Najpiękniejsza w świecie. Magiczne lustro. Tom 1 (okładka twarda)

Super ksiazka

Seria „Magiczne Lustro” zawładnęła sercami nie tylko małych czytelników i czytelniczek, ale i starszymi, bardziej wymagającymi. W tym roku wydawnictwo wydaje kolejne tomy i czytelnicy wprost zabijają się za kupnem tego cudeńka. Autorka zasłynęła właśnie z tej serii, sprawiła że przewidujące bajki, które każdy z nas zna na pamięć, stają się inne i tym samym bardziej unikatowe. Tym razem postanowiliśmy wniknąć w świat dwójki rodzeństwa, którzy w swoim domu znajdują podejrzane lustro. Wielkości dorosłego człowieka, wisi sobie spokojnie na ścianie w piwnicy i jest chyba jedynym przedmiotem pozostawionym przez poprzednich lokatorów. Na pięknej złoconej ramie wytłoczone są magiczne wróżki, które urzekają samym swoim wyglądem. Pewnego razu brat i siostra schodzą do piwnicy w środku nocy zaniepokojeni hałasem. Okazuje się, ze lustro przypadkowo dotknięte wydaje dziwne odgłosy przechodzące w „syczące dźwięki”. Dla dziesięcioletniej dziewczynki stąpającej twardo po ziemi jest nie do pojęcia żeby lustro syczało, jednak dla jej młodszego brata jest to fajne i trzeba to zbadać. Kiedy po raz trzeci rodzony brat puka w taflę szkła dzieje się coś niepojętego. Nagle lustro zaczyna ich wciągać. Wylądują w środku lasu i kiedy chcą wybadać co się dzieje natykają się na drewnianą chatkę. Przed wejściem stoi pomarszczona staruszka, a w drzwiach domostwa dziewczyna, piękna jak kwiat, o włosach czarnych jak heban, cerze białej jak śnieg i ustach czerwonych jak krew. Wszystko wskazuje na, to że rodzeństwo przeniosło się do bajki! Jednak wynikają pewne komplikacje, głodny brat + czerwone jabłko = kłopoty. Bajka bardzo fajna i krótka. Pierwszy raz spotkałam się z tym, że ktoś postanowił zmienić nasze wyobrażenie księżniczek z dzieciństwa na coś zupełnie innego. Śmieszne sytuacje dopełniają wizerunku wspaniałego obrazu malowanego słowami. Czyż to nie cudowne? Jeszcze nikt dotychczas nie wpadł na tak wyśmienity pomysł. Dla mnie to było coś niesamowitego, ale pomyślcie sobie co by to było dla małych dzieci – szok i jednocześnie zabawa. Jedna wielka zabawa. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Autorka w idealny sposób odtworzyła starą, dobrze nam znaną baśń. Dzięki takiemu zabiegowi już zanim otworzymy książkę możemy powiedzieć, że znamy bohaterów, a przynajmniej ich większość, wiemy kim są i jaka jest ich historia oraz powiązania. Jednak mimo tej wiedzy książkę czytamy z zaciekawieniem i zainteresowaniem co nowego może im się jeszcze wydarzyć. Bo bajka nie do końca jest dokładnie taka jaką znamy, zaczynając chociażby od imion krasnoludków czy charakterów i postaw postaci. https://goo.gl/m2PLhw

Autorka w idealny sposób odtworzyła starą, dobrze nam znaną baśń. Dzięki takiemu zabiegowi już zanim otworzymy książkę możemy powiedzieć, że znamy bohaterów, a przynajmniej ich większość, wiemy kim są i jaka jest ich historia oraz powiązania. Jednak mimo tej wiedzy książkę czytamy z zaciekawieniem i zainteresowaniem co nowego może im się jeszcze wydarzyć. Bo bajka nie do końca jest dokładnie taka jaką znamy, zaczynając chociażby od imion krasnoludków czy charakterów i postaw postaci. cała recenzja: https://goo.gl/m2PLhw

http://krytyk.com.pl/literatura/recenzja-ksiazki-najpiekniejsza-swiecie-tomu-serii-magiczne-lustro-autorka-sarah-mlynowski/ "... Znana jako dziewczę o gołębim sercu Śnieżka w powieści Mlynowski jest po prostu… naiwna i bierna. Bez najdrobniejszej dyskusji akceptuje spadające na nią nieszczęścia i z wdzięcznością przyjmuje to, co daje jej los, nawet jeżeli ów los rzuca jej ochłapy tego, co powinna otrzymać. Śnieżka Mlynowski nie ma w sobie woli walki, jest – nawet bardziej niż wstydliwa – zwyczajnie strachliwa. Każda zmiana czy wyjście ze strefy komfortu wydają się zwyczajnie obce jej charakterowi. Chwilami czytelnik ma wrażenie, że Królewna funkcjonuje od zbiegu okoliczności do zbiegu okoliczności, absolutnie nie kreując własnej historii. To wszystko zmienia się dopiero za sprawą uświadamiających mądrości dwójki dzieciaków, które w wir baśniowych wydarzeń wrzuca znalezione w piwnicy lustro. Rodzi to jednak pytania, czy gdyby Abby i Jonah nigdy się w bajce nie pojawili, to Śnieżka przeszłaby transformację. A może pozostała postacią bezbarwną i charakterologicznie wiotką? ..."