Piękne ilustracje

Poruszająca

Super

Siedzę, myślę i ocieram łzy… Sentymentalne łzy… Na chwilę przeniosłam się w czasie. Wróciłam do przeszłości, by przypomnieć sobie, jak to było być nastolatką. Z jednej strony ciekawie było sobie powspominać, z drugiej cieszę się, że mam ten okres za sobą. Bo młodość i dorastanie to nie zawsze droga usiana kwiatkami, ale nie jest to też ciągła wyboista droga. Młodość to emocje, to masa różnych emocji i to właśnie znalazłam w tej książce. Czasem odczuwałam radość, czasem smutek, czasem wsparcie, czasem totalne niezrozumienie. czasem miłość, czasem przeszywający ból. Wszystkiego po trochu, ale wszystko w takich dawkach, które mocno mnie poruszały. I do tego te cudowne ilustracje, które po prostu uwielbiam. „Młodość. Wyznania nastolatków” to kolejny tytuł, który uaktualnia moją listę książek życia. Ja nie zachęcam, tylko mocno Was namawiam do sięgnięcia po nią. Niezależnie od wieku.

Kilkanaście różnych historii. Ten sam etap życia. Wrzuceni z dzieciństwa w dorosłość. Każdy podobny na swój sposób, różnorakie problemy. Wejdź do mózgu nastolatka w dość nietypowy sposób. Według niektórych ta książka będzie dziwnie napisana. Według mnie jest idealna. Zlepek historii wśród przepięknych nietuzinkowych ilustracji spajają tę książkę w idealną całość. Autorka potrafiła odwzorować ten mętlik w głowie, problemy - które każde są inne, w dosadny sposób. Dla jednych mniej błahe, nawet my patrząc dorośli widzimy tę różnicę wśród ludzi, tylko czy Ci nastolatkowie różnią się czymkolwiek od nas - mają inne problemy. Nie. Ta książka trafia w sedno nie tylko podczas dojrzewania rzuca też światło na nasze dorosłe życie. Ci, dla których powinniśmy być oparciem, wzorem czasami sami są tym dla nas. Tylko musimy się zastanowić, czy aby na pewno to jest dobre dla nich. Dla nas, dla całego ogromu społeczeństwa. Nikt sobie nie wyobrażał, jak potoczy się nasza przygoda z dorosłością, jedni chcieli wrócić do dzieciństwa, inni od razu być już dorosłym. A co pomiędzy? Nikt nie nauczył nas jak poradzić sobie z rzeczywistością, strachem i innymi skrajnymi emocjami. Linn weszła do świata, gdzie tych emocji jest ogrom, nigdy w sensie pozytywnym, a przedstawiła to w dość nietypowy sposób. Krótkie, treściwe rozdziały, dla niektórych będą za krótkie jak dla mnie są bombą, którą warto przeczytać zawierają to co koniecznie i zostawiają z niemałym szokiem. Szczera, krótka prawda o tym co siedzi u nastolatka w głowie. Jestem pełna podziwu, ponieważ ciężko jest w ogóle do takiej osoby dotrzeć, a co dopiero spróbować opisać jej myśli, zrozumieć ją w jakiś sposób. Wątki wzruszające, poruszające tą delikatną strunę wśród nas, niektóre głupiutkie dla nas – dla nich jest to problem na wielką skalę, z którym nie mogą sobie poradzić. Nie wiem, ta książka jest niecodzienna, zawierająca dech w piersiach treść w dodatku oprawa. Wydawnictwo jak zawsze zrobiło świetną robotę. Te ilustrację są... idealnie oddają uczucia, problemy, nadają rzeczywisty wymiar tym historią. Powieść szczera, dosadna, idealna! Polecam serdecznie, każdy powinien choć spróbować sięgnąć i zrozumieć.

