Na krawędzi zawsze (okładka miękka)

Generalnie nie widzę nic złego w dzieleniu danej historii na kilka tomów. Jeśli bohaterowie budzą moje zaciekawienie w takim samym stopniu jak ich historia, to świetnie! Powiedzenie, że mogłabym o nich czytać w nieskończoność jest odrobinę przesadzone, ale chyba wszyscy będą wiedzieć, o co mi chodzi.

Są też niestety takie pozycje, które nigdy, przenigdy nie powinny zostać napisane, wydane i przeczytane. Są takie pozycje, które niszczą pozytywne emocje po pierwszym tomie. W moim życiu jak dotąd spotkało mnie coś podobnego tylko raz.

„Na krawędzi zawsze” J.A. Redmerski jest drugą pozycją na tej liście.

Nie chodzi o styl, choć nie można powiedzieć, by był jakiś wyjątkowy. Powoli już przywykam do pierwszej osoby, bo ciągle mam pecha na nią ostatnio trafiać. Chodzi o historię. Naciąganą do granic możliwości, nudną, przepisaną z jakichś tanich romansideł, bez polotu i większego sensu.

„Na krawędzi nigdy” może nie powaliło mnie na kolana, ale zaciekawiło na tyle, by dostać ode mnie 7/10 gwiazdek. Zmusiło mnie również do kupna „Na krawędzi zawsze” zaraz po premierze i niemal z miejsca zaczęłam czytać. Tyle, że utknęłam na trzynastym rozdziale i musiało minąć trochę czasu bym wróciła do tej książki.

Największym plusem powieści jest czcionka i duże odstępy pomiędzy wierszami, przez co czyta się w mgnieniu oka. Niby stron jest niewiele mniej niż w pierwszym tomie, a jednak tak naprawdę tekstu jest sporo mniej. I dobrze! W innym wypadku albo czytałabym przez najbliższy miesiąc, albo walnęła książką o podłogę. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda, a na koniec niedorzeczność.

Nie mogę powiedzieć, że byłam jakąś wielką fanką bohaterów, ale dali się lubić. Tutaj natomiast miałam ich ochotę zamknąć w pokoju z oknami bez klamek. Nie wiem gdzie ta obiecana na okładce romantyczna historia. Naprawdę nie wiem, co się z nią stało, a przecież tak cudownie było to przedstawione w „Na krawędzi nigdy”.

Podsumowując, bo nie zamierzam się rozpisywać, nie mam zbytnio o czym pisać, chyba, że miałabym zacząć wymieniać wady tej książki, a to bez sensu. Jak dla mnie „Na krawędzi zawsze” zostało napisane pod namową obietnicy o kolejnych zerach na koncie bankowym autorki. Może miała dobry pomysł i zwyczajnie utknęła po drodze? Nie wiem. Wolałabym, by historia bohaterów skończyła się w pierwszym tomie. Nie potrzebowałam informacji o ich życiu niemalże do grobowej deski, naprawdę. A jeśli już chciała to opisać, mogła się chociaż przyłożyć.

Po przeczytaniu części pierwszej "Na krawędzi nigdy" bez żadnych wątpliwości zamówiłam drugą część przygód Andrew i Camryn. Niestety zabierałam się do tej lektury z dużym ociąganiem, ciągle wpadała mi w ręce jakaś inna pozycja. Sama nie wiedziałam dlaczego. Gdy jednak już się zmobilizowałam i po nią sięgnęłam, to muszę przyznać, że moje wykręty przed nią były słuszne.


Szczerze muszę powiedzieć, że ta część mnie nudziła. Poprzedniczka składała się z tak wrażliwych momentów, tak głębokich tematów, tak dobrze opowiedzianych. Z odpowiednim stopniowaniem i zaskakiwaniem czytelnika. Tutaj ewidentnie mi tego zabrakło.


Jeszcze o ile zachowanie Andrew jestem sobie, po części w stanie wytłumaczyć, o tyle Camryn wypadła tutaj mizernie. Zupełnie nie rozumiem jej zachowania po stracie dziecka. Podejmowane wątki tak naprawdę to chyba wszystkie były naciągane, a szczególnie ten z tabletkami. Dalsze losy bohaterów, które tak naprawdę powinny się skończyć na części pierwszej tutaj ponownie zostały powielone, niestety z gorszym skutkiem. Niesamowite wrażenia, które wyniosłam po części pierwszej, w tej zostały przekreślone. Te same miejsca co w części pierwszej, ci sami bohaterowie, nic co mogłoby mnie zaskoczyć.


