Dominik W. Rettinger to polski scenarzysta filmowy i telewizyjny oraz autor wielu poczytnych książek. Nowa powieść Dominika W. Rettingera pt. „Miłośc w czaie zagłady” opisuje w zbeletryzowany sposób prawdziwą historię uczucia, które połączyło wicekomendanta Schutzpolizei w krakowskim getcie Oswalda Bouskę oraz Rebekę Steinert-Aspis, Polki żydowskiego pochodzenia To uczucie nie miało mieć prawa istnienia, była to miłość zakazana i niebezpieczna dla obojga. Historia opisana w książce wydarzyła się naprawdę, wszystkie postacie występujące w powieści są prawdziwe lub inspirowane prawdziwymi. Tematem książki są akcje wysiedlania Żydów. Akcja powieści dzieje się w Krakowie w latach 1942-1944. Główne postacie powieści to policjant niemiecki Oswald Bousko i Rebeka Aspis, wdowa z dwójką dzieci. Oswald Bousko początkowo był żarliwym nazistą, jednak z czasem widząc sposób, w jaki odnoszono się do Żydów zmienił się. Pomagał Żydom, najpierw za pieniądze, potem z przekonania i współczucia. „Nie wiadomo po co wstąpił do SS, szkolił się, brał udział w zamachu stanu na rząd Austrii. W Schutzpolizei służył, żeby uniknąć wysłania na front, patrzył na zbrodnie esesmanów, wmawiał sobie, że nie ma z nimi nic do czynienia.” W 1944 roku Bouska zdezerterował w obawie przed wysłaniem na front. Czytałam dużo książek o tematyce II wojny światowej i zagładzie Żydów. Ta jest szczególna, gdyż mówi jak problemy i trudności czekają esesmanów próbujących żyć inaczej i krytykujących Hitlera. Czas ukazania tej powieści jest szczególny ze względu na to co dzieje się obecnie w Ukrainie. Żołnierze rosyjscy zachowują się jak SS-mani, gwałcą i zabijają cywilne osoby, rabują i wywożą ich dobytek. Dlatego pamięć o II wojnie światowej jest konieczna. Książka ukazała się w wydawnictwie „Świat Książki”, opatrzona piękną okładką. Treść książki została uzupełniona wykazem postaci prawdziwych i postaci inspirowanych prawdziwymi osobami.

Jak wiecie (lub nie wiecie) książki o miłości omijam szerokim łukiem. Na "Miłość w czasie zagłady" zdecydowałam się tylko dlatego, że bardzo lubię tematykę wojenną. I wiecie co? Nie żałuję czasu spędzonego z bohaterami tej powieści. A ich miłość była wyjątkowa. Nie dość, że Rebeka jest Żydówką, to na dodatek wdową z dwójką małych dzieci. Wyobraźcie sobie co musi przeżywać w czasie, kiedy Niemcy postanowili wymordować wszystkich Żydów. Życie w krakowskim gettcie to koszmar. Nie ma pracy, pieniędzy, dzieci chorują i w każdej chwili mogą zginąć. Rebeka ze wszystkich sił stara się ochronić rodzinę. Pewnego dnia, kiedy są o krok od śmierci, z opresji ratuje ich niemiecki zastępca komendanta, Oswald. I co się dzieje? Mężczyzna zakochuje się w Rebece od pierwszego wejrzenia. Tylko czy to oznacza, że jest teraz bezpieczna? Niekoniecznie. Książka pokazuje, że nawet w najgorszym okresie życia, trzeba walczyć i mieć nadzieję. Nie wszyscy Niemcy byli źli. Oswald miał dobre serce i pomógł wielu ludziom. (Ktoś taki istniał naprawdę, bo powieść oparta jest na faktach.) Ryzykował życie, toczył wewnętrzną walkę i nie był mordercą. Autor napisał niesamowicie smutną i bolesną opowieść. Trudno się czyta o wydarzeniach z getta, ale jest to niezwykle potrzebna wiedza. Nie wolno nam dopuścić, żeby historia się powtórzyła. Zakończenie tej wyjątkowej książki jest takie, że nawet ja która nie wierzy już w miłość między kobietą, a mężczyzną, płakałam jak bóbr. Co prawda tylko na dwóch ostatnich stronach, ale za to bardzo mocno i po skończeniu długo nie mogłam się uspokoić. Oczywiście książkę polecam z całego serca!

Ah ta miłość.. niby taka piękna z jednej strony, a z drugiej niekiedy taka trudna.. szczególnie kiedy w tych wojennych czasach żydówka zakochuje się w wicekomendancie Schutzpolizei.. to nie mogło być łatwe i proste. Ale walczyli, dzielnie i dojrzale, dbali o swoje bezpieczeństwo. Wzruszałam się naprawdę wiele razy

Gorąco polecam. Wzruszająca historia.