,,Niełatwo być w okresie przełomu, zmian, przemeblowania. Bo właśnie tak może się czuć nastolatek. Jakby ktoś przemeblował mu pokój bez jego wiedzy i zgody. Chociaż o to nie prosił". 🌿🤸🏼‍♀️ ,,Młodość" to zbiór 31 krótkich opowiadań, które (mimo że są zupełnie od siebie różne) mają jeden wspólny pierwiastek - mówią o młodości i jej obliczach. Norweska autorka Linn Skaber spisała te historie i spostrzeżenia dotyczące okresu dojrzewania na podstawie rozmów z nastolatkami, którzy postanowili dopuścić ją do swoich (często najbardziej skrywanych) uczuć i przeżyć. 💐💌 ,,Młodość" jest zbiorem wypełnionym po brzegi silnymi emocjami, takimi jak zagubienie, bezradność, pragnienie akceptacji, smutek, tęsknota, ale też radość, pożądanie czy miłość. Każdy z tekstów, mimo że krótki i charakteryzujący się oszczędną formą (a może właśnie dlatego?), uderza w czułe struny i porusza. Książka ta przypomina o blaskach i cieniach nastoletniego życia, a czytelnik, nawet jeśli lata młodzieńcze ma dawno za sobą, podczas lektury ma szansę poczuć się znów jak młody, dorastający człowiek, szukający swojego miejsca na świecie. Opowiadania Linn Skaber opatrzone są zniewalającymi ilustracjami autorstwa Lisy Aisato, stanowiącymi doskonałe dopełnienie treści. Pozwalają one czytelnikowi jeszcze głębiej przeżywać każdą z opisanych historii. Książka jest przepiękna i przykuwa uwagę zarówno jeśli chodzi o warstwę słowną, jak i wizualną. To, w połączeniu z solidnym, cieszącym oko wydaniem sprawia, że pozycja ta doskonale nada się na prezent.

Starsze pokolenia lubują się w mówieniu do młodzieży o tym, że aktualnie mają najlepsze lata swojego życia, ale dorośli zapominają, co oprócz chwil radości wiąże się z młodością. O tym, że nie każdy wychowuje się w szczęśliwej rodzinie i nie każdy posiada dobrych przyjaciół. Że dorastanie to czas poszukiwania siebie oraz pierwszego doświadczenia nowego, które nie zawsze jest dobre czy porządne. Że pierwsze złamane serce boli najbardziej i pierwszy zawód pamięta się na całe życie. Że presja jest niczym trucizna, a troski bliskich odczuwa się intensywnie niczym własne. Że dorastaniu lubi towarzyszyć poczucie bycia niezrozumianym i bezradność w zderzeniu ze światem. Bywa dobrze, radośnie i miło, ale nie tylko na tym polega młodość, a odbicie tego znalazłam u Linn Skåber. Dorosłej, która o mlodych napisała z dużą dozą empatii i czułości. Po licznych rozmowach z nastolatkami o tym, czego pragną, co ich boli i czego się boją stworzyła wielobarwny obraz ich życia. W formie krótkich tekstów odmalowała obrazy pełne emocji.. Momentami ściskała moje serce lub próbowała wycisnąć ze mnie łzy. Pod względem samego stylu pisania było to poprawne i klimatyczne, ale jeśli weźmiemy pod uwagę wagę każdego nawet najkrótszego tekstu... Całość staje się lekturą obowiązkową. Jestem mile zaskoczona. I pomyśleć, że skusiło mnie, że książka ma ilustracje Lisy Aisato, a ona nie ma w zwyczaju współpracować przy tworzeniu czegoś, czego nie pokocham. przekł. Milena Skoczko-Nakielska

Minęło sporo czasu odkąd byłam nastolatką, jednak z tamtego okresu zachowałam sporo wspomnień. Niektóre z nich są świetne, o innych wolałabym zapomnieć, jednak wiem, że to właśnie one miały wpływ na to jaką osobą się stałam. Nastoletni wiek jest bardzo istotnym etapem w życiu, dlatego chętnie sięgnęłam po książkę Linn Skåber „Młodość. Wyznania nastolatków”. W swoim dziele norweska dziennikarka i osobowość telewizyjna zamieściła trzydzieści jeden krótkich tekstów, które zostały spisane na podstawie jej rozmów z młodzieżą. Historie, choć z pozoru tak różne od siebie łączy jedno – niesamowita wrażliwość i szczerość, która wierzę, że podbije serca czytelników. Linn Skåber w niesamowity sposób przelała na papier emocje młodych ludzi tworząc dogłębne studium o dojrzewaniu. Niektóre rozdziały powodowały u mnie uśmiech, inne wzruszenie, a jeszcze inne głęboki smutek – wszystkie jednak skłoniły do refleksji. Ogromnym atutem tej książki są magiczne ilustracje Lisy Aisato. Nie tylko rewelacyjnie dopełniają warstwę tekstową, ale są również małymi dziełami sztuki. Moim zdaniem jest to pozycja obowiązkowa zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników (a szczególnie dla rodziców nastolatków i osób pracujących z młodzieżą). Dzięki przepięknemu wydaniu idealnie nada się na prezent. Bardzo się cieszę, że miałam możliwość przeczytać tą niezwykłą publikację i Was również do tego zachęcam. „Młodość. Wyznania nastolatków” to pozycja napisana i zilustrowana sercem.

