Moriarty Tom 4 (Wydanie 4/2021)

chyba na ten moment nie czytałam ciekawszej mangi, niż ta

uwielbiam anime i mange

Calkiem przyjemne

[email protected] Zostałam nieco w tyle z mangą „Moriarty” – wydano już sześć tomów, a ja od czasu trójki nie miałam kiedy przeczytać nowości! Ale już nadrabiam swoje zaległości i przed Wami parę słów o czwartym tomie przygód braci Moriartych, tym razem ze spotlightem na pułkowniku Moranie! Mimo że z okładki spogląda na nas nikt inny jak John Watson, nie jest on głównym tematem tego tomiku. Czwarty „Moriarty” składa się z trzyrozdziałowej historii zatytułowanej „Człowiek ze złotą armią” poświęconej Moranowi oraz pierwszego rozdziału „Dwóch detektywów”, wątku, który kontynuowany jest w tomie piątym. Do tej pory nazwy poszczególnych historii (czy też aktów, jak są one nazywane w mandze) odnosiły się wyraźnie do konkretnych tytułów opowiadań, tutaj jednak nawiązania są mniej oczywiste – „Człowiek ze złotą armią” ma się zapewne kojarzyć ze „Złotymi binoklami”, a tytułem najbliższym „Dwóm detektywom” byłby dla mnie „Umierający detektyw”. Czwarty tomik „Moriarty’ego” najprościej podsumować dwoma słowami: „Moran” oraz „James Bond”. Brzmi jak nietypowe połączenie? To zawsze lubiłam w popkulturze japońskiej, potrafi ona w bardzo swobodny i zręczny sposób łączyć ze sobą motywy, które nam w pierwszej chwili zupełnie nie przyszłyby na myśl. Ale w końcu i Holmes i Bond to Anglia, więc czemu nie? A gdzie w „Moriartym” znajdziemy tajnego agenta Jej Królewskiej Mości? Albert James Moriarty, starszy brat Williama Jamesa Moriarty’ego, czyli naszego głównego bohatera i masterminda stojącego za całym planem oczyszczenia brytyjskich elit, pracuje w Londynie w tajnej jednostce MI6 (powstała ona tak naprawdę nieco później, ale nie ma co tej mangi rozliczać z historii). Daje on Moranowi tajną misję przyjrzenia się tajemniczej śmierci agenta, który badał w Indiach Brytyjskich przebieg II wojny brytyjsko-afgańskiej. Któż lepszy niż Moran, który służył tam w armii? Przy okazji wizyty w MI6 natrafiamy na mnóstwo bondowskich smaczków. M to nikt inny jak sam Moriarty, wybieramy się również do laboratorium Q, w misji pułkownikowi towarzyszy Moneypenny, a sam Moran otrzymuje numer 006 i korzysta z pseudonimu „Alec Trevelyan” (GoldenEye!). Nie zabrakło również odniesień do kanonu, a więc Sebastian uwielbia polować na wielkie koty i pojawiają się żarciki o napisaniu książki na ten temat (kanoniczne „Gruba zwierzyna Himalajów zachodnich” oraz „Trzy miesiące w dżungli”), a Mycroft Holmes przewija się przez MI6 w ramach bliżej nieokreślonego „rządu”. Drugi wątek tego tomu, „Dwóch detektywów”, przenosi nas z powrotem do Anglii do Sherlocka, który nie potrafi przestać myśleć o wyzwaniu rzuconym mu przez głównego z braci Moriartych. Akcja się zawiązuje, kiedy okazuje się, że zarówno Holmes i Watson, jak i bracia Moriarty, podróżują jednym pociągiem, w którym w jednym z przedziałów leży trup, a krew na sobie ma nasz dobry doktor… Dla Holmesa jednak to tylko gra, w której próbuje pokonać Moriarty’ego szybciej od niego odnajdując sprawcę przestępstwa, na które się natknęli. Manga „Moriarty” dalej pełna jest wielkich słów i idei w bardzo czarno-białym i uproszczonym świecie, ale taki już jej urok – nie jest to głęboka analiza społeczeństwa, a rozrywkowe czytadełko czerpiące garściami nie tylko z samego Holmesa, ale i z innych tekstów popkultury. Muszę jednak przyznać, że ten tom podobał mi się o wiele bardziej od poprzednich! Przerysowanej pompatyczności było nieco mniej, a i ten Bond był całkiem fajnie wpleciony w fabułę. Aż wolałabym zostać z wątkiem Morana niż wracać do Moriarty’ego i Holmesa, ale cóż poradzić. Cieszą mnie wszystkie smaczki i bajzel historyczno-społeczny w tej historii i z ciekawością będę obserwować, co jeszcze i w jakiej formie pojawi się w tej mandze. Oraz jako, że kiedyś czytałam i oglądałam o wiele więcej mangi i anime, na swój sposób bardzo doceniam zaczerpnięcie przez twórców żarciku z Naruto – nawet takie kwiatki da się tu odnaleźć, haha! Dziękuję wydawnictwu Waneko za udostępnienie tytułu do recenzji.

