Na krawędzi nocy. Alter ego (okładka miękka)

„Tęsknota jest jak fala –odpływa tylko na chwilę. A później wraca zwielokrotniona, jeszcze silniejsza” „Na krawędzi nocy” to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki. Szczerze mówiąc, po okładce i opisie spodziewałam się romansu z nutką paranormal, jednak w moim mniemaniu dostałam historię obyczajową z nutkami właśnie tych gatunków. Czy to jednak wada tej książki? Raczej nie. Po prostu moje oczekiwania minęły się z rzeczywistością, która koniec końców wypadła dość dobrze. Książka „Na krawędzi nocy” to opowieść Niny, która jest czarownicą. Pierwsza część historii to tak naprawdę wspomnienia głównej bohaterki, która swoimi oczami opisuje nam własne dzieciństwo, nastoletnie życie, zahaczając też o czasy studenckie. Tak naprawdę pierwsze 100 stron tej historii bardzo mi się dłużyło. Choć ciekawiły mnie te wszystkie opisywane tam rzeczy, to jednak do momentu poznania „Anioła” niewiele się tam działo, poza opisami ludzi, miejsc, czy tłumaczeniem nam, na czym to bycie czarownicą właściwie polega. Cieszę się jednak, że nie zniechęcił mnie ten początek, bo dalsza część opowieści podobała mi się już dużo bardziej. Sam fakt śnienia o dwóch mężczyznach – Aniele i Mrocznym, gdy nagle w którymś momencie życie spotykamy tego pierwszego, był bardzo intrygujący. Bo skoro poznajmy Anioła, to czy to znaczy, że i Mroczny zawita w życie głównej bohaterki? Nie chce się rozpisywać na temat fabuły, by nie psuć innym przyjemności z czytanie, dlatego skupię się na tym, jak ostatecznie ta historia wypadła w moich oczach. Przede wszystkim, bardzo podobał mi się styl, jakim posługuje się autorka. Fajny, lekki, prosty w odbiorze, dzięki któremu czyta się książkę bez żadnych problemów. Gdy już przekroczyła te 100 stron, do końca czytałam już z dużym zainteresowaniem. Cała historia podobała mi się. Nieczęsto sięgam po obyczajówki, ale tu połączenie tego gatunku z odrobiną romansu i magii zdecydowanie zdało egzamin. Duży plus za to, że opowieść bohaterki jest tak naprawdę bardzo życiowa. Autorka nie szczędziła bohaterom radości, ale też trosk. Umiejętnie połączyła radość ze smutkiem, by na koniec totalnie mnie zaskoczyć. Wiele bym dała, by móc trzymać w rękach kolejny tom, i przekonać się jak ta historia ostatecznie się zakończy. Podsumowując - lektury książki „Na krawędzi nocy” jestem zadowolona. Jak już wspominałam na początku, oczekiwałam bardziej romansu paranormal niż obyczajówki, jednak ostatecznie, historia okazała się naprawdę fajna. Jeśli więc lubicie historię życiem pisane, zabarwione odrobiną magii, to opowieść Niny i wam powinna się spodobać. Czekam na drugi tom a wam książkę polecam 😊

"Na krawędzi nocy" Edyty Świętek to opowieść o współczesnej czarownicy. Nina jako nastolatka dowiaduje się od babci , że jest czarownicą. W związku z tym ma pewne moce z których może umiejętnie korzystać. Życie dziewczyny od tego czasu niekiedy staje się bogatsze i ciekawsze, zwłaszcza, kiedy to pewnego dnia spotyka na jawie jednego z bohaterów swoich snów. Czy i drugi bohater stanie się częścią jej realnego życia? Super opowieść. Historia tak ciekawa, że nie sposób odłóżyć książki.