Czy czasami czujecie się nierozumiani? Tak...każdy czasami się tak czuje, a w takich chwilach proponuję Wam bardzo dobrą książkę, którą jest filozoficzna, młodzieżówka "Młodość" Bardzo ciężko jest mi się wypowiedzieć na temat tej pozycji, ponieważ była ona na tyle ciężka, że aby ją zrozumieć, trzeba po prostu ją przeczytać. Książka porusza problemy, dzisiejszych nastolatków. Takich jak np. niezrozumienie, smutek, żal, nietolerancja rówieśników, wygląd, kompleksy i wiele innych rzeczy, które są nie od dziś wielkim problemem każdego młodego człowieka (nie okłamujmy się, każdy z nas miał w życiu jakiś problem) Pozycja ma w sobie to coś, czego tak często mi w książkach brakuje, a mianowicie odpowiedzi. Odpowiedzi na moje pytania, które zadaje do danego tekstu. Często się zdarza, że oczekuję od książki wyjaśnienia sytuacji, a oto w tej pozycji można było ją odnaleźć. Naturalnie jak to z gatunku filozofia, nie na pierwszy rzut oka, aby odnaleźć sens, trzeba było głębiej zanurzyć się w powieść, a wtedy wszystko stawało się jasne... Czytając "Młodość", odnajdywałam poniekąd cząstkę siebie, bo nie będę obijać w bawełnę, że i mnie życie czasami daje w kość. Tekst zawarty w tej książce nie raz dawał mi powód do łez, ale również do wielu refleksji i tych odpowiedzi, o których wcześniej wspomniałam. W skrócie książka jest nieziemska i jest ona istnym złotem. Polecam ja całym moim sercem!

Okres nastolactwa mam już dawno za sobą. Często łapię się na tym, że już pozapominałam jak to jest mieć te kilkanaście lat. Kiedy problemy, które teraz wydają się błahe, wtedy były podniesione do najwyższej rangi. I chociaż ja miałam spokojny okres młodości, bez większych ekscesów, z kochającymi rodzicami, którzy mi ufali to wiem, że nie każdy tak miał. "Młodość. Wyznania nastolatków" To zbiór przemyśleń, opowieści norweskiej młodzieży. Brak zaufania ze strony rodziców, problem różności, brak poszanowania, nieodwzajemniona miłość, rozwód rodziców, czy nietolerowanie siebie i swojego ciała. I wiele wiele więcej. Niby nic nadzwyczajnego, ale nie gdy do głosu dochodzą młodzi ludzie. Z niezwykłą precyzją i trafnością wyrażają swoją opinię i poglądy. Każde ich słowo jest jak strzał w twarz. Prawda rzucona między oczy. Brak pohamowania w ubieraniu swoich wątpliwości i problemów w obrazowe słowa i porównania. Aż dorosłemu robi się głupio. To przepiękna książka i nie tylko w swojej formie literackiej. Jest także cudownie zilustrowana, gdzie każda ilustracja to małe dzieło sztuki, które jednocześnie zachwyca wizualnie i uzupełnia opowieść, której dotyczy. Ja jestem zachwycona. Absolutnie zauroczona. To jedna z tych książek, do których na pewno wrócę, czy to sama, czy razem z córką w momencie, gdy wejdzie w nastoletni okres.