TAJNA MISJA Manga „Moriarty” z tomu na tom staje się coraz lepsza. To, co zaczęło się bardziej jako ciekawostka i jeszcze jedna wariacja na temat „Sherlocka Holmesa”, teraz stało się pełnoprawnym dziełem z własnym charakterem i autorskim podejściem. Zrodziła się z tego naprawdę znakomita seria z pogranicza thrillera i dramatu społecznego, którą znakomicie czyta się także bez znajomości pierwowzoru. Wojna w Afganistanie trwa. MI6, a dokładniej wysłany przez Williama Moran, ma zadanie powstrzymać konflikt, który taka bardzo wpływa na cały świat. Jak ma to zrobić? Musi zajać się winnym, który doprowadził do takiej sytuacji. Czy mu się uda? Nawet jeśli, to wcale nie oznacza końca! imperium Brytyjskie zagrożone jest z różnych stron, a to, co się dzieje może okazać się bardzo nieoczekiwane… Każdy wie, że w popkulturze mnóstwo jest takich postaci drugoplanowych czy epizodycznych, które okazały się o wiele ciekawsze, niż główni bohaterowie. Najlepiej widać to w filmach takich, jak „Shrek” (osioł i kot w butach ukradli show do tego stopnia, że ten drugi doczekał się własnego filmu i serialu) czy „Madagaskar” (tu król Julian i ekipa pingwinów były tak świetne, że doczekały się własnych seriali, a pingwiny nawet filmu kinowego). W komiksach też tak się zdarza, długo można by wymieniać. I zdarza się tak, że to źli stają się głównymi bohaterami jeśli nie własnych serii, to przynajmniej poświęconych im powieści graficznych czy miniserii. Tak stało się również z sherlockowym Moriartym, głównym złym przygód najsłynniejszego detektywa, choć jeśli czytaliście powieści i opowiadania Arthura Conan Doyle’a, wiecie, że praktycznie był po prostu jeszcze jedną z zagadek do rozwikłania, a nie arcyłotrem całej opowieści. Tym uczyniła go dopiero popkultura, a w szczególności serial „Sherlock” od BBC – swoją drogą nie tylko autentycznie świetny, ale też i znakomicie przeniesiony na papier, jako manga. Ten tomik „Moriarty’ego” zaś to moment, w którym opowieść zbliża się pod wieloma względami do tego serialu właśnie. Nie chcę tutaj wnikać w szczegóły, ale miłośnicy produkcji BBC znajdą tu wiele dla siebie, chociaż realia opowieści są zupełnie inne. Wracając jednak do samej opowieści, mamy tutaj dużo akcji, świetny klimaty i ciekawie nakreślone postacie. Zabawa jest udana, tym bardziej, że wcale nie pusta. Dobrze oddane są również realia Wielkiej Brytanii sprzed ponad wieku i szata graficzna, dość sterylną, o czystej kresce, ale pasującą do treści. W skrócie: kawał dobrej zabawy. Coś, co miłośnicy przygód Sherlocka Holmesa koniecznie powinni poznać, tak samo jak wszyscy fani thrillerów, kryminałów i sensacji, najlepiej osadzonych w retro realiach.

