Napraw mnie (okładka miękka)

Uzbrojona w żelki misie i pilot do Netflixa Amy McCallister stara się powrócić do życia i zapomnieć o Barry'm. Ze wsparciem żywiołowej, szalonej i niewyżytej seksualnie Becky zmienia pracę. Black Library ma oderwać jeszcze skuteczniej jej myśli od tego, który złamał jej serce. Jednak los bywa wredną małpą. Ich drogi ponownie się krzyżują. Czy uda im się wyjaśnić wszelkie nieścisłości i pogodzić się? Czy to co ich poróżniło było prawdą czy może wredną manipulacją? Czy da się naprawić tę zepsutą relację? Czy da się naprawić kogoś, niczym zepsutą zabawkę? Czy możliwe jest uleczenie duszy i serca? Od pierwszej książki Ania Langner wkradła się do mego serduszka. Jak dotąd przeczytałam wszystkie powieści spod jej pióra. Najnowsza "Napraw mnie" jest bezpośrednią kontynuacją "Zostaw mnie". Moim zdaniem konieczna jest znajomość pierwszego tomu, ponieważ w kontynuacji jest wiele odnośników do niego i opanowanie tych informacji bez tej znajomości może być bardzo trudne. Po burzliwych wydarzeniach w pierwszego tomu Amy zagłusza ból i zakopuje wspomnienia serialami i żelkami. Ma dość. Jej niepewność i wiara w siebie kolejny raz stoi pod znakiem zapytania. Od początku obawiałam się, czy aby na pewno nie będzie chciała powrócić do przeszłości. Przecież to właśnie te używki najskuteczniej dałyby jej to, czego pragnie - ukojenia i zapomnienia. Amy znowu jest szarpana niczym drzewo przez wiatr podczas burzy. I mimo wszystko nadal była rozdarta. Miedzy rozumem a sercem. Jedno mówiło "Odpuść. Zapomnij", podczas gdy drugie zdradzało prawdziwość uczuć. A zdradliwe ciało nie kłamie. I właśnie to widział Barry. No ale jak on mi podnosił w tej części ciśnienie! Jak niezdecydowana panienka. Chciałby, a jednak może nie. No jak mnie wkurzał swoim zachowaniem i niesprawiedliwym traktowaniem. Ale testował moją cierpliwość. No co za typ. Całe szczęście, że zaczął się reflektować. Ale za to jakie wióra leciały, gdy te dwa charakterki się ścierały. Miodzio. Sceny w podtekstem seksualnym świetnie dawały radę i skutecznie rozpalały ten piec hutniczy zwanym pożądaniem i czystą chemią. A sceny miłosne? Bajka. Ich wzajemnie oddziaływanie było boskie. Przyciągało ich jak przeciwległe bieguny magnesu. Tej nici w żaden sposób nie można było przeciąć. Pisząc o bohaterach nie można zapomnieć o postaciach drugoplanowych, które swoim zachowaniem i swoimi problemami rzucały nowe światło na całą historie i pozwalały ujrzeć Amy i Barry'ego w nowym świetle. Przede wszystkim zadziorna Becky i jej niewyparzony język - przezabawne i szokujące. Wszędobylski humor i dowcip bawił momentami aż do łez. Od samego wręcz początku, który mnie mocno zaskoczył. Po takim wstępie mogłam spodziewać się tu dosłownie wszystkiego. Autorka pokazała swoją nieprzewidywalność. Skrzętnie ukryła przede mną tajemniczy plan wydarzeń, jaki planowała zgotować swoim bohaterom. W tej części, tak jak uprzednio, również musiałam się wiele domyślać. Szukać odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. A i tak ostatecznie zostało ich jeszcze więcej niż pierwotnie zawitało w moim umyśle po pierwszym tomie. Finisz nie wyjaśnił mi wszystkiego i nie dał wszystkich potrzebnych informacji. Wiele zagadnień nie zostało rozstrzygniętych i dokładnie wyjaśnionych. Mam nadzieję, że powstanie kontynuacja. Historia Amy i Barry'ego powinna się jeszcze troszkę przeciągnąć. Polubiłam tę wybuchową parę, mimo iż ich związek