Moja mroczna Vanesso (okładka miękka)

Bardzo dobra i mocna lektura. Temat ciężki, ale ważny do poruszania wg mnie. Nie czyta się jej łatwo i nie jest to lektura pewnie dla każdego, ale daje mocno do myślenia i wzbudza dużo różnych emocji. Polecam bardzo, bo historia w niej opisana nie jest biografią konkretnej osoby, ale zdarza się pewnie niestety dosyć często. Wg mnie warto przeczytać jak jesteśmy rodzicami, nastolatkami albo nauczycielami, bo Vanessa może żyć niedaleko nas.

Książka bardzo wstrząsająca. Przez większość lektury odczucie, które nam towarzyszy, to ogromna bezsilność i złość. Niekiedy trzeba zrobić sobie przerwę od tak trudnej rzeczywistości jaka ukazywana jest w tekście. Niemniej jednak uważam, że książka jest warta przeczytania, ponieważ zmusza do zatrzymania i zastanowienia się nad wieloma sprawami, które w codziennym życiu pozostają niezauważone.

Może bardziej 4,5/5, ale była to bardzo dobra książka. Pomimo trudnego tematu, to czytało się ją bardzo szybko. Historia Vanessy jest wstrząsająca, a jej problemy w dorosłym życiu, tak na prawdę zmuszają ją do ciągłego rozmyślania o przyszłości. Zdecydowanie jest to książka dla dorosłego i dojrzałego emocjonalnie czytelnika.

Uważam, że tą książkę powinien przeczytać każdy i to nie tylko dlatego, że jest ciekawa. Autorka otwiera oczy na realny problem, którego niektórzy nawet nie dostrzegają. Historia Vanessy, jej myśli i odczucia są dokładnie pokazane, przez co lepiej zrozumieć na czym polega problem.

Zapierające dech e piersiach, z jednej strony nie mogłam przestać jej czytać z drugiej musiałam ją sobie dawkować bo była tak... ciężka ale w specyficznym znaczeniu. Styl pisania absolutnie fenomenalny m, ciężko uwierzyć że to debiut literacki. Myślę o tej książce codziennie.

