Miłość w czasie zagłady (okładka  miękka, 04.2022)

“Świat nie miał prawa się dowiedzieć, jaki los rasa panów przeznaczyła ofiarom”, a jednak to im się nie udało i wciąż ukazują się książki takie, jak ta “Miłość w czasach zagłady. Historia z krakowskiego getta” Dominika W. Rettingera będące świadectwem ich zbrodni. Być może znacie już autora z wcześniejszych jego powieści, np. “Sekret Elizy. Auschwitz - płatna miłość”, dla mnie to pierwsze spotkanie z jego twórczością i zapewne nie ostatnie. “Miłość w czasach zagłady. Historia z krakowskiego getta” ma bowiem wszystko to, czego oczekuję od literackiej fikcji inspirowanej autentycznymi wydarzeniami, zrelacjonowanymi przez ich świadków - emocje, rozwijającą się akcję, do końca trzymającą w napięciu i niepewności jak się zakończy. “Naszą jedyną bronią jest pamięć. Zapamiętajmy jak najwięcej nazwisk, twarzy, zdarzeń, faktów. Nadejdzie dzień, kiedy zbrodniarze zostaną rozliczeni, my będziemy świadkami ich upadku.”. Nazwisk, zdarzeń i faktów absolutnie w niej nie brakuje, bowiem historia opowiedziana w tej książce wydarzyła się naprawdę, a większość bohaterów to postacie prawdziwe, bądź wzorowane na prawdziwych, których listę znajdziemy na końcu powieści. Moim zdaniem o większości z nich mogłyby powstać osobne, bardzo interesujące, inspirujące dzieła, np. o wspomnianych przez autora: działaczu Żegoty, piłkarzu Cracovii – Romanie Zbroi, siostrach benedyktynkach ze Staniątek, Dawidzie Kurzmanie – nazywanym zapomnianym krakowskim Korczakiem, Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata, np. Raimundzie Titschu, czy Juliusie Madritschu, którego jedna z fabryk znalazła się w granicach krakowskiego getta i pozwoliła mu ocalić więcej ludzkich istnień niż znana wszystkim fabryka Oskara Schindlera. Wiele można by także napisać o oprawcach z: Allgemeine SS, Schutzpolizei, Sonderdienstru, Baudienstu, Einsatzgruppen, odemanach takich, jak Symche Spira. Sposób narracji i pióro autora nie pozwala się oderwać od lektury nawet na chwilkę, aby poszukać w internecie informacji na ich temat, ponieważ nie zamieszczono przypisów. Zatem jeśli tak, jak ja zapragniecie po jej przeczytaniu poznać więcej faktów na temat jej bohaterów, miejsc, czy wydarzeń, naprawdę warto to zrobić! Nie należy jednak niniejszej książki traktować jako źródło historyczne. Ważnym miejscem akcji książki jest mieszcząca się na terenie dawnego getta “Apteka pod Orłem” oraz postać Tadeusza Pankiewicza. Kolejnego Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata. Właściciela apteki, kronikarza “oczyszczania” miasta z ludności żydowskiej. On i jego współpracownice nie pozostali obojętni na ludzkie cierpienie, udzielali pomocy potrzebującym w tym również głównej bohaterce - Rebece Aspis, wdowie z dwójką dzieci. To właśnie w aptece, w czerwcu 1942 roku, wicekomendant Schutzpolizei Oswald Bousko poznaje piękną Polkę żydowskiego pochodzenia. Od tego momentu narażając siebie i dokonując cudów, na dobre odwraca się od faszyzmu, próbuje ratować Rebekę i jej dzieci oraz innych Żydów. Jednak za wszelką cenę usiłuje mu w tym przeszkodzić przyjaciel, SS - Hauptsturmführer Jakob Kunze (w rzeczywistości SS - Hauptsturmführer Wilhelm Kunde). Obaj panowie nie byli kryształami i różnią się od siebie, więc ich relacja jest bardzo ciekawa dla czytelnika. Czy była to trwająca latami, mityczna męska przyjaźń, która przetrwa wszystko? Czy może kryje się za nią coś więcej, dlatego Kunze tak zaciekle stara się