kosztuje mnie na prawdę wiele emocji i nerwów. Lekkie i charakterystyczne pióro autorki daje wrażenie niezwykłej naturalności wydarzeń oraz mocno charakternych bohaterów, którzy śmiało mogliby żyć tu obok nas. Jedyny w swoim rodzaju humor bawi do łez a momentami barwi policzki szkarłatem. Przemiana bohaterów była bardziej widoczna. To, że poznają dogłębniej dorosłość, która rządzi się swoimi prawami. I nie przeszkadzało im, a tym bardziej mi, misja ratowania ślimaków. Dziecinne? No to co! Dzieckiem można być cały czas. Posiadać tę wewnętrzna radość. Ciągłe bycie smutasem rodzi depresję. Trzeba się cieszyć w drobnostek. Bo to one cegła po cegiełce dają możliwość ułożenia piramidy zwanej szczęściem. Autora z precyzją chirurgiczną dokładała kolejnych wyważonych i utrzymanych w klimacie wydarzeń, które umiejętnie przeplatanych dały wyjątkowy w odbiorze obraz miłości. Fakt, pełnej kolców i czarnych chmur ale także ogromnej nadziei i wiary w przeznaczenie. Cudowna lektura, przez którą zarwałam noc. Miałam ją odłożyć na później. I tak było. Poszłam spać i ...wstałam po dwóch godzinach, by dokończyć. Ich historia nie dała mi spokoju. To mówi samo za siebie. Jak dla mnie genialna książka. A właściwie oba tomy. Jeśli tak jak ja lubicie takie powieści, to powinna Wam ona przypaść do gustu. Polecam

🐌„Po prostu niektórzy są tak nieogarnięci, że gdy chcą okazać miłość, wychodzi coś zupełnie odwrotnego.” . . Czasami w życiu pewne rzeczy wymagają naprawy. Bywa tak, że w środku czujemy pustkę, jakbyśmy byli niekompletni, wybrakowani. Jednak w momencie, gdy znajdujemy się w towarzystwie tej właściwej osoby mamy wrażenie, że w mgnieniu oka wszystko wróciło na swoje miejsce. Jednak zdarza się też tak, że to, co zniszczone trudno naprawić. Czasem nawet niemożliwy okazuje się powrót do tego, co było kiedyś... Amy po tym, jak Barry złamał jej serce zajada smutki żelowymi misiami. To one pomagają jej przetrwać pięć dni w tygodniu. Pozostałe dwa poświęca natomiast na imprezy, drinki i flirty z obcymi mężczyznami. Ale to już niedługo ma szansę się zmienić. Amy otrzymała właśnie świetną propozycję zatrudnienia i nie zamierza jej zmarnować. Chcę wreszcie zająć się czymś, co odciągnie jej uwagę od nieustannie napływających myśli o pewnym wytatuowanym przystojniaku. Dzięki nowej pracy ma nadzieję, iż uda jej się zostawić przeszłość za sobą i rozpocząć nowy rozdział. Aczkolwiek nie będzie to takie łatwe, bo jak się okaże w "Black Library" pracuję pewien rudy, kuszący oraz utalentowany programista wokół którego nieustannie krążą myśli dziewczyny. Amy i Barry spotykają się ponownie. Tym razem zostaną zmuszeni do uczestniczenia we wspólnych projektach oraz kampaniach. Mężczyzna z jakiegoś powodu wydaje się być wściekły na Amy, co nieustannie jej okazuje. Niewyjaśniona przeszłość oraz pełno niedomówień między nimi zaczynają przeszkadzać im w pracy i utrudniać sumienne wykonywanie obowiązków. Co z tego wyniknie? Czy ta dwójka będzie w stanie się pogodzić? Do jakich wniosków dojdą bohaterowie? A przede wszystkim czy uda im się naprawić, to co zostało zniszczone? . Kiedyś byłam stałą bywalczynią Wattpada. Poznałam tam wielu utalentowanych autorów i ich pracę, które niewątpliwie zasługiwały na pojawienie się w księgarniach. Ta platforma to istna kopalnia talentów i właśnie tam odkryłam twórczość Anny Langner - autorki, którą cechuję lekkie, charakterystyczne pióro oraz specyficzny humor