Moja przyjaciółka opętana (okładka  twarda, 11.2020)

Znaczne od tego, ze książka jest w genialnym wydaniu. Okładka przypomina kasetę VHS a pierwsze strony wyglądają jak złote myśli . Mocno można poczuć klimat lat 80tych w który wpleciona jest historia o opętaniu. Historia o sile przyjaźni

Polecam bardzo tą książkę. Jest napisana łatwym językiem i w latach 80-90 przez co możemy się cofnąć do tych lat. Opowiada o dwóch przyjaciółkach które spotka coś niemożliwego.

Super książka utrzymana w klimacie lat 80, zabawna i straszna

Lekko się czytało, dla zabicia czasu, przyjemna powieść ;)

Świetnie napisana, wciągająca powieść

Klasyka jak 80-tych na nowo.

Dziś opowiem nieco o książce Grady'ego Hendrixa, którego polski czytelnik może kojarzyć m.in. z wydanej w tym roku nakładem Wydawnictwa Vesper "Sprzedaliśmy dusze". Oryginalna kolejność ich wydawania była odwrotna - "Moja przyjaciółka opętana" zagościła na księgarskich półkach w 2016 roku, natomiast "Sprzedaliśmy dusze" dwa lata później. W kwietniu tego roku miała miejsce premiera czwartej powieści autora - "The Southern Book Club's Guide to Slaying Vampires". Co ciekawe, najnowsze "dziecko" Hendrixa stoi niejako w opozycji do "Mojej przyjaciółki opętanej" (pisanej z perspektywy nastolatków), prezentując wydarzenia z punktu widzenia rodziców, których dorastające pociechy wpadają w tarapaty. Podobno akcja toczy się 5 lat później, praktycznie w tej samej okolicy.⠀ ⠀ Rok 1988, Charleston, Karolina Południowa. Dwie licealistki - Abby i Gretchen - przyjaźnią się już od podstawówki, są nierozłączne od lat. Z czasem do ich grupki dołączają dwie kolejne dziewczyny - Margaret i Glee. Dni upływają im na beztroskich uciechach i oddawaniu się rozrywkom typowym dla nastolatków. Podczas jednej ze zwyczajnych imprez dochodzi do dziwnego wydarzenia - Gretchen znika w lesie na całą noc. Odnaleziona twierdzi, że nie pamięta kompletnie nic z ostatnich godzin. Wtedy jeszcze żadna z nich nie mogła podejrzewać, że wydarzenie to stanowiło zapalnik dla czegoś większego, czegoś znacznie bardziej przerażającego. Wkrótce Abby zaczyna dostrzegać u swojej przyjaciółki niepokojące zmiany. Co więcej, z czasem jest tylko gorzej. Rodzice Gretchen przestają poznawać własną córkę. Dziewczyna sprawia problemy nie tylko w domu, również wśród znajomych zasiewa ziarno niezgody i zamętu, na którego plony nie przyjdzie bohaterom długo czekać...⠀ ⠀ Hendrix uczynił bohaterami swojej powieści nastolatków, bo to właśnie okres życia, kiedy przyjaźnie i relacje rówieśnicze są najintensywniejsze. Akcję osadził w latach 80', ponieważ dzięki temu mógł odwoływać się do własnych doświadczeń wieku dorastania. Taki wybór czasu akcji ma też inny aspekt - na lata 80' przypadało największe uderzenie tzw. 'satanic panic', czyli paniki moralnej, charakteryzującej się panicznym strachem społeczeństwa przed satanistycznymi rytuałami, co także ma swoje odzwierciedlenie w powieści.⠀ Jednak pomimo tytułu "Moja przyjaciółka opętana" nie jest typowym horrorem religijnym. Poszukujecie opowieści o podstarzałym kapłanie odprawiającym egzorcystyczne rytuały nad zmaltretowanym ciałem grzesznego dziewczęcia? Nie tędy droga. Autor pokazuje, że można inaczej i nie mniej interesująco. Myślę, że mogę już to zdradzić - podobało mi się bardzo, bardzo.⠀ Czytałam z zapartym tchem, od początku do końca. Przyznaję jednak, że mam słabość do powieści z akcją osadzoną w świecie nastolatków. Czy było strasznie? Szczerze mówiąc, niezbyt. Było kilka scen rodem z horroru, ale jednak przez większość czasu budowane jest po prostu napięcie podszyte niepokojem. I taki właśnie zabieg świetnie tu pasuje.⠀ Pozycja podobała mi się o wiele bardziej niż "Sprzedaliśmy dusze". Mogłabym ją polecić starszym nastolatkom, ale wiadomo, że nie wycisną z lektury tyle smaczków, co osoby pamiętające epokę sprzed wirtualnej rewolucji ;) . No i jak to u Hendrixa jest dużo muzyki. W moim przypadku było także mnóstwo frajdy, jak najbardziej polecam.

"Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną..." Ameryka. Lata osiemdziesiąte. Abby i Gretchen są nierozłączne, przyjaciółki do grobowej deski. Jednak w ich życiu dochodzi do dziwnego, pozornie nieistotnego incydentu. W trakcie jednej z nocnych "posiadówek" nad jeziorem Gretchen ginie na całą noc. Nad ranem Abby odnajduje ją nieopodal mrocznego, opuszczonego bunkru-chaty... zmarzniętą, wystraszoną i jakby nieobecną. Od tego momentu w Gretchen dochodzi do powolnej, przerażającej metamorfozy. Staje się obca, przestaje dbać o higienę, przestaje sypiać, jeść. Abby stara się ratować przyjaciółkę, ale czy jest w stanie walczyć z kimś o wiele potężniejszym od siebie? Czy strach, gniew i bezsilność zdołają złamać determinację Abby aby uratować przyjaciółkę, opętana przyjaciółkę...? Grandy Hnedrix pisze fenomenalnie. Po fantastycznej powieści "Sprzedalismy dusze" byłam przekonana, że "Moja przyjaciółka opętana" będzie dobra. Pomyliłam się. Była rewelacyjna. To jest ten typ literatury, który przenosi w czasie. To swoista kapsuła, która teleportuje nas do czasów gówniarskich, gdzie przysięgałyśmy sobie z psiapsiółkami, że nasza przyjaźń będzie trwała po wieki i żaden facet tego nie zmieni, gdzie wymieniałyśmy się ciuchami i tworzyłyśmy rankingi najfajniejszych chłopaków i najwredniejszych dziewczyn. Ta powieść mnie nie wystraszyła, ta powieść mnie rozczuliła. Bo w "Mojej przyjaciółce opętanej" niewiele jest tak naprawdę grozy, a scena kulminacyjna jest potwierdzeniem tego, że to powieść o potędze przyjaźni. W "Mojej przyjaciółce opętanej" autentycznie czujemy szalone lata osiemdziesiąte, specyficzny klimat, którego nie da się wytłumaczyć teraźniejszej młodzieży. Świat bez telefonów, bez internetu. Wkurza mnie nieustanne powtarzanie, że "kiedyś to było a teraz to..." albo "za naszych czasów". Mamy tendencję do idealizowania przeszłości... ale, kurde, sami przyznajcie, że te nasze '80 i '90 lata były magiczne. Hendrix bez nadmiernego sentymentalizmu kreśli tło, ale tym tłem nie przytłacza, bo główny wątek, jakim jest walka o przyjaciółkę, nie został zdominowany przez opisy fryzur, garderoby, filmowych i muzycznych hitów czy nastrojów politycznych. Nie szkodzi, że w tej powieści grozy grozy jest niewiele, a egzorcyzmy były tak naprawdę karykaturą egzorcyzmów 😀 i miały za zadanie podkreślić potęgę wiary... w przyjaźń. Zauroczyła mnie ta powieść. Jedna z najlepszych historii o przyjaźni jakie dane mi było przeczytać. Imponuje mi fakt, że mężczyzna w tak perfekcyjny sposób potrafił rozpracować relacje między dwiema nastolatkami. Bardzo polecam.