Na pierwszej stronie książki jest dedykacja, dla prawdziwych Dolores Haze i Vanessy Wye. Opis tej książki bardzo mnie zaciekawił ale jeszcze bardziej napędziły mnie wszystkie porównania do "Lolity" Nabokova. "Lolitę" czytałam wiele lat temu, będąc...młoda. Zakochałam się wtedy w geniuszu Nabokova ale też jasne, czytałam...przerażona, w jakiś sposób obrzydzona. Nie bez przyczyny wspominam "Lolitę", jest ona bardzo ważna w odniesieniu do tej książki. Vanessa w wieku piętnastu lat zaczęła spotykać się ze swoim nauczycielem, Strane'm. Dziś, kiedy bohaterka jest dorosła, w mediach społecznościowych ujawniają się kolejne ofiary nauczyciela. Twierdzą, że były przez niego molestowana. Docierają również do Vanessy, chcą by przyznała się do tego, jaką krzywdę wyrządził jej Strane. Tylko, że Vanessa nie czuje się skrzywdzona. Twierdzi, że łączyła ją z nauczycielem prawdziwa miłość. Książka napisana jest z dwóch perspektyw czasowych. To bohaterka obecnie, nękana przez dziennikarkę, która chce usłyszeć od niej prawdę i piętnastoletnia Vanessa, która zakochuje się w nauczycielu. Jednym z pierwszych, śmiałych sygnałów od Strane'a, jest "Lolita" właśnie. Daje on dziewczynce egzemplarz książki. Potem, dorosła Vanessa, wiele razy wraca do powieści, zna każdy jej szczegół. Mam wrażenie, że staje się ona trochę odzwierciedleniem jej życia. Nic dziwnego, bo zachowanie Humberta, to złudzenia przypomina Strane'a. Nie wiem natomiast, w jaki sposób traktować te odwołania, w kontekście całej książki. W podziękowaniach autorka pisze, że dziękuje wszystkim dzielnym nimfetkom, które mają odwagę mówić, o swojej historii. Vanessa tej odwagi nie ma. Waha się pomiędzy szczerym uczuciem do Strane'a, a poczuciem ogromnej krzywdy, którą wyrządził jej...pedofil. Ona nigdy nie myśli o nim w ten sposób. Widzi jednak coraz bardziej, jak bardzo ta znajomość zdeterminowała całe jej życie. Wraz z pomocą terapeutki mozolnie odkrywa, że w tę miłość wmieszany jest zespół stresu pourazowego. Za każdym jednak razem kiedy dotyka już oczywistości, w postaci tego, jaki bardzo została skrzywdzona, cofa się na starą ścieżkę miłości i uwielbienia dla nauczyciela. Znajomość "Lolity" wydaje się konieczna, by móc przeczytać tę książkę. Albo raczej nie tyle przeczytać, co w pełni ją zrozumieć. Wszystkie odwołania do Lo, powodują, że obrazy tych dwóch książek trochę mi się nakładają. Jasne, nawet gdyby autorka nie odwołała się do "Lolity", porównanie byłoby nieuniknione. Jednak przez to, że jest ono takie jawne, staje się istotnym aspektem całej historii. Ta historia jest brudna, ze względu na fizyczne opisy tego, w jaki sposób współżył Strane z małą dziewczynką. Jest jednak przede wszystkim ogromnie smutna. W moim odczuciu głównie dlatego, że Vanessa nie potrafi rozgraniczyć, co było okrutnym aktem pedofila, a co mogłaby nazwać prawdziwą miłością. Cały geniusz tej książki polega na tym, że ten dylemat nie zostaje w zasadzie rozwiązany. Pozostaje on zatem w głowie czytelnika. Autorka zostawia nas z tym okrutnym dylematem Vanessy, jakbyśmy mogli rozwiązać go sami. Dla fanów Nabokova i tych czytelników, których nie przerażają mroczne lektury. Piękna na poziomie literackim i fascynująca, jako opowieść. Zostaje w czytelniku na bardzo długo. Lucyna Tomoń/ https://today-ornever.blogspot.com/2020/06/moja-mroczna-vanesso-kate-elizabeth.html