"Młodość" Linn Skåber, norweskiej aktorki i dziennikarki, to zbiór trzydziestu jeden krótkich tekstów, które powstały na podstawie rozmów autorki z młodymi ludźmi – ich doświadczeń, wspomnień, uczuć i przemyśleń na temat bycia nastolatkiem. Linn Skåber z wrażliwością, wyczuciem i ciepłem porusza kwestie dotyczące dojrzewania, akceptacji, miłości, przyjaźni, tożsamości, straty i choroby. Głosem młodych ludzi opowiada o niełatwych relacjach z rodzicami i rówieśnikami, braku wiary we własne możliwości, wstydzie, lękach, marzeniach, wewnętrznych zmaganiach oraz zmianach fizycznych i budzącej się seksualności. "Młodość" daje czytelnikowi wgląd w blaski i cienie dojrzewania i uświadamia, jak złożony jest nastoletni świat. Zachwyca trafnością i różnorodnością doświadczeń, nastoletnią perspektywą oraz mieszanką życia i liryzmu. Książka została przepięknie wydana – barwne ilustracje Lisy Aisato przenoszą całość na zupełnie inny poziom (małe dzieła sztuki). Świetna propozycja dla nastoletniego czytelnika, rodzica i każdego dorosłego – może być jak pomocna dłoń, wskazówka, wspomnienie z młodości. Gorąco polecam.

Linn Skåber „Młodość. Wyznania nastolatków” „Młodość” to zbiór krótkich sekwencji i historii opowiedzianych przez młodych, często zagubionych ludzi, którzy w rozmowie z autorką, uzewnętrznili swoje pragnienia i obawy. Niestety nie są to lekkie opowieści. Z większości wypływają troski i pragnienie, aby ten czas przemian jak najszybciej się zakończył. Niektóre teksty wzbudziły we mnie niepokój, inne wywołały łzy wzruszenia. Często problemy nastolatków wynikają z akceptacji swojej fizyczności, ale również dotykają sfery rodzinnej, problemów nie tylko z odnalezieniem się w grupie, ale również z agresją, z którą sobie nie radzą. Dużym atutem tych wyznań są do bólu szczere ilustracje, stworzone przez moją ukochaną ilustratorkę Lisę Aisato. Wiedziałam, że jak jej nazwisko widnieje na okładce, to nie może być to zła książka. Musicie się z nią zapoznać, nie macie wyjście, to trzeba przeczytać, tym bardziej będąc rodzicem nastolatka.

dawno nie czytałam tak dogłębnego studium dojrzewającej młodzieży. Szczera do bólu, a przy tym lekko dziecinna. Zaczytałam się od pierwszej strony

Dorosłym wydaje się, że młodość jest takim wspaniałym okresem życia, pełnym wielu emocji: pierwsza miłość, energia którą posiadamy, chęć do działania, zmieniania świata na lepsze, pomagania, patrzenia przez różowe okulary, ta beztroskość. To przecież takie złudne. Nieprawdziwe i marne uczucie dla większości nastolatków. Ponieważ bagatelizujemy ich problemy, powtarzając " to nic takiego", "dasz rade", "będzie następny/następna". To okres wielkich oczekiwań wobec nich. To czas wielkiej niewiadomej w życiu, wybuchów emocji które nie rozumiemy. To bardzo poważne problemy, uczucie osamotnienia, faworyzacji, pragnień nieosiągalnych dla tego młodego człowieka, od którego wymaga się naraz bycia "dorosłym" -chociażby w podejmowaniu decyzji oraz ponoszenia konsekwencji i bycia jeszcze dzieckiem. Linn Skaber miała tą przyjemność uczestniczenia w życiu nastolatków, szczerych rozmów, wyznań, poglądów. Spędzała z nimi czas w ich ulubionych miejscach, bawiła się z nimi, a przede wszystkim słuchała bez oceniania, krytykowania, komentowania. To dzięki takiemu podejściu autorki powstała bardzo kolorowa, burzliwa, wyciskająca łzy i wspomnienia książka " Młodość" przystrojona bardzo ekspresyjnymi rysunkami. Książka otrzymała nagrodę The Riksmaal Society Children and YA Prize 2018, nominacje do norweskiej Młodzieżowej Nagrody Uprisen 2019 oraz nagrody Norwegia Writers for Children First Book Prize 2018! "Młodość" nie jest książką dla wczesnych nastolatków, zdecydowanie jest to literatura 15 oraz wręcz obowiązkowy podręcznik dla każdego rodzica. To dzięki niej zaczęłam patrzeć inaczej na zachowania nastolatków. Bo przecież mogą być naraz głupie i bardzo odpowiedzialne, bo powinni cieszyć się swoją wolnością i nie bać się wiecznego oceniania, krytyki, tego wielkiego rodzicielskiego palucha , który wisi nad ich głowami i wiecznie przyciska do ściany, poprawia bluzę czy wypomina : " ja w twoim wieku...". Przede wszystkim nie powinniśmy my jako odpowiedzialni dorośli zapominać, że pod tymi wielokolorowymi piórami, kryje się nasze małe dziecko, które płakało gdy rozbiło kolano, czy gdy nie zajęło wymarzonego pierwszego miejsca w konkursie malarskim, które tak bardzo bezgłośnie krzyczy- przytul mnie i nic nie mów, po prostu bądź. Nie zapominajmy że widzą, słyszą i rozumieją więcej niż nam się wydaje; że muszą borykać się z wszelkiego rodzaju traumami i zakładają maski aby być silni dla nas. Ta książka to poradnik dla każdego młodego człowieka, który daje możliwość bycia sobą, dążenia do realizacji marzeń, pomaga zrozumieć to zwariowane miasteczko w jego głowie. Wydawnictwo Literackie przepięknie wydało te wyznania nastolatków, oprawa graficzna bardzo przyciąga uwagę, wręcz woła nas z półki księgarni- przytul mnie, zagłęb się w moją treść. Dziękuje wydawnictwu za możliwość przeczytania tej jedynej w swoim rodzaju książki oraz cofnięcia się w czasie. 