wyróżniający się z pokaźnego tłumu autorek romansów. "Zniszcz mnie" czytałam już kilka razy. To jedna z moich ulubionych młodzieżówek o której przypominam sobie za każdym razem, gdy zobaczę ślimaka lub butelkę rumu. Amy i Barry dawno temu zawładnęli moim sercem i już nie mogłam się doczekać, aż w końcu dowiem się w jaką stronę pójdzie ich znajomość. Treść "Napraw mnie" nie była dla mnie zaskoczeniem, gdyż ponad połowę zdążyłam już doskonale poznać na Wattpadzie, aczkolwiek zagadką pozostawała tylko końcówka. Końcówka, która złamała mi serce... Autorka tworząc tę część przeszła samą siebie. Wspięła się na światowy poziom i powaliła mnie na kolana. W "Napraw mnie" bohaterowie rozpoczęli kolejny etap w życiu. Przyszedł i na nich czas, aby zaznajomić się z poważnym światem dorosłych. Musieli wziąć się w garść i zmierzyć z nowymi problemami i egzystencjalnymi dylematami. Postacie pierwszoplanowe jak i drugoplanowe w tym tytule to osoby nietypowe, a przede wszystkim specyficzne. Amy ma niezaprzeczalną obsesją na punkcie słodyczy, ale czasami lubi też pogadać sobie ze swoimi sutkami. Wygłasza również ciekawe, wewnętrzne monologi. Becky natomiast ma kompletnego świra na punkcie seksu i wyciskarki do cytrusów. Takiej drugiej jak ona nie znajdziemy nigdzie indziej. Jej styl bycia oraz cięty język niejednokrotnie sprawiały, że na mojej twarzy pojawiał się uśmiech. Jest również przykładem prawdziwej przyjaciółki, która ma niepospolite podejście do życia oraz dzieli się z Amy nietypowymi radami. Ale wracając do Amy i Barrego ich uczucie mimo upływu miesięcy wcale nie wygasło. Napięcie między nimi dało się kroić nożem. Z każdą kolejną stroną pożądanie oraz wzajemna namiętność wzrastały, zapewniając czytelnikowi ogrom emocji. Ich relacja stanęła pod znakiem zapytania, gdyż poróżniły ich niewyjaśnione sprawy, na które każde z nich miało swoją własną wersję wydarzeń. Woleli opierać oskarżenia na domysłach i nic nie znaczących zdjęciach, zamiast ze sobą porozmawiać. Nie potrafili sobie wzajemnie zaufać. Cała opinia na moim Instagramie @werka_books

„Napraw mnie” jest kontynuacją świetnie napisanej i opowiedzianej historii Amy i Barrego w „Zniszcz mnie”. Pierwsza część tej historii mnie zachwyciła, wywołała tak wiele cudownych emocji. Od samego początku się w niej zatraciłam i nie mogłam doczekać się, żeby poznać dalsze losy bohaterów. Niestety bardzo się rozczarowałam. Liczyłam na jeszcze więcej emocji, napięcia, walki i miłości, a dostałam historię, która chyba opowiadała o innych bohaterach pod tymi samymi imionami. Niestety „Napraw mnie” mnie osobiście zniszczyło. Nie tego oczekiwałam i miałam wrażenie, że kontynuację napisała zupełnie inna autorka. Anna Langner w „Zniszcz mnie” stworzyła historię, przez którą zapominało się o otaczającym nas świecie, pełną pasji, miłości i namiętności. Chciałam poczuć to jeszcze bardziej, zatracić się w słowach i świecie Amy i Barrego, niestety tak się jednak nie stało. Zabrakło mi tu prawdziwych uczuć i emocji. Zabrakło mi prawdziwych Amy i Barrego. Po nieoczekiwany wyjeździe Barrego, Amy postanawia leczyć swoje złamane serce żelkami i serialami na Netfliksie. Gdy pewnego dnia pojawia się perspektywa nowej pracy w renomowanej agencji reklamowej, dziewczyna postanawia skorzystać z danej jej szansy. Nie wie tylko, że w tej samej firmie pracuje przystojny, wytatuowany i pewny siebie mężczyzna, którym okazuje się być Barry. Oboje nie wierzą, że