Odnoszę wrażenie że moja ocena nie przypadnie wszystkim do gustu. Na portalu społecznościowym związanym z książkami pozycja ta ma wysokie noty, choć sama nie wiem dlaczego? Czyżbym jej nie zrozumiała? Ale drugi raz po nią nie sięgnę i raczej trzeciego tomu już nie przeczytam. Ta pozycja umniejszyła wrażenia jakie wywołała we mnie część pierwsza. Ja się przy niej wynudziłam. Nie będę was zanudzać dłuższymi wywodami na jej temat. Poniżej umieszczę jeszcze tylko link do pierwszej części i życzę ciekawszych wrażeń dla tych którzy po nią sięgną i znajdą coś więcej niż ja. Dla mnie zasługuje ona tylko na pięć punktów.


1. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Na krawędzi nigdy" J.A. Redmerski

"Na krawędzi zawsze" to poruszająca a zarazem wywołująca na twarzy uśmiech kontynuacja "Na krawędzi nigdy". Camryn i Andrew przeżywają ciężkie chwilę i jedynym dobrym rozwiązaniem tej sytuacji jest podróż. Wiec pewnego dnia Andrew budzi Camryn każe się jej spakować w 5 minut; mówiąc krótko że zabiera ją w podróż... w czasie której muszą odnaleźć na nowo to co ich połączyło a zarazem pogodzić się z wielką stratą i nauczyć się z nią żyć. Pełna wzruszeń, humoru i wielkiej miłości jaka zdarza się raz w życiu książka. Polecam świetną książkę i na pewno przeczytam ją jeszcze nie raz i sięgnę po kolejne książki tej autorki bo świetnie snuje historie ;)

Kolejna część losów moich ulubionych bohaterów, czyli Camryn i Andrew. "Na krawędzi zawsze, to powieść od której ciężko się oderwać, romantyzmu i uczucia tej książce na pewno nie brakuje. Czytając zarwałam nie jedną noc. Właściwie, czytając nie doszukałam się żadnych uchybień. Jest to kolejna opowieść o sile uczucia, która pomimo niepowodzeń trwa na zawsze. Świetna książka.

Zacznę od tego, że książkę wziąłem w półki mojej żony - zupełnie przypadkowo. I rzeczywiście - jest to literatura kobieca, w której główną rolę odgrywa wątek miłosny, niemniej jednak historia Camryn i Andrew mnie wciągnęła. Miło spędziłem czas, czytało się lekko i przyjemnie. A jeśli ktoś jest miłośnikiem takich książek - będzie to dla niego prawdziwa literacka przygoda.

Świetna kontynuacja "Na krawędzi nigdy". Po raz kolejny czekają nas wielkie emocje, wielkie wzruszenie oraz wielka miłość. Jeśli kogoś urzekła poprzednia część, z pewnością powinien sięgnąć po ciąg dalszy losów Camryn i Andrew. To opowieść o nadziei i wierze, ale też i o przezwyciężaniu trudności.. Pięknie przedstawiona historia o milości i nie tylko.

"Na krawędzi zawsze" to kontynuacja jednej z najpiękniejszych historii miłosnych. Najpiękniejszych, bo mogłaby zdarzyć się naprawdę między dwojgiem ludzi, których zapisał sobie los. Powieść znajduje równowagę między wzruszeniami i momentami cierpienia, a dobrym humorem. Naprawdę warto przeczytać, to nie jest banalna historyjka miłosna.

Książka o miłości i romansie. Czytałam już wiele podobnych książek, ale w tej jest coś takiego nieuchwytnego co tak bardzo mnie zaciekawiło i wciągnęło. Nie wiem może to bohaterowie, ale opisane to jak starają się przeciw wszystkiemu walczyć o siebie. Naprawdę nie wiem, wiem za to że książka bardzo mi się podobała.

To przepiekna historia prawdziwej milosci,ktora przetrwa wszystko!!!pierwsza czesc przeczytalam z zapartym tchem i druga tez powalila mnie na kolana:)))))))jedno jest faktem gdy spotkasz ta jedyna lub tego jedynego nic nie moze stanac powiedzy nami ani choroba ,strata dziecka czy uzaleznienie.polecam kazdemu:)))

To jedna z bardziej lubianych przeze mnie historii miłosnych. Historia Camryn i Andrew jest ujmująca i wyjątkowo do mnie przemawia. Jest tak realistycznie i sugestywnie opisana, że automatycznie utożsamiamy się z odczuciami i emocjami dwójki bohaterów. Polecam tą kontynuację, jest naprawdę znakomita.