Na drugim końcu lata (okładka  miękka)

Nijaka.

Na drugim końcu lata z pewnością nie jest tym, czego się spodziewałam. To nie jest wakacyjny romans z szarą myszką i jej dziewczyną czy przystojnym bad boy'em (w zasadzie romansu tu tyle co na lekarstwo). Wręcz pokusiłabym się o stwierdzenie, że sama Sloane jest najsłabszym punktem całej opowieści (a przynajmniej najbardziej nijakim i mało zrozumiałym, bo nie każdy chciałby lecieć na drugi koniec kontynentu i wydawać tysiące dolarów na prezent dla obcej osoby), tymczasem to, co najważniejsze (i najlepsze!) dzieje się na drugim planie: to szeroki wachlarz charakterów, jakie główna bohaterka spotyka na swojej drodze, to ich problemy i przemyślenia, to ich podejście do przyjaźni i miłości, to próba zrozumienia rodziny i poradzenia sobie z utratą jej części. To wszystko pochłaniało mnie do reszty, a Sloane traktowałam jako narratorkę, której obecność jest konieczna do opowiedzenia nam historii. Całości dopełniał świetny humor, za który pokochałam Emmę Mills w Niemożliwej Parze – wyważony, inteligentny, często bazujący na słownych utarczkach i nawiązaniach do popkultury: a tych tu nie brakuje, bo przejdziemy od Sherlocka Holmesa, przez Pottera, po Panic! at the Disco. Warto zaznaczyć, że Na drugim końcu lata nie stoi akcją, a relacjami i myślami poszczególnych bohaterów. Nie znajdziemy tu raczej wielkich plot twistów, a rozmowy i powolne budowanie zaufania czy przyjaźni między postaciami lub ich stopniowe wygaszanie. To też próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czym jest przyjaźń, jak wiele jest ona w stanie znieść i jak wiele my jesteśmy w stanie dla niej zrobić – oraz czy w wypadku każdego będzie się ona objawiać w ten sam sposób. Emma Mills wplotła tu także tematykę sztuki, jej odczuwania i rozumienia, ale zahaczamy również o wątek pisarski: poszukiwanie inspiracji, moralność stojąca za zapisywaniem i wydawaniem historii innych ludzi, a nawet emocje towarzyszące nam podczas czytania fanfiction. Na drugim końcu lata to przede wszystkim opowieść o budowaniu najróżniejszych relacji: od zaufania, przez rodzicielstwo, po przyjaźń i miłość, niekoniecznie romantyczną. To także dorastanie, podejmowanie przyszłościowych decyzji oraz trudny temat godzenia się z odejściem bliskich. Fabularnie nie ma tu wielkich zaskoczeń i traumatycznych przeżyć – historia przypomina bardziej normalne, stateczne, momentami nieco nudne życie, tylko u boku interesujących i tak różnych od siebie osób. Nadal, jak w wypadku Niemożliwej Pary, nie rządzi tu akcja, a bohaterowie, ich słowa i relacje, jednak całościowo jest to opowieść mniej słodka i urocza od wspomnianej, więc finalnie może wydać się nudnawa i o tę jedną gwiazdkę mniej angażująca. Gdybym miała porównać ją do innych tytułów powiedziałabym, że to delikatniejsze i bardziej młodzieżowe Confess Colleen Hoover. Jeżeli jednak pokochaliście styl Emmy Mills myślę, że to kolejna pozycja, która trafi do Waszych serc. Pełna opinia: https://www.wybrednamaruda.pl/2022/05/slow-burn-romans-sztuka-i.html