trafili w to samo miejsce. Oboje mają złamane serca, są pełni bólu i rozgoryczenia. Czy możliwe jest, aby ta dwójka doszła do porozumienia i wyjaśniła sobie wszelkie nieporozumienia? Czy mają jeszcze szansę być razem szczęśliwi? Anna Langner po raz kolejny pokazała, że jest bardzo dobrą pisarką. Jej styl jest lekki i przyjemny w odbiorze i sprawia, że bardzo chętnie przewraca się kartki jej książek, bez względu na treść. Amy i Barry wydawali mi się inni, jakby byli zupełnie innymi osobami. Kochałam tą dwójkę i ich relację i tak bardzo chciałam jeszcze więcej. Niestety częste porównania do jedzenia były dla mnie największym problemem. Rozumiem, że czasami można się załamać i uciekać w słodycze, ale tego było dla mnie trochę za dużo i myślę, że to najbardziej popsuło mi obraz Amy. Barry natomiast zachowywał się po prostu głupio. Cała historia oczywiście nie była zła. Było wiele śmiesznych momentów, które rozbawiły mnie niejednokrotnie. Osobiście poprowadziłabym tę historię w trochę innym kierunku. Ale nie jest to moja powieść. Anna Langner napisała tę książkę tak jak czuła, że powinny potoczyć się dalsze losy bohaterów. Może nie do końca mi się to podobało, ale jestem pewna, że wiele osób oszaleje na punkcie tej książki. Jeżeli chcecie przeczytajcie i sami oceńcie.

"Co się stało z nami Amy? Gdzie się zgubiliśmy? Dorosłość przyszła po nas i zabrała nam to, co najpiękniejsze. Chciałbym cofnąć czas i zacząć wszystko od nowa. " Historię Amy i Barry'ego pokochałam od pierwszej strony "Zniszcz mnie" i tak jak ten tytuł wskazuję, autorka zniszczyła moje wyobrażenie i nich, fundując im takie, a nie inne zakończenie. Nic więc dziwnego, że z niecierpliwością wyczekiwałam tomu drugiego, by poznać zakończenie ich historii. "Napraw mnie" okazało się godną kontynuacją swojej poprzedniczki. Zdaje sobie sprawę z tego, że nie każdemu będzie pasował specyficzny humor zawarty w tej książce, jednak ja nigdy nie twierdziłam, że śmieszy mnie to, co wszystkich. A mnie "Napraw mnie" totalnie kupiła. Przez większość książki, uśmiech typu banan nie schodził mi z twarzy. Momentami bolały mnie od tego policzki 🙂 Wszelkiego rodzaju przemyślenia Amy, jej rozmówki, przekonywanie samej siebie.. Mistrzostwo! Do tego postać Becky, łoo matko, ale chciałabym mieć taką przyjaciółkę 😂 Gdybym miała określić o, czym właściwe jest ta książka, to powiedziałabym, że przede wszystkim o zaufaniu.. Historia Amy i Barry'ego wspaniale pokazuje, jak brak zaufania do drugiej osoby potrafi wszystko zepsuć. Wystarczy kilka słów, zdjęć, domysłów i katastrofa gotowa. Osobiście bardzo lubię pióro autorki, które poznałam przy poprzednich powieściach i nie zmieniam zdania, że przez jej książki po prostu się płynie. Styl pisania i sposób posługiwania się słowem jest tak przejrzysty i lekki, że nie wiem, kiedy przewracałam kolejne kartki. Jednak nie ma co ukrywać, że w tej historii największą robotę odwalają bohaterowie, których całym sercem pokochałam! Co do zakończenia.. Jeszcze nie jestem pewna, czy kocham, czy też nienawidzę autorki za to, w jaki sposób skończyła się ta książka.. Aż chciałoby się więcej! Kto wie, może to otwarta furtka do ciągu dalszego? W każdym razie ja kolejny raz jestem zachwycona. Autorka kupiła mnie w stu procentach i z przyjemnością będę wyczekiwać kolejnych wydanych książek! A z tego, co wiem, czeka nas historia świąteczna w październiku 😁 Już nie mogę się doczekać! ❤️ Z całego serca polecam!

