Maciej Siembieda - pisarz i reportażysta, trzykrotny laureat nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w kategorii reportażu od trzydziestu lat prowadzi dziennikarskie śledztwa historyczne, a ich efekty publikuje w ,,Polityce", ,,Tygodniku Kulturalnym", ,,Odrze", paryskiej ,,Kulturze" oraz książkach, w których fikcję literacką umiejętnie łączy z prawdą historyczną. Najnowsza powieść sensacyjna pt.,,Miejsce i imię" sięga czasów II wojny światowej i Holocaustu. Detektyw Jakub Kania, były prokurator IPN, otrzymuje od Instytutu Pamięci Jad Waszem w Jerozolimie zlecenie odnalezienia miejsca pochówku holenderskich Żydów zamordowanych w obozie koncentracyjnym na Górze św. Anny. Wkrótce odkrywa, że generał SS Albrecht Schmelt w wydzielonej i niedostępnej części obozu ukrył szlifiernię diamentów, z której czerpał osobiste zyski. Żydzi podmieniani w czasie transportu do Auschwitz trafiają do strefy wydzielonej obozu Schmelta. Instytut nie zdaje sobie sprawy, że uległ sprytnej manipulacji osób, które chcą zapanować nad rynkiem diamentów i nie zrezygnują dopóki tego nie osiągną. Autor stworzył wielowątkową powieść, której akcja toczy się od lat 20-tych XX wieku, poprzez okres II wojny światowej, aż po współczesność. Wraz z licznymi bohaterami przemierzamy ulice Amsterdamu,Warszawy oraz Jerozolimy. Z pośród bohaterów moją sympatię szczególnie zyskał inteligentny, skrupulatny i dociekliwy Jakub Kania, który pracował dla dyskretnej sekcji instytutu Jad Waszem, tzw. referatu cieni. Wcześniej Kania pracował dla Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Prawnik ze znajomością historii i doświadczeniem śledczym był tam bardzo pożądany, ale ostatecznie wybrał Jad Waszem, gdyż wydawało mu się, że praca w instytucie zapewni mu spokój, pozwoli na ulubione rozwiązywanie zagadek z przeszłości, przeszukiwanie archiwów i częste przebywanie w domu z żoną i trzyletnią córeczką. Wyjazdy do Izraela miały odbywać się tylko od czasu do czasu. Zbadanie zagadki hitlerowskiego obozu na Górze Świętej Anny powiązane z Winklerem, esesmanem ze Strzelec Opolskich okazało się być jednak niebezpieczną pracą. Obóz należący do Organizacji Schmelta jeszcze przed końcem wojny został zlikwidowany, a komendant Albrecht Schmelt miał wystawione akty zgonu z Berlina, ze Szklarskiej Poręby i z Warmbronn. Trzy razy umierał? Wzruszyła mnie historia Dawida Schwartzmana, Żyda który wymyślił genialny i nowatorski szlif diamentów. Doskonale wiedział, gdzie i pod jakim kątem spiłować surowy diament, by wydobyć z niego największy blask. ,,Jedna trzecia amsterdamskich Żydów zajmowała się szlifowaniem diamentów i dla połowy z nich Schwartzman był geniuszem, a dla pozostałych szarlatanem." Pojawienie się w jego życiu Marty Nagler rozświetliło jego mroczny i zimny świat. Na przykładzie Oscara Rhode, inspektora tajnej policji hitlerowskiej można zobaczyć, jak plądrowano prywatne sejfy i kolekcje biżuterii amsterdamskich bogaczy. Gdy utworzono getto Rhode do obrabowania miał sto tysięcy mieszkańców miasta z zaszytymi w ubraniach kosztownościami. ,,Oscar Rhode pracował w pocie czoła, z niemiecką solidnością, nie nadążając kontrolować liczby zer na swoim szwajcarskim koncie." ,,Miejsce i imię" to niezwykle wciągająca, wielowątkowa i dynamiczna powieść sensacyjna. Groby, tajemnice, ukryty spisek, konspiracja, skorumpowani policjanci, płatni mordercy, ryzykowne śledztwo i historia holenderskich szlifierzy diamentów połączone precyzyjną nicią zależności. Powieść przemyślana, dopracowana w szczegółach, pełna ciekawostek historycznych umiejętnie wplecionych w fabułę sprawia, że nie można oderwać się od czytania:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