„Wiesz, tajemnica fanfików polega na tym, że one rodzą się z miłości. To postaci, które kochasz tak mocno, że ci na nich zależy i chcesz patrzeć, jak kochają i się zakochują bez końca”, czyli lekka letnia opowieść. Na drugim końcu lata to moje pierwsze spotkanie z twórczością Emmą Millis. Niemożliwa para (poprzednia książka autorki) w tamtym roku podbiła serca czytelników i byłam ciekawa, czym tak wiele osób się zachwyca. Siedemnastoletnia Sloane przenosi się z rodziną z Nowego Jorku na Florydę. Tam poznaje Verę — otwartą, pełną energii, zawsze otoczoną ludźmi gwiazdę mediów społecznościowych, oraz jej bliźniaka Gabe’a – zamkniętego i na pierwszy rzut oka nieco gburowatego. Okazuje się, ze zmarła matka Very i Gabe’a była malarką, a ostatni obraz, który namalowała dla najbliższych, został sprzedany i nie wiadomo, do kogo trafił. Sloane zaangażuje się w odzyskanie tego obrazu, a jego poszukiwanie da jej znacznie więcej, niż się spodziewała… Pod otoczką ciepłej i przyjemnej lektury, autorka ukazała poważniejsze tematy – depresję oraz żałobę. Całość jest lekka i radosna. Stanowi lekarstwo dla zranionej duszy. Nie spodziewałam się, że będzie to lektura z tych, które należą do pleasure reading. Jest to idealna historia na lato albo dla osób, które tęsknią za słoneczną pogodą. Fabuła skupia się Sloance, która musi się przeprowadzić do małego nadmorskiego miasteczka. To opowieść o poszukiwaniu przyjaźni i pierwszych miłościach (choć wątek romantyczny jest tutaj naprawdę niewielki i nie odgrywa zbyt ważnej roli). Autorka wykreowała ciekawych bohaterów, którzy zmagają się z przeciwnościami losu. Polubiłam główną bohaterkę i kibicowałam jej do samego końca. Fajnym pomysłem było dodanie do fabuły motywu książki w książce. Poruszenie tematów związanych z fanfikami oraz fandomami jest wisienką na torcie dla wielu fanów. Emma Millis nawiązuje do teatru, gier czy też muzyki. Na pewno nie raz się uśmiechniecie, ponieważ nie brak tutaj humorystycznych sytuacji. Rozdziały się krótkie, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Historia toczy się wartko i nie przynudza. Jeśli szukacie uroczej i pełnej ciepła opowieści to Na drugim końcu lata sprawdzi się idealnie. Jest to lektura, która pozwoli oderwać się od problemów życia codziennego. Czyta się ją z przyjemnością. Nie spodziewałam się, że tak mnie zauroczy ta książka. Na drugim końcu lata ukazuje, jak wielką rolę odgrywają przyjaciele w naszym życiu, z czym zmagają się nastolatkowie i jak przeżyć żałobę. To wszystko zostało ukazane w lekkim stylu, stanowiąc powieść nie tylko przyjemną, ale i wartościową.

„Na drugim końcu lata” to książka wręcz idealna na wiosnę i lato. Jest to lekka młodzieżówka, którą z przyjemnością zabrałabym na plażę lub w inne wakacyjne miejsce. Po pierwszej książce Emmy Mills – „Niemożliwa para” – byłam urzeczona jej stylem pisania i przygodą, jaką obdarowała mnie i innych czytelników, więc z chęcią sięgnęłam po kolejną opowieść, którą napisała i nie żałuję. Dla zainteresowanych dodam, że „Na drugim końcu lata” i „Niemożliwa para” nie są ze sobą powiązane. Są to dwie osobne opowieści i można czytać je w dowolnej kolejności. Jedyne co je łączy to lekki styl, poczucie humoru oraz emocjonujące chwile. „Na drugim końcu lata” to świetna historia o przyjaźni, miłości i związkach. Siedemnastoletnia Sloane po przeprowadzce na Florydę poznaje paczkę przyjaciół, z którymi będzie rozwiązywać różne problemy, ale nie obejdzie się również bez upadków i smutku. Ich przyjaźń zostanie wystawiona na próbę, z którą sami będą musieli sobie poradzić. Książka pokazuje także problemy, z jakimi zmagać się muszą dorastający nastolatkowie. Złamane serce, żałoba po stracie członka rodziny, czy problemy w domu. Chociaż historia napisana jest w lekki i dowcipny sposób, to problemy w niej ukazane są naprawdę ważne. Jeśli jednak chodzi o główną bohaterkę – Sloane – to jej poczucie humoru rozbroiło mnie już od pierwszych stron książki. Wprawdzie jej żarty chwilami były suche jak w Familiadzie, ale nieźle się uśmiałam przy