Najbardziej inteligentny człowiek w historii (okładka miękka)

„Najbardziej inteligentny człowiek w historii” jest książką autorstwa Augusto Cury. Wątki fabularne potrafią nie raz zaskoczyć czytelnika, bohaterowie wzbudzają zainteresowanie, a posępne tajemnice roztaczają się, z każdą przewróconą stroną. Doszlifowane do perfekcji pióro i ciekawy styl autora sprawiają, że książkę tą czyta się szybko i przyjemnie. Zostaniemy zabrani w zaskakujący świat pełen niebezpieczeństw i tajemnic, który może okazać niebywale nieprzewidywalny. Marco Polo jest renomowanym psychiatrą, który postanawia przebadać, postać Jezusa pod kątem psychologii, jak i socjologii. Mężczyzna przybywa do Jerozolimy, aby podjąć się niełatwej pracy. Profesor zagłębiając się w arkana swoich studiów, zaczyna odkrywać coraz bardziej zaskakujące fakty na temat Jezusa. Czytając tekst Ewangelii św. Łukasza, odkrywa, że badana przez niego persona może kryć więcej sekretów, niż z początku przypuszczał... Lektura niniejszej książki potrafi nie raz zaskoczyć. Nietuzinkowe założenie powieści sprawiło, że nie mogłem jej odłożyć ani na moment. Podczas czytania zostaniemy postawieni przed wieloma pytaniami filozoficznymi, dotyczącymi sensu życia, jak i samego Boga. Augusto Cury, spisał się świetnie, tworząc tę książkę i sprawił, że na pewne kwestie spojrzałem z zupełnie innego punktu widzenia. Zakończenie powieści zaskakuje, ukazując postać Jezusa z zupełnie innej, nieznanej strony. „Najbardziej inteligentny człowiek w historii” przypadła mi do gustu i z dużym przejęciem śledziłem losy bohaterów. To nie jest typowa powieść religijna, lecz lektura, która potrafi poruszać trudne i czasami niewygodne tematy. Książka została napisana językiem przystępnym i barwnym, sprawiając, że całość czyta się w szybkim tempie. Napięcie trzyma do ostatniej strony, a zagadka goni zagadkę. Jest to prawdziwa gratka dla fanów zagadkowych i zadziwiających książek historycznych. Polecam. http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2018/01/najbardziej-inteligentny-czowiek-w.html

Jezus - Bóg i Człowiek w jednym ciele. Czy to możliwe? Wielu ludzi wierzy w to z pełnym przekonaniem i jest gorliwymi wyznawcami chrześcijaństwa. Ateiści odrzucają tę tezę. Wyznawcy innych religii też. Których jest więcej? Trudno powiedzieć bo wielu ludzi nie potrafi się w stu procentach zdeklarować. Wielu wątpi, szuka prawdy, zagłębia się w różne książki, studiuje, medytuje i mimo to nie potrafi wykrystalizować swoich poglądów. A ten stan może trwać latami. Jeśli Jezus to Bóg to jest doskonały, jeśli był człowiekiem to musiał mieć przecież wady. Jedno przeczy drugiemu. Zatem jaką miał osobowość? Jaki charakter? Jakie cechy? Jakie wady i zalety? Główny bohater opisywanej książki nazywa się Marco Polo (chyba nieprzypadkowo nosi takie imię i nazwisko). Jest psychiatrą, neurologiem i ateistą. Doskonałym profesjonalistą czego dowodzi pierwszy rozdział książki. Gdy czyta się jego słowa wygłoszone na konferencji ONZ na temat przemocy szybko widać, że to umysł nieprzeciętny i światły. Marco jest zdeklarowanym ateistą. W Jerozolimie (zapewne też nieprzypadkowo właśnie tam) zostaje mu rzucone wyjątkowe wyzwanie - ma wraz innymi trzema osobami o różnych poglądach religijnych przestudiować osobowość Jezusa pod kątem psychologii i socjologii. To wyzwanie jest kluczowym w jego karierze i zmienia go na zawsze. Rozpoczyna przygodę życia, która potrawa wiele lat. I wstrząśnie jego światem i uczyni go całkowicie innym człowiekiem. Jesteście ciekawi tej metamorfozy i wyciągniętych wniosków? Musicie przeczytać zatem koniecznie lekturę pióra Augusto Cury'ego, która jest pierwszym tomem trylogii. Gdy zaczynałam czytać tę publikację byłam przesycona książkami obyczajowymi, powieściami stworzonymi według pewnych schematów i potrzebowałam zagłębienie się