Nastoletnie lata to najpiękniejszy okres naszego życia, ale i najbardziej emocjonalny. Mając naście, lat czujemy, że u stóp mamy cały świat albo że jest on doszczętnie zdeptany, a nawet doznajemy jednego i drugiego jednocześnie. Kto nie doświadczył myśli mknących niczym rollercoaster, kto choć raz nie odczuwał końca wszystkiego? „Młodość. Wyznania nastolatków” to przepiękny obraz dorastania oraz związanych z tym nieustannych zmian, które powodują, że fragment życia między dzieciństwem a dorosłością bogaty jest w liczne wyzwania. Nieszablonowa kreacja treści wnika wprost do serca czytelnika, będąc formą zrozumienia dla młodszych odbiorców, a refleksyjnym powrotem do przeszłości dla tych starszych. Niewiele treści obfitej w wartości, uniwersalny przekaz – to konstrukcja, która zawsze robi na mnie niesamowite wrażenie, zakleszcza w swoim uścisku, absorbując całą uwagę. Wyrazista kreska Lisy Aisato i unikatowe pióro Linn Skåber to urzekająca korelacja delikatności i dosłowności, zabawy i poważnej mądrości tkająca osobliwe, ale prawdziwe oblicze nastolatków. Ta książka to niebanalna podróż przez codzienność młodych ludzi, która raz przypomina ekscytującą ekspedycję dotąd nieznanych lądów, a raz nużącą tułaczkę po dobrze znanych, dostarczających problemów terenach. Czule, z wyczuciem i z uwagą wykreowane historie, utkane z autentycznych doświadczeń nastolatków, stanowią drzwi do ich pilnie strzeżonego świata, którym pragnęli się podzielić. Treść, poprzetykana urokliwymi ilustracjami, w które można wpatrywać się godzinami i kontemplować ich szczegóły, to wybitny portret wszystkich kilkunastolatków, jak i każdego z osobna, który nazywa to, co nieokreślone – rozmaitość emocji, które kształtują indywidualizm zagłuszany potrzebą przynależności i dopasowania się. Ten tytuł buzuje hormonami, rozbrzmiewa drobnostkami przybierającymi postać życiowych rozterek – to literacki krzyk o uwagę, o tolerancję i akceptację skierowany do dorosłego czytelnika, który po przekroczeniu określonego wieku zatraca młodzieńcze zgryzoty, zapomina o własnych doświadczeniach. Ta książka to zbiór pragnień, marzeń, ale także i lęków z perspektywy młodych dorosłych poszukujących swojej drogi i tożsamości w poczuciu niedoskonałości Tę pełną nostalgii pozycję należy mieć na półce biblioteczki i przeczytać bez względu na to, ile ma się lat.

