Moja mroczna Vanesso (okładka  miękka)

Bardzo dobra i mocna lektura. Temat ciężki, ale ważny do poruszania wg mnie. Nie czyta się jej łatwo i nie jest to lektura pewnie dla każdego, ale daje mocno do myślenia i wzbudza dużo różnych emocji. Polecam bardzo, bo historia w niej opisana nie jest biografią konkretnej osoby, ale zdarza się pewnie niestety dosyć często. Wg mnie warto przeczytać jak jesteśmy rodzicami, nastolatkami albo nauczycielami, bo Vanessa może żyć niedaleko nas.

Książka bardzo wstrząsająca. Przez większość lektury odczucie, które nam towarzyszy, to ogromna bezsilność i złość. Niekiedy trzeba zrobić sobie przerwę od tak trudnej rzeczywistości jaka ukazywana jest w tekście. Niemniej jednak uważam, że książka jest warta przeczytania, ponieważ zmusza do zatrzymania i zastanowienia się nad wieloma sprawami, które w codziennym życiu pozostają niezauważone.

Może bardziej 4,5/5, ale była to bardzo dobra książka. Pomimo trudnego tematu, to czytało się ją bardzo szybko. Historia Vanessy jest wstrząsająca, a jej problemy w dorosłym życiu, tak na prawdę zmuszają ją do ciągłego rozmyślania o przyszłości. Zdecydowanie jest to książka dla dorosłego i dojrzałego emocjonalnie czytelnika.

Zapierające dech e piersiach, z jednej strony nie mogłam przestać jej czytać z drugiej musiałam ją sobie dawkować bo była tak... ciężka ale w specyficznym znaczeniu. Styl pisania absolutnie fenomenalny m, ciężko uwierzyć że to debiut literacki. Myślę o tej książce codziennie.

Pamiętacie to niesamowite uczucie, które towarzyszy pierwszemu zauroczeniu? Ekscytacja, szybsze bicie serca, przyśpieszony puls, drżący głos; ukradkowo rzucane spojrzenia, nieśmiałe uśmiechy, przypadkowe muśnięcia... Z nostalgią powraca się do takich wspomnień. Piętnastoletnia Vanessa także chciała tego doświadczyć. Pragnęła zainteresowania, adoracji, choć odrobiny ciepła oraz namiastki bliskości. Los wreszcie się do niej uśmiecha i stawia na drodze czterdziestodwuletniego nauczyciela angielskiego, który rozumie te potrzeby. Nessa widząc wyciągniętą rękę, ostrożnie podąża w jej kierunku. Nie mija chwila, a wpada w stan euforii; przecież znalazł się ktoś, kto może ją wreszcie pokochać. Wierzyła, że rodzące się pomiędzy nimi uczucie będzie wyjątkowe. Wierzyła w nie szczególnie mocno, gdy pod szkolną ławką on przesuwał dłonią po jej udzie. Wierzyła, spędzając z nim pierwszą noc. Wierzyła, leżąc na kanapie w jego gabinecie z podwiniętą spódnicą. Wierzyła pozując do zdjęć, szepcząc drżącym głosem ‘kocham cię, tatusiu’ i spełniając każdą perwersyjną fantazję profesora. Jednak najbardziej wierzyła, gdy słyszała o niszczycielskiej sile miłości; o historii nie mającej prawa się wydarzyć. Można powiedzieć, że książka Kate Elizabeth Russell jest niepozorna. Krótkie rozdziały, prosty język, przystępna narracja, a nawet luźne nawiązanie do Nabokovskiej ,,Lolity’’ nie robią na odbiorcy większego wrażenia, więc tym bardziej nic nie uchroni go przed ogromnym ładunkiem emocjonalnym w niej zawartym. Bo historia Vanessy wręcz epatuje okrucieństwem, bezwzględnością oraz bólem. To opowieść o zręcznej manipulacji, niepohamowanym szaleństwie, miłosnej obsesji, gwałtownym zaprzeczeniu i wewnętrznej walce z demonami przeszłości. Jest to także obraz dziewczyny, a później kobiety wykorzystanej, zużytej i złamanej przez jednego mężczyznę; która zatracona w toksycznej relacji, nie rozumie tego, co wydarzyło się w jej życiu. Russell na dwóch płaszczyznach czasowych porusza ową mnogość problemów. Dotyka ich, ale wcale nie subtelnie. Robi to z niesamowitą brutalnością, starając się, by czytelnik na własnej skórze doświadczył emocji targających główną bohaterką. I jest to tym dotkliwsze, gdyż ta historia nie będzie jednoznaczna; nie ma w niej podziałów na dobro i zło, czerń i biel. Vanessa miota się pomiędzy prawdą, a rojeniami. Była prowokatorką, a może ofiarą? On gwałcicielem czy kochankiem? Kto zrobił pierwszy krok, a kto nie powiedział wyraźnego NIE? Czy to miłość, czy jedynie seksualne pragnienie, na które zostało wyrażone przyzwolenie? A jeśli to miłość, to dlaczego tak boli? Biorąc do ręki ,,Moją mroczną Vanessę’’ podświadomie czułam, że nie jest to książka, o której szybko zapomnę. Nastawiałam się na bolesną, porażająco smutną, przygnębiającą, ale także refleksyjną powieść i dokładnie taką dostałam. Jednak nie spodziewałam się aż tak intensywnych emocji. Historia Vanessy uderzyła we mnie z całym impetem, zwalając z nóg oraz poddając wątpliwości wszystko, w co dotąd wierzyłam na temat miłości. Zagnieździła się w mojej głowie i wcale nie jest chętna, aby z niej wypaść.