pokrzyżować próby ratowania Rebeki, małej Sary i Aarona Aspisów przez Oswalda, z jakiś powodów potępiając jego uczucie do niej? “W czasie absolutnej przemocy wszystko jest możliwe, nic nie jest pewne” tak więc zakazane, niebezpieczne uczucie, które zrodziło się w tym miejscu między nimi nie miało prawa się wydarzyć, a jednak się zdarzyło. O takich historiach słyszeliśmy, albo czytaliśmy niejednokrotnie, a każda z nich świadczyła o potędze miłości potrafiącej uratować niejedno życie. Co prawda ich miłość jest motorem napędowym całej historii, ale czy najważniejszym? Dla mnie o wiele istotniejszy jest wstrząsający opis tego, co działo się na terenie getta, o którym wiedziałam niewiele, a mianowicie oburzające, wręcz odrażające zachowania rasy panów, strach matki zastanawiającej się “... po co rodzić na świecie, na którym najważniejsze jest zabijanie” oraz próby zapewnienia dzieciom odrobiny normalności, zniwelowania traumy z życia w tym miejscu, w tym czasie, nie mając pewności jutra. To, jak egzystencja w zamkniętej, oddzielonej od świata zewnętrznego dzielnicy, sprawiało, że wśród jego mieszkańców budziły się najgorsze instynkty, także wobec swoich współbraci. Trudniejszym do wyobrażenia niż miłość między nazistą a żydówką, czy niesienie przez niego pomocy Żydom, jest dla mnie wyobrażenie sobie tego, że zagorzały wielbiciel ideologii głoszonej przez Adolfa Hitlera i jego samego, mógł zapałać szczerą nienawiścią do swego idola i głoszonych przez niego haseł, a nawet o czym pisze Rettinger (a mnie nie udało się potwierdzić, więc nie jestem w stanie określić czy to fakt, czy literacka fikcja), przed ś

Czy może być coś piękniejszego niż pochylanie się nad historią, szczególnie tą bolesną i przenoszenie jej na karty powieści? Wydaje mi się, że nie. A znajdywanie wśród tysięcy historii te, które poruszą czytelnika i pozwolą mu uwierzyć , że w setkach oprawców można znaleźć ludzi, którzy jednak posiadali sumienie, również jest czynem heroicznym. Uważam, że poszukiwanie w ludziach dobra, szczególnie pośród osób już nieżyjących jest katorżniczą pracą. Takiego zadania podjął się Dominik W. Rettinger w swojej najnowszej powieści noszącej tytuł „Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta”. Powieść oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, które jak sam tytuł wskazuje, rozgrywały się w krakowskim getcie w czasie II Wojny Światowej. Na plan pierwszy wysuwa się faktyczna postać Oswald Bousko – wicekomendant Schutzpolizei. Należy w tym miejscu nadmienić, iż po śmierci został mu przyznany medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Z kolei druga postać wzorowana na prawdziwej to Żydówka Rebeka Aspis, wdowa, która po śmierci męża robi co w jej mocy aby przeżyć. Walczy nie tylko o swoje życie ale także o życie dwójki swoich dzieci, córki Sary i syna Aarona. Niestety nie ma łatwego zadania, gdyż brak pieczątki w kenkarcie i pomieszkiwanie u szpicla Ignacego Taubmana nie ułatwiają jej tego. Wicekomendantowi tego przedsionka piekła jakim było getto, podczas jednej z akcji wysiedlenia „wpadła w oko” Rebeka. Oswald zdawał sobie sprawę, że nic nie może ich połączyć, gdyż „należą do wrogich światów.” Jednak zakochał się w niej i od tego momentu pomaga przeżyć jej oraz jej dzieciom za cenę własnego życia „przerzucając” ich na aryjską stronę. Bo za związek z Żydówką lub za pomoc temu narodowi groził „front wschodni lub pluton egzekucyjny za zhańbienie rasy.” Niestety zakochany w Bousko