Od dawna jestem fanką ilustracji Lisy Aisato, ponieważ całą radość i ból potrafi zamknąć w obrazach, za które mogę dać się pociąć. Jeżeli jeszcze nie znacie to zapraszam do książki, która nie ma terminu ważności oraz przedziału wiekowego. Książka, która pomoże nam rodzicom lepiej zrozumieć nasze dziecko, ale i dziecku pomoże spojrzeć na swoją koleżankę, kolegę w innym świetle. Młodość rządzi się swoimi prawami tak było, jest i zawsze będzie. To, jakim było się w wieku kilkunastu lat często ginie w zakamarkach naszej pamięci i zapominamy jak bardzo szalonym potrafiło się być, głośna muzyka wtedy była zbyt cicha, a noc zawsze była za którą. Ile razy „Krzysiek” miał być miłością na całe życie? Ile miałaś prawdziwych przyjaciół, którzy mieli za Ciebie oddać życie? Książka „Młodość. Wyznania nastolatków” to książka o nas, naszych dzieciach, o trudnym okresie, jakim jest dorastanie, o tym, że nasze kłopoty, problemy przecież są tymi najgorszymi na świecie. Książka przedstawia 31 rozdziałów, opowiadań młodych ludzi, i to, co ich spotkało, co było piękne, ale i to, co bolało, złe, bolesne. Nie rozumiesz mnie, nie zależy wam na mnie itp. Mnóstwo młodzieży ma z czymś kłopot np. jest się nieakceptowalnym w grupie rówieśników, mamy obawy przed odrzuceniem, nikt nas nie rozumie, mam wiele kompleksów, depresja i wiele innych zachowań, odczuć młodych osób, które często nie mają tej jednej osoby, z którą mogą podzielić się tym, co nas, Ich gryzie. Moim ulubionym rozdziałem to nr 3 „Co chcę na bierzmowanie” odpowiedź wujkowi Roarze jest czymś tak cudownym, pięknym, że nic nie trzeba dodawać. Chcesz wiedzieć, o czym jest? Zapraszam do kupna i uwierz, że nie pożałujesz wydanej kwoty. Swój egzemplarz dedykuje mojej córce i mam olbrzymią nadzieję, że kiedyś znajdzie w niej odpowiedź na nurtujące pytanie, które podobno nie da się rozwiązać, ale nie ukrywam, że to też ściąga dla mnie, bo pamięć mam dobra, ale krótką. :p Nie jestem ekspertem od nastolatków, bo mnie ten wiek dorastania dopiero zastanie za kilka lat i nie wiem, jak będzie, ale wiem, że są narzędzia, które pomogą lepiej poznać, przybliżyć życie, uczucia mojego dziecka. Przedział wiekowy – nie istnieje, dla kogo? Każdego, komu zależy. Polecam <3

Mówi się, że młodość rządzi się własnymi prawami. Bo to czas, w którym w którym chce się wszystkiego spróbować, doświadczyć, poczuć wszystkie emocje i tak po prostu, żyć na własnych zasadach. To przede wszystkim czas, w którym chce się być słyszanym, czas pełen ideałów i buntu, niepewności i skłonności do ryzyka. Młodość, to odwaga i otwartość, o których my, dorośli, zapominamy. To czas, który ukształtował nas najbardziej, mimo popełnionych błędów i rozczarowań, które nam towarzyszyły. Będąc dorosłym takie książki, jak ta autorstwa Linn Skåber, ceni się podwójnie. Książki, które mają ogromną głębię i wpływ na czytelnika. Książki, które z rozbrajającą szczerością uświadamiają jak łatwo było nam zapomnieć o naszej młodości, a jednocześnie widzimy w nich siebie. Zamknięta w monologach, które są małymi fragmentami, migawkami, życia młodszych. Małymi puzzlami ich problemów, bolączek i radości. I mimo, że już nie jestem nastolatką, to potrafiłam odnaleźć się w każdej z tych historii. Ogromnie wzruszająca, empatyczna, czuła i poruszająca. Poszczególne historie różnią się językiem i formą. Niektóre wybuchają gniewem, inne wręcz paraliżują smutkiem i przygnębieniem. Czasami śmiałam się, płakałam lub dziko kręciłem głową. Czasami nawet wszystko jednocześnie. Ale każda z nich sprawiała, że ta chwila nad książką była też chwilą rozmyślań i zadumy. Na pewno warta drugiej, trzeciej i kolejnej lektury. Ale ta książka staje się naprawdę kompletna dopiero dzięki niezwykle szczegółowym i wielowarstwowym rysunkom, które można wielorako interpretować. Rysunkom genialnej artystki, Lisy Aisato. Przy wielu z nich można długo się zatrzymać, a niektóre puenty skryte pod kolorami mają gorzki efekt. To, co Linn Skåber naprawdę udało się zrobić, to obudzić pewną świadomość. Bo tak jak młodzi ludzie, tak samo czują się inni ludzie. Każdy etap życia wymaga od nas wiele, coś nas kosztuje, a jako młody człowiek można mieć coś do powiedzenia w każdej sytuacji. Linn Skåber wykazała się ogromną wrażliwością i z szacunkiem podchodziła do powierzonych jej słów. Świetna, niezwykła książka nad którą nie tylko się zatrzymujemy by w zamyśleniu uronić łzę, ale też odkryć, że młodość wciąż w nas siedzi.

