Moja doskonała żona (okładka miękka)

Małżeństwo. Ona, On i dwójka dzieci. Ona sprzedaje nieruchomości, a On uczy grać w tenisa. Zakochali się w sobie, wyznali sekrety, a teraz ich życie toczy się według porządku ustalonego przez Żonę. Do tego mają bardzo dziwny sposób na grę wstępną. Tylko w jednym przypadku Żona jest dla Niego, aż tak seksowna. Bardzo rzadko zdarza się tak, że książki podobają mi się już od pierwszych stron. Właściwie to nigdy. "Moja doskonała żona" jest chyba jedną książką, która aż tak bardzo mi się od początku spodobała. Przez ponad 100 stron czułam ogromne napięcie, ciekawość i fascynację. Krótkie rozdziały były zakończone w taki sposób, że nie dało się odłożyć książki. Pojawiała się masa niewiadomych. Czułam dosłownie, jak otwieram oczy ze zdziwienia, a mózg mi paruje na myśl o tym, co się w tej książce dzieje 🤯 A później nastał spokój... Kolejne 100 stron, które były po prostu nudne. Fakt. Trochę się tam działo, ale emocje uleciały ze mnie w jednej chwili. Napięcie i ciekawość zniknęły. Po 2/3 książki zaczęło znowu robić się ciekawie, ale emocje z początku książki niestety nie wróciły. Byłam zaintrygowana, ale nie aż tak bardzo. Mimo wszystko książkę uważam za bardzo dobrą. Dlaczego? Biorąc ją do rąk w ogóle nie miałam pojęcia, czego się po niej spodziewać, a to co dostałam bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiej historii. Bardzo dużym plusem było dla mnie to, że w tej książce wszystko ma znaczenie. Każda postać, każdy szczegół, który wydawałby się nieistotny okazywał się na końcu bardzo ważny. Zakończenie również było bardzo dobre. Fakt, nie wcisnęło mnie w fotel i nie zbierałam szczęki z podłogi, ale podobało mi się. Oczywiście książkę bardzo przyjemnie się czytało dzięki krótkim rozdziałom i stylowi autorki. Mimo tych kilku minusów, czyli chwilowej nudy i mniejszych emocji w drugiej połowie książki uważam, że jest to bardzo dobry thriller psychologiczny. Tło psychologiczne w książce było bardzo dobrze ukazane i dodatkowo książka mocno wpływała na moją psychikę, a szare komórki intensywnie pracowały.

Małżeństwo. Ona, On i dwójka dzieci. Ona sprzedaje nieruchomości, a On uczy grać w tenisa. Zakochali się w sobie, wyznali sekrety, a teraz ich życie toczy się według porządku ustalonego przez Żonę. Do tego mają bardzo dziwny sposób na grę wstępną. Tylko w jednym przypadku Żona jest dla Niego, aż tak seksowna. Bardzo rzadko zdarza się tak, że książki podobają mi się już od pierwszych stron. Właściwie to nigdy. "Moja doskonała żona" jest chyba jedną książką, która aż tak bardzo mi się od początku spodobała. Przez ponad 100 stron czułam ogromne napięcie, ciekawość i fascynację. Krótkie rozdziały były zakończone w taki sposób, że nie dało się odłożyć książki. Pojawiała się masa niewiadomych. Czułam dosłownie, jak otwieram oczy ze zdziwienia, a mózg mi paruje na myśl o tym, co się w tej książce dzieje. A później nastał spokój... Kolejne 100 stron, które były po prostu nudne. Fakt. Trochę się tam działo, ale emocje uleciały ze mnie w jednej chwili. Napięcie i ciekawość zniknęły. Po 2/3 książki zaczęło znowu robić się ciekawie, ale emocje z początku książki niestety nie wróciły. Byłam zaintrygowana, ale nie aż tak bardzo. Mimo wszystko książkę uważam za bardzo dobrą. Dlaczego? Biorąc ją do rąk w ogóle nie miałam pojęcia, czego się po niej spodziewać, a to co dostałam bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiej historii. Bardzo dużym plusem było dla mnie to, że w tej książce wszystko ma znaczenie. Każda postać, każdy szczegół, który wydawałby się nieistotny okazywał się na końcu bardzo ważny. Zakończenie również było bardzo dobre. Fakt, nie wcisnęło mnie w fotel i nie zbierałam szczęki z podłogi, ale podobało mi się. Oczywiście książkę bardzo przyjemnie się czytało dzięki krótkim rozdziałom i stylowi autorki. Mimo tych kilku minusów, czyli chwilowej nudy i mniejszych emocji w drugiej połowie książki uważam, że jest to bardzo dobry thriller psychologiczny. Tło psychologiczne w książce było bardzo dobrze ukazane i dodatkowo książka mocno wpływała na moją psychikę, a szare komórki intensywnie pracowały.