Pamiętacie to niesamowite uczucie, które towarzyszy pierwszemu zauroczeniu? Ekscytacja, szybsze bicie serca, przyśpieszony puls, drżący głos; ukradkowo rzucane spojrzenia, nieśmiałe uśmiechy, przypadkowe muśnięcia... Z nostalgią powraca się do takich wspomnień. Piętnastoletnia Vanessa także chciała tego doświadczyć. Pragnęła zainteresowania, adoracji, choć odrobiny ciepła oraz namiastki bliskości. Los wreszcie się do niej uśmiecha i stawia na drodze czterdziestodwuletniego nauczyciela angielskiego, który rozumie te potrzeby. Nessa widząc wyciągniętą rękę, ostrożnie podąża w jej kierunku. Nie mija chwila, a wpada w stan euforii; przecież znalazł się ktoś, kto może ją wreszcie pokochać. Wierzyła, że rodzące się pomiędzy nimi uczucie będzie wyjątkowe. Wierzyła w nie szczególnie mocno, gdy pod szkolną ławką on przesuwał dłonią po jej udzie. Wierzyła, spędzając z nim pierwszą noc. Wierzyła, leżąc na kanapie w jego gabinecie z podwiniętą spódnicą. Wierzyła pozując do zdjęć, szepcząc drżącym głosem ‘kocham cię, tatusiu’ i spełniając każdą perwersyjną fantazję profesora. Jednak najbardziej wierzyła, gdy słyszała o niszczycielskiej sile miłości; o historii nie mającej prawa się wydarzyć. Można powiedzieć, że książka Kate Elizabeth Russell jest niepozorna. Krótkie rozdziały, prosty język, przystępna narracja, a nawet luźne nawiązanie do Nabokovskiej ,,Lolity’’ nie robią na odbiorcy większego wrażenia, więc tym bardziej nic nie uchroni go przed ogromnym ładunkiem emocjonalnym w niej zawartym. Bo historia Vanessy wręcz epatuje okrucieństwem, bezwzględnością oraz bólem. To opowieść o zręcznej manipulacji, niepohamowanym szaleństwie, miłosnej obsesji, gwałtownym zaprzeczeniu i wewnętrznej walce z demonami przeszłości. Jest to także obraz dziewczyny, a później kobiety wykorzystanej, zużytej i złamanej przez jednego mężczyznę; która zatracona w toksycznej relacji, nie rozumie tego, co wydarzyło się w jej życiu. Russell na dwóch płaszczyznach czasowych porusza ową mnogość problemów. Dotyka ich, ale wcale nie subtelnie. Robi to z niesamowitą brutalnością, starając się, by czytelnik na własnej skórze doświadczył emocji targających główną bohaterką. I jest to tym dotkliwsze, gdyż ta historia nie będzie jednoznaczna; nie ma w niej podziałów na dobro i zło, czerń i biel. Vanessa miota się pomiędzy prawdą, a rojeniami. Była prowokatorką, a może ofiarą? On gwałcicielem czy kochankiem? Kto zrobił pierwszy krok, a kto nie powiedział wyraźnego NIE? Czy to miłość, czy jedynie seksualne pragnienie, na które zostało wyrażone przyzwolenie? A jeśli to miłość, to dlaczego tak boli? Biorąc do ręki ,,Moją mroczną Vanessę’’ podświadomie czułam, że nie jest to książka, o której szybko zapomnę. Nastawiałam się na bolesną, porażająco smutną, przygnębiającą, ale także refleksyjną powieść i dokładnie taką dostałam. Jednak nie spodziewałam się aż tak intensywnych emocji. Historia Vanessy uderzyła we mnie z całym impetem, zwalając z nóg oraz poddając wątpliwości wszystko, w co dotąd wierzyłam na temat miłości. Zagnieździła się w mojej głowie i wcale nie jest chętna, aby z niej wypaść.