w coś innego, nietuzinkowego, wyjątkowego czego do tej pory nigdy nie miałam w ręku. To założenie udało się spełnić. Bo ta książka to lektura inna niż wszystkie, niezwykle oryginalna, ale i nie dająca się czytać tzw. ciurkiem. Ten tytuł wymaga przerw na refleksję, na zastanowienie się nad poruszonymi kwestiami, nad istotą materii która jest wyjątkowo zjawiskowa, ale też trudna. To nie jest łatwa lektura, ale czytanie jej to jakaś odrębna przygoda, którą można porównać do odkrywania nowego lądu czy świata. To podróż w niby znane, a jednak takie, które przewartościuje dogłębnie do szpiku kości. Temat główny jest dość dziwny, bo ludzie patrząc na Jezusa widzą zdecydowanie Boga niż jednego z nich. Ewangelie opisują jego postać niby dokładnie a jednak milczą o jego życiu prywatnym. Pokazują bardziej nauczyciela niż zwykłego zjadacza chleba i w tym aspekcie treść książki wydaje się niczym spacer po księżycu. A jednak ta pozycja zrobiła na mnie spore wrażenie, wprawiła w zdumienie i pokazała zwykle prawdy w całkiem innym świetle. To nie jest typowa powieść, to nie jest ramowa powieść religijna, to coś jedynego w swoim rodzaju. Wraz z wybitnym naukowcem i jego ogromnym bagażem wiedzy wypływamy w tajemniczy rejs, który może się podobać lub nie, ale złamie wszelkie stereotypy goszczące w naszych umysłach. To była dobrze dobrana lektura na świąteczny czas, która wpasowała się w jego klimat. Czekam na jej kontynuację, na kolejne dwa tomy. Polecam tytuł tym, którzy szukają książki nowatorskiej a zarazem odważnej i szokującej. Warto ją poznać.

Recenzja pochodzi z bloga www.zksiazkadolozka.pl Czy kiedykolwiek pomyślałeś o tym, jak dobrze by było poznać osobowość największego człowieka w historii, samego Jezusa? Augusto Cury stworzył książkę, w której główny bohater stara się odkryć osobowość Jezusa. Jest ateistą, który bardzo stara się bronić swoich racji, ale wraz z badaniami Ewangelii św. Łukasza odkrywa, iż mógł się mylić. Chciał znaleźć człowieka o przeciętnej inteligencji, a jaki obraz otrzymał?Wnioski na ten temat przedstawia na debacie, którą ogląda online cały świat. Ich również zaskoczą wyniki. Temat na książkę co najmniej dziwny, choć samo to nietypowe podjęcie się go zwiększa szansę na sukces. Jestem pewna, że wielu weźmie tę książkę, by sprawdzić jak wyglądał tak naprawdę umysł człowieka, którego wielu kocha, podziwia i w którego wierzy, do którego się modli. Jestem również niemal przekonana, że w równym stopniu spotka się z krytyką, ponieważ wiara jest obecnie na kruchym gruncie i generuje mnóstwo kontrowersji wokół. Tym bardziej podziwiam autora za odwagę i chęć podzielenia się nią z resztą świata. „Człowiek źle ukształtowany emocjonalnie ma niewyczerpany głód miłości. Zawsze szuka u drugiej osoby tego, czego brak jemu samemu – mawiał.” Przyznam szczerze – nie porwała mnie ta książka. Owszem, odnalazłam w niej wiele mądrych i rzeczowych treści, ale nie po to tworzy się powieść, by wyglądała jak naukowy wywód. Przez ten pierwiastek dialogi na przykład wyglądały bardzo nienaturalnie. Ponadto tak bardzo widać, że książkę pisał psychiatra, widać to po zawartości. Kolejną wadą jest również brak prawdziwej akcji. Było tak nudno, że nie byłam w stanie doczytać ostatnich rozdziałów, choć naprawdę bardzo się starałam. Czasami miałam również wrażenie, że bohaterowie tracą rozum, ponieważ zachowywali się w sposób niepojęty. Ani się z nimi nie utożsamiłam, ani ich nie polubiłam, nawet ich nie znienawidziłam. Przeszli bez echa, nie wywołali we mnie żadnych emocji. Mam również wrażenie, że wszystko jest nieco naciągane. Gdyby tak spojrzeć na całość trzeźwym umysłem, to wydaje mi się że ciężko ocenić człowieka na podstawie starych ksiąg i zapisków. Na plus jest na pewno lekkość. Szybko się czytało, mimo licznych rozważań typowo lekarskich. Nie jest to zasługa