Fantastyczna książka bardzo polecam. :)

Cudowna książka, bardzo polecam

Czyta się świetnie, polecam

Świetna książka, polecam!

kocham polecam wszystkim

Książka jest niesamowita

Najlepsza książka!

Polecam❤️❤️

Niezwykła.

Polecam 😊

Polecam

Uwielbiam serię " Dary Anioła ", Cassandry Clare. Jej styl pisania jest cudowny. Pamiętam że jak usłyszałam o " Trylogii Diabelskie maszyny " to byłam zniechęcona. Nie wiem czemu. Później usłyszałam dwie informację dzięki którym kupiłam tę trylogię, a mianowicie:
- Tą książkę napisała C. Clare,
- Książka opowiada o Nocnych łowcach.
Zamówiłam ją jeszcze tego samego dnia. Nie miałam żadnych wątpliwości że ta książka będzie cudowna. I nie myliłam się. Pierwszy tom pochłonęłam w jeden dzień, tak mnie wciągnęła. Uwielbiam tę serię i gdybym miała wybrać ulubioną książkę wahałabym się pomiędzy " Mechaniczną księżniczką ", a " Miastem niebiańskiego ognia ".
Serdecznie polecam obie serie każdemu " molowi książkowemu " ;)

Po prostu kocham tę książkę! Ciekawa i wciągająca fabuła, genialne postacie oraz duża dawka humoru i horroru! Najbardziej kocham Willa!
Przedstawię kilka fenomenalnych cytatów:
“-Jeśli chodzi o temperaturę piekła, panno Gray, pozwolę sobie udzielić pani pewnej rady - powiedział. - Przystojny młody człowiek, który próbuje panią uratować przed strasznym losem, nigdy się nie myli. Nawet kiedy mówi, że niebo jest fioletowe i zrobione z jeży.”

“Mam nadzieję, że nie, bo ja zamierzam poślubić Agathę. Ma chyba z tysiąc lat, ale robi niezrównaną tartę. Uroda blaknie, gotowanie jest wieczne.”

*"Czasami jest dużo sensu w nonsensie, jeśli zechce się go poszukać."*

"-(...)Proszę jednak uważać. Księga liczy sobie sześćset lat i jest jedynym egzemplarzem tego rodzaju. Zgubienie jej albo uszkodzenie prawo karze śmiercią.
Tessa odrzuciła książkę jak oparzona.
-Chyba nie mówi pan poważnie.
-Istotnie - Will zeskoczył z drabinki i wylądował przed nią lekko. - Wierzy pani we wszystko, co mówię? To dlatego, że mam twarz godną zaufania?"

"-Zastanawialiśmy się co z tobą zrobić. Podziemni nie mogą wiecznie mieszkać w Instytucie - wyjaśnił Will. - Ja zaproponowałem, żeby cię sprzedać Cyganom z Hampstead Heath. Słyszałem, że kupują kobiety jak konie.
-Will, przestań - skarciła go pani Branwell. - To niedorzeczne.
-Masz rację. Nigdy by jej nie kupili. Jest zbyt chuda."

"-Cóż, nie reaguje na moje awanse, więc musi być martwa - stwierdził z udawaną lekkością. [Will]
-Albo ma dobry gust i trochę rozsądku. [Jem]"

"-Chodzi o Willa - powiedziała. - Zachowuje się w jadalni całkiem niedorzecznie.
Charlotte zrobiła zdziwioną minę.
-A czym się różni ta niedorzeczność od tej w bibliotece, zbrojowni czy innym miejscu, gdzie zwykle jest niedorzeczny?"

"-Niebieski wcale nie pasuje do wszystkiego - sprzeciwił się Will. - Na przykład nie pasuje do czerwonego.
-Mam kamizelkę w czerwone i niebieskie paski - wtrącił się Henry, sięgając po groszek.
-I jeśli to nie dowód, że te dwa kolory nigdy nie powinny być widziane razem, to nie wiem, co nim jest."