"Moja mroczna Vanesso" to książka pełna kontrowersji i niezgodności uczuć. Raz jestem za złem, raz stoję murem za dobrem. Nie raz wiedziałam, po której stronie stoję. Książka opowiada o młodej piętnastoletniej Vanessi, która dostaje stypendium do nowej szkoły z internatem. Vanessa poczuła troszkę wolności, bez kontroli rodziców, jak również samotności, brak opieki i wsparcia. Poczuła się bardzo samotna, kiedy pokłóciła się ze swoją przyjaciółką, a ona sama nie była osobą zbytnio towarzyską. Vanessa, próbując odnaleźć się w nowej szkole, szuka dodatkowych zajęć na uczelni i trafia na nauczyciela literatury, profesor Strane. Ona sama bardzo interesuje się literaturą i pisze wiersze. Bardzo szybko, nawiązują dobry kontakt, który przeradza się w coś głębszego. On daje jej książki do przeczytania, a ona wiersze, które można dwuznacznie interpretować. Książka opowiada, jak do tego doszło, jak każde z nich, tego tak bardzo chciało. Opowiada o dziecku, które tak naprawdę uczy się uczuć, które dopiero przychodzą, a on wie jak to wykorzystać. Raz Vanessa jest pokazana jako niewinna młoda osoba, a raz jako zuchwała Lolitka, która dąży do tego, co zakazane i nie ugnie się przed niczym, puki tego nie dostanie. Widać jej zagubienie, ale i miłość i fascynację do profesora, który ma 42 lata. Ciągłą potrzebę, aby go kokietować i zdobywać jego względy. Robi wszystko, aby przyciągnąć jego wzrok. Niestety nie ma pokazanego w książce życia i punktu widzenia samego profesora (czego mi bardzo brakowało). Nie możemy w 100% wczuć się w jego uczucia i emocje, jakie nim targają. Autorka daje nam tylko namiastkę tego, co może czuć i czemu tak postępuje. Robi to tak sprytnie, że nie raz, mój gniew na niego malał i czułam to, co on czuł do swojej "mrocznej Vanessy" Książka opowiada o... to zależy jak kto to zinterpretuje.... Z jednej strony wielkiej miłości, choć grzesznej. Myślę, że profesor bardzo kochał Vanesse, ale zdawał sobie sprawę ze swojego grzechu i sumienie nim targało. Nigdy nie chciał zrobić swojej miłości krzywdy....ale przecież i tak ją robił. Mimo że o nią dbał i traktował ją jak swą muzę, wypaczał jej pojęcie o związku, miłości i seksie. Bohaterka niby zagubiona, ale to ona robi zaloty i chce tego tak samo mocno, jak on. Tak wiem, wiek, małpi móżdżek itd. Raz go kocha, raz nienawidzi. Raz go pragnie a innym razem karci go, karcąc siebie. Profesor Strane zostaje posądzony o molestowanie jeszcze innej dziewczyny a Vanessa stoi za nim murem. Mimo że już się nie spotykają na tej samej stopie co kiedyś, bo już nie jest taka jak kiedyś.... W książce nie ma wiele opisów seksu ani tych rzeczy. Autorka skupia się na bardzo kontrowersyjnych uczuciach i jest ich cała burza. Ja po przeczytaniu, mam mieszane uczucia za kim stoję... Już sama nie wiem, co mam o tym myśleć...Myślę ze sami musicie zobaczyć, czy potępicie profesora, czy może na pozór niewinną Vanesse... Warto przeczytać, wysoko oceniam tę książkę, bo daje dużo do myślenia i szybko o niej nie zapomnę.

Powieść Moja mroczna Vanesso zestawia pamięć i traumę dorosłej kobiety z podekscytowaniem nastoletniej dziewczyny – to prowokujący do myślenia i niemożliwy do stłumienia głos. Będziesz płakać z bezsilności i ze złością walić pięściami. Nie można czytać tej książki bez zaangażowania i nie można jej zapomnieć. (Zastosowane w tekście cytaty pochodzą z książki „Moja mroczna Vanesso”) „Pierwsza miłość to coś wyjątkowego. Nigdy jej nie zapomnisz.” – mówi nam tak wielu ludzi. Obojętnie czy jest to miłość szczęśliwa, odwzajemniona, czy nieudana lub wręcz toksyczna. Siedzi w naszej głowie. Vanessa swojej także nie zapomniała. Niebezpieczna relacja z toksycznym dodatkiem Piętnastoletnia Vanessa miała szansę przeżyć swoje pierwsze zauroczenie w jednej z elitarnych szkół, Browick. Obiektem jej zainteresowania stał się Strane – tutejszy nauczyciel. Obydwoje wiedzą, że to co robią, jest niebezpieczne, mimo to brną w tę znajomość, stając się sobie coraz bardziej bliscy. Doświadczenie dorosłej kobiety w połączeniu z radością i miłością nastolatki Powieść zestawia beztroskę i podekscytowanie nastolatki z pamięcią i traumą dorosłej kobiety. Szczęśliwe lata uczennicy przeplatają się z ciężkim życiem zapracowanej młodej osoby. Po burzliwym oskarżeniu Strane’a o molestowanie seksualne jednej z dziewcząt, wszystkie poszkodowane przez mężczyznę kobiety oczekują od Nessy pomocy. Chcą, aby stanęła po ich stronie i również podała nauczyciela do sądu, zarzucając mu gwałt. W tamtym momencie Vanessa zaczyna wewnętrzną walkę między sobą z teraźniejszości a młodziutką uczennicą z Browick. Czy naprawdę ją wykorzystał? A może to jednak była prawdziwa miłość? Wiedziałem, że tu też jesteś ruda. Historia jest głęboka i pełna emocji. Przenosi nas w nastoletni świat młodziutkiej Vanessy, pełen zapału i dziecięcego życia, aby po chwili wciągnąć w pełną stresu i traumy codzienność dorosłej dziewczyny. Autorka serwuje nam dawkę akcji, a klimat oraz styl Kate Elizabeth Russel sprawiają, że wciągamy się coraz głębiej i głębiej. Nie potrafimy się oderwać, chcemy wiedzieć, co będzie dalej. To przez ciebie. To ty wymogłeś decyzję na dyrektorce. Zakończenie zaś pozostawia nam wiele możliwości interpretacji oraz niedosyt. Chcemy więcej i więcej, wręcz śnimy o tej książce, a ona nie chce wyjść z naszej głowy. No i zadajemy sobie pytanie – czy bohaterka padła ofiarą syndromu sztokholmskiego? Do tej książki trzeba być psychicznie przygotowanym Debiutanckie dzieło Kate Elizabeth Russel to fantastyczna opowieść o tym, jak jedna osoba może skierować nasze życie na zły tor, a jedna decyzja – podjęta pod wpływem chwili – jest w stanie odbić się niesamowicie głośnym echem w przyszłości.