przyjaciel, Jakub Kunze jest Hauptsturmfuhrerem (wzorowany na prawdziwej postaci Wilhelma Kunde z SS – Hauptsturmfuhrer), który niczym zazdrosny kochanek pragnie mu w tym przeszkodzić i co rusz rzuca kłody pod nogi. Jako, że getto nie grzeszyło swoimi rozmiarami trudno im było przed nim się skryć. Początkowo nieufna i wrogo nastwiona Rebeka, zarzekająca się, że nigdy nic nie poczuje do Oswalda z czasem zaczyna darzyć Austriaka cieplejszymi uczuciami. W czasach, gdy wokół świstały kule a oni starali się walczyć o przetrwanie, narodziło się między nimi uczucie. To wszystko daje nam nadzieję, że niemożliwe staje się możliwe. Dlaczego? Czy to psikus losu? Powieść naszpikowana jest autentycznymi postaciami jak chociażby Tadeusz Pankiewicz właściciel apteki „Pod orłem” mieszczącej się na ówcześnie zwanym Placu Zgody a obecnie Placu Bohaterów Getta. Apteka jak i farmaceuta odgrywali w owym czasie dosyć istotną rolę, co zostało przedstawione w książce. Jedna z kolejnych postaci to Aleksander Bieberstein Dyrektor Szpitala Zakaźnego, który starał się ulżyć Żydom w cierpieniu. Nie można nie wspomnieć również o austriackim przedsiębiorcy Juliuszu Madritschu, który w krakowskim getcie, w swojej szwalni zatrudniał ponad 800 Żydów. Przedsiębiorca codziennie karmił swoich pracowników i starał się im dostarczać pożywienie niemożliwe do dostania nigdzie indziej. Dzięki niemu wielu Żydom udało się zbiec. Starał się on uchronić od tej najgorszej doli jak największą ilość rodzin żydowskich. Reasumując powieść taka jak ta warta jest aby po nią sięgnąć i się z nią dogłębnie zaznajomić. Powinniśmy się starać uchronić świat i nas samych od takiego bestialstwa jakim była czystka wywołana przez jednego szaleńca. Najgorsze jest to, gdy człowiek człowiekowi staje się wilkiem. Widać jak na dłoni, że to homo sapiens jest najgorszą zwierzyną bo zabija dla przyjemności. Prawdziwe, zdrowe zwierzę zabija tylko po to, aby przeżyć. Czytajmy literaturę obozową i nie zapominajmy o tych strasznych czasach, które miejmy nadzieję nigdy nie powrócą, chociaż kolejny szaleniec pojawił się na arenie. Ja od teraz, mimo, że znałam historię krakowskiego getta, inaczej będę patrzyła na Plac Boh. Getta. Przechodząc bądź przejeżdżając ulicą Limanowskiego, Rękawka lub Krakusa przed oczami będą mi stawać bohaterowie powieści starający się ukryć w bramach kamienic a w szczególności Rebeka i Oswald.

Czy znacie książki Dominika W. Rettingera? 📖☕🌷Jego przedostatnia powieść pt. "Sekret Elizy" zrobiła na mnie wielkie wrażenie. Dlatego też z chęcią sięgnęłam po kolejną, która niedawno ukazała się nakładem "Świata Książki", czyli "Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta". Jak było tym razem? O tym jak zwykle na chwilę 😉. Historia przedstawiona w powieści opiera się na faktach autentycznych i toczy podczas II wojny światowej. Poznajemy w niej Żydówkę polskiego pochodzenia Rebekę Steinert-Aspis, która po śmierci męża usiłuje przetrwać w krakowskim getcie. Jest to zadanie bardzo trudne, wręcz niewykonalne. Bieda, nędza i głód zaglądają codziennie w oczy jego mieszkańcom. Gwałty, zabójstwa, donosicielstwo, wszędobylski strach... Największy dramat zaczyna się wraz z rozpoczęciem akcji wysiedlenia. Getto ma być stopniowo likwidowane, a jego mieszkańcy skazani na śmierć. Podczas pierwszej wysiedleńczej akcji na piękną kobietę zwraca uwagę on - Oswald Bousko, zastępca komendanta Schutzpolizei w krakowskim getcie. 