jej dialogach. Chyba już wiem od kogo mam się uczyć. Fabuła, jak na dowcipną książkę młodzieżową była bardzo dobra, ale momentami nudziło mnie już to ich wielkie „poszukiwanie sprzedanego obrazu”. Im dłużej to trwało, tym bardziej miałam ochotę, żeby już się skończyło i trochę nie wiedziałam, w jakim kierunku to zmierza. Na szczęście ten wątek nie był tylko nic nieznaczącym zapychaczem w książce, ale – jak się później okazało – ważnym elementem fabuły. Czasami wątek wydający się zmierzać donikąd okazuje się kluczowym elementem gry – tak, jak w prawdziwym życiu. „Na drugim końcu lata” to książka, która bardzo przypadła mi do gustu i polecam ją każdemu, kto szuka lekkiej, zabawnej, ale i zawierającej ważne problemy książki na nudny letni dzień.

"Na drugim końcu lata" już od pierwszych stron skradła moje serce! Jest to piękna opowieść o przyjaźni, miłości, stracie oraz o problemach takich jak zerwanie czy kryzys twórczy. Przy tym wszystkim jest pełna ciepła. Ta książka otuli Was niczym koc. Pochłonęłam ją w dwa dni, a już w trakcie lektury zamówiłam poprzednią książkę tej autorki. Jest to zdecydowanie ulubieniec! Pierwszą rzeczą, o której muszę wspomnieć to bohaterowie. Są cudowni! Sloane - główna bohaterka- której poczucie humoru rozbraja. Trafiło idealnie w mój gust i jestem pewna, że nie raz zaśmiejecie się czytając tę książkę. Vera jest tak ciepłą, energiczną postacią, że spokojnie oddałabym nerkę za taką przyjaciółkę. Swieci niczym słońce na tle innych postaci. Gabe jest zdystansowany, ale ma w sobie „to coś”, a Frank Sanger organizuje najlepsze imprezy, na jakich moglibyście być. Jest on jedyny w swoim rodzaju, pokochacie go obiecuję! Na szczególną uwagę zasługuje także ojciec Sloane, który przechodzi kryzys twórczy i po ostrej krytyce dotyczącej jego ostatniej książki, nie jest w stanie napisać niczego nowego. Postanawia pisać fanfiki serialu o wilkołakach - Wilkoszkoły. Przy okazji podrzuca je swojej córce do przeczytania. Kolejną sprawą, godną uwagi, są relacje między bohaterami. Ta przyjaźń jest pełna ciepła, zaufania i bohaterowie, mimo sprzeczek szybko sobie wybaczają. Co tez jest wspaniałe - oni nie są wyidealizowani. Mają swoje wady, popełniają błędy, ale potrafią je naprawić i zwyczajnie się dogadać. Bardzo tez urzekła mnie relacja Sloane z młodszą siostrą oraz to, jaka jest wobec niej opiekuńcza. I sama Sloane jest złożoną postacią, która do wszystkiego podchodzi z żartem i nie potrafi przyznać (nawet sama przed sobą), że na pewnych rzeczach jej zależy i nie są jej obojętne. Mimo poruszanych ważnych tematów, książka napisana jest w lekki, zabawny sposób i jestem pewna, że tak jak ja pokochacie tę historię. Przeczytałam ją w dwa dni, nie mogłam się oderwać i po zakończeniu czułam niedosyt. Nie dlatego, że coś w tej historii nie grało. Po prostu dla mnie ta historia mogłaby się nigdy nie kończyć i trwać kolejne 300 stron. Z całego serca polecam. 💛🌸

Uwielbiam takie historie! To niezwykle lekka, przyjemna i przezabawna opowieść o przyjaźni, pierwszej miłości i akceptacji samego siebie. Dla mnie jest kwintesencją gorącego lata, które nieustannie sprawia, że mam ochotę szczerzyć się jak wariatka. Sloane przenosi się na Florydę wraz z rodzicami i młodszą siostrą. Jej ojciec jest zapalonym pisarzem, który aktualnie przeżywa największy autorski kryzys, a ona to po prostu zwykła nastolatka, która nie przykłada zbyt wielkiej uwagi do miasta, w którym mieszka – przecież i tak nie ma nikogo, za kim mogłaby tęsknić. Bardzo szybko okazuje się jednak, że wystarczy jedno