Na krawędzi otchłani (okładka  miękka, 11.2019)

Minier jak zawsze trzyma w napięciu. Zakończenie zaskakujące i trudne do przewidzenia. Gdy otworzyłam książkę to nie mogłam jej zamknąć zanim nie doczytałam do końca. Gorąco polecam. Ubolewam tylko nad tym, że książka przyszła zniszczona, okładka pogięta i naderwana z naklejkami informującymi o promocji. Byłam w szoku że można w ten sposôb traktować klienta. Nie składałam reklamacji bo to długo trwa. Wielka szkoda i zarazem niesmak.

Kolejna świetna powieść Miniera. Uwielbiam jego styl i bohaterów. Akcja książki nie zawodzi. Fani autora będą zadowoleni.

Świetna polecam!!!!

Najnowszy Minier nie porywa, a wręcz, co piszę z ciężkim sercem, rozczarowuje. Chcę jak najszybciej zapomnieć o tej książce, o jej rozlazłej fabule, o którą autora kompletnie nie podejrzewałam. Nowoczesne technologie oraz zagrożenia płynące z sieci, są tematem na czasie i dobrze, że powieści je poruszają. W „Na krawędzi otchłani” mamy androidy, sztuczną inteligencję, która być może kiedyś przejmie kontrolę nad nami, morderstwa, niestety i to i miejsce osadzenia akcji, czyli Hongkong, a więc kolebka najnowocześniejszych cyber-rozwiązań, nie uratowały tej książki. Postacią brakuje rysu, są kompletnie bez wyrazu, akcji brakuje zwrotów i napięcia, a zakończenie taktownie przemilczę. Wpadki się zdarzają i ta powieść jest tego dowodem, czekam na starego dobrego Miniera, bo ten mi kompletnie nie pasuje.

„Świat, w którym każdy non stop znajduje się pod obserwacją innych, za każde swoje zachowanie jest sądzony przez armię małych cenzorów, prokuratorów i dyktatorów przypiętych do komputerów. Świat, w którym za każdą niepoprawną opinię narażasz się na hejt i dostajesz śmiertelne pogróżki. Świat, w którym ludzie nienawidzą się za jedno wypowiedziane słowo, gdzie tłumy wciąż potrzebują kozłów ofiarnych, do których mógłby odczuwać nienawiść i które mógłby spalić na stosie. Gdzie dzieci w sieciach społecznościowych popychają inne dzieci do samobójstwa, podczas gdy ich rodzice w tych samych sieciach nawołują do mordu, nienawiści i zniszczenia”. Nie jest to opis świata za ileś tam lat, nie jest to opis świata reality show, to opis rzeczywistości, w której wszyscy żyjemy, tu i teraz. W najnowszej swojej powieści Bernard Minier pragnie ostrzec przed nowymi technologiami, które stają się coraz bardziej niebezpieczne. Fakt, że ułatwiają życie, ale właśnie na tym polega pułapka. Dają ludziom tak dużo, iż nie potrafią oni bez nich funkcjonować. „Mark Zuckerberg wie o 2,5 mld użytkowników Facebooka więcej, niż Stalin z całą swoją tajną policją wiedział o obywatelach ZSRR. (...) Google i Facebook to w gruncie rzeczy organizacje antydemokratyczne. Nikt ich nie kontroluje, nikt na nie nie głosuje. A są silniejsze niż państwa i rządy. Decydują o naszych losach” - mówi Minier w wywiadzie dla „Zwierciadła” 12 (2078). „Na krawędzi otchłani” opowiada historię młodej Francuzki, która przyjeżdża do Hongkongu, aby pracować dla wielkiej chińskiej firmy, giganta Internetu z ogromnym wpływem na ludzi i na ich życie. Moïra prowadzi badania w dziedzinie sztucznej inteligencji. Firma pracuje nad prototypem wirtualnego opiekuna ludzi o nazwie Deus. Moïra