🌷 Czy oprawca może mieć ludzkie uczucia, czy może robi to jedynie dla zysku licząc na wzbogacenie w zamian za pomoc kobiecie i jej dzieciom? Rebeka nie ma nic cennego, za co mogłaby wykupić swoje i swoich dzieci życie. Pomimo wszystko i na przekór wszystkiemu Oskar zakochuje się w niej i stara się zrobić wszystko, aby ją ocalić. Na drodze wielokrotnie staje mu przyjaciel z młodości dowodzący stacjonującym w getcie oddziałem SS Jakob Kunze. Obu mężczyzn łączy dziwna relacja. Nie chciałabym zdradzac zbyt wiele, aby nie odbierać Wam przyjemności czytania. ❤️💙💛 Nie wiem, jak robi to Dominik W. Rettinger, ale jego książki są tak napisane, że po skończeniu lektury czuję się zawsze rozbita i jeszcze długo nie mogę pozbierać myśli. A przecież czytam dużo książek z wojną w tle. Autor stworzył niezwykle poruszającą historię, która chwyta za serce i nie daje o sobie zapomnieć. Zmusza do refleksji i powrócenia myślami do tamtych pełnych okrucieństwa czasów. Jak zachowalibyśmy się my? Czy byłoby nas stać na pomoc innym z narażeniem swojego życia? Czy można zaufać najeźdźcy, a nawet go pokochać? Oswald i Rebeka istnieli naprawdę. Mężczyzna został pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata Instytutu Yad Vashem. Poznajcie tę niezwykle wzruszającą historię miłości! Historię miłości w czasie zagłady! Opinia pochodzi z mojej strony Zapiski przy Kawie. 💙😘

Czas wojny, holokaust, panowanie Rzeszy Niemieckiej, zbrodnie wojenne i ludobójstwo to bardzo trudne tematy, o których musimy pamiętać. Nie możemy zapomnieć, co wydarzyło się ponad 80 lat temu, gdy hitlerowskie Niemcy zaatakowały Polskę, a potem chciały zapanować na całym światem, gdzie rasa aryjska miała być jedyną słuszną na ziemi. Wizje Adolfa H. siały spustoszenie, a ich wykonawcy niszczyli życie ludzkie w sposób okrutny, brutalny, wręcz niewyobrażalny dla współcześnie żyjących. Dominik W. Rettinger, szczecinianin, pisarz i scenarzysta oraz reżyser filmowy, przenosi nas do ogarniętego terrorem Krakowa. I w tym momencie można zadam pytanie, czy miłość pomiędzy Niemcem, który od najmłodszych lat wyznaje "filozofię" Hitlera, a żydówką, mieszkającą w okupowanej byłem stolicy Polski, jest możliwa? Opowieść pana Rettingera oparta jest na prawdziwej historii. Historii, która tak naprawdę od samego początku była skazana na porażkę. Czy taką była, dowiecie się, czytając niniejszą lekturę. Warto przygotować się do czytania Miłości w czasie zagłady. Najpierw zapoznałem się z zamieszczonym na końcu książki postaciami historycznymi, jak i postaciami inspirowanymi prawdziwymi osobami. Poświęciłem czas, pogrzebałem w Internecie, żeby poznać, postać głównego bohatera powieści Oswalda Bousko, wicekomendanta Schutzpolizei. Człowieka, który z głębokiego fanatyzmu, stał się osobą, która odwróciła się od tego, czym nafaszerował swoich poddanych największy zbrodniarz wojenny. Czy na ten fakt miała wpływ kobieta, Polska żydowskiego pochodzenia,, której nie jest znane nazwisko, zaś sam autor nazwał ją Rebeką Aspis z domu Steinert? Miłość pomiędzy Oswaldem i Rebeką jest niemożliwa, zakazana... Ale z drugiej strony, czy istnieje coś potężniejszego? Historia w getcie krakowskim, które powstało w 1941 roku, to opowieść piękna, wzruszająca, smutna do bólu. Wręcz niewyobrażalna, aczkolwiek mogła się zdarzyć. Autor nie szokował drastycznymi opisami zbrodni na bezbronnej, głodnej ludności zamieszkującej Kraków. Jednak nawet takie opisy mogą pobudzić wyobraźnię i dać przerażającą wizję tamtych okrutnych dni.

"Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta" to kolejna książka o tematyce wojennej, która przybliża tragiczne losy mieszkańców polskiego getta.  Lektura jest przejmująca, ponieważ jej bohaterowie to prawdziwe osoby, które na własne oczy widziały i uczestniczyły w tamtych wydarzeniach. Szczerze to nigdy wcześniej nie słyszałam o Oswaldzie Bousko i jego działaniach. Ten austriacki esesman, pomógł uratować z krakowskiego getta niejedno życie. Oczywiście nie działał sam. Pomagali mu ludzie, których odwaga i postawa jest godna poklasku.  Historia opisana w książce Dominika Rettingera bazuje na autentycznych wydarzeniach. Fabuła skupia się na Rebece Steinert-Aspis, która chce ocalić córkę i syna przed śmiercią, bo Niemcy nie ukrywając swoich zamiarów, mordują mieszkańców krakowskiego getta. Los chciał, że Rebeka trafia na Oswalda Bousko, który postanawia uratować ją oraz jej dzieci.  Nieustanne pragnienie Oswalda, jakim było chronienia Rebeki i jej dzieci napędzało moim zdaniem akcje i budowało napięcie. Jego współpracownicy pragnęli śmierci kobiety, gdyż chcieli ochronić jego czystość rasy. Bousko musiał postawić bardzo wiele na szali, by żydowska rodzina mogła ujść z życiem. Autor oprócz relacji pomiędzy Rebeką a wicekomendantem Schutzpolizei, pokazuje również bestialskie zachowanie hitlerowców. Wyprucie z jakichkolwiek uczuć względem drugiego człowieka, zabijanie bez mrugnięcia okiem oraz stosy ludzkich ciał na ulicach krakowskiego getta to zwyczajny dzień dla "rasy panów". Niestety to prawdziwa historia, która pełna jest strachu, nienawiści i okrucieństwa. Fakt, że w tym czasie pojawia się uczucie i to jeszcze ze strony ciemiężcy do Żydówki jest ciężki do wyobrażenia.  "Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta" to książka oparta na faktach, która napisana prostym językiem. Po lekturze na własną rękę poszukałam więcej informacji na temat Oswalda Bousko, ponieważ autor w umiejętny sposób zaciekawił mnie losem getta oraz żyjących tam ludzi. Polecam. Dziękuję Wydawnictwu Świat Książki za otrzymany egzemplarz.

„Nic nie było już tajemnicą. Wszystko było wolnością, doskonałą harmonią. Miłością” Dominik W. Rettinger – scenarzysta filmowy oraz pisarz. Autor powieści inspirowanej prawdziwymi postaciami oraz prawdziwymi wydarzeniami pt. „Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta”. Historia zakazanej miłości, która dzieje się w tak mrocznych czasach, jakimi była okupacja nazistowska, to temat niezwykle popularny, aktualny oraz przyciągający setki czytelników. Można by zaryzykować stwierdzeniem, czy jest możliwym stworzyć dzieło, które będzie na tyle oryginalne, żeby wyróżnić się na tle innych historii miłosnych między przedstawicielem rasy "panów" a Polką żydowskiego pochodzenia. Każda historia jest jednak wyjątkowa oraz oryginalna. Może ją różnić sposób, w jaki nam – czytelnikom, zostaje przekazana. Dominik W. Rettinger czyni to w sposób szczególny. „Miłość w czasie zagłady” napisana jest w mojej opinii bardzo prostym językiem, co stanowi duży atut tej powieści. Czytelnicy, którzy do tej pory nie mieli przyjemności zgłębić bliżej historii okupacji hitlerowskiej, z pewnością również sięgną po tę lekturę. Na pierwszym planie figuruje miłość. Zakazana, dla wielu irracjonalna. Dla Rebeki ratująca życie a dla Oswalda nadająca sens życia. Przeciwności losu, przeszkody związane z narodowością Rebeki czy przynależność Oswalda do SS sprawiają, że kolejne strony powieści się wręcz pochłania, chcąc tylko ujrzeć szczęśliwe zakończenie między głównymi bohaterami. Książka ta jest nie tylko inspirowana prawdziwymi wydarzeniami oraz prawdziwymi postaciami. Ona przenosi czytelnika do krakowskiego getta. Osobiście czułam się, jakbym była świadkiem każdego zdarzenia, które opisane jest w tej powieści. Jakbym towarzyszyła Oswaldowi w jego walce o Rebekę oraz jakbym słuchała rozterek Rebeki na temat jej uczuć do zastępcy komendanta Schutzpolizei. Dominik W. Rettinger przeniósł mnie w do lat 40. ubiegłego wieku. Jest to jedna z tych pozycji, o której ciężko zapomnieć. Lecz, po co chcieć zapominać tę magiczną, prawdziwą, jakże pochłaniającą do reszty opowieść?

