otaczającą nas przyrodę, ale i na naszą ojczystą mowę, bo napisana jest ta książka piękną polszczyzną 🥰 A wisienką na torcie są wplecione i dopasowane do treści, tu i ówdzie, wiersze naszych polskich poetów, m.in. Mickiewicza czy Kochanowskiego 😍

Myślałam, że książka „Nasz las i jego mieszkańcy” będzie typową książką przyrodniczą ze zwykłym opisem niektórych przedstawicieli fauny i flory. Tym bardziej, że jest to reprint oryginału z 1911 roku. Jakież było moje zdziwienie, gdy zaczęłam lekturę. „Nasz las” zdecydowanie nie jest zwykłą książką przyrodniczą. Jest to natomiast zachwycająca opowieść i niesamowita podróż, ukazująca złożoność świata leśnych roślin i zwierząt. Tę podróż zaczynamy zimą, w pozornej ciszy i uśpieniu, następnie powoli wkraczamy w budzącą się wiosnę, kroczymy przez rozkwitające lato, a kończymy jesiennymi przygotowaniami do kolejnej zimy. Autor w bardzo interesujący sposób prezentuje życie w lesie i to tak, że czyta się tę książkę, jak powieść, a nie jak książkę przyrodniczą. Całość opatrzona jest licznymi lustrami, głównie czarno-białymi, ale jest też kilka kolorowych. Uroku dodają jeszcze wplecione w treść wiersze m.in. Adama Mickiewicza czy Marii Konopnickiej. Wspomnieć muszę jeszcze o samym wydaniu – książka szyta, w twardej oprawie, okładka ze zdobieniami – przepiękna. Serdecznie polecam tę książkę miłośnikom natury i miłośnikom literatury. Jestem pewna, że każdy znajdzie tu coś przyjemnego dla siebie. Ja jestem zachwycona.

Choć dziecino za rączkę. Opowiem ja Tobie... Tak pewnie powiedziałby Bohdan Dyakowski , gdyby był naszym dziadkiem. Lecz nic straconego. Tak właśnie możemy się poczuć czytając jego opowieść o lesie. Od razu na myśl przychodzi mi wiersz M. Konopnickiej "Wicher wieje, deszcz zacina, [...] Świerka świerszczyk z za komina, Naszej chatki stróż. Słuchać będziem tego dziadka, Co był w świecie — het! Siwy dziadek wiąże sieci, Prawi nam aż strach! A tu wicher wskroś zamieci Bije o nasz dach! Dziadek dziwy przypomina, Prędko płynie czas; Próżno świerszczyk z za komina Do snu woła nas! " Cała to prawda. Jak zaczęłam czytać niby to sobie na głos rozdział po rozdziale, dziecko moje mimochodem słuchało. Choć zajęta, wydawałoby się swoimi sprawami , gdy przestałam i zrobiła się cisza, słyszę: "Mamusiu to takie piękne. Czemu nie czytasz?" Nie ma szczerszej rekomendacji niż ta od dziecka. A zatem czytam: "Śpiewacy zimy. I nie zawsze wiosna bywa i nie zawsze słowik śpiewa. Jak tu śpiewać, kiedy białe płatki śniegu unoszą się w powietrzu, a wicher zasypuje nimi oczy.[...] Opuścili las śpiewacy letni. A jednak i w zimę, z pomiędzy gąszczu krzewów leśnych, rozlega się nieraz nadzwyczaj przyjemny śpiew..."