interesujące rodzeństwo – bliźniacy Vera i Gabe – by dziewczyna całkowicie zmieniła swoje nastawienie w kwestiach towarzyskich. Sloane to bohaterka, która skradła moje serce od pierwszej przeczytanej przeze mnie strony. Uwielbiam sarkastyczne postacie, a ona z pewnością wie, jak używać języka, by oczarować nim fanów ironicznego humoru – więc pozwólcie, że powiem to jeszcze raz: „KOCHAM SLOANE”. Ale nie tylko ją! Opowieść przepełniona jest masą wyjątkowych bohaterów, których polubiłam, zżywając się z nimi do tego stopnia, że odkąd zamknęłam książkę, to trochę mi ich brakuje. Już dawno nie czułam się również tak bardzo oczarowana wątkiem romantycznym – który w tej książce był równie słodki co najlepsza muffinka, a przy tym bardzo realistyczny i cudowny – oficjalnie poproszę więcej Sloane i Gabe! Podoba mi się, że autorka pomimo zabawnej otoczki wplotła w historię ważne tematy. Czytając myśli Sloane miałam nieodparte wrażenie, że jesteśmy jedną osobą, bo tak bardzo się z nią utożsamiam. Od czasu do czasu dobrze jest sobie przypomnieć, że wszyscy są wyjątkowi i zasługują na dużo więcej, niż nam się wydaje (a w tym my sami!). Polecam Wam tę historię, bo jak mogłabym tego nie zrobić? Aura panująca za oknem jest idealna do zanurzenia się w odrobinę skomplikowany, ale i uroczy świat Sloane oraz jej przyjaciół. Ja bawiłam się z nią doskonale i myślę, że Wy również poczujecie na skórze ciepłe promienie słońca oraz uzależniający, morski klimat Florydy!

"-Jestem jak kwaśny żelek w paczce słodkich. (...) - Raczej jak taki o smaku coli. - To chyba jeszcze gorzej. - Nie ma nic gorszego niż kwaśny żelek w paczce słodkich, Gabe." * Sloane nigdy nie należała do osób towarzyskich. A przynajmniej tak było do tej pory, ponieważ przeprowadzka na Florydę sporo zmienia w jej życiu. Gdy Sloane dzięki swojemu niewyparzonemu językowi zostaje "adoptowana" przez Verę i jej przyjaciół cały świat dziewczyny zostaje wywrócony do góry nogami. W końcu nowe przyjaźnie, burzliwe uczucia, pogoń za zaginionym obrazem oraz "fanfikowe" zauroczenia mogą dostarczyć wielu wrażeń. * "Na drugim końcu lata" to z jednej strony dobrze napisana ale schematyczna młodzieżówka, przy której po prostu odpoczęłam, a z drugiej wartościowa historia, która pod przyjemną otoczką skrywa całą gamę różnorakich uczuć: zaczynając od szczęścia, a na niepewności kończąc. * Najbardziej podczas czytania do gustu przypadły mi: - Kreacja bohaterów, właściwie nie było postaci, która w jakimś stopniu nie przypadła mi do gustu. Każdy z bohaterów miał w sobie "iskrę", która nie tylko sprawiała, że niemal ożywał, ale również szybko zaskarbiał sobie sympatię. - Motyw fanfików oraz fascynacji różnymi fandomami, które były dla mnie czymś nowym. Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że były one też przedstawione z perspektywy ojca głównej bohaterki, który nie należy do "wattpadowewgo pokolenia" . - Wplatanie w z pozoru lekką fabułę wątków dotyczących np. depresji wywołanej stresem czy radzenia sobie ze stratą bliskiej osoby. * Jeśli miałabym mieć jakieś "ale" - po za wspomnianą wcześniej schematycznością, która w sumie jakoś bardzo mi nie przeszkadzał - to... Chwilami miałam problem z poczucia humoru niektórych postaci, albo raczej ze zrozumieniem konkretnych żarów. Nie pytajcie o czym mowa, ponieważ mój mózg nadal nie ogarnął przekomarzanki na temat "cudowności zapachu noworodka". * "Na drugim końcu lata" oceniam na 8/10 i jako, że jest to moje drugie ( udane ) spotkanie z piórem autorki zostaje mi wyglądać kolejnych jej książek .