Absolutne arcydzieło. Zastanawiam się, jak to jest możliwe, że każda książka, do której ilustracje wykonuje Lisa Aisato jest jak dzieło sztuki. Co mnie urzekło w tej pozycji? Dosłownie wszystko! W trakcie lektury bardzo dobrze widać, jak autorka weszła w świat młodych ludzi, których zaufanie zapewne musiała długo zdobywać, bo przecież rzadko który nastolatek dopuszcza do siebie osoby dorosłe. Natomiast efekt tych spotkań, rozmów i aktywnego słuchania widać na każdej stronie. To nie jest książka, którą przeczytamy, dobrze będziemy się bawić w trakcie czytania i później odłożymy na bok. To jest książka, którą będziemy przeżywać całym sobą. Oczywiście każdy przez inny pryzmat. Niektórzy zapewne przypomną sobie swoje nastoletnie lata, te wszystkie buzujące emocje, często brak zrozumienia i wsparcia, być może niespełnione marzenia i pierwsze miłości, ale też pierwsze rozczarowania, odrzucenia i straty. Inni z kolei spojrzą na nią przez pryzmat rodzica, jeśli mają własne dzieci. Być może zaczną się zastanawiać, co też kryje się w ich głowach i jak mogą ich wesprzeć na drodze do dorosłego życia. Trudno słowami opisać, co możemy znaleźć w tej pozycji i czego się spodziewać, gdyż niesie za sobą taki ładunek emocjonalny i tyle prawdy o młodych ludziach, że po prostu trzeba to poczuć samemu, żeby się o tym przekonać. Nie zabraknie też zapewne momentów wzruszeń, gdyż autorka potrafiła to wszystko, czego się dowiedziała od młodych ludzi, ubrać w przepiękne słowa. Jak sama zaznacza, wiele tekstów to dokładnie odwzorowane historie opowiedziane jej przez młodzież, a w niektórych używała nawet dosłownych cytatów. Oczywiście nie mogę pominąć fenomenalnych ilustracji Lisy Aisato, które dopełniają całą książkę i w dosłowny sposób obrazują opisywane sytuacje, czy też uczucia. Dzięki nim możemy zatrzymać się na chwilę refleksji czy też wspomnień. „Młodość” polecam absolutnie każdemu. Nastolatkom, którym wydaje się, że nikt ich nie rozumie. Rodzicom, aby chociaż po części zostali dopuszczeni do tego, co czuje młodzież. A także dla wszystkich innych, którzy nastoletnie lata mają już za sobą, a chcieliby choć na chwilę do nich wrócić, nawet jeśli tylko we wspomnieniach.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2022/05/443-linn-skaber-modosc-wyznania.html Młodość. Wyznania nastolatków to opowieści o małych i dużych rozterkach. O zmaganiach w okresie dojrzewania z wyolbrzymionymi drobnostkami i całkiem realnymi problemami, zmianami wymaganiami oraz oczekiwaniami, z którymi młodzież styka się na co dzień. To wołanie, które przypomni dorosłemu czytelnikowi, że to, co dziś zdaje mu się łatwe, bywa cholernie trudne. Wyrazisty, przejmujący i prawdziwy głos nastolatków spisany przez Linn Skåber, z niezwykłymi ilustracjami Lisy Aisato. Nie sposób przejść obok niego obojętnie, bez względu na to, czy mieszkasz w Oslo, czy w Rzeszowie. To głośne YA, które pomoże ci być sobą. A jeśli jesteś już za stary, sprawi, że lepiej zrozumiesz swoje nastoletnie dziecko, sąsiada, ucznia. *** „Młodość” to wyjątkowa podróż do świata nastolatków. Do okresu, gdy wydawało się nam, że cały świat jest u naszych stóp, a jednocześnie nas przerażał. Okresu, gdy wychodziliśmy z bezpiecznego azylu pod nazwą „dzieciństwo” i wolnym krokiem zmierzaliśmy ścieżką prowadzącą ku „dorosłości”. W wielu rozdziałach dostrzegałam samą siebie, jako nastolatkę. W mojej głowie pojawiło się mnóstwo wspomnień z tamtego okresu. Problemy, które wówczas wydawały mi się nie do rozwiązania, dziś zapewne potraktowałabym z przymrużeniem oka. Książka Linn Skåber to mieszanka opowiadań, cytatów i wierszy, dzięki którym możemy spojrzeć oczami nastolatka, na pewne kwestie, z którymi większość z nas borykała się w tamtym okresie (m.in.: pierwsze zauroczenie, chęć zaimponowania innym, strata bliskich, akceptacja samego siebie itp.). Są w niej wyznania zarówno smutne, jak i wesołe, dzięki czemu lektura tej niezwykłej książki wywoła u czytelnika całą gamę różnorodnych emocji. Na koniec muszę podkreślić, że to wydanie to istny majstersztyk. Nie spodziewałam się jednak niczego innego, wiedząc, że ilustracje zawarte w książce, są autorstwa Lisy Aisato, której twórczość mogliśmy poznać w „Śnieżnej siostrze”, „Strażniczce słońca” czy „Życiu”. Ja jestem nią zachwycona. Jestem pewna, że Wy też będziecie. Moja ocena: 9/10