“ Dlaczego ze mną i Barrym sprawa nie jest taka prosta? Krążymy wokół siebie z pretensjami, a tak naprawdę żadne z nas nie wie, o co chodzi temu drugiemu. Nie prościej byłoby zrobić to co Becky i Steve? Szybki seks oralny i po sprawie. Brzmi kusząco…” Jest to już moje trzecie spotkanie z twórczością Anny Langer, i kolejne jak najbardziej udane! Od stycznia z niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu ponieważ zakończenie pierwszego sprawiło, że chciałam powyrywać sobie włosy z głowy! Nic nie wiedziałam! Ale nastał sierpień i mój upragniony ciąg dalszy w końcu dotarł. Co prawda jestem trochę spóźniona ponieważ już koniec września, ale naprawdę staram się wszystko nadrabiać i póki co mój stosik zaległych recenzji zmniejsza się na szczęście z każdym dniem. Wracając do “Napraw mnie”, boże co to była za genialna książka. Amy jest w trakcie leczenia swojego złamanego serca, pomagają jej w tym żelki i netflix. Jednak kiedy na horyzoncie pojawia się nowa praca w agencji reklamowej, dziewczyna postanawia wziąć się w garść. W końcu co może pójść nie tak? A jednak w agencji spotyka kogoś, kogo nie spodziewała się nigdy więcej spotkać w swoim życiu. Tak, tą osobą jest Barry. Ich ścieżki znowu się spotykają, i chociaż by mogło się wydawać, że dostaniemy odpowiedzi na wszystkie nasze pytania, to nic bardziej mylnego. Anna Langer po raz kolejny porwała mnie do swojego świata. Poznanie dalszych losów Barryego i Amy było jedną wielką przyjemnością, choć czułam, że w tej części coś się zmieniło. Bohaterowie dojrzali, do pewnych sytuacji podchodzili inaczej, niż możnaby się spodziewać a przede wszystkim, byliśmy skupieni na ich relacji. Tym jak zaczynała na nowo się budować i ponownie burzyć. Jednak… nie wszystko się zmieniło. Dawka humoru była wciąż taka sama, przez co momentami płakałam ze śmiechu, zwłaszcza kiedy wkraczała do akcji mama Baryyego. Historia Amy i Barryego na zawsze już pozostanie dla mnie jedną z najpiękniejszych. Ale… znowu to zakończenie! Coś mi zabrakło, i liczę na to, że pojawi się trzeci tom, bo chyba umrę! Ale serdecznie, z całego serduszka, polecam wam Napraw mnie!

Słodkości i dobry serial, właśnie tak według Amy leczy się złamane serce. Nowa praca w agencji reklamowej pozwoli jej na chwilę zapomnieć o problemach. W tej samej firmie pracuje pewien uzdolniony programista, przystojny i wytatuowany. Ale chwila, czy my już nie znamy tego Pana? Tak! Losy Barry’ego i Amy splotą się na nowo. Czy uda im się odbudować zrujnowaną relację? Po lekturze “Zniszcz mnie” byłam zachwycona swobodnym i zabawnym stylem autorki. No i ta chemia między bohaterami... Aż buzowała! “Napraw mnie” sprawiło, że siedzi we mnie masa mieszanych uczuć. Byłam ogromnie ciekawa, jak zakończą się losy Amy i Barry’ego, jednak muszę przyznać, że tym razem sama fabuła nie skradła mojego serca. Wkradło się tutaj bardzo dużo absurdalnych sytuacji, szczególnie tych związanych z pracą w biurze (zawsze mocno zwracam na to uwagę!), których po prostu nie mogłam przełknąć. Niektóre zachowania bohaterów także pozostawiały wiele do życzenia. Najbardziej w mojej pamięci wyryła się Becky, która była specyficzna już w poprzedniej części, a tym razem dosyć mocno przekracza granicę żenady. Zakończenie było nie do przewidzenia. Nie potrafię jednak powiedzieć, czy wywarło na mnie pozytywne, czy negatywne wrażenie. Oczekiwałam czegoś zupełnie innego. No dobrze, było trochę narzekania, ale już koniec... Jest w tej książce jedna rzecz, dla której naprawdę warto po nią sięgnąć — relacja Amy i Barry’ego. Tym razem okazała się najmocniejszym elementem “Napraw mnie”. Iskry nieprzerwanie skaczą między tym dwojgiem, a sceny, w których brali razem udział, wywoływały u mnie przyjemne emocje. No cóż… Nie kryję rozczarowania drugą częścią cyklu “Zniszcz mnie”. Być może gdyby bohaterów umieszczono w trochę mniej abstrakcyjnych warunkach, zrobiłaby na mnie o wiele lepsze wrażenie.