ma nadać opiekunowi więcej osobowości, tchnąć w niego duszę, tożsamość. Odpowiadać za emocje, a konkretnie - ma je tworzyć. Młoda kobieta dość szybko się orientuje, że projekt, jak i cała firma, kryje mnóstwo sekretów. Każdy pracownik dostaje specjalną opaskę na rękę, która monitoruje jego funkcje życiowe, samopoczucie, a nawet poziom doznań podczas seksu. Dodatkowo Moïra ma firmowego laptopa i telefon, ale każde połączenie, każda rozmowa i każde zapytanie wpisywane w wyszukiwarkę jest monitorowane przez pracodawcę. Zwiększa to poczucie bezpieczeństwa, ale ogranicza swobodę. Wkrótce wśród pracowników dochodzi do samobójstw i dziwnych wypadków, a sam Hongkong zaczyna przytłaczać i przerażać Moïrę. „Stragany, podświetlone szyldy, drapacze chmur, sklepy z elektroniką, z podróbkami, z sukniami ślubnymi, z kadzidełkami, z fałszywymi i prawdziwymi antykami, galerie handlowe, krawcy, jubilerzy, lombardy, sale gry w madżonga. Kantory, restauracje, uliczne kramiki z jedzeniem, bary, sex-shopy, salony masażu, nielegalni handlarze, prostytutki. Kolulun nocą. Ocean betonu, ludzi, dźwięków. Jedno z najgęściej zaludnionych miejsc na Ziemi”. Poza tym ponad 7800 wieżowców mieszkalnych, 300 budynków o wysokości przekraczającej 150 metrów: równowartość 40 pięter, ulice głębokie jak wąwozy, babiloński labirynt skrzyżowań. „Jak człowiek ma wierzyć, że jego mizerny żywot ma tutaj jakiekolwiek znaczenie?”. Tak zastanawia się jeden z bohaterów. Samo miasto może fascynować, ale i przerażać. Ponoć Hongkong nie ma litości. Ten ul z betonu, asfaltu, szkła, stali ogłusza i jednocześnie wciąga. „Wszyscy kłamią” – tak twierdzi jeden z najsłynniejszych serialowych lekarzy. Bernard Minier idzie o krok dalej i twierdzi, że „wszyscy wiedzą, że ludzie okłamują swoje otoczenie”. Okłamujemy współmałżonka, przyjaciół, szefa, a nawet psychologa, ale kiedy przeciętny użytkownik Internetu wchodzi do wyszukiwarki i szuka tego, co potrzebuje, to wszelkie maski zostają zrzucone. Jest sobą, ze swoimi problemami i myślami. Wtedy wychodzą na jaw wszelkie frustracje, urazy i uprzedzenia. Niestety ci, którzy korzystają z Google, zostawiają tam swój ślad, który ktoś widzi, ponieważ jesteśmy śledzeni przez wyszukiwarkę. Zawsze wtedy, kiedy ktoś myśli, że nikt nie wie, co robi w Internecie, to Google go widzi. Wie o nim wszystko. Gromadzi dane na potężnych serwerach. Zna prawdziwą naturę ludzi, choć oni nie są tego świadomi. Żyją w przeświadczeniu, że Internet ich łączy, a to iluzja. W gruncie rzeczy są oderwani od kontaktu z ludźmi, nigdy nie są tu i teraz, razem. Smutna prawda niestety. Daje do myślenia. Lubię książki Miniera. Autor mocnych thrillerów po raz kolejny udowodnił, że ma doskonały warsztat pisarski oraz talent to tworzenia mrocznych historii. Poza tym jego bohaterowie to postacie świetnie wykreowane pod względem psychologicznym. Są prawdziwi, bo mają swoje słabości, obsesje i popełniają błędy. Podobało mi się również zakończenie. Tak jakby autor dostrzegał nadzieję na zahamowanie rozwoju nowych technologii. Być może będzie to jedyne rozwiązanie na najczarniejsze scenariusze, które może spowodować postęp i potęga technologii oraz sztucznej inteligencji. Polecam gorąco.

