Bezimienna bohaterka ma 26 lat, skończyła historię sztuki, mieszka w Nowym Jorku, wygląda jak modelka, a o pieniądze nie musi się martwić bo odziedziczyła po rodzicach ogromny spadek. Mimo tych przywilejów, które sugerują, że do szczęścia niewiele jej powinno brakować, to jak sama mówi „tylko chodzi po świecie udając, że ma życie”. Wymyśla więc odcięcie się od świata i ludzi, i wybiera samotność. Postanawia popaść w życiową hibernację i rozpocząć rok relaksu i odpoczynku. Znajduje przypadkową ekscentryczną lekarkę psychiatrę, króra bez mrugnięcia okiem przepisuje jej w duzych ilościach wszystko, co pozwoli jej spać i zagłuszyć świadomość. Łyka więc tabletki, całymi dniami śpi, ogląda filmy, jedzenie zamawia, zakupy robi internetowo i nie pamięta o nich na drugi dzień. Myje się raz na tydzień, nie goli się, nie czesze, a jedyną osobą, która czasami ją odwiedza jest jej zakompleksiona przyjaciółka Reva. Hibernacja to jedyne w co wierzy, że uratuje jej życie. Powieść Ottessy to opowieść o samotności, o obezwładniającej bezcelowości, którą można odczuwać pomimo warunków sprzyjających szczęściu. Niezwykle istotnym do interpretacji jest czas akcji, czyli 2000-2001 rok, na kilka miesięcy przed tragedią, która na zawsze zmieniła beztroską sielankową Amerykę. Współcześnie takie poczucie pustki dotyka wielu ludzi, szczególnie tych młodych, ale dziś choroba bohaterki byłaby zdefiniowana. Książka mimo ociekania smutkiem i beznadzieją, jest momentami sarkastyczna, co wydaje się pewnego rodzaju kontrowersyjną formą terapii. Mam jednak poczucie niedosytu, pod koniec powieści odczuwałam pośpiech autorki i szkoda, że nie rozbudowała ostatniej jej części. Mimo to bardzo polecam
Pierwsza książka, która wprowadziła mnie w temat feminine/female rage, i bardzo mi się on podoba. Główna bohaterka nie udaje kimś kim nie jest, mówi to co ma na myśli, robi to co chce. Autorka opisuje myśli bohaterki bez żadnego filtra. Podoba mi się prawdziwość tej książki, nasza bohaterka nie zachowuje się sztucznie, a czasami nawet zbyt realnie, czyli nie perfekcyjnie, i ma realistyczne problemy. Wątek jest ciekawy, jak i postacie, które zdarzają się być zabawne. Bardzo polecam. 📚bookstagram: @zaczytanyangel
jedna z gorszych książek jaką w życiu czytałam, dziwie się skąd się biorą takie dobre opinie o niej, bohaterki nie da się lubić jest takim wampirem energetycznym, że samemu chce się zasnąć i już więcej nie wstawać
Więcej recenzji