Na kontynuację "Zniszcz mnie" czekałam naprawdę niecierpliwie. Dlaczego? Ponieważ pokochałam tych zagadkowych, nieco zagubionych bohaterów. Życie nie rozpieszczało ani Amy, ani Barry'ego. Kiedy ta dwójka się spotkało zrobiło się ciężko, lecz niesamowicie ciekawie. Darli ze sobą koty, walczyli, ale byli dla siebie. Zatem, gdy pod koniec pierwszego tomu wszystko się między nimi posypało... Byłam smutna i zarazem ciekawa, jak to dalej rozegra Autorka. I cóż... "Napraw mnie" potoczyło się zupełnie inaczej niż się tego spodziewałam! Czy to dobrze, czy źle? Każdy musi ocenić to sam, ale jeśli chodzi chodzi o mnie - lubię takie zaskoczenia! O czym mowa? Kiedy po łamiącym serce obojgu rozstaniu, Amy i Barry spotykają się w firmie i dowiadują, że będą razem pracować, wszystkie wspomnienia odżywają. Atmosfera jest między nimi bardzo napięta, a fakt, że oboje obwiniają się o zdradę jedynie pogarsza sytuację. Wszyscy wokół widzą, że ta dwójka nie jest sobie obojętna - z szefem na czele. Niespodziewanie jednak (a może właśnie spodziewanie), nienawiść zaczyna przeplatać się z zazdrością i pożądaniem. Czy z takiej mieszanki wybuchowej ma prawo wyjść coś dobrego? Tutaj znowu nic nie jest oczywiste. A kiedy wydaje Ci się, że już wszystko idzie dobrym torem (zresztą, tak samo jak Amy i Barry'emu), Anna Langner pokazuje dobitnie, kto tu rządzi! W "Napraw mnie" ponownie znajdziesz trochę humoru, trochę uszczypliwości, trochę pasji, trochę smutku... Ale to nie za to kocha tę historię. Kocham ją za tą niesamowitą tajemniczość i kompozycję otwartą (co może pozostawiać furtkę do kontynuacji w przyszłości)! Jeśli jeszcze nie znasz historii Amy i Barry'ego, to koniecznie po nią sięgnij! PS Rekomenduję nie jeść parówek/kiełbasek w trakcie czytania!

Czy złamane serce młodego człowieka można wyleczyć? Pewnie każdy z nas w młodości miał okazję się o tym przekonać… Amy leczy je oglądając seriale i zajadając smutki żelkami…. Do czasu kiedy na horyzoncie pojawia się praca w agencji reklamowej. Pewnie wszystko ułożyłoby się po myśli dziewczyny, gdyby nie spotkała tam pewnego programisty… Wiecznie wściekłego, wytatuowanego i przystojnego. W tym momencie wszystkie niewyjaśnione sprawy z przeszłości wracają do nich z prędkością światła. Czy to uczucie uda się jeszcze uratować? Dzięki autorce z łatwością przeniosłam się w świat książki i problemów tych młodych ludzi. Bohaterowie dostarczyli mi niemało emocji. Miałam też momenty kiedy zazdrościłam Amy przyjaciółki Becky. Tutaj tak samo jak w pierwszej części pojawiają się ślimaki, mnóstwo humoru i scen charakterystycznych dla wieku głównych bohaterów. Zostali oni wystawieni na wielką próbę i obojgu niełatwo odnaleźć się w tej sytuacji. Autorka ukazuje jak ważna nawet w takiej nastoletniej miłości jest szczerość, rozmowa i jak ważne jest zaufanie do drugiego człowieka. A przyjaźń - mamy tutaj zaprezentowaną jej całą paletę – od tej prawdziwej jeśli chodzi o Becky i tej fałszywej, którą prezentował Rick. Kolejny raz zakończenie mnie zaskoczyło… I pozostałam z pytaniem czy to na pewno koniec tej serii? Polecam rozpocząć lekturę od pierwszego tomu, gdzie to wszystko się zaczęło. Sądzę też, że książka, zresztą tak samo jak poprzednia część tej serii, chyba jest bardziej odpowiednia dla młodszego czytelnika… Aczkolwiek dobrze jest dowiedzieć się czegoś więcej na temat młodych ludzi… Ich stylu bycia, ich języka i myśli.

