Megapolis. Kroniki Jaaru. Tom 5 (okładka twarda)

Autor i kolejny raz mnie nie zawiódł... Fakt ekscytacji kolejną książką z serii, przysuwały czasami myśli, że przygoda zafundowana nam przez autora powoli się kończy.... Serce z każdą przeczytaną stroną, krzyczy jeszcze... jeszcze,,, :) Polecam :) Oddaj_mi_książkę

Dobra książka i kubek gorącej czekolady, czy może być coś lepszego? Tak, wiem, rozpusta, ale przecież czasem trzeba odrobinę sobie pofolgować. Ja z rozmarzeniem sięgnęłam po przedostatni tom serii „Kraina Jaaru”. Jak wypadł on na tle pozostałych? Wszystko powoli zmierza do wielkiego finiszu! Tym razem Kate zostaje odwiedzona przez niezwykłego gościa, który przybył do nie… wprost z przyszłości. Ma dla niej niebagatelne zadanie, musi uratować jego świat. Wcześniej czeka ją niebezpieczna podróż i bitwa z siłami zła. Czy podoła wyzwaniu? Trzeba przyznać, że z każdym kolejnym tomem misje stają się coraz mroczniejsze. Po raz kolejny historia zaczyna się od niecodziennego pomysłu. Bo przyznajcie, że koncepcja, by ratować świat odległy o 1000 lat, nie pojawia się zbyt często. Za to najbardziej lubię cały cykl, że ani przez chwile nie pozwala się czytelnikami nudzić i w każdej części odrywa coś nowego. Dodatkowo w tym tomie dowiemy się wielu rzeczy, które wcześniej były jedyne zasygnalizowane, tak samo jaka wątpliwości zostanie w końcu wyjaśnione. Czytelnika czeka też prawdziwy smaczek, czyli motyw podróży w czasie. Jest to jeden z moich ulubionych wątków, który jednocześnie sprawi, że ta część stała się dla mnie jedną z najlepszych w całym cyklu. Co do samego biegu wydarzeń, to opowieść bez wątpienia jest bardzo intensywna i dynamiczna. Momentami wszystko staje się trochę przesadnie zagmatwane i nierzeczywiste, ale jestem w stanie to wybaczyć, to w końcu fantastyka. Ciąg dalszy na: https://www.recenzjenawidelcu.pl/2020/04/megapolis-adam-faber.html

Jaar to kraina, która zachwyca na każdym kroku i równie mocno zaskakuje. Polecam serdecznie.

Sięgając po piaty tom cyklu o fantastycznej krainie Jaaru nie zawiodłam się. Wszystkie wątki i niejasności, które pojawiły sie w części czwartej i sprawiły, że czułam pewien niedosyt zostały jeszcze bardziej rozbudowane (wątek Meg) i wyjaśnione. Dzięki obszernym opisom, których do tej pory brakowało akcja nie pędzi już jak szalona i w spokojnym nieco tempie możemy pokonać te 600 stron. Nad kraina Jaaru zawisło widmo rychłego zniszczenia świata, a królowa Tir-Na-Nog zachowuje się tak, jakby niewiele interesowały ją losy poddanych. Przyszłość stoi pod znakiem zapytania. Na pomoc krainie ruszają Strażnicy Żywiołów. Kate czeka jeszcze więcej przygód, a przede wszystkim na jej barkach spocznie niezwykle odpowiedzialna misja ratowania świata. Czy to aby nie za dużo jak na jedną czarownicę? Nie spodziewałam się, że powieść, aż tak bardzo chwyci mnie za serce - to już nie tylko fantastyka, z którą mieliśmy do czynienia w poprzednich częściach , Adam Faber idzie o krok dalej i wplata w tę historię problemy współczesnego świata. "Świat jest czasem inny, niżbyśmy chcieli, ale ciągle mamy możliwość, aby go zmieniać." Widząc jak ewoluuje cała seria i dojrzewa warsztat pisarski "Megalopolis" jest tym bardziej miłym zaskoczeniem i przykładem dojrzałej i przemyślanej literatury młodzieżowej z nieco głębszym przesłaniem. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnej części - chcę trwać w tej magii nadal!

