Młodość. Wyznania nastolatków (okładka  twarda)

"Młodość" Linn Skåber, norweskiej aktorki i dziennikarki, to zbiór trzydziestu jeden krótkich tekstów, które powstały na podstawie rozmów autorki z młodymi ludźmi – ich doświadczeń, wspomnień, uczuć i przemyśleń na temat bycia nastolatkiem. Linn Skåber z wrażliwością, wyczuciem i ciepłem porusza kwestie dotyczące dojrzewania, akceptacji, miłości, przyjaźni, tożsamości, straty i choroby. Głosem młodych ludzi opowiada o niełatwych relacjach z rodzicami i rówieśnikami, braku wiary we własne możliwości, wstydzie, lękach, marzeniach, wewnętrznych zmaganiach oraz zmianach fizycznych i budzącej się seksualności. "Młodość" daje czytelnikowi wgląd w blaski i cienie dojrzewania i uświadamia, jak złożony jest nastoletni świat. Zachwyca trafnością i różnorodnością doświadczeń, nastoletnią perspektywą oraz mieszanką życia i liryzmu. Książka została przepięknie wydana – barwne ilustracje Lisy Aisato przenoszą całość na zupełnie inny poziom (małe dzieła sztuki). Świetna propozycja dla nastoletniego czytelnika, rodzica i każdego dorosłego – może być jak pomocna dłoń, wskazówka, wspomnienie z młodości. Gorąco polecam.

Linn Skåber „Młodość. Wyznania nastolatków” „Młodość” to zbiór krótkich sekwencji i historii opowiedzianych przez młodych, często zagubionych ludzi, którzy w rozmowie z autorką, uzewnętrznili swoje pragnienia i obawy. Niestety nie są to lekkie opowieści. Z większości wypływają troski i pragnienie, aby ten czas przemian jak najszybciej się zakończył. Niektóre teksty wzbudziły we mnie niepokój, inne wywołały łzy wzruszenia. Często problemy nastolatków wynikają z akceptacji swojej fizyczności, ale również dotykają sfery rodzinnej, problemów nie tylko z odnalezieniem się w grupie, ale również z agresją, z którą sobie nie radzą. Dużym atutem tych wyznań są do bólu szczere ilustracje, stworzone przez moją ukochaną ilustratorkę Lisę Aisato. Wiedziałam, że jak jej nazwisko widnieje na okładce, to nie może być to zła książka. Musicie się z nią zapoznać, nie macie wyjście, to trzeba przeczytać, tym bardziej będąc rodzicem nastolatka.

dawno nie czytałam tak dogłębnego studium dojrzewającej młodzieży. Szczera do bólu, a przy tym lekko dziecinna. Zaczytałam się od pierwszej strony

Nastoletnie lata to najpiękniejszy okres naszego życia, ale i najbardziej emocjonalny. Mając naście, lat czujemy, że u stóp mamy cały świat albo że jest on doszczętnie zdeptany, a nawet doznajemy jednego i drugiego jednocześnie. Kto nie doświadczył myśli mknących niczym rollercoaster, kto choć raz nie odczuwał końca wszystkiego? „Młodość. Wyznania nastolatków” to przepiękny obraz dorastania oraz związanych z tym nieustannych zmian, które powodują, że fragment życia między dzieciństwem a dorosłością bogaty jest w liczne wyzwania. Nieszablonowa kreacja treści wnika wprost do serca czytelnika, będąc formą zrozumienia dla młodszych odbiorców, a refleksyjnym powrotem do przeszłości dla tych starszych. Niewiele treści obfitej w wartości, uniwersalny przekaz – to konstrukcja, która zawsze robi na mnie niesamowite wrażenie, zakleszcza w swoim uścisku, absorbując całą uwagę. Wyrazista kreska Lisy Aisato i unikatowe pióro Linn Skåber to urzekająca korelacja delikatności i dosłowności, zabawy i poważnej mądrości tkająca osobliwe, ale prawdziwe oblicze nastolatków. Ta książka to niebanalna podróż przez codzienność młodych ludzi, która raz przypomina ekscytującą ekspedycję dotąd nieznanych lądów, a raz nużącą tułaczkę po dobrze znanych, dostarczających problemów terenach. Czule, z wyczuciem i z uwagą wykreowane historie, utkane z autentycznych doświadczeń nastolatków, stanowią drzwi do ich pilnie strzeżonego świata, którym pragnęli się podzielić. Treść, poprzetykana urokliwymi ilustracjami, w które można wpatrywać się godzinami i kontemplować ich szczegóły, to wybitny portret wszystkich kilkunastolatków, jak i każdego z osobna, który nazywa to, co nieokreślone – rozmaitość emocji, które kształtują indywidualizm zagłuszany potrzebą przynależności i dopasowania się. Ten tytuł buzuje hormonami, rozbrzmiewa drobnostkami przybierającymi postać życiowych rozterek – to literacki krzyk o uwagę, o tolerancję i akceptację skierowany do dorosłego czytelnika, który po przekroczeniu określonego wieku zatraca młodzieńcze zgryzoty, zapomina o własnych doświadczeniach. Ta książka to zbiór pragnień, marzeń, ale także i lęków z perspektywy młodych dorosłych poszukujących swojej drogi i tożsamości w poczuciu niedoskonałości Tę pełną nostalgii pozycję należy mieć na półce biblioteczki i przeczytać bez względu na to, ile ma się lat.