Miłość nigdy nie jest łatwa, a już ta, która wydarzyła się w czasie najokrutniejszej z wojen wydaje się być wręcz niemożliwa, jeżeli dołożymy do tego fakt, że to uczucie połączyło wicekomendanta Schutzpolizei i Żydówkę wydaje się, że mamy do czynienia ze scenariuszem, totalnie nieprawdopodobnym. Okazuje się jednak, że książka Dominika W Rettingera „Miłość w czasie zagłady” to historia oparta na autentycznych wydarzeniach, które stały się udziałem krakowskiej społeczności właśnie w czasie, kiedy rozpoczęto akcję wysiedlania Żydów z getta. Ukochany mąż Rebeki zginął na wojnie i została sama z dwójką małych dzieci, w związku z tym, że nie pracuje, ona i dzieci znaleźli się na liście mieszkańców do wysiedlenia i wtedy na ich drodze staje Oswald Bousko – wróg w rozumieniu wojny, który jednak nie pozwolił sobie na wyzbycie się ludzkich odczuć i daleki był od nienawiści i pogardy względem innego narodu, wyznania – względem innego człowieka. Oswald ryzykuje życie by pomóc wydostać się żydom na aryjska stronę, współpracuje z Polakami, którzy później przejmują opiekę nad uciekinierami. Pytanie tylko jak długo jego działalność pozostanie niezauważona i jakie grożą mu konsekwencje za niesubordynację i jawne działanie wbrew ideologii głoszonej przez Hitlera? Autor stworzył piękną, aczkolwiek smutną historię miłosną, która wydarzyła się choć relacja Niemca i Żydówki obarczona była ogromnym ryzykiem, pokazali jednak, że prawdziwa miłość silniejsza jest niż strach przed śmiercią. To opowieść o odwadze, determinacji i nadziei, przywraca wiarę w to, że człowiek ze swej natury jest dobry. To świat, okoliczności, ideologie potrafią zmienić go w potwora zdolnego niszczyć wszystko co stanie mu na drodze. Ostatecznie to zawsze jednak wygrywa dobro, choć to zwycięstwo niesie ze sobą ryzyko ofiar. Dominik W. Rettinger pisze pięknym językiem, nie trywializuje, nie sprowadza historii wojennej do poziomu literatury rozrywkowej, tworzy mądrą opowieść o rzeczach najważniejszych. Wpisuję na listę najbardziej wartościowych książek!

Zakazana miłość jest chyba jednym z najbardziej oklepanych tematów literackich - pojawia się ona już w mitologii greckiej, u Szekspira, w polskiej klasyce, a także w wyrastających obecnie jak grzyby po deszczu romansidłach. Chciałoby się spytać - ile można?! Ale jednak wielu czytelników (w tym ja) uwielbia książki opowiadające o kochankach, którzy wbrew wszystkiemu próbują walczyć o łączące ich uczucie. "Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta" opowiada o uczuciu, które nie miało prawa się narodzić - gdyż było zakazane przez ustawy norymberskie i dla obu stron śmiertelnie niebezpieczne. A jednak w trakcie akcji wysiedleńczej niemiecki policjant - Oswald Bousko szukając ukrywających się Żydów spotkał Rebekę - samotną matkę dwójki dzieci i zakochał się w niejod pierwszego wejrzenia. Postanowił zrobić wszystko co w jego mocy aby uratować zarówno Ją jak i jej dzieci nie zważając na niebezpieczeństwo, które tymi działaniami na siebie ściągał. Warto zauważyć, że historia opowiedziana w książce jest oparta na faktach, natomiast występujące w niej postacie są prawdziwe lub inspirowane prawdziwymi. Jednak jak Autor uczciwie uprzedza źródła nie pozwalają w pełni zrekonstruować sekwencji wydarzeń czy treści rozmów, a zatem została wykorzystana przez Niego konwencja literackiej fikcji. Fikcyjne są między innymi imię i nazwisko Rebeki, ponieważ autentyczne dane kobiety w której zakochał się Oswald nie zachowały się w źródłach. Moim zdaniem "Miłość (...)" to pozycja ciekawa, napisana prostym i zrozumiałym językiem - dlatego powinna spodobać się zarówno osobom, które zaczytuję się w powieściach historycznych jak i tym dla których będzie to dopiero pierwsza taka książka. Myślę jednak, że aby ją dobrze zrozumieć, warto tytułem wstępu poczytać co nieco o getcie krakowskim - w szczególności o funkcjonujących tam służbach - ponieważ Autor pisząc m.in. o akcji na Placu Zgody posługuje się nazewnictwem i tytulaturą poszczególnych jednostek i można się łatwo pogubić.