POPKULTUROWY KOCIOŁEK: Czwartą część serii w większości wypełnia opowiadanie „Człowiek ze złotą armią”, gdzie czytelnik ma okazję obserwować poczynania pułkownika Morana. William przydziela go do sprawy, która może mieć wpływ na cały świat. Bohater wspomagany przez pannę Maniepeny i „gadżety” Q ma za zadanie wyjaśnić sprawę handlu bronią i powstrzymać eskalację wojny w Afganistanie. Każdy kolejny odkryty ślad prowadzi jednak bohaterów w dość zaskakującym kierunku. Kolejne wydarzenia będą również w pewien sposób powiązane z przeszłością Morana, z którą będzie musiał się on ostatecznie rozprawić. Autor Ryousuke Takeuchi z każdym kolejnym tomem swojej serii serwuje czytelnikowi przyjemną w odbiorze fabułę, w której nie brakuje akcji i różnorakich tajemnic. Nie inaczej jest w przypadku recenzowanej czwartej części, gdzie znaleźć można polityczne intrygi, zdrady i spiski. Twórca tym razem największą uwagę poświęca wspomnianemu pułkownikowi Moranowi, spychając całkowicie na dalszy plan Moriartyego (który pojawia się dopiero pod same koniec tomiku, wraz z Holmesem rozpoczynając nowy wątek mangi). Fabuła łączy tutaj elementy literackiej fikcji z pewnymi historycznymi wydarzeniami, tworząc naprawdę ciekawą w odbiorze treść. Twórca w tomiku tym zaczyna również wyraźniej wykraczać poza sferę dotychczasowej inspiracji twórczością Conana Doyle'a. Sięga on tutaj po inne ikony brytyjskiej popkultury, które powinny być znane każdemu człowiekowi. Pojawienie się kilku dobrze znanych nazwisk to mocny ukłon w stronę Sir Iana Fleminga i jego kultowego agenta 007. Początkowo takie połączenie może wydawać się trochę dziwne. Z każdą kolejną stroną czytelnik przekonuje się jednak o tym, że twórcy udaje się połączyć dwa światy w jeden naprawdę zgrabny i wciągający scenariusz, któremu trudno jest się oprzeć. Od pierwszej do ostatniej strony mangę czyta się więc z niekłamaną przyjemnością i chęcią poznania jej finału. Niczego odkrywczego nie można napisać na temat warstwy graficznej mangi. Od samego początku seria pod tym kątem prezentuje się znakomicie. Rysunki Hikaru Miyoshiego nadają fabule odpowiedniego klimatu i mocno przyciągają uwagę odbiorcy. Oczywiście kolejny raz najbardziej wyraziste są tutaj projekty postaci i to jak na ich twarzach oddawane są najróżniejszego rodzaju emocje.

Czwarty tom mangi przybliża nam element, który był już wcześniej sygnalizowany w tej serii. Otóż funkcjonuje już MI6, czyli brytyjska służba wywiadu zagranicznego. Na jej czele stoi brat Moriartego. Co ciekawe, ta wersja MI6 czerpie dużo z cyklu o przygodach najsłynniejszego szpiega świata. Dlatego funkcjonuje tam Q, M czy Moneypenny. Mamy więc odrobinę Bonda w uniwersum Holmesa. Misją, której podejmuje się MI6, jest rozpracowanie, kto działa na niekorzyść korony, wspinając wroga w konflikcie między Indiami, a Afganistanem. Mamy więc odrobinę kontekstu historycznego i całkiem ciekawą lekcję na temat rozgrywek dawnych mocarstw. Ten element wypada naprawdę dobrze i świetnie rozbudowuje całą mangę, dodając jej globalnego kontekstu. Nie tylko lepiej poznajemy stopień skorumpowania arystokracji, ale mamy także okazję zrozumieć, dlaczego zmiana, na której zależy Moriartemu i jego współpracownikom, jest taka ważna.