Sięgając po piaty tom cyklu o fantastycznej krainie Jaaru nie zawiodłam się. Wszystkie wątki i niejasności, które pojawiły sie w części czwartej i sprawiły, że czułam pewien niedosyt zostały jeszcze bardziej rozbudowane (wątek Meg) i wyjaśnione. Dzięki obszernym opisom, których do tej pory brakowało akcja nie pędzi już jak szalona i w spokojnym nieco tempie możemy pokonać te 600 stron. Nad kraina Jaaru zawisło widmo rychłego zniszczenia świata, a królowa Tir-Na-Nog zachowuje się tak, jakby niewiele interesowały ją losy poddanych. Przyszłość stoi pod znakiem zapytania. Na pomoc krainie ruszają Strażnicy Żywiołów. Kate czeka jeszcze więcej przygód, a przede wszystkim na jej barkach spocznie niezwykle odpowiedzialna misja ratowania świata. Czy to aby nie za dużo jak na jedną czarownicę? Nie spodziewałam się, że powieść, aż tak bardzo chwyci mnie za serce - to już nie tylko fantastyka, z którą mieliśmy do czynienia w poprzednich częściach , Adam Faber idzie o krok dalej i wplata w tę historię problemy współczesnego świata. "Świat jest czasem inny, niżbyśmy chcieli, ale ciągle mamy możliwość, aby go zmieniać." Widząc jak ewoluuje cała seria i dojrzewa warsztat pisarski "Megalopolis" jest tym bardziej miłym zaskoczeniem i przykładem dojrzałej i przemyślanej literatury młodzieżowej z nieco głębszym przesłaniem. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnej części - chcę trwać w tej magii nadal!

Adam Faber powoli zmierza do zakończenia przygód Kate Hallnander. W Megapolis nie zabraknie tego co było w poprzednich tomach. Ba! Będzie tego jeszcze więcej a czytelnik podczas lektury na pewno nie będzie się nudził. Polecam!

Z tomu na tom robi się coraz mroczniej. Powodem jest m.in. zbliżający się konflikt pomiędzy siłami dobra a zła. W tomie piątym, już przedostatnim Kate zostaje postawiona przed trudną decyzją. Sądziła, że już nic ją nie będzie w stanie aż tak zaskoczyć i zbić z tropu. Póki w jej pokoju nie pojawił się tajemniczy chłopak z przyszłości. Okazuje się, że jego świat się kończy i tylko oni mogą mu pomóc. A przynajmniej tu wysłali go po pomoc. Mimo wielu niewiadomych Kate wraz z wsparciem Fiona, Jonathana i Diany wyrusza w nieznane, by ratować przyszłość, która poniekąd przecież też jest jej światem. W tej części dowiemy się też, jaką rolę w całej historii odgrywa Mel. I tu muszę przyznać, po raz pierwszy podoba mi się, jak jej historia została przedstawiona i rozbudowana. Wydarzenia z Megapolis to będzie nauka dla Kate i Strażników i lekcja pokory, którą pojmą dopiero z czasem. Prócz historii w przyszłości mamy też równolegle prowadzoną opowieść w czasie teraźniejszym, w którym też jest co robić. Przecież nie mogą zaniedbać świata obecnego, by ratować przyszły. Na miejscu pozostała część Strażników i innych bohaterów, mierzy się z coraz większym strachem i napięciem, ponieważ świat ludzi i ferów jest coraz bardziej skłócony, a to wszystko ma swój cel.