*"-Lubię kaczki - wtrącił dyplomatycznie Jem. -Zwłaszcza te w Hyde Parku. -(...)- Pamiętasz, jak próbowałeś kiedyś mnie namówić, żebym rzucił im piróg nadziewany mięsem, bo chciałeś sprawdzić, czy uda się wyhodować rasę kaczek kanibali?
-I zjadły go - przypomniał Will. -Krwiożercze małe bestie. Nigdy nie ufaj kaczkom."*

*"-Sugerujesz, że resztki mojej reputacji pozostały nietknięte? - zapytał Will z udawanym przerażeniem. - Najwyraźniej coś źle zrobiłem. Albo nie zrobiłem czegoś złego, tak też może być. - Zabębnił pięścią w bok powozu. -Thomas! Musimy natychmiast ruszać do najbliższego burdelu! Szukam skandalu i podejrzanego towarzystwa."*

"-Ja zostanę - oświadczył Will z lekkim rozdrażnieniem i rzucił się na krzesło, które zwolniła Tessa. - Potrafię doglądać chorego jak anioł.
-Niestety, nie jesteś taki ładny jak Tessa - stwierdził Jem (...)
-To było niegrzeczne. Wiele osób porównywało patrzenie na mnie z wpatrywaniem się w blask słońca.
-Jeśli mieli na myśli to, że potrafisz przyprawić o ból głowy, to się nie mylili."

"-Nie bądź taki zadowolony z siebie - zbeształa [Tessa] brata. - Kiedy Will mówi "przedsiębiorcze", ma na myśli "niemoralne".
-Wcale nie - zaprotestował Will. - Mam na myśli dokładnie to co mówię. Gdyby chodziło mi o rzecz "niemoralną", powiedziałbym: "Sam bym tak postąpił". "

"-Aha, rozumiem - mruknął Jem. - Zostawisz mnie tutaj i pojedziesz wierzchem [na koniu] jak Dick Turpin. Oszalałeś?
-Ktoś musi zająć się kotem. "
[Jem trzymał klatkę z kotem, bo chciał go uratować.]
Oczywiście Jema i Tesse też kocham, a najbardziej ich zamiłowanie do książek! Polecam tę książke na nudę, smutki, przerwy, miłe wieczory, noce i ranki by poprawiła wam humor i przeraziła demonami,wampirami,wilkołakami ,złymi nocnymi łowcami i klątwami ;)

Prozą pani Cassandry Clare jestem zainteresowana od czasów serii „Dary Anioła” (t. 1-3). Jestem pełna podziwu dla autorki za doskonałe pióro w powieściach skierowanych do młodzieży, bo wielu pisarzy traktuje literaturę młodzieżową jak śmietnik, do którego może bezkarnie wrzucać wszystkie odpady swej, często niezbyt zdrowej, wyobraźni. Lubię autorkę tak bardzo, że po pierwszych trzech tomach „Darów Anioła” postanowiłam nie czytać jej książek przed ukazaniem się całej serii, aby zaoszczędzić sobie rocznego oczekiwania na każdą kolejną część. Zatem nie czytałam serii „Diabelskie maszyny”, dopóki nie ukazała się w całości. I powiem tak: warto było czekać! Powieść wciąg jak wir. Czytałam ją po nocach i dziwiłam się, że nagle na zegarze robiła się czwarta rano. Jednak bez względu na godzinę nie mogłam odłożyć książki przed jej skończeniem.
Akcja powieści rozgrywa się w XIX-wiecznym Londynie i rozpoczyna w momencie, gdy Theressa Gray wyrusza z Ameryki do Anglii, na zaproszenie swego brata. Tessa jest samotna, osierocona przez rodziców oraz ciotkę, która umarła tuż przed podróżą dziewczyny. Z nadzieją płynie więc do Londynu, aby pod skrzydłami swego brata uleczyć serce i duszę. Jednak na miejscu oczekują jej tylko dwie nieznajome kobiety, będące w posiadaniu lakonicznego listu, podpisanego przez brata dziewczyny. Zdezorientowana Tessa wsiada z nimi do powozu i udaje się w podróż, która na zawsze odmieni jej życie.
W powieści „Mechaniczny Anioł” autorka wykreowała wspaniały obraz XIX-wiecznego Londynu, na którego tle rozgrywa się pełna akcji, misterna i wciągająca intryga. C. Clare nie pożałowała talentu, dlatego powieść jest pełna rozmachu, doskonale opisanych scen walki, iskrząca się ciętymi dialogami, romantyczna i przede wszystkim lekka w odbiorze. Jest w niej też poezja. I muzyka… Opisy muzyki i jej znaczenia w życiu jednego z Nocnych Łowców – Jema są tak urzekające i chwytające za serce, że momentami zapierają dech. „Mechaniczny Anioł” jest przepełniony kontrastami – lejącą się strumieniami krew i dynamikę scen walki równoważą delikatne dźwięki skrzypiec, wypełniające komnaty londyńskiego Instytutu. Mrocznego i niezwykle dobrze sportretowanego Willa Herrondayla równoważy postać jego parabatai – brata krwi –subtelnego, przepełnionego dobrocią Jema.
Wszystkim tym, którzy czytali Dary Anioła dużo wcześniej polecam, aby bez zastanowienia przeczytali całą serię „Diabelskich maszyn”, a potem powrócili do Darów Anioła, bo dopiero wtedy dostrzegą niezrozumiałe wcześniej drobiazgi, czy też pomijane podczas pierwszego czytania fakty, które bezpośrednio łączą „Dary…” z serią „Diabelskich maszyn”. Miłego odkrywania!