Od dawna jestem fanką ilustracji Lisy Aisato, ponieważ całą radość i ból potrafi zamknąć w obrazach, za które mogę dać się pociąć. Jeżeli jeszcze nie znacie to zapraszam do książki, która nie ma terminu ważności oraz przedziału wiekowego. Książka, która pomoże nam rodzicom lepiej zrozumieć nasze dziecko, ale i dziecku pomoże spojrzeć na swoją koleżankę, kolegę w innym świetle. Młodość rządzi się swoimi prawami tak było, jest i zawsze będzie. To, jakim było się w wieku kilkunastu lat często ginie w zakamarkach naszej pamięci i zapominamy jak bardzo szalonym potrafiło się być, głośna muzyka wtedy była zbyt cicha, a noc zawsze była za którą. Ile razy „Krzysiek” miał być miłością na całe życie? Ile miałaś prawdziwych przyjaciół, którzy mieli za Ciebie oddać życie? Książka „Młodość. Wyznania nastolatków” to książka o nas, naszych dzieciach, o trudnym okresie, jakim jest dorastanie, o tym, że nasze kłopoty, problemy przecież są tymi najgorszymi na świecie. Książka przedstawia 31 rozdziałów, opowiadań młodych ludzi, i to, co ich spotkało, co było piękne, ale i to, co bolało, złe, bolesne. Nie rozumiesz mnie, nie zależy wam na mnie itp. Mnóstwo młodzieży ma z czymś kłopot np. jest się nieakceptowalnym w grupie rówieśników, mamy obawy przed odrzuceniem, nikt nas nie rozumie, mam wiele kompleksów, depresja i wiele innych zachowań, odczuć młodych osób, które często nie mają tej jednej osoby, z którą mogą podzielić się tym, co nas, Ich gryzie. Moim ulubionym rozdziałem to nr 3 „Co chcę na bierzmowanie” odpowiedź wujkowi Roarze jest czymś tak cudownym, pięknym, że nic nie trzeba dodawać. Chcesz wiedzieć, o czym jest? Zapraszam do kupna i uwierz, że nie pożałujesz wydanej kwoty. Swój egzemplarz dedykuje mojej córce i mam olbrzymią nadzieję, że kiedyś znajdzie w niej odpowiedź na nurtujące pytanie, które podobno nie da się rozwiązać, ale nie ukrywam, że to też ściąga dla mnie, bo pamięć mam dobra, ale krótką. :p Nie jestem ekspertem od nastolatków, bo mnie ten wiek dorastania dopiero zastanie za kilka lat i nie wiem, jak będzie, ale wiem, że są narzędzia, które pomogą lepiej poznać, przybliżyć życie, uczucia mojego dziecka. Przedział wiekowy – nie istnieje, dla kogo? Każdego, komu zależy. Polecam <3