„Diamenty są symbolem szczęścia i luksusu, choć powinny kojarzyć się z cierpieniem i śmiercią, przeszło jej przez myśl. Zawsze stały za nimi chciwość i bezwzględność.” Chyba większość osób kojarzy boskiego Leonardo DiCaprio, który szukał słynnego krwawego diamentu. W książce Siembiedy główny bohater nawet w połowie nie przypomina Leo, a raczej jest jego wielką przeciwnością „Gość był po 50-tce. Nosił sztruksowe bermudy, klapki i koszulę z logotypem zespołu rockowego. Bez rękawów, co umożliwiało lepszą ekspozycję obwisłych archetypów mięśni jego ramion. Farbowane włosy, usztywniane jakąś substancją, sterczały mu na kształt potarganej fryzury niesfornego nastolatka, którą podtrzymywały okulary przeciwsłoneczne. …. Skarpety noszone do klapek, solidny łańcuch w kolorze złoty …..” Brakowało tylko reklamówki z Biedronki ;) Jakub Kania szukał miejsca pochowku holenderskich Żydów zamordowanych w hitlerowskim obozie na Górze świętej Anny. Wszyscy inni szukają czegoś innego w tym słynnego diamentu (w tym, ze o tym, ze go szuka dowiaduje się na koniec historii). „Instytut Jad Waszem, co po hebrajsku znaczy „miejsce i imię”. Pragnie przywrócić obydwie te wartości Żydom zamordowanym w obozie i pochowanym bez nazwisk i grobu. Bez właściwie oznaczonego miejsca i bez imienia. Holenderscy jubilerzy, chcą znaleźć brylant Schwartzmana, aby zapewnić sobie miejsce i imię, czyli sławę i pozycję w rankingu najbogatszych ludzi w branży. Ale za ich chciwym egoizmem kryje się cos szlachetnego: pragnienie przywrócenia godnego miejsca i imienia stolicy diamentowego świata Amsterdamowi, który przez wojnę stracił prymat na rzecz Antwerpii i nigdy go już nie odzyskał. Wreszcie Edyta Rhode toczy swoją grę o mityczny skarb Schmelta, wierząc, że dzięki niemu uda się przywrócić na świecie miejsce i imię faszyzmu. - A my ? – spytał Kuba – Co my robimy na planszy tej gry? - A my, panie prokuratorze – Teresa barska spojrzała na niego z pełną powagą – my robimy swoje.” Historia toczy się w latach 40 poprzedniego wieku i obecnych. Historia cudownego diamentu o niespotykanym blasku wpleciona w prawdziwą historie holokaustu. Wspaniała literacka fikcja zmieszana z prawdziwymi wydarzeniami. Nigdy bym nie przypuszczała, że historia może być tak interesującą. W szkole nie znosiłam historii, której uczyły chyba najgorsze nauczycielki, jakie można było sobie wyobrazić. Gorsza panią miałam już tylko od chemii (na zastępstwie). Diamenty maja w sobie to coś, za co większość osób potrafi zrobić dużo, a nawet zabić. Wspaniałe opisy (tu dziękuje autorowi za ukłon w stronę Żoliborza – miejsca gdzie mieszkam) i połączenie dwóch światów. Zycie pisze najlepsze scenariusze. Ja przeczytałam książkę z dużą ciekawością i zainteresowaniem. Mimo, ze ma w sobie zmyślone wydarzenia to ani na chwile nie da się odczuć tego, co było fikcją a co prawdą. Ma w sobie tragizm, bo jak wiemy wojna przyniosła mnóstwo cierpienia to powinna też być nauką by nie popełniać tych samych błędów. Co prawda były rzeczy, które mnie trochę irytowały jak słynne stwierdzenia pewnej bohaterki to książkę oceniam na duży plus. Polecam