Megapolis Kolejne przygody Strażników Żywiołów! W tym tomie wyruszają oni w przyszłość, aby zapobiec zniszczeniu świata. Czy im się to uda? Nie chcę zdradzać więcej szczegółów, dlatego że tą książkę warto poznać samemu. Jednak bardzo spodobało posłowie autora: „Nie każda historia kończy się dobrze. Ta- moim zdaniem nie ma jednoznacznego zakończenia. Świat czasem jest inny, niżbyśmy chcieli, ale ciągle mamy możliwość, aby go zmieniać. Byłoby wspaniale, gdyby ktoś z Was zechciał wesprzeć jakąś instytucję charytatywną zajmującą sprawami ekologii, praw człowieka, pomocą uchodźcom czy ofiarom wojen albo przemocy, lub też w jakikolwiek inny sposób zaczął działać na rzecz rozwiązania ważnych, a nie zawsze widocznych problemów. Nie podaję konkretnych nazw instytucji ani przykładów działań, bo moja propozycja to tylko sugestia. Wierzę, że każdy z nas znajdzie własny sposób na to, jak przysłużyć się szerszemu światu.” Te słowa mocno zapadły mi w pamięć, a w czasie ich czytania poczułam, że Adam Faber napisał je od serca. Co do samej historii to uważam, że jest to najlepszy tom ze wszystkich (jak na razie). Na plus są wszelkiego rodzaju zagadki i tajemnice. Książkę czyta się bardzo szybko i momentami tak się wciągałam w akcję, że nie mogłam odejść od lektury. Cieszę się, że książka ma takie wymiary (ponad 600 stron), ponieważ możemy dokładnie wszystko prześledzić, a nie pędzić. Autor zamieścił obszerne opisy miejsc, w których przebywali bohaterowie i jest co coś czego najbardziej mi brakowało w poprzednich tomach. Jedynym minusem jaki wyłapałam były jakieś dziwne przeskoki między bohaterami. Jeden rozdział był z perspektywy osoby x, a drugi y, które nie miały żadnego sensownego połączenia. Początkowo bardzo mi to przeszkadzało i nie wiedziałam kto jest kim, co teraz robi itd., ale potem już się mniej więcej rozeznałam i czytanie było jedynie przyjemnością. Także podsumowując: uważam, że warto przeczytać tą książkę. Z perspektywy czasu wydaje mi się jednak, że czytanie poprzednich tomów tylko dla jednej czy dwóch dobrych książek jest troszkę bezsensowne, aczkolwiek jeśli za Wami już np. 3 tomy, to jak najbardziej kontynuujcie!