Mówi się, że młodość rządzi się własnymi prawami. Bo to czas, w którym w którym chce się wszystkiego spróbować, doświadczyć, poczuć wszystkie emocje i tak po prostu, żyć na własnych zasadach. To przede wszystkim czas, w którym chce się być słyszanym, czas pełen ideałów i buntu, niepewności i skłonności do ryzyka. Młodość, to odwaga i otwartość, o których my, dorośli, zapominamy. To czas, który ukształtował nas najbardziej, mimo popełnionych błędów i rozczarowań, które nam towarzyszyły. Będąc dorosłym takie książki, jak ta autorstwa Linn Skåber, ceni się podwójnie. Książki, które mają ogromną głębię i wpływ na czytelnika. Książki, które z rozbrajającą szczerością uświadamiają jak łatwo było nam zapomnieć o naszej młodości, a jednocześnie widzimy w nich siebie. Zamknięta w monologach, które są małymi fragmentami, migawkami, życia młodszych. Małymi puzzlami ich problemów, bolączek i radości. I mimo, że już nie jestem nastolatką, to potrafiłam odnaleźć się w każdej z tych historii. Ogromnie wzruszająca, empatyczna, czuła i poruszająca. Poszczególne historie różnią się językiem i formą. Niektóre wybuchają gniewem, inne wręcz paraliżują smutkiem i przygnębieniem. Czasami śmiałam się, płakałam lub dziko kręciłem głową. Czasami nawet wszystko jednocześnie. Ale każda z nich sprawiała, że ta chwila nad książką była też chwilą rozmyślań i zadumy. Na pewno warta drugiej, trzeciej i kolejnej lektury. Ale ta książka staje się naprawdę kompletna dopiero dzięki niezwykle szczegółowym i wielowarstwowym rysunkom, które można wielorako interpretować. Rysunkom genialnej artystki, Lisy Aisato. Przy wielu z nich można długo się zatrzymać, a niektóre puenty skryte pod kolorami mają gorzki efekt. To, co Linn Skåber naprawdę udało się zrobić, to obudzić pewną świadomość. Bo tak jak młodzi ludzie, tak samo czują się inni ludzie. Każdy etap życia wymaga od nas wiele, coś nas kosztuje, a jako młody człowiek można mieć coś do powiedzenia w każdej sytuacji. Linn Skåber wykazała się ogromną wrażliwością i z szacunkiem podchodziła do powierzonych jej słów. Świetna, niezwykła książka nad którą nie tylko się zatrzymujemy by w zamyśleniu uronić łzę, ale też odkryć, że młodość wciąż w nas siedzi.