Zagadki przedstawione w najnowszej książce Macieja Siembiedy można porównać do matrioszek. Odkrywasz jedną po drugiej, a gdy już myślisz, że to już ostatnia, autor kompletnie cię zaskakuje... Jakub Kania powraca. Tym razem były prokurator ma za zadanie odnaleźć miejsce, w którym znajdują się ciała zamordowanych Żydów, którzy w czasie drugiej wojny światowej zostali zesłani do obozu koncentracyjnego, mieszczącego się na Górze św. Anny. Kania nie zdaje sobie sprawy, że nie jest jedyną osobą, która podjęła się tego zadania. A każdy z poszukujących kieruje się własnymi motywami... Historię przedstawioną w Miejscu i imieniu poznajemy z dwóch perspektyw. Śledzimy zmagania Jakuba Kani podczas jego poszukiwań oraz przenosimy się w czasie do wydarzeń z ubiegłego wieku. Przeskoki te są wskazane i cieszę się, że autor się na nie zdecydował. Dzięki temu przesiąkamy czytaną historią i łatwiej nam zrozumieć motywy, którymi kierowali się bohaterowie. W przeciwieństwie do 444, pierwszej części, w której poznajemy Jakuba Kanię, tutaj akcja jest nieco wolniejsza. W Miejscu i imieniu Maciej Siembieda buduje napięcie, dając mylne poczucie czytelnikowi, że będzie on w stanie przewidzieć zakończenie. Nic bardziej mylnego! Zakończenie było dla mnie wielkim zaskoczeniem i po raz kolejny musiałam zbierać szczękę z podłogi. Byłam pewna, że tym razem przejrzałam Pana Macieja, a jednak to ja zostałam wyprowadzona w pole. I muszę mu za to serdecznie podziękować - książka, która zaskakuje to czytelniczy skarb. Ogromnym plusem jest dla mnie zawarcie wielu wątków historycznych w książce. Niektóre są opisane szczegółowo, o innych są tylko wzmianki. Tak czy siak dzięki nim przekopałam Internet, by poszerzyć swoją wiedzę na ich temat. Uważam, że Miejsce i imię powinno być polecane uczniom w szkołach. Prócz fikcji literackiej znajdujemy wiele ciekawych faktów. Na dodatek przedstawionych w tak przystępny sposób, że aż chce się wiedzieć więcej, co skłania do poszukiwań na własną rękę. Kreacja bohaterów to kolejny atut książki. Każdy z nich jest inny i dopasowany do fabuły. Dialogi są wciągające - przy niektórych można się uśmiechnąć, przy innych podumać. Postaci drugoplanowych jest sporo, jednak autor pisze w taki sposób, że czytelnik nie gubi się kto jest kim. Nie wiem jak Wy, ale ja czasami trafiam na książki, w których historia danej postaci przeplata się z inną, by za chwilę pojawił się w niej ktoś jeszcze i wreszcie człowiek zastanawia się o czym właściwie czyta. Tutaj tego nie ma i dlatego warto o tym wspomnieć. Pewnie pomyślicie, że piszę o samych plusach. No, ale jak coś jest dobre to trzeba napisać, że jest dobre. Nie będę na siłę szukać niedociągnięć, bo dla mnie Miejsce i imię czytało się fantastycznie. Nie bójcie się dużej ilości stron - od każdej ciężko się oderwać.

Z Jakubem Kanią spotykamy się ponownie w książce Macieja Siembiedy "Miejsce i czas". Teraz ten były prokurator IPN, poszukuje ukrytego grobu holenderskich Żydów, zamordowanych w tajemniczych okolicznościach w obozie na Górze Św. Anny. Działa w porozumieniu z Jad Waszem - Instytutem Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu, do którego zgłosili się zleceniodawcy. W nowej powieści Maciej Siembieda przenosi czytelnika w holenderski świat diamentów. Akcja toczy się naprzemiennie w różnych miejscach, od Amsterdamu, przez Warszawę, aż po Jerozolimę. Fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana i przejrzysta, pomimo wielu bohaterów i wątków. Czytelnik od pierwszych stron czuje się wciągnięty w akcję. Doceniam to, iż autor bardzo solidnie przygotował się do tej tematyki. Czułam się zaintrygowana nieznanym mi wcześniej tematem. Oprócz Jakuba Kani, kluczowym bohaterem jest niezwykle utalentowany geniusz w sztuce szlifowania diamentów - Dawid Schwartzman. Poznajemy jego trudne, pełne przeciwności, ale i pozytywnych zwrotów akcji życie. Jego zadziwiające zdolności stały się niestety także jego przekleństwem. Diamenty bowiem to minerały, dzięki którym bardzo wielu ludzi chce się wzbogacić, niekoniecznie drogą uczciwości. Wzbudzają u niektórych najgorsze cechy, takie jak chciwość, pazerność i chęć zapanowania nad światem. Początkowo nic nie zapowiada, aby poszukiwanie grobów Żydów miało być jakoś szczególnie skomplikowane i niebezpieczne. Poznana (także w poprzedniej książce) Kasia - miłość Jakuba, ma przeczucia, iż to nie będzie jednak bułka z masłem. To co działo się w obozie podczas drugiej wojny światowej w okolicach Góry Św. Anny, interesuje zbyt wielu ludzi, którzy dla swoich korzyści chcą przechytrzyć się nawzajem. Śledztwo zatacza coraz większe kręgi, odkrywając raz za razem więcej tajemnic. Kania to nadal człowiek skrupulatny, pedantyczny i szukający prawdy do końca. Czytelnik ma świadomość, iż śledztwo zakończy się sukcesem, a finał zaskoczy. Właśnie samo zakończenie było dla mnie niespodzianką i cieszę się z tego. Lubię być wyprowadzona w pole przez autora. Podsumowując, spójność, tematyka, research, dowcip oraz umiejętności pisarskie autora złożyły się na interesującą i intrygującą powieść, którą czyta się z przyjemnością. Maciej Siembieda kolejny raz skłania czytelnika do własnych poszukiwań i odkrywania tajników z zakresu obróbki diamentów. Dla mnie bomba! Polecam wszystkim miłośnikom sensacji i thrillera, a także tym, którzy czytając chcą posiąść również nową wiedzę. http://zyje-bo-czytam.blogspot.com/2018/02/miejce-i-imie-maciej-siembieda.html