Do literatury młodzieżowej mam różne podejście. Często zdarza się tak, że omijam ją szerokim łukiem, nie znajdując w niej nic dla siebie, a innym razem wszystko przykuwa mój wzrok i mówi mi, żeby przeczytać daną powieść. Tak właśnie było z książką "Na drugim końcu lata" autorstwa Emmy Mills. Warto zauważyć, że nie tylko wydania nakładem Wydawnictwa Media Rodzina są naprawdę przeurocze i sprawiają, że nie sposób oderwać od nich wzroku, ale przede wszystkim lekkość historii. "Na drugim końcu lata" to książka, która mimo że podobna do wielu z gatunku literatury młodzieżowej, ma w sobie coś specyficznego i wyróżniającego ją na tle wielu innych, łudząco podobnych historii. Dużym plusem książki Emmy Mills jest przede wszystkim wielowymiarowość całej historii bohaterów. Autorka nie skupia się tylko na romansie, szkole, ale miesza ze sobą wiele naprawdę ciekawych faktów z życia codziennego postaci. Choć do Sloane trzeba się przekonać, gwarantuję, że zajmie wam ro dosłownie chwilę. Emma Mills prezentuje również w swojej książce wiele mądrości i wartości, o których teraz, w życiu codziennym często zapominamy. Bardzo polubiłam Sloane i nie żałuję, że zdecydowałam się na naszą wspólną przygodę. Udało mi się znaleźć również pewne podobieństwa w jej historii, które mnie naprawdę zaskoczyły. Choć bohaterowie i cała historia nie zostanie ze mną na dłużej, dobrze wspominam nasze spotkanie. Muszę na pewno wspomnieć, że książka nie wywołała we mnie od razu bardzo pozytywnych emocji. Czasami wydawała mi się nawet nudna, ale z czasem wyczułam klimat letniej młodzieżówki. "Na drugim końcu lata" to lektura na wysokim poziomie jeśli chodzi o literaturę młodzieżową i przede wszystkim czytało mi się ją z ogromną lekkością i przyjemnością. To moje pierwsze spotkanie z Emmą Mills, ale z czystej ciekawości przyjrzę się chyba również "Niemożliwej parze", która pojawiła się na rynku również nakładam Wydawnictwa Media Rodzina. To dobra lektura na chwilowe oderwanie się od większych zmartwień, z którymi żyjemy na co dzień.

