Trudno coś powiedzieć bo nudzić się nie nudziłem ale też jakoś wrażenia na mnie nie wywarła. Możliwe, że to nie był odpowiedni okres lub akurat nie zgrałem się nastrojem. Jednak iż była to pierwsza książka tego autora przeczytam jeszcze coś ... na pewno.

świetna książka, nie mogłam się od niej oderwać.

Hajime od lat pielęgnuje w sobie wspomnienie Shimamoto, pierwszej ukochanej z okresu dzieciństwa, i porównuje do niej każdą napotkaną dziewczynę. Kiedy już jako dorosły mężczyzna spełniony w życiu osobistym i zawodowym przypadkowo spotyka Shimamoto, okazuje się, że dawna fascynacja przetrwała. Hajime decyduje się porzucić swą rodzinę i wykorzystać szansę daną mu przez los... Od dawien dawna mówi się o dziełach Murakamiego, mnóstwo osób się nimi zachwyca coraz bardziej z każdą to nową pozycją. Dlatego też i na mnie nadszedł czas. Zasięgnęłam rady u bliskich osób, po jaki tytuł sięgnąć najpierw, jednak szczęście nie dopisało mi w księgarni. Wtedy też wybór padł na cienkie Na południe od granicy, na zachód od słońca. W końcu lepiej zacząć od czegoś "mniejszego". Przez pierwsze parę stron nie do końca wiedziałam, co sądzić. Czy zaczyna mi się podobać, czy nie. Takie odczucia miałam do końca - dopiero po odłożeniu książki na półkę mogłam powiedzieć "naprawdę mi się podobało". Chociaż na dobrą sprawę, jest to lektura dość specyficzna, nie każdemu przypadnie do gustu. Myślę też, że należy do niej dorosnąć, aby w pełni zrozumieć przesłanie. Być może za parę lat wyciągnę z niej zupełnie coś innego. Sposób, w jaki pisze Haruki Murakami jest inny, ciężki, lubuje się w opisach, zwłaszcza odczuć. Najbardziej zachwyciło mnie jednak to, że nie uznaje tematów tabu. W niektórych pozycjach jest to aż nachalnie pokazane, jednak w powieściach tego autora - całkiem naturalne. Pomimo tego, że czytanie zajmuje więcej czasu, potrafi całkowicie pochłonąć, na koniec zostawiając czytelnika z pytaniem o to, co się właściwie wydarzyło. Głównego bohatera, Hajime, poznajemy w wieku lat 12. Dorasta na naszych oczach, poznajemy go coraz to lepiej, choć jego działania są dość zaskakujące, bowiem jest to człowiek, który nic nie robi sobie ze zdrady czy krzywdzenia innych. Skupia się na własnych zachciankach, potrzebach, obsesji na punkcie Shimamoto, która swoją drogą w pewnych momentach robiła się dość męcząca. Pierwsze spotkanie z Murakamim uważam za udane. Na pewno zachęciło mnie do sięgnięcia po inne jego pozycje, zwłaszcza z gatunków różniących się od literatury obyczajowej. Jeśli jeszcze nie znacie twórczości tego autora, Na południe od granicy, na zachód od słońca będzie dobrym początkiem. https://boook-reviews.blogspot.com/2019/03/murakami.html

Po raz pierwszy czytałam powieść Haruki Murakami. Jestem naprawdę w szoku, że nie znałam wcześniej twórczości tego autora. Jakim cudem mnie to ominęło? "Na południe od granicy, na zachód od słońca" to wyjątkowa książka. To książka, która burzy człowieka i go odbudowuje. To książka, która na nowo nazywa nazwane, odziera uczucia z ich formy po to, aby nadać im inną. To książka, która coś uświadamia, a potem każe o tym zapomnieć, porzuca coś, by posiąść na nowo, gubi, by znów odnaleźć. To książka, która w swej prostocie wszystko komplikuje. Czemu taka jest, skoro opowiada tylko o miłości? Może właśnie dlatego...

Każdy kto przeczytał tę książkę tylko potwierdził swoje przypuszczenia na temat tego, że Murakami to mistrz. Mistrz postrzegania takich bardzo delikatnych niuansów w ludzkiej psychice. Każdy z nas jest albo Hajime, albo Shimamoto. Właśnie dlatego warto przeczytać tę książkę, bo pozwala nam ona zrozumieć nas samych i oczywiście świetnie spożytkować czas :) POLECAM bardzo :)

Na południe od granicy, na zachód od słońca to piękna, choć smutna historia miłosna. Dwoje ludzi znających się od dzieciństwa połączonych szczególną więzią. Para jedynaków, kompletnie różnych od siebie. On - egoistyczny i pewny siebie, ona, skromna, cicha, cierpliwie znosząca trudy życia. Los rozdzielił ich ścieżki, zmuszając Hajime do ciągłego, rozpaczliwego wręcz szukania swej ukochanej. Obsesja na punkcie Shimamoto sprawia ból samemu Hajime, jak i tym, którzy próbowali się do niego zbliżyć. Bo gdy nagle pojawia się Shimamoto, poukładane i na pozór szczęśliwe życie Hajime nagle traci sens, zaczyna uwierać, nie daje już żadnej satysfakcji. Przed Hajime trudny wybór: wieść dalej życie u boku żony i córek, spokojne, chociaż bez tej szczególnej iskry, czy może rzucić wszystko i znowu połączyć się z ukochaną?

Banalna historia, zmuszająca do zastanowienia się nad życiowymi wyborami, które podejmujemy każdego dnia.

Doskonała powieść o ludziach i uczuciach. Choć to powiesć o miłości nie jest to romans a tym bardziej nie romansidło. Dopiero odkrywam twórczość Murakami i jestem pod ogromnym wrażeniem. W tej ksiażce nie ma postaci drugoplanowych, wszyscy są ważni i konieczni. Każda strona to zapowiedź doskonałego doznania. Polecam wszystkim miłośnikom książek!

To historia miłości o której się nie zapomina, nawet po wielu latach zostaje w pamięci jej wspomnienie. Murakami pisze tak, że można się zatracić w tych obrazach które kreuje słowami. Dociera do najgłębszych zakamarków umysłu swoich bohaterów, może dlatego wydają się nam tacy wyraziści i autentyczni w swoich odczuciach.

Murakami ma niesamowity styl pisania. Człowiek od pierwszego zdania wchodzi w świat, który on opisuje, od razu niemal zżywa się z bohaterami. Jego opowiesci zawsze są piękne i i niesamowite. Uwielbiam prozę Murakamiego. Ta książka również mnie nie rozczarowała, jest wspaniała, polecam miłośnikom dobrych książek!

Właśnie tak wyobrażałam sobie powieści Murakamiego. Jest w nich coś fascynującego i hipnotyzującego, może też nieoczywistego. Książka bardzo mi się podobała, pewnie dlatego, że była inna od tego wszystkiego co zazwyczaj czytałam.Haruki Murakami zaczarował mnie stylem i słowem, ale i samą tą niezwykłą historią.

Polecam książka bardzo wciąga i jest warta uwagi :)

rewelacja

Polecam