Książki Adama Fabera mają w sobie to coś, co za każdym razem każe mi niecierpliwie wyczekiwać ich premiery. Nawet wtedy, gdy znajduję w poprzednim tomie pewne niedociągnięcia, to jednak zawsze szybko o nich zapominam i z nieskrywaną przyjemnością sięgam po kolejną część, by przekonać się jak potoczą się dalsze losy Strażników oraz magicznego Jaaru. W przypadku „Megapolis” wcale nie było inaczej. Po tych wszystkich szumnych zapowiedziach, nie mogłam się wprost doczekać na premierę piątego tomu. Moje oczekiwania względem tej książki okazały się chyba jednak zbyt wielkie, ponieważ w przeciwieństwie do poprzednich tomów na początku niespecjalnie polubiłam się z „Megapolis”, a jego lektura strasznie mi się dłużyła. Przez pierwsze kilka rozdziałów akcja parła w ślimaczym tempie na przód. Miałam wrażenie, że prawie nic się nie dzieje, choć wbrew temu wrażeniu ciągle pojawiały się nowe wątki, a fabuła nie raz zaskakiwała swoją wielowątkowością. Jednak ciągle coś nie pozwalało mi pozbyć się wrażenia, że tempo akcji zamiast przyśpieszać zwalnia. Na dodatek miałam straszny problem z Kate i Jonathanem. Okropnie irytowała mnie ta ich relacja i o ile zachowanie Jonathana byłam w stanie zrozumieć, tak ciągłe humorki oraz fochy Hallander bardzo działały mi na nerwy. Nie będę tutaj jednak przytaczać żadnych przykładów, aby nikomu nic nie zaspoilerować, ponieważ w przypadku piątego tomu byłoby to nie do uniknięcia. Trzeba jednak przyznać, że Adam Faber niesamowicie rozwinął swój warsztat pisarski. Widać naprawdę wielką różnicę między stylem z „Księgi luster” a „Megapolis”. Co prawda język jakim autor się posługuje pozostał prosty i przyjemny, lecz stał się o wiele barwniejszy i bez problemu pobudza wyobraźnie czytelnika. A fakt, że autor pieczołowicie dba o nawet najdrobniejsze szczegóły dodaje tylko magii jego książką. Nie byłabym chyba sobą, gdybym nie wspomniała o jedynej rzeczy, która chyba nigdy się nie zmieni i na pewno nie zawiedzie mnie w przypadku „Kronik Jaaru”. Mianowicie mówiąc chodzi o szatę graficzną, która podobnie jak w przypadku poprzednich tomów jest wprost zachwycająca, zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz książki. Dawno nie spotkałam się z drugą taką serią, której okładki za każdym razem byłyby tak oszałamiająco piękne. Będę to powtarzać do znudzenia, ale Czwarta Strona wraz z We need Ya bezsprzecznie tworzą jedne z najpiękniejszych okładek na polskim rynku wydawniczym. Reasumując, „Megapolis” to całkiem udana kontynuacja przygód Kate Hallander oraz Strażników, która nie raz zaskoczy czytelnika. Książka ta jest kompletnym przeciwieństwie swoich poprzedniczek, przez co wydaje mi się, że nie każdy znajdzie w niej to czego szuka. Sama jednak nie mogę się doczekać co następnym razem wymyśli Adam Faber, dlatego już teraz wyczekuje kolejnych części, a Was gorąco zachęcam do sięgnięcia po „Kroniki Jaaru”. Przekonajcie się na własnej skórze jak magiczny może być świat ferów.