Absolutne arcydzieło. Zastanawiam się, jak to jest możliwe, że każda książka, do której ilustracje wykonuje Lisa Aisato jest jak dzieło sztuki. Co mnie urzekło w tej pozycji? Dosłownie wszystko! W trakcie lektury bardzo dobrze widać, jak autorka weszła w świat młodych ludzi, których zaufanie zapewne musiała długo zdobywać, bo przecież rzadko który nastolatek dopuszcza do siebie osoby dorosłe. Natomiast efekt tych spotkań, rozmów i aktywnego słuchania widać na każdej stronie. To nie jest książka, którą przeczytamy, dobrze będziemy się bawić w trakcie czytania i później odłożymy na bok. To jest książka, którą będziemy przeżywać całym sobą. Oczywiście każdy przez inny pryzmat. Niektórzy zapewne przypomną sobie swoje nastoletnie lata, te wszystkie buzujące emocje, często brak zrozumienia i wsparcia, być może niespełnione marzenia i pierwsze miłości, ale też pierwsze rozczarowania, odrzucenia i straty. Inni z kolei spojrzą na nią przez pryzmat rodzica, jeśli mają własne dzieci. Być może zaczną się zastanawiać, co też kryje się w ich głowach i jak mogą ich wesprzeć na drodze do dorosłego życia. Trudno słowami opisać, co możemy znaleźć w tej pozycji i czego się spodziewać, gdyż niesie za sobą taki ładunek emocjonalny i tyle prawdy o młodych ludziach, że po prostu trzeba to poczuć samemu, żeby się o tym przekonać. Nie zabraknie też zapewne momentów wzruszeń, gdyż autorka potrafiła to wszystko, czego się dowiedziała od młodych ludzi, ubrać w przepiękne słowa. Jak sama zaznacza, wiele tekstów to dokładnie odwzorowane historie opowiedziane jej przez młodzież, a w niektórych używała nawet dosłownych cytatów. Oczywiście nie mogę pominąć fenomenalnych ilustracji Lisy Aisato, które dopełniają całą książkę i w dosłowny sposób obrazują opisywane sytuacje, czy też uczucia. Dzięki nim możemy zatrzymać się na chwilę refleksji czy też wspomnień. „Młodość” polecam absolutnie każdemu. Nastolatkom, którym wydaje się, że nikt ich nie rozumie. Rodzicom, aby chociaż po części zostali dopuszczeni do tego, co czuje młodzież. A także dla wszystkich innych, którzy nastoletnie lata mają już za sobą, a chcieliby choć na chwilę do nich wrócić, nawet jeśli tylko we wspomnieniach.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2022/05/443-linn-skaber-modosc-wyznania.html Młodość. Wyznania nastolatków to opowieści o małych i dużych rozterkach. O zmaganiach w okresie dojrzewania z wyolbrzymionymi drobnostkami i całkiem realnymi problemami, zmianami wymaganiami oraz oczekiwaniami, z którymi młodzież styka się na co dzień. To wołanie, które przypomni dorosłemu czytelnikowi, że to, co dziś zdaje mu się łatwe, bywa cholernie trudne. Wyrazisty, przejmujący i prawdziwy głos nastolatków spisany przez Linn Skåber, z niezwykłymi ilustracjami Lisy Aisato. Nie sposób przejść obok niego obojętnie, bez względu na to, czy mieszkasz w Oslo, czy w Rzeszowie. To głośne YA, które pomoże ci być sobą. A jeśli jesteś już za stary, sprawi, że lepiej zrozumiesz swoje nastoletnie dziecko, sąsiada, ucznia. *** „Młodość” to wyjątkowa podróż do świata nastolatków. Do okresu, gdy wydawało się nam, że cały świat jest u naszych stóp, a jednocześnie nas przerażał. Okresu, gdy wychodziliśmy z bezpiecznego azylu pod nazwą „dzieciństwo” i wolnym krokiem zmierzaliśmy ścieżką prowadzącą ku „dorosłości”. W wielu rozdziałach dostrzegałam samą siebie, jako nastolatkę. W mojej głowie pojawiło się mnóstwo wspomnień z tamtego okresu. Problemy, które wówczas wydawały mi się nie do rozwiązania, dziś zapewne potraktowałabym z przymrużeniem oka. Książka Linn Skåber to mieszanka opowiadań, cytatów i wierszy, dzięki którym możemy spojrzeć oczami nastolatka, na pewne kwestie, z którymi większość z nas borykała się w tamtym okresie (m.in.: pierwsze zauroczenie, chęć zaimponowania innym, strata bliskich, akceptacja samego siebie itp.). Są w niej wyznania zarówno smutne, jak i wesołe, dzięki czemu lektura tej niezwykłej książki wywoła u czytelnika całą gamę różnorodnych emocji. Na koniec muszę podkreślić, że to wydanie to istny majstersztyk. Nie spodziewałam się jednak niczego innego, wiedząc, że ilustracje zawarte w książce, są autorstwa Lisy Aisato, której twórczość mogliśmy poznać w „Śnieżnej siostrze”, „Strażniczce słońca” czy „Życiu”. Ja jestem nią zachwycona. Jestem pewna, że Wy też będziecie. Moja ocena: 9/10