Po czym poznaję, że mam do czynienia z naprawdę dobrą książką? Płaczę przy niej jak bóbr. Autorka tą książką przekopała się do najgłębszych zakamarków mojej wrażliwości. Podeszłam do niej z mylnym przeświadczeniem, iż będzie to romans z nutką fantasy, niewymagający. To mylne założenie potęguje okładka, która moim zdaniem kompletnie nie odzwierciedla treści. Ale nie o tym. Książka zaskoczyła mnie swoją wyjątkową wrażliwością, poruszonym bolesnym tematem, i przebiegiem wydarzeń, który bez wątpienia nie był do przewidzenia. Ta historia jest bardzo dojrzała emocjonalnie, poruszająca czytelnika ale i intrygująca. Interesującym motywem jest dodana tutaj szczypta magii bądź jasnowidztwa. Główna bohaterka Nina jest zwykłą dziewczyną, w dniu w którym dojrzewa dowiaduje się od swojej babci, że jest czarownicą. Przestrzega ją ona przed ciemną stroną jej mocy i rozważnym jej użytkowaniu, gdyż będzie ona w stanie wpłynąć na ludzki los. I tak oto od tego momentu poznajemy dalsze losy Niny, które w pewien sposób są przesądzone. Śledzimy jej wzloty, chwile sielanki, miłości i szczęścia ale i złe chwile, te które wywrócą jej życie do góry nogami. W jej snach ciągle pojawiają się Mroczny i Anioł, dwie postacie, które są jej przeznaczone. Kobieta potrafi przewidzieć niektóre istotne wydarzenia w jej życiu, ale nigdy nie potrafi im zapobiec lub na nie wpłynąć. Los wystawia ją na ogromne próby a przeznaczenie ciągle przypomina o sobie w snach lub majakach. Ciężko jest mi zinterpretować treść, gdyż do tego jak najszybciej potrzebny mi jest tom drugi, ALE to co przychodzi mi na myśl po lekturze tej książki to; każda z nas ma w sobie coś z czarownicy. Nieraz potrafimy coś wyczuć, przewidzieć, miewamy sny, których do końca nie rozumiemy, a które z pewnością mają jakieś znaczenie, mamy niezawodną intuicję i potrafimy wyczarować coś z niczego, dlatego postać Niny od początku była mi tak bliska! Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, i już wiem że nie ostatnie. Jestem ogromnie ciekawa co los, a także autorka wyczarowali dla Ninki, jaki jest cel jej ziemskiej podróży i kto jest jej przeznaczony na zawsze.

Główna bohaterka to kobieta, która dorastała u boku prawd przekazywanych jej przez babcię. Miała rodziców, ale to nie oni byli dla niej wzorem. Zdaje się, że nikt na świecie nie rozumiał jej tak bardzo, jak właśnie babcia. Nina, bo tak ma na imię, posiada niezwykły dar, który musi trzymać na wodzy, a nie jest to takie proste. Zmuszanie kogoś do uległości bywa wygodne, ale też nie oddaje prawdziwego wymiaru życia. Skąd to wszystko? Ano Nina jest czarownicą. Nie złośliwą Babą Jagą mieszającą wywary w swoim kotle. Nie rzucającą zaklęcia staruszką z orlim nosem czekającą na spotkania na Łysej Górze. Czarownicą czasów współczesnych, posiadającą konkretne moce, z którymi wcale się nie panoszy. Jeśli myślicie zatem, że spotkanie tutaj wielce paranormalną personę, możecie być zaskoczeni. Tak jak z resztą wydźwiękiem całej fabuły, ale o tym za moment. W dobie książek spod gatunku paranormal romance, kiedy to czytelnicy przerobili już Zmierzch, Upadłych czy serię Lux hasło: książka z elementami fantastyki, tudzież powieść o czarownicy z wymowną, sugerującą romans okładką przywodzi na myśl konkretne skojarzenia. Tymczasem w nowej wersji prozy Edyty Świętek wyraźnie dochodzi do głosu wieloletnie doświadczenie w budowaniu fabuł typowo obyczajowych. „Na krawędzi nocy” bazuje na historii pewnej kobiety świadomej swojej mocy, jednak fantastyczna strona tej powieści to głównie powstrzymywane umiejętności, przypuszczenia i sny. Pojawiają się zaś typowo życiowe zdarzenia. Jest naturalna miłość, jest i dramat, namiętność, rozpacz, wewnętrzne monologi i przeważające opisy. Powieść przez długi czas przypomina zwyczajną obyczajówkę i dopiero pod koniec akcja przyspiesza dając wyraz zmianom zachodzącym w życiu głównej bohaterki. Przyznam, że właśnie w finale książka zaczęła mi się podobać. Do tego momentu było po prostu zwyczajnie. Sny z udziałem Anioła i Mrocznego, ukrywana moc i niezwykła babcia, która wprowadziła wnuczkę w duchowe prawdy dziedziczonych darów. Do tego małe namiętności, w całkiem zwyczajnym wydaniu. Przyznam, że całość brzmi jak bardzo ciekawa historia i niewątpliwie autorka miała świetny pomysł. Z ogromnym bólem serca przyznaję jednak, że coś tutaj nie zagrało, w wyniku czego książka wyszła bardzo przeciętnie. Uwielbiam pióro pani Świętek i jestem ciekawa rozwoju tej powieści, bo końcówka okazała się już angażująca i intrygująca, jednak zdecydowanie wolę ją w bardziej przyziemnych klimatach. Czy polecić? Może Wam spodoba się bardziej. Mi zabrakło tej zapowiadanej niezwykłości i trochę także dynamiki – nie wliczając w to końca. Mam nadzieję, że skoro finał był ciekawy, równie dobra okaże się druga część. Zobaczymy. http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2021/02/na-krawedzi-nocy-edyta-swietek-wymowne.html