“Teraz oboje nosimy maski i gramy w jakieś chore gierki. Ja wciskam się w za małą ołówkową spódnicę i kręcę biodrami jak idiotka. On ukrywa swoje tatuaże pod wyprasowaną białą koszulą, bo tak każe dress code. W firmie jest zdystansowany, grzeczny i uprzejmy. To nie jest prawdziwy Barry” Po rozstaniu z Barrym Amy leczy złamane serce żelkami i serialami. Pewnego dnia dostaje propozycję pracy w Black Library, agencji reklamowej. Dziewczyna ma nadzieję, że nowa praca pozwoli jej chociaż trochę zapomnieć o chłopaku, który złamał jej serce. Jak się okazuje to nie będzie takie łatwe. W Black Library od pewnego czasu pracuje także Barry. Pierwszą częścią czyli “Zniszcz mnie” autorka postawiła sobie bardzo wysoką poprzeczkę. “Napraw mnie” to historia zabawna i chwytająca za serce. Były momenty, w których zastanawiałam się “dlaczego?” i były też takie w których śmiałam się, a mnie naprawdę ciężko rozśmieszyć. Amy i Barry spotykają się ponownie, tym razem w pracy. Dziewczyna nie rozumie dlaczego chłopak ją zostawił. Od początku jest pomiędzy nimi chemia i cała masa niedopowiedzeń. Współpracownicy chcą zrobić wszystko, żeby relacje pomiędzy nimi były przynajmniej poprawne i dało się pracować. “Napraw mnie” pokazuje jak ważna jest rozmowa i wyjaśnienie wszystkiego na bieżąco. Choć historia wydaje się bardzo przewidywalna to autorka zadbała żeby zakończenie nas zaskoczyło. Jeśli czytaliście “Zniszcz mnie” to “Napraw mnie” jest lekturą obowiązkową ! A jeśli nie znacie żadnej z nich to koniecznie sięgnijcie po nie bo bardzo dużo tracicie !

Po czym poznajecie dobrą książkę? Po tym jak skończę ją czytać i zobaczę znaczniki, które zostawiłam, wiem, że trafiłam na perełkę. A im więcej, tym lepiej! Tak było z "Napraw mnie", gdzie zostawiłam 24 małe karteczki 😂 "Oczywiście, że cię widziałem. Byłaś tak zajęta jedzeniem, że zapomniałaś o bożym świecie. Siedziałaś w kuchni na blacie, machałaś nogami i odgryzałaś kawałek po kawałku. Jęczałaś przy tym jak podczas najlepszego orgazmu. Na koniec oblizałaś palce z czekolady, przymknęłaś oczy i wymruczałaś 'Jezu, jakie to dobre!'. To było kurewsko erotyczne" Historia Amy i Barry'ego, jest ze mną o dłuższego czasu. Do pierwszej części podeszłam sceptycznie, kiedy dostałam ją od autorki jako wygraną w rozdaniu. Nie wiedziałam, czego się spodziewać i jakie mieć oczekiwania. W jakim byłam szoku, kiedy skończyłam! Tak bardzo się zachwyciłam, że nie mogłam doczekać się drugiej części i niemal od razu zamówiłam ją w przedsprzedaży. W "Napraw mnie" znów spotykamy tą szaloną dwójkę. Od razu widać rozwój Ani. Książka jest bardziej poważna, widać, że ani Amy ani Barry nie są już nastolatkami. Obydwoje pracują, są dorośli i szukają równowagi. Niesamowicie cieszy mnie taka droga, nie wiem co bym zrobiła, gdyby okazało się, że nadal zachowują się jak dzieciaki 😂 Końcówka mnie poraziła i powaliła na kolana. Po przeczytaniu nie wiedziałam, co ze sobą zrobić i szukałam napisu "ciąg dalszy nastąpi"... Z wielką radością sięgnę po kolejne książki @anna_langner.autorka . I oczywiście, Hank jest mój! Nikomu go nie oddaję!