Nastoletnia Vanessa wyjeżdża do prywatnego liceum. Tam jej świat wywraca do góry nogami czterdziestodwuletni nauczyciel literatury. Po upływie lat już jako dojrzała kobieta nadal próbuje zdefiniować siebie oraz to co się wydarzyło. "Gdy jesteśmy razem, mam wrażenie, że mój mrok wychodzi na wierzch i splata się z Twoim mrokiem." Nie była to łatwa książka.. Główna bohaterka była zwykłą samotną i zagubioną nastolatką. Potrzebowała zwrócić na siebie czyjaś uwagę, chciała być dostrzeżona i doceniona. Niestety, zauważył to i wykorzystał dojrzały już mężczyzna. Autorka przedstawiła tutaj wstrząsający obraz, niezwykle toksycznej relacji, która tak naprawdę nie miała swojego końca. Z czasem przerodziła się w pewnego rodzaju przywiązanie, któremu towarzyszyło narastające poczucie winy. Mężczyzna jako sprawca umiejętnie manipulował zagubioną w obcym świecie nastolatką. Dzięki czemu zgadzała się na wszystkie jego karygodne zachcianki. Momenty odrywania się mentalnego od ciała, w trakcie zbliżeń wywoływały we mnie, ogromne mieszające się ze sobą emocje. To była niekończąca się relacja sprawcy z ofiarą. Niestety, nie zawsze ofiara jest świadoma bycia nią, tak było w przypadku tej historii. Pomimo upływu wielu lat, wszystkie te wydarzenia nadal żyły w głowie i sercu kobiety. Autorka mocno skupiła się na przedstawieniu czytelnikowi pełnego obrazu przeszłości oraz rozwoju relacji. Trochę zabrakło mi rozwinięcia tej teraźniejszości, pewne elementy nie trzymały się całości. Drugim dnem historii jest ślepota społeczna. Wiele osób będących w pobliżu, widziało oznaki tej niepokojącej relacji, mniej lub bardziej wymownych gestów, plotek. Poza zmianą szkoły nie doszło do niczego co mogłoby zapobiec, psychicznej katastrofie oraz zakończeniu tej znajomości. Historia, która może nie spodobać się każdemu. Przez kilka dni po jej przeczytaniu, powracały w mojej głowie przedstawiane tam obrazy. Emocje jakie towarzyszyły mi w trakcie lektury to przede wszystkim szok oraz momentami obrzydzenie. Jeśli jesteście na nie gotowi, weźcie pod uwagę tę książkę. Niestety poruszona w niej tematyka jest bardzo aktualna. Coraz częściej słyszymy o molestowaniu seksualnym dzieci. Dokąd zmierza ten świat?