Czym jest szczęście? Dla jednych zapewne synonimem życia w zdrowiu i dostatku. Inni upatrują w nim bliskości drugiej osoby, domowego zacisza wśród kochającej rodziny. Są też tacy, dla których szczęście to każdy kolejny przeżyty dzień. Jak myślicie: Czyje szczęście spośród wymienionych ma większą wartość?... Po niezwykle udanym debiucie na rynku wydawniczym ("444"), gdzie zostaliśmy wciągnięci w wir historii za sprawą "Chrztu Warneńczyka" - obrazu Jana Matejki, autor kontynuuje swoje niezwykłe poszukiwania, tym razem biorąc "na warsztat" pewien obóz pracy na opolszczyźnie. Nie mogło zresztą być inaczej, skoro takiego właśnie zadania podjął się pod koniec "444" Jakub Kania - prokurator IPN-u i główna postać obu literackich odsłon. Trudno mi zebrać myśli, by odpowiednio podsumować i ocenić "Miejsce i imię". Nigdy nie zgłębiałem tematyki II Wojny Światowej, pozostawiając sprawę bardziej "zakręconym" na wszelakie militaria kolegom. Jednak po wspomnianym debiucie w postaci "444" mój apetyt względem najnowszej powieści pana Macieja wzrósł do tego stopnia, iż nie miało by znaczenia nawet jeśli jej akcja działaby się w kosmosie. Z drugiej strony nie do końca wierzyłem, że można pójść o krok dalej i stworzyć jeszcze lepszą opowieść niż tą poznaną w "czwórkach". A jednak stało się! Nie wiem jak autorowi udała się owa sztuka, ale ponownie spowodował, że czytając "Miejsce i imię", mój zachwyt wzrastał wprost proporcjonalnie do kolejnych przeczytanych rozdziałów. Tak dobrze napisanej książki dawno nie czytałem. Fabuła, choć rozbudowana i przeskakująca w różne ramy czasowe, ani na chwilę nie burzy logicznej całości, pozostawiając wrażenie przemyślanego w każdym szczególe planu. Nie ma tu żadnych luk, niedopowiedzeń, czy naciągania czytelnika na tanią sensację. Każde zdarzenie zostaje przez autora rozliczone. Wszystko zaś jest tak realne jak realna i przerażająca mogła być wojna. "Diamentową" historię obozu na Górze Świętej Anny poznajemy głównie z perspektywy dwóch osób: Jakuba Kani (czasy współczesne) oraz Dawida Schwarzmana aka Johan Pinto, z którym przeżywamy bezpośrednio tragiczne koleje losu przeplatane jedynie chwilami szczęścia i ulotnej niespełnionnej miłości w świecie bez bohaterów... Dysonans jaki względem siebie tworzą powyższe wątki, dodatkowo wzmacnia przekaz, pozwalając czytelnikowi wczuć się w klimat ogarniętej wojną europy robiąc to nadspodziewanie skutecznie. Więcej na blogu http://www.zwyklamatka.pl/2018/03/miejsce-i-imie-czyli-diamentowy.html