Kiedy spoglądam teraz na "Moją przyjaciółkę opętaną" Grady Hendrixa, uśmiecham się lekko na wspomnienie minionego weekendu i tylko jedna myśl krąży mi w głowie. Jaka to była wspaniała jazda! To miło, jak facet staje na wysokości zadania :D bo szczerze, wątpiłam, żeby po mocnym wejściu, jakim było "Sprzedaliśmy dusze", czymś mnie jeszcze zaskoczył. Historia opowiadana przez Hendrixa rozgrywa się na początku lat 80. Zaczyna się dość bolesnym doświadczeniem nastolatki, która po raz pierwszy tak namacalnie odczuwa, że świat dzieli się na lepszych i gorszych, tych, co mają gruby portfel i tych, którym ciągle czegoś brakuje. To właśnie w tym momencie stykają się losy głównych bohaterek, dzięki którym rozpocznie się nasza literacko-muzyczna podróż w kolorowe i nieco szalone lata 80. Młodość wymaga eksperymentów, tak więc w pewien babski wieczór dochodzi do pierwszych prób ze środkami odurzającymi. Jak to z eksperymentami bywa, nie każdy kończy się dobrze, o czym na własnej skórze przekonuje się Gretchen. Zaczyna się powolne staczanie w dół. Szaleństwo oplątuje nie tylko dziewczynę. Seria dziwnych przypadków rozsiewa obłąkanie na rodziny obu przyjaciółek i ludzi postronnych. Zło podnosi głowę coraz wyżej. Abby jako jedyna próbuje stawić temu czoła. Czy jej się uda? Zacznę od tego, że "Moja przyjaciółka opętana" nie jest horrorem. To powieść dla młodzieży pełną gębą, choć zdaję sobie sprawę, że wiele elementów będzie dla nich nie do końca zrozumiałe. Autor oddał hołd burzliwym latom 80. przypominając wszystkie elementy, które się z nimi wiązały. Roczniki 70. będą czytać i co rusz wykrzykiwać: też tak robiłam, też tak miałam, tak było! Pod kolorową przykrywką mamy mozaikę problemów społecznych, które wciąż trawią szkolny system edukacji i problemy rodzin, które muszą stawić czoła życiu, które nie zawsze głaszcze po głowie. Na koniec nie mogę nie wspomnieć o flircie autora z czytelnikiem. Całą historię obrazują utwory muzyczne z tamtego okresu, warto więc zwrócić uwagę na TEKSTY PIOSENEK ;) Nie tylko same tytuły. Zauważyliście, że tu nie ma spisu treści? Tak, tak, autor wymusza kartkowanie i szperanie w Internecie przy KAŻDYM rozdziale :) Ja bawiłam się ŚWIETNIE! Wam też tego życzę. "Jak możemy tańczyć, kiedy nasz świat zatacza kręgi? Jak spać, kiedy zło się budzi? Jak możemy tańczyć, kiedy nasza ziemia się obraca? Jak spać, gdy zło powstaje? Nadszedł czas, by wymierzyć sprawiedliwość. By spłacić dług, wnieść nasz udział."    IG @angelkubrick

Recenzja powstała dla grupy Fantastyka na luzie Abby i Gretchen są najlepszymi przyjaciółkami niemalże od wieków. Połączyła je silna więź zbudowana na puszkach dietetycznej coli, miłości do E.T. oraz niezachwianej lojalności. Jednakże ich przyjaźń zostaję wystawiona na próbę, gdy jedna z nich po dziwnej nocy spędzonej w lesie zaczyna się zachowywać… nieco inaczej. Początkowo niepokojące symptomy, błyskawicznie zmieniają się w jawne niebezpieczeństwo. Fabuła osadzona jest w latach 80-tych i cała powieść przesycona jest klimatem tamtych czasów. Począwszy od przepięknej - na prawdę obłędnej! - oprawie graficznej, stylizowanej na starą kasetę VHS, gdzie nie zabrakło takich detali jak naklejka “Bądź uprzejmy, proszę przewiń” oraz wiecznie obecnych reklam! A kończąc na odniesieniach do popkultury, które wtedy były silnie obecne w życiu nastolatków. Początkowo nie do końca potrafiłam wczuć się w historię. Czułam się nieco znużona, bo choć pięknie napisana, fabuła za wiele nie wnosiła. W głównej mierze było to przedstawienie zalążków i rozwoju przyjaźni dziewcząt, autor potrafił przez kilka stron rozpisywać się o problemach z cerą jednej z nich. Jednak im głębiej wchodziłam w powieść, tym bardziej rozumiałam sens owego wstępu i mniej mi przeszkadzał, ponieważ dzięki niemu można dostrzec jak drastyczną przemianę przeszła Gretchen, a każde wcześniej napisane słowo nabiera zupełnie innego wydźwięku. Nie zawsze wszystko logicznie mi pasowało, jednak to jedna z tych książek, które tak mocno wciągają w swoje objęcia, że człowiek przestaje się zastanawiać nad sensem i po prostu daje się porwać. Wprost nie mogłam się od niej oderwać, czytając miałam wrażenie, że wpadłam w trans. Im stawało się mroczniej, tym ja wciągałam się jeszcze bardziej. A mrocznie jest. Momentami czułam jak ciarki przechodzą mi po plecach. Autor niezwykle umiejętnie buduje nastrój grozy i przy tym nie musi uciekać się do scen ociekających krwią czy brutalnością. Świetnie radzi sobie bez tego, a dzięki temu już czytelnicy 16+ spokojnie mogą stać się odbiorcami. Jeśli szukasz niebanalnej powieści grozy, przesyconej klimatem niepewności i strachu, a na dodatek osadzonej w barwnych latach 80-tych to “Moja przyjaciółka opętana” to nie tylko must have. To pozycja, którą wręcz pokochasz!