wartkiej akcji ani wciągającej fabuły, więc to musi być talent, lekkość pióra. Dobre jest również to, że książka dostarczyła mi wielu przydatnych i inteligentnych uwag, przez co mogłam zaznaczyć kartkami indeksującymi interesujące mnie cytaty. Autor, a tym samym bohater (sam Augusto Cury utożsamia się z nim, ponieważ ta książka jest efektem jego długoletnich badań nad umysłem Jezusa pod kątem psychologicznym, psychiatrycznym, psychopedagogicznym i socjologicznym) wykazuje niezwykłą przenikliwość i mądrość. Fajny efekt dały również wplatane we współczesność urywki z czasów dorastania badanego. Czytanie takiej interpretacji życia Jezusa było naprawdę dobrym doświadczeniem. Nie mogę powiedzieć, że książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, czy że w ogóle zmieniła cokolwiek w moim życiu. Po kilku recenzjach widziałam, że niektórym zmieniła sposób patrzenia na Mesjasza. Mi niestety nie. Od zawsze widziałam w nim nie tylko Uzdrowiciela, ale również po prostu człowieka. Jednak nie zaprzeczam, że wnioski na jego temat nie tylko mnie zaskoczyły, ale również stworzyły pewien obraz tego człowieka. Wiem również (niestety), że nie sięgnę po kolejne części tej trylogii. Nawet jeśli zaczął się rozwijać pewien wątek sensacyjny, ponieważ nie jest on dla mnie tutaj wiarygodny.

„Najbardziej inteligentny człowiek w historii” opowiada o wydarzeniach, które mają duży wpływ na każdego człowieka obserwującego postępy debat piątki znanych i szanowanych specjalistów: trójki neurologów oraz dwójki teologów. Najważniejszym wątkiem historii Marco Polo bez wątpienia jest konfrontacja słynnego psychiatry z umysłem samego Jezusa Chrystusa, który postanawia przeanalizować krok po kroku, jednak nie pod względem teologicznym - neurolog nie chce mieszać w to spraw nadprzyrodzonych dotyczących wiary, ponieważ sam jest niewierzący. „Instynkt zwierzęcy i zdrowy rozsądek zamieszkują to samo ludzkie ciało. Przy wysokim poziomie stresu zwierzęcy instynkt przeważa nad rozsądkiem, prowadząc człowieka do dokonywania niewyobrażalnych czynów, do wybuchów gniewu, nienawiści, impulsywności, chęci zemsty” Stopniowy wzrost zainteresowania debatą uświadamia naukowcom powagę ich działań oraz ryzyko, jakie podejmują, bowiem podczas spotkań nawiązują do różnorodnych tematów - zwracają uwagę na współczesne problemy, dotykają tych zakamarków ludzkiej podświadomości, o jakich wcześniej nie chciano publicznie rozmawiać. Karty tej powieści zawierają opisy przeżyć wielu osób, które w pewnym momencie swojego życia zostały zmuszone do poradzenia sobie z rozmaitymi sytuacjami. W fabułę wpleciony został zaczątek wątku sensacyjnego, który prawdopodobnie zostanie kontynuowany w kolejnych tomach trylogii. „Życie jest księgą. Jednym pokazujemy okładkę; innym wstęp; jeszcze innym głęboko skrywane sekrety naszej historii” Okładka zachwyciła mnie swoją prostotą - przywodzi mi na myśl człowieka uchylającego drzwi do czegoś nam nieznanego, odległego, a jednak bliskiego, ponieważ znajduje się to zaraz po drugiej stronie. Zbiór refleksji, jakich dostarcza Augusto Cury w „Najbardziej inteligentnym człowieku w historii”, jest naprawdę obfity - widać, iż autor starał się umieścić w pierwszym tomie choć część przemyśleń, które zebrał w ciągu wielu lat swoich badań. Z mojego egzemplarza wystaje niezliczona ilość zakładek indeksujących, potwierdzająca moje wcześniejsze słowa. Jedynym minusem dla mnie stał się język. W jednej chwili nieskomplikowany, wręcz bezpośredni, dla przeciętnego człowieka, czasem zamieniał się w naukowy (lub przypominał go), a przynajmniej ja odnosiłam takie wrażenie. Być może jest to wina tłumaczenia, nie jestem w stanie tego stwierdzić, ponieważ nie mam przed sobą oryginału. Wadę tę umniejszało to, że książka nie była twardym orzechem do zgryzienia pod względem tempa czytania. „Pod maską osoby, która rani, zawsze kryje się zraniony człowiek. Zrozumienie kogoś, kto nas skrzywdził, nie zmieni jego samego, ale zmieni nas” Chętnym do spędzenia chwili i przemyśleniem pewnych spraw związanych z człowiekiem, jego psychiką oraz społeczeństwem polecam powieść „Najbardziej inteligentny człowiek w historii”. Daje ona do myślenia, nie jest to tylko opowieść o wojnie pomiędzy ateizmem a teizmem, ukazuje Czytelnikowi życie w nowym świetle, a już od podjętych przez niego decyzji zależny będzie dalszy bieg jego losów. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu HarperCollins! https://oxu-czytanie.blogspot.com/2017/12/najbardziej-inteligentny-czowiek-w.html

Nie jesteśmy w stanie odkryć prawy, jeśli świadomie będziemy odrzucać coś, co może nas do niej doprowadzić. Czasami, aby „odkryć” coś ważnego trzeba wyjść poza ramy swoich „prywatnych” ideologii i odważyć się wysłuchać opinii, różnych perspektyw innych osób. Dzisiaj wielu na pytanie „Kim twoim zdaniem był Jezus?”, odpowiada wymijająco, że są ateistami. Tymczasem, chyba warto otworzyć się na coś nowego, bez uprzedzeń, spróbować dać uczyć się jak dziecko i prowadzić jak starca… Tak jak autor powieści „Najbardziej inteligentny człowiek w historii”. „Gdyby w kręgach religijnych panowała przyjazna atmosfera otwartości, depresje by leczono, samobójstwom by zapobiegano, konflikty międzyludzkie by rozwiązywano, a pedofilii dałoby się uniknąć. Można by było radzić sobie z emocjami, a tak mamy uczuciową implozję”. Marco Polo, jeden z bohaterów książki Augusto Cury’ego „Najbardziej inteligentny człowiek w historii”, ceniony psychiatra i neurolog, podczas jednego z wykładów, którego był uczestnikiem, niespodziewanie podejmuje wyzwanie, by przeanalizować umysł Jezusa w ujęciu nauk humanistycznych. Jako zdeklarowany ateista, Marco Polo staje przed niemałym wyzwaniem, próbując analizować inteligencję Jezusa bez odniesienia do religii oraz nie biorąc pod uwagę „nadprzyrodzonych” objawień. Temat poruszony w książce Augusto Cury’ego wydaje się całkowicie dziwny i kosmiczny, a jednak temat tej książki nie jest zupełnie przypadkowy. Otóż autor książki rzeczywiście był ateistą i rzeczywiście podjął się analizy osobowości Jezusa. Swoje badania prowadził przez 15 lat i to właśnie te 15 lat doprowadziło go do niewyobrażalnej zmiany myślenia – o czym opowiada właśnie w swojej powieści. Zamiast obszernej monografii, zdecydował się na powieść, by łatwiej dotrzeć do każdego, by ułatwić możliwość refleksji nad prostymi-wielkimi rozważaniami. „Najinteligentniejszy człowiek w historii” to jednak dopiero pierwszy tom jego pracy – jak widać o Najinteligentniejszym Człowieku można opowiadać wiele – tak bardzo potrafi on zafascynować! „Wielcy ludzie też płaczą. Kłopot w tym, że nie wiedzą, co zrobić ze swoimi łzami”. Nie często trafia się taka książka, w przypadku której chciałoby się, aby każdy ją przeczytał i jakoś się do niej ustosunkował. „Najinteligentniejszy człowiek w historii” – Augusto Cury’ego to moim zdaniem właśnie taka książka – jedna z nielicznych, w której ołówkiem podkreśliłam fragmenty i dodałam minizakładki. Dodatkowo, jakościowa analiza osobowości Jezusa była prowadzona na podstawie Ewangelii wg św. Łukasza – a to dla mnie kolejny powód do zadumy i sentymentu. Okazja by powrócić do wspomnień związanych z czasem, gdy sama „analizowałam” przed konkursem właśnie tę Ewangelię… Prawdę powiedziawszy, gdy dowiedziałam się, że książka ta została wydana przez Wydawnictwo HarperCollins Polska lekko byłam zaskoczona, ale zaskoczona pozytywie. Po przeczytaniu opisu książki wiedziałam, że pomimo braku czasu i masy innych tekstów do przeczytania na studiach, muszę znaleźć czas na tę powieść. Poświęciłam na jej czytanie noce i weekendy, ale nie żałuję – zachwyciła mnie! http://miedzy-brzegami.blogspot.com/