"Czyżby na Świętej Annie szykowało się to samo? Groby, tajemnice i ryzykowne śledztwo, które może się komuś nie spodobać?" Sympatyczny relaks z książką w ręku, bardzo przyjemna narracja, frapująco zapleciona intryga, dbałość o wyraziste sylwetki bohaterów i szczegóły nawiązań do historii drugiej wojny światowej. Scenariusz zdarzeń prowadzony dwoma naprzemiennie dochodzącymi do głosu torami, pierwszy sięga do początku lat dwudziestych dwudziestego wieku, aby potem przejść do wydarzeń w hitlerowskim obozie koncentracyjnym na Górze Świętej Anny, a drugi dotyczy czasów współczesnych, około dwa tysiące dwunastego roku. Obie ścieżki fabuły nasycone zajmującymi incydentami, atrakcyjnymi ciekawostkami i dynamicznymi rytmami. Wspólnie z głównym bohaterem powieści, Jakubem Kanią, czterdziestolatkiem, detektywem, konsultantem instytutu Jad Waszem w Jerozolimie, zajmującego się ofiarami i bohaterami Holocaustu, próbujemy odnaleźć miejsce pochówku grupy zamordowanych holenderskich Żydów. W miarę zagłębiania się w archiwalne dokumenty, niełatwe do przeprowadzenia wywiady, nieoczekiwane epizody, orientujemy się, że prowadzone śledztwo zakreśla szerokie kręgi, budzi zainteresowanie świata politycznego, jubilerskiego i przestępczego. Coraz więcej osób dopuszczonych zostaje do skrywanej przez dziesięcioleci niebezpiecznej tajemnicy, jednak odmienne podłoże ich zainteresowań wywołuje sprzeczne interesy. Także i w finalnej odsłonie powieści autor zadbał, aby zaskakujący element czekał na czytelnika. Maciej Siembieda potrafi dostarczyć naprawdę dobrej rozrywki w sensacyjnych klimatach, przyciągnąć uwagę czytelnika do opisywanych zdarzeń, poprowadzić po przemyślanych i spasowanych wątkach, zaangażować w odkrywanie złożonej prawdy, a jednocześnie nakłonić do refleksji odnośnie zjawiska usilnego promowania jedynie słusznej wizji historii. Zbrodnia, fałszerstwo, zdrada, donosicielstwo, spisek, pragnienie bogactwa i żądza władzy, mieszają się w różnych kombinacjach, a czynnikiem je przywołującym okazują się być diamenty, symbol szczęścia i luksusu, ale czy zasłużenie? Spodobała mi się propozycja rozwiązywania zagadek przeszłości w spektakularnej, ekscytującej i wciągającej odsłonie. To drugie udane spotkanie z Jakubem Kanią, byłym prokuratorem Instytut Pamięci Narodowej, pierwsze w ramach zaczytania w "444", dlatego chętnie wypatrywać będę kolejnego. bookendorfina.pl

"Miejsce i imię" to kolejna książka Macieja Siembiedy, którą mam przyjemność recenzować przedpremierowo. Pierwsza to rewelacyjna "444", boje się pomyśleć, jaka będzie trzecia, mam obawy, czy znajdę odpowiednie słowa, by oddać swój zachwyt. Gdybym miała możliwości, lub choć wiedziała, gdzie zgłosić "Miejsce i imię" to z pewnością znalazł by się niejeden chętny reżyser, by przenieść tę imponującą powieść sensacyjno - przygodową na ekrany kin. Akcja powieści toczy się od 1920 roku, poprzez lata II wojny światowej aż po czasy współczesne w Amsterdamie oraz w Polsce. Znów spotkamy się z przemiłym i bystrym prokuratorem Jakubem Kanią, który tym razem na zlecenie Instytutu Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem (miejsce i imię) będzie poszukiwał miejsca pochówku Żydów z obozu pracy na Górze Św. Anny, długo nie wiedząc, co się za tymi poszukiwaniami kryje. Cała historia kręci się wokół Dawida Schwartzmana, geniusza fachu szlifierskiego, prekursora "czarnego szlifu" stosowanego przy obróbce diamentów. Kamieni szlachetnych uwielbianych przez kobiety, ale też krwawych kamieni, dzięki którym można było wykupić życie lub je stracić. Pojawią się bezwzględni handlarze kamieni, wyznawcy faszyzmu, przestępcy do wynajęcia oraz skorumpowani urzędnicy państwowi. Więcej o treści nie napiszę, bo chciałabym byście się równie dobrze bawili, jak ja. Autor zupełnie przypadkiem "wstrzelił" się premierą książki w konflikt Polska - Izrael. Nie mógłby sobie wymarzyć chyba lepszego okresu dla premiery książki. Zważywszy, że powieść jest inspirowana faktami, czytelnik ma możliwość poznawania historii tej o której nie przeczyta raczej w podręcznikach szkolnych. Jej wielowątkowość mogłaby zniechęcić, gdyby nie fakt, że autor z niesamowitą lekkością i bardzo sprawnie porusza się między nimi, przedstawiając każdy z wątków w sposób precyzyjny, by nie mógł budzić u nikogo żadnych wątpliwości. Czytanie z Maciejem Siembiedą jest bardzo przyjemne ale i dość czasochłonne, a to dlatego, że autor motywuje do poszukiwań, dokształcania się, a to już dar o którym większość autorów może tylko pomarzyć. Jestem pełna podziwu dla autora za pomysł oraz za godne pozazdroszczenia władanie językiem ojczystym. Mniemam, że książka okaże się bestsellerem w swojej kategorii i mam nadzieję, że autor już niebawem zachwyci nas kolejną równie dobrą powieścią.