Młodość, dojrzewanie, okres zaskakujących zmian i buntów, czas trudnych emocji, poplątanych relacji oraz poważnych miłosnych rozterek. Czy ten moment w życiu, był dla was łatwy? Dla mnie zdecydowanie nie i sama jestem przykładem, gdzie dorosłość przyszła szybciej, niż sobie to wyobrażałam. . Autorka została wpuszczona poniekąd do tajemniczego świata nastolatków. Przebywała z nimi podczas towarzyskich spotkań, odwiedzała ich w rodzinnych domach i podążała ich śladami w najciemniejsze zakamarki myśli. Rozmawiała z nimi o trudach przechodzenia przez chyboczący most z łagodnej łąki dzieciństwa na niepewny grunt dorosłości. A oni wyznawali jej swoje najskrytsze marzenia i rzeczy, o których nie powiedzieliby nikomu więcej. Ich wyznania to najczęściej bolesne wspomnienia opisane wprost bądź przedstawione metaforycznie. Zapisane w dosłownie kilku zdaniach lub szczegółowo rozpamiętane z soczystym słownictwem. Wszystkie jednak przejmują szczerością i przeszywają na wskroś, budząc u odbiorcy coś pomiędzy smutkiem, złością a współczuciem. Przeczytacie o rozpadających się rodzinach i o sporach na ich tle, o masie kompleksów i niskim poczuciu własnej wartości, o pierwszych miłościach, o śmierci, o nienawiści oraz bezradności. A to wszystko i wiele więcej w głowach zagubionych nastolatków. . Książka do bólu prawdziwa, odsłania przed czytelnikiem różne oblicza nastoletniego życia. Pełno w niej niepewności, niemego krzyku i różnych sygnałów, kompleksów, potrzeby akceptacji oraz wsparcia. To, z czym mierzą się młodzi ludzie, bywa zaskakujące i zarazem bolesne, jak szybko niektórzy z nich w dorosłość muszą wejść. Czarująca grafika mojej ulubionej ilustratorki Lisy Aisato, jak zawsze skradła moje serce. Ilustracje są przepięknie, idealnie współgrają z treścią, dając jeszcze bardziej dobitny i przerażająco szczery obraz młodzieży. Wspaniałe dzieło, którego lektura nie kończy się na ostatniej kropce. Na dłużej zostaje w pamięci, odbijając się echem w głowie. Cudeńko w pięknym wydaniu. Dla nastolatków, by nie czuli się samotni w wędrówce ku dorosłości. Dla dorosłych, by w tej wędrówce wspierali.