„Kto na kilka miesięcy przed pojawieniem się Internetu potrafił przewidzieć, jak bardzo zrewolucjonizuje on świat?”, czyli jak wielką kontrolę ma technologia nad naszym życiem. To jest moje pierwsze spotkanie z twórczością Bernarda Miniera, ale na pewno nie ostatnie. Bardzo spodobał mi się styl autora i tematy, jakie porusza. Moïra, młoda Francuzka, ekspert w dziedzinie sztucznej inteligencji, podejmuje pracę w Hongkongu. Jej nowa firma to chiński wiodący producent nowych technologii. Praca nad prototypem wirtualnego opiekuna o wiele mówiącej nazwie Deus to dla niej życiowa szansa. Moïra dość szybko orientuje się, że firma kryje wiele sekretów, i to nie tylko związanych z ochroną nowych rozwiązań technologicznych .Wśród jej pracowników mnożą się morderstwa, samobójstwa i wypadki. Moïra czuje się śledzona i obserwowana. Wkrótce dziewczyna uświadamia sobie, że prawda, która czeka na nią u kresu nocy, jest bardziej przerażająca niż najgorszy z sennych koszmarów. Książka jest niesamowicie ciekawa. Autor porusza w niej kwestie nowinek technologicznych. Każdy z nas posiada telefon, najczęściej jest smartphone. Jak sama nazwa mówi, taki telefon jest mądry, ale wszystko, co dobre może stać się także niebezpieczne. Taki telefon dostarcza bardzo wielu informacji o jego właścicielu. Właściwie można powiedzieć, że dzięki niemu można śledzić ludzi. Tak samo jest z Internetem. Nie jestem pewna, czy ludzie zdają sobie sprawę z tego, że praktycznie nie istnieje prywatność w sieci. Rzeczy, które umieszczamy, na portalach typu Facebook już tam zostają i należą do nich. Przeczytajcie regulamin, a przekonacie się o tym sami. Minier jako zagorzały przeciwnik Internetu stworzył trzymający w napięciu thriller. Każdą kolejną stronę czytałam z coraz większym zainteresowaniem. Utrzymana w mrocznym klimacie powieść zachwyca i jednocześnie przeraża. Hongkong jest tutaj centralnym punktem akcji. Bardzo podoba mi się wątek technologiczny. Autor skupił się głównie na rozwoju sztucznej inteligenci. Temat ten jest jak dla mnie niezwykle interesujący i nawet nie przeszkadzało mi to, że akcja trochę wolno się rozwija. Zakończenie to prawdziwa bomba i zaskoczy nie jednego czytelnika. Teraz muszę nadrobić inne książki autora. Na krawędzi otchłani to książka, która potrafi zaciekawić czytelnika swoją nowoczesnością. Jednocześnie może ukazywać, jak rozwój technologii wkrótce zawładnie naszym życiem. To już nie jest daleka przyszłość! To dzieje się już dzisiaj! Autor podkreśla, że wszystkie aplikacje i urządzenia wspomniane w książce istnieją naprawdę i używane są w wielu krajach. A tutaj zamieszczam fragment, który daje do myślenia: „- Kto na kilka miesięcy przed pojawieniem się Internetu potrafił przewidzieć, jak bardzo zrewolucjonizuje on świat? Kto mógł przypuszczać, do jakiego stopnia telefony komórkowe zmienią nasze życie, kiedy pojawiła się na rynku pierwsza motorola? A od czasu, gdy Zuckerberg wymyślił Facebooka w swoim pokoju w akademiku, do chwili, gdy Facebook stał się największą siecią społecznościową na świecie, minęło mniej niż pięć lat. Szacuje się, że do dwa tysiące dwudziestego roku siedemdziesiąt pięć procent Amerykanów będzie miało wirtualnego asystenta. Ci, którzy już dziś z niego korzystają, przyznają, że nie potrafiliby się bez niego obejść. Zespoły Google'a, Facebooka, Apple'a, Amazona, Microsoftu, podobnie jak chiński Tencent i Baidu usiłują stworzyć wirtualnego asystenta, który wymiecie konkurencję. [...] - Wyobraź sobie wirtualnego asystenta, który będzie miał odpowiedź na wszystkie twoje pytania [...]. Który będzie znał cię lepiej niż ty samą siebie.[...] Będzie wiedział, czy powinnaś pracować w banku, czy w informatyce, czy powinnaś uprawiać kolarstwo, czy pływanie, czy powinnaś studiować prawo, czy medycynę, czy powinnaś wyjść za mąż, czy nie. I to samo w przypadku milionów codziennych pytań, które zadajemy sobie wszyscy od młodości aż po śmierć, dziesiątków decyzji, jakie musimy podejmować każdego dnia. Kawa czy herbata? Mecz czy serial? Dżinsy czy sukienka? Gra o tron czy Doktor Who? Przyjąć tę posadę czy szukać innej? Uwierzyć córce, kiedy mówi, że jest chora, czy posłać ją do szkoły? [...]”