Po długim okresie czytania fantastyki i młodzieżówek sięgnęłam po thriller. Jestem niesamowicie zachwycona faktem, że w moje ręce trafił taki dobry tytuł! "Moja doskonała żona" to wyśmienicie skonstruowana na każdym poziomie historia. Bohaterowie są niesamowicie pokręceni. Każda postać ma swój unikalny charakterek i wnosi coś ważnego do całej historii, więc jeśli sięgnięcie po ten tytuł - miejcie oczy szeroko otwarte! Bardzo podobały mi się m.in. wątki z dziećmi głównego bohatera, które nieświadomie komplikowały mordercze plany małżeństwa. To było po prostu takie... prawdziwe. Fabuła jest pokręcona tak samo jak bohaterowie, którzy ją tworzą. Do samego końca nie wiadomo o co tutaj tak naprawdę chodzi. Tajemnica goni tajemnicę i trudne jest nawet stworzenie teorii zakończenia. Cóż, przynajmniej ja tak miałam. Z takich "technicznych" spraw to niesamowicie podobały mi się krótkie rozdziały, których na 400 stron jest 70. Dzięki temu czytało mi się niesamowicie szybko, bo po takie 6 stron można sięgnąć w każdej chwili. W dodatku większość rozdziałów kończy się cliff hangerem (które uwielbiam!), więc czytało się kolejny i kolejny... a tu nagle koniec książki i zakończenie miażdżące mózg! Jeszcze nie wiem jak rozumieć epilog, wciąż nad nim myślę i nie daje mi on spokoju. A to kolejna zaleta książki 😉 Oryginalna fabuła o dziwnym małżeństwie, które wskrzesza mordercę z przed lat bardzo mnie wciągnęła. Jeśli jesteście fanami thrillerów, to myślę, że się nie zawiedziecie.

Okładka tej powieści jest niczym portret jednego z wybitnych mistrzów malarstwa - tylko oprawić w ramkę i cieszyć nią oko. Jeśli więc spodziewacie się równie pięknej, subtelnej historii... och, marny Wasz los! Porzućcie natychmiast płonne nadzieje! To nie jest pozycja, której wręczenie w prezencie urodzinowym, bezbrzeżnie romantycznej przyjaciółce, powinniście rozważyć. Nie jest to historia, która urzeknie babcię zakochaną w sielskich opowieściach.  To okrutna, mocna pozycja dla zaprawionych thrilleroholików i miłośników kryminałów. To w końcu przykładowa historia tak modnego ostatnimi czasy gatunku, jakim jest domestic noir, czyli damsko-męskiej, najczęściej małżeńskiej gry, w której wszystkie chwyty są dozwolone. To zręcznie i z lekkością napisana powieść, której ogromnego plusa daję za wyjątkowo prowadzoną narrację: poznajemy bowiem punkt widzenia przykładowej wręcz pary małżeńskiej, by za moment zostać wprowadzonymi do ich chorego, odartego z wszelkiej normalności świata. Czytało się to znakomicie. Brawa należą się autorce za oryginalną fabułę - przyznaję, dotąd nie spotkałam się z podobną i nie dziwi mnie fakt, że największe studia filmowe rzuciły się momentalnie do zakupu praw do ekranizacji. To po prostu wymarzony scenariusz filmowy. Czy w takim razie "Moja doskonała żona" posiada jakieś minusy? Tak. Jest nim z pewnością odrobinę rozwleczona fabuła. Być może po prostu przyzwyczaiłam się do pozycji, w których akcja pędzi jak szalona i podobnej akcji spodziewałam się w przypadku tej powieści. Nie lubię, kiedy podczas lektury coś mnie rozprasza, a tutaj momentami moje myśli błądziły gdzieś poza trzymaną w dłoniach książkę. Nic to! Taki mały minus, który nie sprawił jednak, że całość oceniam negatywnie. Wręcz przeciwnie! To kawał dobrego, rasowego kryminału, może thrillera psychologicznego (wciąż ciężko mi jednoznacznie zaliczyć tę powieść do jednego gatunku), który z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom mrocznych, trzymających w napięciu historii. A tak dziwacznej pary, o tak... oryginalnych upodobaniach, nie znajdziecie nigdzie indziej. Polecam serdecznie!