Tam gdzie przeszłość łączy się z teraźniejszością, na jaw zawsze wychodzą sprawy,o których dawno już zapomniano, lub chciano zapomnieć. Co łączy żydowskie groby z diamentami, Polskę z Holandią, a to co było z tym co jest teraz? Zapraszam na recenzję. Jakub Kania, były prokurator IPN, otrzymuje zlecenie od Instytutu Pamięci Jad Waszem w Jerozolimie zlecenie odnalezienia miejsca pochówku holenderskich Żydów zamordowanych w niewielkim obozie koncentracyjnym na Górze św. Anny. Jak się okazuje, jest to przykrywka do odkrycia innych ważnych spraw, a za Instytutem stoją niebezpieczni ludzie z którymi lepiej nie zadzierać. (…) O to toczy się cała gra, która jutro zostanie rozstrzygnięta. Okazuje się, że zwierzchnik obozu koncentracyjnego uruchomił w klasztorze nielegalny, ale opłacalny biznes - szlifiernię diamentów. To tutaj trafia Dawid Schwartzman, który został skazany za morderstwo jakiego się nie dopuścił. Jego talent szybko zostaje doceniony, a oryginalny czarny szlif urasta do miana legendy. - A my? – spytał Kuba. – Co my robimy na planszy tej gry? - A my, panie prokuratorze – Teresa Barska spojrzała na niego z pełną powagą – my robimy swoje. Maciej Siembieda stworzył doskonały thriller historyczny, który łączy w sobie wiele smaczków tak lubianych przez wytrawnych czytelników. Dla wielbicieli akcji, dostarcza odpowiedniego napięcia, które stopniowane jest do samego końca. Dla wielbicieli historii, przenosi nas do czasów Drugiej Wojny Światowej, ale robi to w ciekawy sposób, odkrywając to o czym głośno się nie mówi i o czym w podręcznikach do historii się nie przeczyta. Dla osób szukających wyrazistych bohaterów przedstawia losy Jakuba i Dawida, a także wielu pobocznych, pojawiających się bohaterów. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, co jest ogromną zaletą, bo sama historia jest ciekawa, a jej zakończenie zaskoczy chyba każdego. "Miejsce i imię" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. A to dlatego, że ja nie jestem wielbicielką książek z wielką historią świata w tle. Tutaj zaintrygował mnie wątek diamentów i dlatego sięgnęłam po ten tytuł. Absolutnie się nie zawiodłam, to był mile spędzony czas, a po "444" z pewnością i z chęcią sięgnę.