Dorastałam w czasach, w których nikt nie słyszał nawet o fejsbuku, czy Instagramie. Kiedy zamiast siedzieć z nosem w telefonie człowiek biegał po parku, hasał przed domem, dopóki zimno nie zaczęło doskwierać. Czas spędzało się grając w klasy, siatkówkę czy w ringo. Pamiętam te czasy i wspominam je z ogromnym sentymentem. Spotkania, rozmowy i śmiech – szczery, głośny i radosny. A jak to wygląda dzisiaj?Rozmowa telefoniczna zastępuje spotkanie, wiadomość tekstowa to nowa forma rozmowy, a śmiech rozpoznajemy zwykle tylko poprzez wyrażającą to emotikonkę. Wszystko odbywa się cyfrowo, zawsze jesteśmy online. Bo kto z nas wychodzi dzisiaj z domu bez telefonu? Prędzej zapomnimy portfela, ale nawet to już nie stanowi problemu, prawie za wszystko zapłacimy przecież telefonem. Czy zastanawiamy się czasem do czego to prowadzi? Jak mocno jest obecnie rozwinięta potęga technologii i sztucznej inteligencji? Moje refleksje na ten temat wywołała nowa książka Bernarda Minier’a – „Na krawędzi otchłani” (Wydawnictwo Rebis). Już w samym wstępie autor informuje, że wszystkie technologie, o których tu wspomina, istnieją bądź są obecnie rozwijane. Aplikacje i urządzenia, z którymi spotkamy się w powieści, są już używane w wielu krajach i są niemal identyczne. Bohaterką thrillera jest młoda kobieta, ekspert w dziedzinie sztucznej inteligencji, która rozpoczyna pracę w Hong Kongu u jednego z największych producentów nowych technologii. Francuzka bardzo szybko odkrywa, że pracownicy firmy giną w dziwnych okolicznościach. Gdy chce poznać prawdę, jej życie jest w niebezpieczeństwie… Nie będę zdradzała fabuły „Na krawędzi otchłani”, gdyż warto samemu się w nią zagłębić. Książkę czyta się bardzo szybko. Poza świetną i dynamiczną akcją, Bernard Minier zadbał również o wyrazistość każdej z postaci. Bohaterowie są perfekcyjnie wykreowani pod każdym względem. Po przeczytaniu powieści, na pewno zaczniesz bardziej zwracać uwagę na to, jak często i w jakim celu korzystasz z urządzeń elektronicznych i jakie to może mieć skutki. Jesteśmy karmieni informacjami, że wszystkie nowinki technologiczne mają nam służyć i ułatwiać życie, ale jeśli się nad tym dłużej zastanowimy to w rzeczywistości sami stajemy się ich niewolnikami. Większość z nas żyje w przeświadczeniu, że internet nas łączy, co jest niestety iluzją. W rzeczywistości to właśnie internet odrywa nas o kontaktu z ludźmi, przestaliśmy być tu i teraz, razem. Jak powiedział autor Bernard Minier w jednym z wywiadów: „Mark Zuckerberg wie o 2,5 mld użytkowników Facebooka więcej, niż Stalin z całą swoją tajną policją wiedział o obywatelach ZSRR. (...) Google i Facebook to w gruncie rzeczy organizacje antydemokratyczne. Nikt ich nie kontroluje, nikt na nie nie głosuje. A są silniejsze niż państwa i rządy. Decydują o naszych losach”. Świetna, wciągająca książka, którą czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. Polecam!