To nie jest pozycja wakacyjna. Nie jest to nawet okładkowa pozycja która musi przeczytać każdy. Thriller psychologiczny którego blasku nie poznazlam do samego konca. Książka co prawda mnie fabulowo nie wciągnęła to pisarka miała w niej zawarty swój głębszy sens. Choć dla połowy może to być absurdalny temat w związku z niedoświadczeniem to dla tej drugiej połowy milczącej a dotkniętej jest on krzywdzący. Zwłaszcza dzieci do 18roku życia kształtują się i ma na to wpływ wszystko:ludzie - asymilacja, edukacja, uzywki. Jedna niepoprawna osoba i Wanessa juz całe życie poszukuje swojego prawdziwego ja. Było zaburzone poczucie normalności własne postrzeżenie siebie jako człowieka i jako kobiety. Książka swietnie pokazuję mechanizm syndromu sztokholmskiego. Jako przestroga do kobiet o same siebie i o dzieci które w tych czasach zostawiane same sobie są bardziej narażone na takie incdydenty. A ta okładka? 😍 Motyl który nigdy nie stal się imago 🦋 piękne paradoksalnie zwizualizowanie środka

Ta książka to nie jest historia miłości. To raczej historia krzywdy przebranej za miłość. Główna bohaterka za to jest osobą, która ciągle przeżywa kryzys i która przyciąga dramaty. Vanessa do końca całej tej historii jest niepojętą zagadką i nie można jej zrozumieć. Ja jej nie rozumiałam...Wydawała mi się dojrzała, ale wtedy gdy miała 15 lat... Wkurzałam się na jej niedojrzałość, ale wtedy była już dorosła...Było w niej tyle sprzeczności, z jednej strony przyciągała, z drugiej odpychała...Sama książka nie jest jednoznaczna, ale za to napisana pięknym językiem. Na pewno nietuzinkowa. Jak i sama postać Vanessy... Dlatego ❤

To jedna z tych książek, które przez swą ciężką tematykę zostaje na długo z czytelnikiem. Bohaterowie naprawdę ciekawie wykreowani, nie są oni w żaden sposób puści lub przerysowani. Czytając, książka wzbudza mnóstwo emocji, raczej negatywnych, ale pozwalających wczuć się w sytuację tytułowej Vanessy. Powieść zdecydowanie dla dojrzałych i raczej dorosłych czytelników.

To nie książka dla ludzi o słabych nerwach. Teraz i ja wiem, że nie byłam na nią gotowa. Tak jest napisane będziesz płakać z bezsilności. Poczujesz frustrację i będziesz chciał krzyczeć NIE. Książka jest wciągająca ale odpycha bałam się za każdym razem wziąć ją do rąk

Historia inna. Bardzo wciągająca książka pokazująca fenomen jak dla mnie ofiary pedofila, która nie odbiera siebie jako osoby skrzywdzonej. Zupełnie inny obraz podobnych historii opisanych w literaturze obyczajowej.