"Na drugim końcu lata" Emma Mills Z twórczością Emmy Mills po raz pierwszy zetknęłam się w zeszłym roku, podczas lektury książki "Niemożliwa para." Była to wciągająca i lekka pozycja, przy której uśmiech nie schodził mi z twarzy. W momencie, gdy wydawnictwo Must read opublikowało zapowiedź nowej książki Emmy Mills - "Na drugim końcu lata" wiedziałam, że będzie to mój majówkowy must read! (*Must read - pozycja, którą koniecznie musisz przeczytać!) W momencie gdy egzemplarz książki trafił już w moje ręce, bez chwili wahania zagłębiałam się w jej lekturę, zapominając o wszystkich swoich obowiązkach. "Na drugim końcu lata" to urocza i przesiąknięta humorem pozycja, w której tak jak ja, zatracicie się na dobre kilka godzin! Główna bohaterka książki- Sloane wraz z rodzicami przeprowadza się na urokliwą dzielnicę Florydy, która ma pomóc jej tacie w poszukaniu inspiracji do napisania nowej książki. Nowe początki nigdy nie są łatwe, w szczególności gdy nie zostaliście obdarzeni przez siłę wyższą umiejętnościami nawiązywania przyjacielskich więzi i łatwego wchodzenia w relacje z rówieśnikami, czego dziewczyna niestety nie posiada. Jednak kwestią przypadku a może za sprawą przeznaczenia Sloane zostaje przygarnięta przez Verę, Gabe'a, Remy'ego i Aubrey do ich czteroosobowej paczki przyjaciół. W szczególności zaskarbiła sobie ich sympatię, po tym jak na imprezie postanowiła postawić się w obronie Gabe'a i wdała w potyczkę słowną z jego dręczycielem, którego w mgnieniu oka zagięła w dyskusji. Tak oto wygadana nastolatka wplątała się w znajomość z niezastąpioną paczką, z którą przeżyje wiele wakacyjnych przygód i zabawnych perypetii. Dialogi bohaterów zostały okraszone masą sarkastycznych uwag a ich niektóre teksty wprost rozbrajają na łopatki! Emma Mills sprostała na wysokości zadania i po raz kolejny oddała w ręce czytelników historię przyprawiająca o rumieńce i uśmiech niezchodzący z twarzy! Gorąco polecam i zachęcam do lektury! Ocena 8,5/10

„Najbardziej ponure i smutne książki dostają nominacje do różnych nagród i może dobrze, że tak się dzieje, ale gdzieś w głębi duszy czuję, że jakość i podniosłość nie są w stanie dorównać uczuciu, które cię ogarnia, kiedy wszystko dobrze się kończy.” Gdyby opisać tę powieść hasłami użyłabym zaledwie kilku zdań. Niesamowita przyjaźń. Żarty i śmiech. Szalony ojciec (z tym akurat nie żartuję, ale przesłanie jest jak najbardziej pozytywne). Samotność i nieumiejętność dostosowania się, a zaraz po tym „zrozumienie i akceptacja”. Pierwsza miłość. Wspomnienia, rodzina i obraz. Ta książka to świeżość. Kojarzy mi się z idealnie błękitnym niebem zaraz po burzy. Z gumą miętową. Z pierwszymi liśćmi na drzewach po zimie. Kojarzy mi się po prostu z życiem i wesołością. Radością z powodu zmian na lepsze, czy spełnionych marzeń. „Na drugim końcu lata” to tytuł z rodzaju Comfort read. Książek, do których się wraca, bo są idealne na zastój czytelniczy, które są samą przyjemnością, czyta się je na raz, a strony same ubywają nie wiadomo kiedy. Są barwne pełne kontrastowych bohaterów, którzy aż święcą. Dla mnie błyszczeli jak słońce i rozświetlali mi ten stresujący okres jakim była matura. Uwielbiam styl autorki – uwierzcie dialogi to złoto, jeszcze nigdy tak nie ubawiłam się na książce. Bohaterowie… Sloane to druga ja. Rzucam żartami pod pozorem pewności siebie, a dla przyjaciół wskoczyłabym w ogień. Gabe to ponurak, który jednak ma to coś i nie da się go nie lubić. Remy i Vera to dwa promyki, które jeszcze bardziej ubarwiają fabułę i dzięki nim po prostu chciało mi się czytać. I na sam koniec ojciec Sloan – szalony pisarz, który stał się chyba moim ulubionym rodzicem spośród wszystkich z jakimi spotkałam się do tej pory w książkach. Jeśli marzy Wam się leżak, lemoniada, natura i relaks z książką to nie mogę Wam polecić żadnego innego tytułu niż ten. Bierzcie i czytajcie to wszyscy, bo umili Wam dzień i wywoła nie jeden uśmiech na Waszej twarzy.