"Miłość w czasie zagłady" opowiada prawdziwą, chwytającą za serce historię zakazanego i niechcianego uczucia które, wbrew wszelkim przeszkodom i zasadom, zrodziło się w krakowskim getcie. Fakt, iż wszystkie postacie powieści są prawdziwe lub inspirowane prawdziwymi, nadaje jej niesamowitej głębi oraz nadzwyczaj przeszywającego klimatu, który silnie angażuje wszystkie zmysły. Ta niezwykła, przejmująca lektura funduje czytelnikom emocjonującą i odurzającą podróż w czasie oraz przestrzeni, a błyskotliwe pióro autora sprawia, iż czytający czuje się niemal, jakby oglądał wszystkie zdarzenia własnymi oczami. Niestety, są to wydarzenia tragiczne, które rozdzierają serce... Dominik W. Rettinger nakreślił przerażającą, przeszywającą na wskroś, napełniającą serce bólem powieść, będącą swoistym hołdem dla wszystkich ofiar wojny, szczególnie tych najmłodszych. Ta poruszająca opowieść jest historią nieprawdopodobnie bolesną i przerażająco prawdziwą, trafiającą w najczulszy punkt, w skutek czego angażuje wszystkie zmysły, wsiąka w każdą cząstkę ciała i duszy. Puszona tematyka i świadomość, ze nie jest to zwykła fikcja literacka, napełniają serce bólem, buntem, dosłownie miażdżą psychicznie. "Miłość w czasie zagłady" jest doskonałym połączeniem konkretnej porcji okrutnej historii z lawiną skrajnych, odurzających emocji, które skruszy wiele czytelniczych serc. To nie tylko przeszywająca na wskroś, boleśnie wiarygodna powieść o przetrwaniu, piętnie wojny i bestialstwie konfliktów zbrojnych, ale także poruszająca do łez, przepiękna historia prawdziwej miłości, zdolnej do niewyobrażalnych poświęceń. Mocna, bolesna, zapadająca w pamięć, fenomenalnie ukazująca kwestię winy i próbę odkupienia. Mistrzowskie kreacje bohaterów, dopracowane tło historyczne, nadzwyczaj plastyczne pióro autora, a wszytko to zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Jeśli kochacie przeszywające opowieści o niepojętych ludzkich dramatach i odwadze, mogącej zmienić świat, ta pozycja skradnie wasze serce!

Dominik W. Rettinger to polski scenarzysta filmowy i telewizyjny oraz autor wielu poczytnych książek. Nowa powieść Dominika W. Rettingera pt. „Miłośc w czaie zagłady” opisuje w zbeletryzowany sposób prawdziwą historię uczucia, które połączyło wicekomendanta Schutzpolizei w krakowskim getcie Oswalda Bouskę oraz Rebekę Steinert-Aspis, Polki żydowskiego pochodzenia To uczucie nie miało mieć prawa istnienia, była to miłość zakazana i niebezpieczna dla obojga. Historia opisana w książce wydarzyła się naprawdę, wszystkie postacie występujące w powieści są prawdziwe lub inspirowane prawdziwymi. Tematem książki są akcje wysiedlania Żydów. Akcja powieści dzieje się w Krakowie w latach 1942-1944. Główne postacie powieści to policjant niemiecki Oswald Bousko i Rebeka Aspis, wdowa z dwójką dzieci. Oswald Bousko początkowo był żarliwym nazistą, jednak z czasem widząc sposób, w jaki odnoszono się do Żydów zmienił się. Pomagał Żydom, najpierw za pieniądze, potem z przekonania i współczucia. „Nie wiadomo po co wstąpił do SS, szkolił się, brał udział w zamachu stanu na rząd Austrii. W Schutzpolizei służył, żeby uniknąć wysłania na front, patrzył na zbrodnie esesmanów, wmawiał sobie, że nie ma z nimi nic do czynienia.” W 1944 roku Bouska zdezerterował w obawie przed wysłaniem na front. Czytałam dużo książek o tematyce II wojny światowej i zagładzie Żydów. Ta jest szczególna, gdyż mówi jak problemy i trudności czekają esesmanów próbujących żyć inaczej i krytykujących Hitlera. Czas ukazania tej powieści jest szczególny ze względu na to co dzieje się obecnie w Ukrainie. Żołnierze rosyjscy zachowują się jak SS-mani, gwałcą i zabijają cywilne osoby, rabują i wywożą ich dobytek. Dlatego pamięć o II wojnie światowej jest konieczna. Książka ukazała się w wydawnictwie „Świat Książki”, opatrzona piękną okładką. Treść książki została uzupełniona wykazem postaci prawdziwych i postaci inspirowanych prawdziwymi osobami.