"Czy czarownice istnieją tylko w bajkach? Nina była o tym przekonana aż do czasu, gdy dowiedziała się od babci, że nie jest zwykłą nastolatką, ponieważ posiada moce, które mogą zmusić ludzi do ulegania jej. Już jako dorosła kobieta bardzo się pilnuje, żeby ich nie nadużywać i choć czasami wydaje się to bardzo kuszące, wciąż pamięta przestrogi babci, że jeśli nie zachowa umiaru, może nie zaznać w życiu prawdziwej przyjaźni ani miłości. Od najmłodszych lat odwiedzają ją w snach Anioł i Mroczny. Jakież jest jej zaskoczenie, kiedy pewnego dnia spotyka tego pierwszego w autobusie... Czy to znaczy, że sny się spełniają, że można sobie wyśnić miłość? A może niedługo przyjdzie czas na Mrocznego...?" Czytając taki opis, myślałam, że ta książka będzie bardziej fantastyczna. No wiecie, czarownica, anioł oraz mroczny i te sprawy... a dostałam książkę w której 3/4 nie było nic oprócz nijakich wspomnień. Potem co prawda pojawił się interesujący wątek straty... ale im dalej szedł tym bardziej wydawał się mdły. W ogóle muszę przyznać, że im dłużej czytałam ,,Na krawędzi nocy'' tym bardziej byłam zawiedziona. I już nie chodzi tu o sam opis, który mnie zaintrygował, a książka okazała się czymś innym. Magia ogranicza się tutaj bardziej do kobiecych przeczuć, a nie do jakichś czarów jak można byłoby sobie wyobrazić. Sam anioł i mroczny też nie są do końca tacy, jak można było sobie wyobrazić po opisie. A fabuła tak naprawdę rozkręciła się przy ostatnich 100 stronach. I to jeszcze nie jakoś specjalnie. Co mogę jeszcze zarzucić tej książce? A może nawet nie samej książce, a bardziej autorce to jej liczne powtórzenia. W jednym z rozdziałów chyba z 10 razy pojawia się zdanie "moje ślubne szczęście". Po pierwsze kto tak mówi? A po drugie nie można było znaleźć innych słów określających męża? W sumie to w prawie każdym rozdziale można zauważyć, że autorka non stop powtarza jakieś słowo lub zdanie, co mocno mnie irytowało. Plusem jednak jest to, że książkę czyta się naprawdę lekko. Nie ma jakiś wygórowanych słów, a autorka unika zasypywania nas opisem pracy bohaterki, za co jej chwała, bo gdyby tak zrobiła to ta książka byłaby chyba dwa razy grubsza. Bohaterowie też nie są jacyś płascy, no tylko nie za bardzo porywają (oprócz w sumie jednej z przyjaciółek Niny. Ona miała świetną historię, ale potem została moim zdaniem zepchnięta na drugi plan). Na koniec wyznam, że podobało mi się też zakończenie 1 tomu, mimo iż było do bólu przewidywalne, to jednak było fajne. ,,Na krawędzi nocy" dostaje ode mnie 2/5, bo to trochę książka o niczym, a trochę o stracie i snach.