Narodowe kalendarium prawdziwego Polaka (okładka  miękka, 01.2022)

Lekkie czytadło, chyba, że poszukamy głębiej

Genialna!!!

Cyk, myk poczytane w 24 godziny 😋 Książka, która wciąga swoim lekkim piórem, absurdalnością i mimo wszystko prawdziwością. Jako dziecko lat 90' pamiętam pewne opisywane rzeczy. Trochę patologii, trochę śmiechu, trochę strachu. Mój eks-teśc to taki Januszek, inne postacie też można znaleźć obok siebie, może trochę mniej kolorowe ale w książce jak w życiu- bywa absurdalnie. Nie powiem- chwilami smiechłam srogo a chwilami nie. Jeśli ma się dystans do świata to z całego serca polecam. Jeśli ktoś jednak ma kij w dupsku to nie polecam, bo będzie kij uwierać 😝

Seba, jako główny bohater, wprowadza czytelnika do świata swojej "typowo polskiej" rodziny. Opowiada anegdotki ze swojego życia, opowiada o zwyczajach i o codziennym życiu przez pryzmat świąt i innych wydarzeń, które obchodzi wraz z rodziną i znajomym rodziny Andrzejem. Autorka w zabawny i satyryczny sposób opowiada o Polakach, polskiej rodzinie i pod postacią Seby skupia się na najważniejszych wydarzeniach w życiu Polaków od sylwestra, po dzień matki aż do końca roku, a także nawiązuje do innych, dziwnych świąt typu dzień czystych okien czy międzynarodowy dzień piwa i piwowara, o których istnieniu nie miałam pojęcia. Nie są one jednak przypadkowe, do każdego z nich Seba ma jakąś historyjkę, którą dzieli się z czytelnikiem, opowiadając o tym, co jego rodzina w tym czasie wyprawia. Autorka wyolbrzymia te zachowania, ale pod przykrywką "śmieszności" pokazuje też zachowania ludzi, które wolą pozostawiać w swoich czterech ścianach. Wnikliwie obserwuje i opisuje dość specyficzne i nierzadko trudne dzieciństwo bohatera, czy zachowana dorosłych, którzy nie świecili przykładem. Książka to jeden długi opis podzielony na różne wydarzenia. Seba jest jednocześnie bohaterem i narratorem opowieści, posługuje się on prostym językiem, będzie używał sporo potocznych słów oraz wulgaryzmów, więc przygotujcie się na to. W ten sposób wyraża swoje zdanie, myśli i emocje. Jaki jest Polak w oczach autorki? Przyznam się, że byłam ciekawa tej książki, a zarazem obawiałam się, czy podołam jej. Rodzina Seby jest prosta, nie wyróżnia się niczym szczególnym, rodzice mają specyficzne zachowania, często Seba mówi o nich po prostu "stary" i "stara". Myślę, że część z ich zachowań da się zaobserwować w realnym życiu, jednak historia wydaje się przerysowana i tak też trzeba ją odbierać. Na pewno nie wszystkim się ona spodoba, jest to dość specyficzny humor. Osobiście czytam inne gatunki, jednak fajnie czasami przeczytać coś zupełnie nowego. Książka na luźny wieczór, można też robić sobie przerwy, żeby lepiej się czytało. Nie będzie to jednak lektura dla każdego, ale szybko się czyta i da się przy niej pośmiać.

Kolorowa, kreskówkowa okładka, oryginalny pseudonim literacki autorki i tytuł, który w nieznacznym stopniu pozwala zgadnąć co kryje wnętrze. Wydawało mi się, że „Narodowego kalendarium prawdziwego Polaka” Niewyparzonej Pudernicy wywoła uśmieszki, będzie się czytać lekko i szybko. Może, gdybym dłużej i wnikliwiej pochyliła się nad opisem… Tylko czy czytając opisy analizuje i rozkładacie na czynniki pierwsze każde słowo? „Gorzki sarkazm i słodkie marzenia. Śmiech przez łzy, a może łzy przez śmiech? Tak śmiesznie, że aż strasznie, a może tak strasznie, że aż śmiesznie?” [fragment opisu] ✨✨✨ Ta książka to mieszanka wybuchowa. Jak sugeruje tytuł całość podzielona jest na różne święta i „święta” obchodzone w naszym kraju, poprzetykane mniej znanymi, zgarniętymi z kalendarza świąt nietypowych, które dopełniają obrazu. ✨ Na pierwszy rzut oka dominuje prześmiewczość, sarkazm i wyolbrzymienie buractwa Polaka wieśniaka i polskiej mentalności. Pisane „soczystą mową potoczną” może nieco drażnić oczy, ale da się przyzwyczaić i doskonale pasuje do całości. Czytałam sobie to po trochu, po kilka rozdziałów. Bo więcej nie wchodziło, z prostego powodu, że tu nie tylko o sarkazm i wyolbrzymianie idzie. ✨ Pod warstwą śmieszków, która jest dostrzegalna jako pierwsza i może zmylić, co do natury tej publikacji, znajduje się druga, bolesna i trudna. Wstrętna, brudna i biedna rzeczywistość polskiego dzieciaka, w którym na porządku dziennym jest alkohol, bieda, wszelaka przemoc i brak poszanowania dla drugiego człowieka. ✨ Można tę książkę czytać skupiając się tylko na śmieszności i przywarach. Można. Tak jest łatwiej. Ale nie da się przejść obojętnie obok tego, co wyłania się spod tej warstwy, czy tego chcemy, czy nie. Kilka celny słów sprawia, że wbijają się w człowieka jak drzazga pod paznokieć – bolą, uwierają i nie dadzą się zignorować. ✨✨✨ Z całą pewnością „Narodowe kalendarium…” jest najbardziej nietypową książką, jaką czytałam do tej pory. Nieoczywista, napisana ciętym językiem i udowadniająca jak wnikliwą obserwatorką jest Niewyparzona Pudernica. Warto po nią sięgnąć. Polecam!

Pani Niewyparzona Pudernico, kochana, proszę zdradzić, co to za specyfik Pani piła / paliła / wciągała / do ustnie przyjmowała pisząc tę powieść. Chętnie wzięłabym połowę. No chyba że to ten januszowy bimber, to nie chcę. No bo satyra satyrą, ale pajęczyny, elfy, pierścionek z ręką w gratisie to już — jak na mój gust — o jeden most za daleko. Nie wspominając, że przy skórkach i kot-letach zamykałam swoim kotom oczy przy czytaniu, żeby w nocy koszmarów nie miały. A, i los dziadka Władka nadto hardcorowy był. Za to Janusz i Grażyna jak żywi. Sebiks trochę mniej, bo jednak rodzinny outsider, jakiś zdrowy rozsądek w nim przebłyskuje. Babci Lodzi zakładam fanklub, a Andrzej... ja z wypiekami na twarzy pędziłam ku końcowi, żeby dowiedzieć się, kim jest Andrzej! 🤡 Trzeba przyznać, że „Narodowe Kalendarium Prawdziwego Polaka” ma znamiona zatrważającej rzeczywistości. Ten wajb „Dnia Świra”, Polaka-kombinatora, złodzieja, pijaka, awanturnika zawistnika, ale katolika. Tumana, megalomana, hipokryty... I całej reszty, z którą kojarzy się stereotypowy Janusz. Koniec końców, nawet się uśmiałam, a o to przecież chodziło, nie?