Już myślałam, że nie mogę dostać od Adama Fabera niczego lepszego, przecież pierwsze trzy tomy były fantastyczne, im dalej zagłębiałam się w tę historię, to było tylko i wyłącznie lepiej. Moim ogromnym zaskoczeniem okazał się jednak tom czwarty, ale tom piąty osiągnął po prostu mistrzostwo. Czytelnicy tej serii mówili mi wiele na temat tego, że im dalej poznajemy historię Kate, tym jest lepiej, nie mylili się, mieli rację. Bo to my jesteśmy świadkami jej dorastania, razem z nią przechodzimy przez to wszystko, widzimy jakie błędy popełnia, na co ją stać. Ta cała wewnętrzna przemiana mnie urzekła, a to już zdecydowanie najmocniej było jednak widać w piątym tomie, ostatnim jak na daną chwilę. Według mnie, wszystkie elementy są bardziej dopracowane, bardziej staranne. Po pierwsze, bohaterowie. Nie mam na myśli samej Kate, ale wszystkie inne postacie. Najlepiej wyszło zaprezentowanie ich w dialogach. Chyba właśnie moją ulubioną częścią w tych książkach są dialogi i jeszcze jedno - fantastyczny świat! No to jest mistrzostwo pierwszorzędne! Według mnie żaden polski Autor nie dokonał czegoś takiego. Jaką trzeba mieć wyobraźnię i głowę, żeby napisać coś tak niewyobrażalnego. Adam Faber postarał się, dopracował w swoim magicznym świecie niemal każdy najmniejszy element. Nawet jak weźmiemy pod uwagę to, ile on wymyślił postaci fantastycznych, te wszystkie wróżki, wiedźmy, czarownice, ferów, jakiś skrzatów, jednorożców, no coś fenomenalnego. Wielu z Was pyta mnie jakie minusy ma ta seria, no ja moi drodzy nie widzę tutaj minusów. Może trochę pierwsze tomy były nieco słabsze, ale to może przez wzgląd na to, że jakoś Autor musiał nas wprowadzić do tego świata, po woli dawkować nam tą fantastykę, te informacje, postacie. Właśnie to mi się podobało, że te pierwsze dwa tomy były takie trochę luźniejsze, a to po to, by wprowadzić nas i otworzyć przed nami drogę do tomu właśnie czwartego i piątego, czyli do moich ulubionych. I wybaczcie, osatnio pisałam, że tom trzeci jest moim ulububionym, ale to właśnie przez wzgląd na to, że nie zapoznałam się jeszcze wtedy z kolejnymi. I trzeba wspomnieć o jeszcze jednej rzeczy. Zazwyczaj tak rozbudowana seria fantastyczna, jest napisana w taki sposób, że czytelnik może się pogubić, w sensie, zbyt duża liczba postaci, za dużo akcji, to wszystko się miesza i staje się zagmatwane ( często Wam o tym tutaj piszę), no ale nie tym razem! To jest kolejny plus dla Adama, właśnie za to, że pisze tak prosto i czytelnie zarazem. I choć jest to proste i czytelne, to wcale nie znaczy, że miejscami niedopracowane czy nudne. O nie! Cała fabuła staje się dzięki temu jeszcze bardziej barwna, pełna wrażeń, emocji... I co mogę powiedzieć? Wiele razy czytałam, że jest to seria podobna do Harrego Pottera, wiele z Was pisało, że nawet jest to coś na wzór Pottera, tylko jedynie ze zmienionymi faktami i z odtworzeniem nowego świata i faktem, że bohaterem jest dziewczyna - Kate, a nie chłopak. Według mnie nie jest to prawda! Okey, może trochę ta seria jest podobna do Pottera, ale jedynie przez wzgląd na magię i jedynie pewne elementy. Nic tutaj nie jest skopiowane, a raczej wszystko jest oryginalne i jedyne w swoim rodzaju. Mam nadzieję, że ta seria niebawem przejdzie do historii, bo naprawdę jest warto. I jeszcze jedno, lepiej aby chętni na tę serię czytali ją po kolei. Nie zalecam czytania tomów od środka albo od końca, gdyż to nie ma najmniejszego sensu. Opis fabuły Tak jak mówią, czwarta część wprowadza jeszcze więcej, odkrywa przed nami jeszcze nowsze elementy, ale głównie z dziedziny magii i fantastycznego świata. Kate Hallander zostaje okrzyknięta Strażniczą Kamienia Danu. Ponownie pojawia się w świecie ferów, w tak zwanej Cienistej Krainie, po to, aby odkrywać coraz to nowsze tajemnice. Można powiedzieć, że w tej części Kate przechodzi mały kryzys. Nasza bohaterka zostaje opuszczona przez przyjaciół. Więc jest to powód dla którego Kate chce zniknąć z ich świata, dlatego postanawia zamieszkać w magicznej krainie Tir-na-Nog. Wszyscy jednak uważają, że ta decyzja była jednak zbyt pochopna i dłuższa obecność w tej krainie nie wróży dla Kate niczego dobrego. Na dodatek w powietrzu dzieje się coś niedobrego. Zaczyna po woli wybuchać wojna, wielki bunt. Po obu krainach ferzy, zaczynają przygotowywać się do wielkiej bitwy. Jakby tego było mało, w Londynie pojawia się pewna tajemnicza i niezapowiedziana postać, o której nikt wcześniej nie słyszał, a mianowicie Kaspar. Wszystko zaczyna robić się coraz bardziej pogmatwane i dziwne, nietypowe. Kate ma zdecydowanie więcej na głowie, musi chronić swój świat ale też i ten magiczny - Jaaru. Pragnie ochraniać swoich najbliższych. Dodatkowo, przed Mel - jej przyjaciółką, czeka pewnego rodzaju wyzwanie. Ona również będzie musiała podjąć się walki. W świecie Jaaru zaczyna pojawiać się zło, dodatkowo w tej części możemy dowiedzieć się więcej na temat żywiołów. Kolejny tom, już na daną chwilę ostatni, opowiada o losach Kate, które zaczynają się od pewnego spotkania w jej