Pod wieloma względami nieoczywista para. Połączyła ich skomplikowana relacja i dość dziwne upodobania, a tajemnice są nieodłącznym elementem tego małżeństwa. Wszystko jest tak zagmatwane, że ciężko zrozumieć motywację pary. Do czego doprowadzi ich dziwna pasja? _ Tak wyróżniających się bohaterów szczerze mówiąc nie spotkałam dawno w żadnej książce z tego gatunku. Mąż i żona, których ciężko włożyć w jakiekolwiek ramy. Każdy z nich nieźle namiesza i każdy ma swoje mroczne tajemnice. Jednak wspólnie odnajdują zrozumienie dla swoich pasji, ale czy napewno? Czy nie jest to tylko mylne wrażenie? Naprawdę brawo za pomysł na taką historie. Możecie się całkiem dobrze bawić przy tej pozycji, a już napewno oderwie was na jakiś czas od rzeczywistości i sprawi, że przepadniecie w świecie Millicent i Tobiasa. Jedyny dość mocno odczuwalny dla mnie minus to momentami zbyt rozwleczona akcja. Mam wrażenie, że gdyby ta książka była skrócona o jakieś 100 stron dostałaby u mnie maxa. Jednak i tak polecam i zachęcam do poznania tej dziwnej parki. Zaskoczy was i to niejeden raz!

"Moja doskonała żona" to psychologiczny thriller, który doskonale wpisuje się w modny ostatnio styl domestic noir - jego sercem jest czteroosobowa rodzina uwikłana w pewien mroczny sekret. Autorka stworzyła mieszankę kryminału, literatury obyczajowej, suspensu i sensacji. Nietypowa fabuła, wyraziści bohaterowie i liczne twisty powodują kompulsywne przewracanie kolejnych stron. "Moja doskonała żona" to niebanalna i niepokojąca opowieść o mrocznej stronie miłości, małżeńskim oddaniu i emocjonalnym uzależnieniu, mylących pozorach, sztuce manipulacji, przekraczaniu granic oraz destrukcyjnych skłonnościach. Ciemna, hipnotyzująca, pokręcona i wciągająca - taka właśnie jest ta książka. Jeden z lepszych thrillerów jakie miałam okazję przeczytać. Bardzo polecam.

Niech Was nie zwiedzie piękna okładka! Ta powieść to szalona jazda bez trzymanki, w której towarzyszyć Wam będą: Millicent, jej bezimienny mąż* i dwójka ich nastoletnich dzieci. Z pozoru normalna rodzina, patologii na pierwszy rzut oka nie widać. Cóż jednak poradzić, że rodzice mają dość specyficzne... hmmm, jakby to nazwać? Hobby? Już po przeczytaniu kilkunastu stron wiedziałam, że będę się wyśmienicie bawić, bo: fajni ci bohaterowie, tacy socjopatyczni ;) I właściwie na tym powinnam zakończyć, chociaż ręce aż mnie świerzbią, żeby rozpisać się na temat fabuły, z drugiej strony: nie chcę zdradzić nic więcej, żeby nie psuć Wam przyjemności z odkrywania tej historii. Musicie wiedzieć jedno: to NIE jest zwykły, oklepany domestic thriller. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, a dostałam szaloną, pokręconą historię, pełną zwrotów akcji, z odrobiną czarnego humoru. Czasami może lekko nierealną, ale tak fantastycznie napisaną i niesamowicie wciągającą, że nie będę się niczego czepiać. Uwielbiam tę książkę i mogłabym czytać od dziś wyłącznie powieści pióra Samanthy Downing - gdzie mam się zapisać, żeby dołączyć do jej fanklubu? ;) *fun fact: do samego końca czytelnik nie poznaje (prawdziwego) imienia narratora

Świetna! Wciąga niesamowicie! Bardzo dobrze napisana.