"Zasady nie mają ceny" Czy nawet wtedy, gdy w grę wchodzą bezcenne brylanty? W tym jeden szczególny z niesamowitym legendarnym czarnym szlifem? Po przeczytaniu „Wotum” i „444”, poszłam za ciosem i z przyjemnością wysłuchałam audiobooka drugiej części cyklu z Jakubem Kanią „Miejsce i imię”. Po przejściu z IPN-u do Jad Waszem Jakub liczy na to, że kolejne sprawy, będą mniej niebezpieczne, niż ta z obrazem Chrztu Warneńczyka. W końcu jest już szacownym małżonkiem i szczęśliwym ojcem jednej córeczki i drugiej w drodze. Poszukiwanie grobu ofiar zagłady na Górze Św. Anny początkowo wydaje się być takim właśnie zadaniem, jednak z czasem okazuje się, że zainteresowanie sprawą jest niepokojąco duże. Niemcy, Rosjanie i Holenderscy Żydzi. Czego tak naprawdę szukają? Dlaczego miejsce pochówku amsterdamskich szlifierzy diamentów budzi takie emocje? Prócz bieżącego śledztwa prowadzonego przez Jakuba przy współudziale Teresy Barskiej z ABW, przenosimy się do przedwojennego Amsterdamu i tajnej szlifierni diamentów w obozie zagłady. Poznanie historii sprzed lat ma niebagatelne znaczenie dla działań współczesnych, a wyłania się z niej obraz fascynacji diamentami, pełen miłości i chciwości zarazem. Tajemniczy i okryty legendami, które do tej pory nie znalazły potwierdzenia. Kolejny raz lektura powieści Macieja Siembiedy wciągnęła mnie w fascynujący świat historii, o której nie przeczytamy na kartach podręczników. Ile w tej powieści fikcji, a ile prawdy nie jestem w stanie określić, to wie chyba tylko autor. Bezsprzecznie jest to jednak opowieść, która porywa lekkim stylem okraszonym inteligentnym humorem i pewną dozą ironii. Utrzymuje czytelnika w stanie permanentnego zaciekawienia, aż do zaskakującego zakończenia.

„Miejsce i imię” Macieja Siembiedy to powieść sensacyjna . Fabuła jest fikcją literacką inspirowaną jednak faktami historycznymi. Akcja toczy się w wielu miejscach. Czytelnik śledzi rozwój wydarzeń w Gdyni, Sopocie, Gdańsku, Warszawie, Jerozolimie, Amsterdamie. Do tego raz przebywamy w latach 20-tych, kiedy indziej w latach 40-tych XX wieku by za chwilę znaleźć się w roku 2011. Wydarzenia przedstawione w powieści „Miejsce i imię” rozgrywają się niezwykle dynamicznie. Czytelnik z zapartym tchem śledzi przedwojenne i wojenne losy holenderskich szlifierzy diamentów. Natomiast były prokurator IPN, Jakub Kania na zlecenie Instytutu Pamięci Jad Waszem ma odnaleźć grób holenderskich Żydów zamordowanych w hitlerowskim obozie na Górze Świętej Anny. Okazuje się, że chodzi tu o szlifierzy diamentów z Amsterdamu. Nieprawdą jest , że zleceniodawcy chcą upamiętnić ofiary II wojny światowej. Tak naprawdę chodzi o odnalezienie zwłok najsłynniejszego szlifierza diamentów, Dawida Schwartzmana znanego też jako Johan Pinto. Powieść „Miejsce i imię” Macieja Siembiedy od pierwszych stron zawłaszcza sobie czytającego. Historia wciąga i intryguje. Jest niczym powieść przygodowa mająca na celu znalezienie najcenniejszego diamentu świata. Czyta się wyśmienicie. Styl, język, czasami nawet humor Macieja Siembiedy są gwarancją bardzo dobrej literatury. Maciej Siembieda najlepszym polskim pisarzem? Z pewnością wybitny pisarz o bardzo dobrym piórze. GORĄCO POLECAM!

Maciej Siembieda-to autor, którego poznałem- za sprawą książki"444", która wprowadziła mnie w pełną przygód opowieść. Skojarzyła mi się z nieśmiertelnym Indianą Jonesem, a porównań do powieści Browna nie skomentuję, bo uważam, że to obraza dla naszego pisarza. A wracając do samej powieści, spodobała mi się ona na tyle, że z radością sięgnąłem po kolejny tom cyklu. Nie jest to jednak ciąg dalszy, historie łączy jedynie bohater i niektóre zdarzenia. A czego dowiemy się z tego tomu? "Miejsce i imię" opowiada o zleceniu jakie otrzymuje, poznany już przez nas Kania. Ma bowiem na zlecenie Jad Waszem odnaleźć miejsce pochówku holenderskich Żydów, którzy zginęli w obozie koncentracyjnym. Na jaw wychodzą jednak pewne fakty, w których dużą rolę odgrywać będą diamenty, faszyści i oczywiście pewne fakty z historii. Po więcej tradycyjnie zapraszam do książki. Ta publikacja łączy w sobie trzy przedziały czasowe, II wojnę światową, zbrodniarzy wojennych, wielkie skarby i miejsca które można odwiedzić, że wspomnę tu tylko o Górze św. Anny. Polecam wszystkim wielbicielom zagadek, przygód i książek w których fakty umiejętnie łączą się z fikcją.