Takiego kryminału jeszcze nie czytałem! Bernard Minier idzie z duchem czasu. Do rąk swych miłośników wręcza kryminał jutra, kryminał przyszłości. Sztuczna inteligencja coraz częściej zalewa nas w życiu realnym. „Na krawędzi otchłani” to książka, która podsyca strach przed tym co stworzył sam człowiek. Kryminał ten jest osobną historią, nie związaną z cyklem z komendantem Martinem Servazem w roli głównej. Tym razem wyruszamy do Hongkongu. Tutaj właśnie poznajemy młodą Moire, ekspertkę w dziedzinie nowych technologii. Francuzka dzięki wygranemu konkursowi podejmuje pracę w chińskiej firmie Ming. Kobieta pracuje nad prototypem wirtualnego opiekuna. Firma kryje wiele tajemnic, nie tylko związanych z ochroną dotyczącą produkcji prototypa o nazwie Deus. Dochodzi do morderstw wielu pracowników. Coraz częściej dochodzi do samobójstw oraz niewyjaśnionych wypadków. Co zatem kryje się pod produkcją sztucznej inteligencji? Co takiego skrywane jest za ścianami firmy? Czy Moire jest w niebezpieczeństwie? Ciągłe uczucie obserwowania powoduje, iż kobieta z każdym dniem boi się o swoje życie. Muszę przyznać, że ten kryminał jest dalece odmienny od tych, do których przyzwyczaił nas Bernard Minier. Mamy tutaj do czynienia z mordercą, który nie jawi nam się jako osoba z krwi i kości. Jest kimś więcej, machiną, która pozbawiona wszelkich uczuć, budzi w nas jeszcze większy strach, wywołujący uczucie grozy przed nieznanym. Sami nie wiemy jak się przed nim uchronić, a co najgorsze nie mamy świadomości, do czego zdolny jest w swych zamiarach. Autor miał niespotykaną koncepcję na thriller, którą w pełni zrealizował. Bernard Minier stworzył w moim umyśle historię, która przeniosła moją wyobraźnię w inny wymiar, który nie sposób określić, zdefiniować. To, co wywołał w moich emocjach, można nazwać kryminałem z pogranicza science fiction, bo choć osadzony wśród ludzi, sprawia, że szukamy mordercy o nieludzkiej twarzy. Myślę, że takich kryminałów jest jak na lekarstwo, lecz zabieg, którego dokonał Autor może być medykamentem dla poszukiwaczy coraz to nowszych wrażeń w kryminale, thrillerze, sensacji. Miejmy nadzieję, że wielu autorów pójdzie tą drogą, gdyż śmiem twierdzić, iż jest ona właściwa, dając temu gatunkowi nową ścieżkę do rozwoju. Daje również światełko nadziei na to, że schematy kryminałów nie zaginą w ślepej uliczce, lecz rozwijąć będą się niczym sieć autostrad. Czego sobie i Wam życzę. Swoją drogą po przeczytaniu tej książki zadawać będziecie sobie pytanie, czy sztuczna inteligencja służy człowiekowi, czy może jednak jest odwrotnie? Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Rebis http://www.czyt-nik.pl/recenzje/wchlonieci-przez-sztuczna-inteligencje/

Powieść przywołuje w pamięci dzieło Georga Orwella " Rok 1984", choć nie sądzę, by można było je swobodnie porównywać. Zmusza tym samym do głębokiej refleksji. Do zastanowienia się nad przyszłością ludzkiej rasy, jej znaczenia w przyrodzie i istoty człowieka jako takiego. Kilka dni zajęło mi przetwarzanie tej historii i muszę przyznać, że wciąż nie jestem pewna własnej oceny. Emocje nadal grają główną rolę, co nie powinno dziwić w obliczu powieści, która raz motywuje, przeraża, daje ujście własnym lekom, by potem pozbawić nas cząstki ludzkości, własnej woli, niezależności, a nawet inteligencji i prawa do siebie samego. "Na krawędzi otchłani" jest powieścią mocno realistyczną, mimo iż jej fabuła plącze się między fikcją a tym, co już osiągnięto w dziedzinie sztucznej inteligencji. Dlatego też i tłem powieści staje się postęp technologiczny a jej bohaterami najwyższej klasy specjaliści w zakresie nowych technologii. Jedną z nich jest Moira, młoda i utalentowana francuska ekspert w dziedzinie sztucznej inteligencji, która podejmuje się pracy w wiodącej na światowym rynku chińskiej firmie. To dla niej coś więcej niż praca — to szansa rozwoju i wielkiej