Młodość, dojrzewanie, okres zaskakujących zmian i buntów, czas trudnych emocji, poplątanych relacji oraz poważnych miłosnych rozterek. Czy ten moment w życiu, był dla was łatwy? Dla mnie zdecydowanie nie i sama jestem przykładem, gdzie dorosłość przyszła szybciej, niż sobie to wyobrażałam. . Autorka została wpuszczona poniekąd do tajemniczego świata nastolatków. Przebywała z nimi podczas towarzyskich spotkań, odwiedzała ich w rodzinnych domach i podążała ich śladami w najciemniejsze zakamarki myśli. Rozmawiała z nimi o trudach przechodzenia przez chyboczący most z łagodnej łąki dzieciństwa na niepewny grunt dorosłości. A oni wyznawali jej swoje najskrytsze marzenia i rzeczy, o których nie powiedzieliby nikomu więcej. Ich wyznania to najczęściej bolesne wspomnienia opisane wprost bądź przedstawione metaforycznie. Zapisane w dosłownie kilku zdaniach lub szczegółowo rozpamiętane z soczystym słownictwem. Wszystkie jednak przejmują szczerością i przeszywają na wskroś, budząc u odbiorcy coś pomiędzy smutkiem, złością a współczuciem. Przeczytacie o rozpadających się rodzinach i o sporach na ich tle, o masie kompleksów i niskim poczuciu własnej wartości, o pierwszych miłościach, o śmierci, o nienawiści oraz bezradności. A to wszystko i wiele więcej w głowach zagubionych nastolatków. . Książka do bólu prawdziwa, odsłania przed czytelnikiem różne oblicza nastoletniego życia. Pełno w niej niepewności, niemego krzyku i różnych sygnałów, kompleksów, potrzeby akceptacji oraz wsparcia. To, z czym mierzą się młodzi ludzie, bywa zaskakujące i zarazem bolesne, jak szybko niektórzy z nich w dorosłość muszą wejść. Czarująca grafika mojej ulubionej ilustratorki Lisy Aisato, jak zawsze skradła moje serce. Ilustracje są przepięknie, idealnie współgrają z treścią, dając jeszcze bardziej dobitny i przerażająco szczery obraz młodzieży. Wspaniałe dzieło, którego lektura nie kończy się na ostatniej kropce. Na dłużej zostaje w pamięci, odbijając się echem w głowie. Cudeńko w pięknym wydaniu. Dla nastolatków, by nie czuli się samotni w wędrówce ku dorosłości. Dla dorosłych, by w tej wędrówce wspierali.

Życie nastolatków bywa skomplikowane. Często mówi się, że to buntownicy szukający swojego miejsca na ziemi, ale czasami warto siąść i zerknąć głębiej. Posłuchać, pomyśleć, przekonać się. Co czują, co myślą. Wszak prawda może okazać się banalnie prosta. Linn Skaber pokazuje, jak wyglądają rozważania młodych ludzi na tematy bardzo życiowe. Dotykające każdego z nas. To wcale nie są mało istotne sprawy. W kolejnych rozdziałach dotyka takich spraw jak dojrzewanie, choroba, Bóg, istota samoakceptacji, utrata, dorosłość. Piękno, którego nastolatki często w sobie nie zauważą, pochłonięte kompleksami. Niektóre rozdziały przypominają formą wiersz, inne opowiadania, są budowane na kształt osobistej spowiedzi, zwierzeń, inne luźnych pogawędek. Różny jest także ich wydźwięk. Jedne są przepełnione humorem i bawią. Inne nasączone bólem, goryczą, smutkiem. Takie właśnie jest życie, także i w oczach młodych ludzi. Ma różne barwy i różny wydźwięk w zależności od sytuacji, konkretnego przypadku i chwili. We wstępie autorka książki wspomina o tym, że towarzyszyła nastolatkom w spotkaniach w kawiarni, ale także w ich pokojach czy w parku. Nie zgłębiła w pełni tematu młodości, ale była blisko młodych ludzi i pokazała świat widziany ich oczami. Są teksty, które powstały na bazie ich zwierzeń, są takie, które stanowią połączenie kilku wypowiedzi, ale jak wspomina autorka, wiele zdań to po prostu ich cytaty. „Młodość. Wyznania nastolatków” to na pewno była książka, która wiele mnie nauczyła, która skłoniła do refleksji, zmusiła do chwili przemyślenia. To historia, którą najlepiej czytać w ciszy, analizując słowa, bo każde z nich ma tutaj naprawdę ważne znaczenie. Wniosek jest oczywisty, podobnie powinniśmy słuchać nastolatków, nie bagatelizować tego, co mają nam do powiedzenia. Niech ta książka jest przesłaniem do rodziców, ale i wskazówką dla młodych ludzi, że nie wszystkie sprawy warto brać sobie na poważnie. A na pewno i jednych i drugich ucieszą ilustracje malowane ręką Lisy Aisato. Jak zawsze nie zawiodła i pokazała swój niesamowity talent. Polecam.