Księga rekordów się kłania! Mnogość znaków graficznych, składających się na niezwykle liczne, obszerne, przy tym jedynie słuszne i pełne zachwytów recenzje pisarskiej aktywności Macieja Siembiedy niebawem przekroczy zawartość jego dwóch książek. Najwyraźniej to one zbłądziły nareszcie i pod strzechy, skoro prawie cały naród postanowił dla Niego ruszyć do piór! Na klęczkach, rzecz jasna. Panie Siembieda, jeśli sam pan tych peanów nie tworzysz (styl jakby ten sam), to na kolejnych, równie gramotnych pochlebców wydasz pan majątek. O ile w ogóle znajdą się jeszcze tacy, po tym, jak w najnowszej recenzji każesz pan nam przyjąć do wiadomości, że: „M. Siembieda jest najlepszym polskim pisarzem”. Że niby najpierw Siembieda, potem długo nic, a w końcu jakiś Reymont, Sienkiewicz czy inny Miłosz… A co na to lekarz? Będzie miał trochę trudniej, jak zgłosisz się pan do niego z ostatecznym przekonaniem, że M. Siembieda nie jest najlepszym pisarzem polskim, ale najlepszym na całym świecie. PS. Obie książki chyba niezłe, zwłaszcza dla zwolenników spiskowych teorii świata.

Ależ mnie ta powieść pozytywnie zaskoczyła. Słyszałam wiele dobrego o pierwszym tomie z cyklu Jakub Kania, czyli "444", z ciekawością sięgnęłam więc po "Miejsce i imię". Akcja powieści jest wielowątkowa, dzieje się w różnych lokacjach, na przestrzeni wielu lat. Jakub Kania - były prokurator IPN dostaje zlecenie - ma znaleźć groby szlifierzy diamentów z czasów II wojny światowej. Poszukiwania te nie mają jednak na celu jedynie wartości historycznej - żądza pieniądza trwa przecież nieprzerwanie już od wieków, a może i od zawsze. "Miejsce i imię" jest bardzo dobrze przemyślaną i skonstruowaną powieścią, która niejednokrotnie zaskakuje. Ciężko się od tej książki oderwać choćby na chwilę. Autor angażuje czytelnika w rozwiązywanie zagadki razem ze swoimi bohaterami, co czasami mi się nawet udawało, ale zakończenie i tak wprawiło mnie w zdumienie ;) Polecam!

Chyba znalazłam swoją książkę roku. Perfekcyjne połączenie historycznych realiów ze współczesną opowieścią o tajemnicy sprzed lat, która ma wielki wpływ na społeczność żyjącą siedemdziesiąt lat później. Bohaterowie z krwi i kości, z których każdy z nich jest zachwycająco inni, z własną zaskakującą historią i demonami. No i fabuła! Wciągająca, ciekawa i zaskakująca w bardzo nieoczekiwanych momentach, jakby autor odkrywał przed nami karty bardzo powoli, lecz stopniując napięcie do maksimum. Polecam!

Jedna z książek, których zakończenie poraża i zaskakuje, jest absolutnie niemożliwe do odgadnięcia, w trakcie czytania. Gdyby książka doczekała się ekranizacji, z pewnością byłabym jednym z pierwszych widzów, którzy z przyjemnością śledziliby losy bohaterów na dużym ekranie. Recenzja w całości: http://mamao.pl/miejsce-i-imie-maciej-siembieda/

Maciej Siembieda- autor powieści "444". Poprzednia jego powieść wciągnęła mnie bez reszty. Wszystko mi pasowało za wyjątkiem ostatniej części opisujące wydarzenia jakie dopiero się pojawią. 444 Czytało się rewelacyjnie. Kolejna powieść autora niestety rozczarowała mnie, ale i tak daję mocne 3. Tak z sympatii :)

poki co czytałam tylko zapowiedź tej ksiązki ale juz czekam na premiere, wstęp mnie bardzo zaciekawił! szykuje sie bardzo gęsty i ciekawy temat, nawiązujący także do obecnej polityki, zatem będzie łączeni historii z wydarzeniami obecnymi, przy czym część wydarzeń to fakty :) super !

Bardzo dobry thriller/sensacja oparty na ciekawej historii z czasów II wojny światowej. Dużo ciekawych faktów sprzed lat. Wciąga 🙂

To druga książka z panem Kanią w centrum wydarzeń, a dzieje się sporo. Bardzo wciągająca lektura. Nic tylko czytać. Tom

Klasyka gatunku! Nie spodziewałam się, że będzie aż tak dobra ☺️