kariery. Szybko jednak przekonuje się, że świat zachodu i wschodu bardzo się od siebie różni a jej pracodawca to jedna wielka zagadka. Może nie byłoby w tym niczego przerażającego, gdyby nie kilka martwych ciał i akty samobójcze pracowników Ming Incorporated, którymi interesuje się również policja. Jej rolą jest zaś, nadać Deusowi więcej osobowości, tchnąć w niego duszę, tożsamość. Stworzyć emocje". To wbrew pozorom niebezpieczna gra, o czym przekonuje się bardzo szybko. Stworzony układ postaci i wątków jest w tej powieści dużo bardziej skomplikowany. Nie wszystko jest tak oczywiste, jakby się mogło wydawać na jej początku. Wraz z jej rozwojem na powierzchnię wypływają nowe fakty i zdarzenia, których zupełnie się nie spodziewałam. To oczywiście ubarwia powieść, nadając jej cech równie społecznych co kulturowych. Muszę przyznać, że niewiele jest na polskim rynku francuskich pisarzy powieści kryminalnych, które z takim zacięciem wgryzają się w świadomość czytelnika. Nie wiem natomiast, czy jest to zasługą wyłącznie stylu autora, czy też nad wyraz aktualnej tematyki, której się podjął. Choć kiedy wracam pamięcią, do poprzednich utworów Bernarda Miniera mam podobne wrażenia. Widać autor wie jak stworzyć powieść, na długo zapadającą w pamięci czytelnika. Oczywiście nie ma idealnych książek, a rzeczy, które jednak mogłabym uznać za nieudane, nietrafione i nie do końca dopracowane pomijam, bo w całym kontekście powieści — jestem z niej naprawdę zadowolona.

"Na krawędzi otchłani" to pełnokrwisty thriller z elementami powieści kryminalnej, którego można odczytywać na dwóch płaszczyznach. Pierwsza, wiodąca to oczywiście solidnie zbudowana przez lidera francuskiego kryminału, intryga, jakiej rozwiązanie szokuje, ale nie w odkryciu postaci "czarnego księcia boleści", jakim nazywany jest psychopata okrutnie mordujący pracowników Minga. Szokuje w kwestii samej postaci Moïry i pewnego wątku związanego z tą bohaterką, który trudno przewidzieć. Bernard Minier zaskoczył mnie dość mocno w tej kwestii. Panie autorze, chapeau bas! W najnowszej książce Miniera odnajdą się także czytelnicy poszukujący w literaturze rozrywkowej czegoś więcej. Otóż autor z wielką dbałością o zachowanie szczegółów, przedstawia nam naszą aktualną rzeczywistość, z której realiów chyba do końca nie zdajemy sobie sprawy. Mowa tutaj o szeroko rozumianym pojęciu Big Data i wszelkich technologiach, jakie dotyczą sztucznej inteligencji. Szokującym okazało się dla mnie bowiem pojęcie "internetu uczuć", jako przyszłego eldorado, swoistego nowego Graala. Nie wiedziałam także o pewnej spółce Google, która ma za zadanie zabić śmierć. Nowością była dla mnie również Sophia, czyli robot, który otrzymał obywatelstwo Arabii Saudyjskiej. A warto zaznaczyć, że takich informacji jest w tej powieści mnóstwo. Informacji, które budzą niepokój, bowiem autor już na samym początku swojej książki zaznacza, że wszystkie technologie, jakie ukazuje na łamach tej historii, istnieją bądź są rozwijane. Pisząc o "Na krawędzi otchłani" nie mogę nie wspomnieć o Hongkongu. Mieście, które barwnie zobrazował francuski pisarz. Autor w mojej opinii czyni z niego drugoplanowego bohatera powieści. Poprzez wplatanie gdzieniegdzie trafnych spostrzeżeń, ukazuje to miejsce jako wiecznie żyjące miasto, pełne szalonej energii. Ukazuje jego różne oblicza, a także wpływ specyficznego trybu życia na jego mieszkańców. Czy sztuczna inteligencja może być przez niektórych traktowana jak nowa religia? Czy wirtualny asystent może zmienić nasze życie? Czy okrucieństwo i zło są ponadczasowe? I czy jesteśmy obecnie śledzeni przez specjalistów od danych? Na te wszystkie pytania spróbował odpowiedzieć w swojej najnowszej książce Bernard Minier, łącząc zbrodnię, szalony umysł, futurystyczne wizje i tajemnicze algorytmy. To była dla mnie szalenie ciekawa lektura, którą polecam wam przeczytać.