Są takie książki, które całe serie kupujesz w ciemno, bo gdy widzisz innych czytelników, którzy się wręcz rozpływają na temat twórczości danego autora, ślepo im ufasz i podążasz za nimi jak baranek na rzeź, dopóki treść nie przywali ci w twarz, a ty uznasz, co tak naprawdę się stało?

Tessa wyruszając w rejs statkiem w stronę Londynu do swojego brata, nigdy by nie pomyślała, że wszystko może się okazać okrutną intrygą. Jej życie nagle się zmienia, jest więziona przez Mroczne siostry, które wymagają od niej, by odkryła swój dar. Darem jest zmienianie się w inną osobę. Na ratunek wyrusza jeden z Nocnych Łowców, to sprawia, że jej życie ponownie staje na głowie, gdyż dowiaduje się, że wampiry, zmiennokształtni, czarownice, to nie tylko postacie, jakimi rodzice straszą swoje dzieci przed pójściem spać.

Proszę powiedzcie mi, czego ja nie dostrzegłam w tej książce, co zobaczyli inni? Dlaczego mnie nie zachwyciła, nawet pomimo tego, że paranormalne historie są moją słabostką? Co jest takiego w tej powieści, że ja uznałam ją za wiejącą nudą, kompletnie niezaskakującą, po prostu niewciągającą?

Trochę się tych pytań tutaj wkradło w recenzję, a ja nawet nie potrafię na nie odpowiedzieć. Bo często czuję się źle, kiedy seria, która większości przypada do gustu, a mi osobiście wydaje się zwykłą książką. Chyba nie zrozumiem tego fenomenu i znów, zrobiłam ten błąd, że uzbierałam całą serię, w tym przypadku Diabelskich Maszyn, i wiem, że dalszych części nie mam zamiaru przeczytać.

Bardzo w tej książce przeszkadzały mi opisy. Były, aż nadto szczegółowe, opisujące pokoje, czy dane osoby. Nie jestem czytelnikiem, który przepada za takim zabiegiem, by opisywać mi dokładnie, że w rogu stał wazon z bogatymi zdobieniami, a po przeciwległej stronie stoi… itd.

Bohaterowie? Nikt nie przypadł mi do gustu. Ze strony na stronę, nie poczułam jakiegoś czytelniczego uczucia, by kogoś zapamiętać na dłużej, byli mi po prostu obojętni. I znów pojawia się moja zagwozdka, ponieważ nie wiem naprawdę, dlaczego tak się stało. Może problemem jest w tym, że spotkanie z twórczością Clare rozpoczęłam od Diabelskich maszyn a nie od Darów anioła? Chociaż z drugiej strony, jeżeli dobrze się orientuję, Dary anioła są o teraźniejszości, a Diabelskie maszyny o przeszłości. W takim razie mój wybór był podyktowany logiką.

Może znów wpadłam w wir mojego myślenia, że to nie był odpowiedni czas na przeczytanie tej książki? Przecież musicie przyznać, że czasem wam się zdarza, że inaczej odebralibyście daną książkę w przeszłości, a odmiennie w swojej przyszłości. W mojej głowie pojawia się milion pytań dotyczących, dlaczego książka mnie nie zachwyciła? To jednak uważam, że wielu osobom się spodoba bardziej. Ta recenzja nie ma na celu odstraszanie was od przeczytania jej, a wręcz przeciwnie, może wy zdołacie odpowiedzieć na moje pytania?

Książka zdecydowanie jest dla nastolatków, może wielu z was sięgnie po tę serię dlatego, że inni ją zachwalają, lecz pamiętajcie o tej recenzji, że nie każdemu może się ona jakoś wybitnie spodobać.

„Równie wspaniale jest kochać, jak i być kochanym. Miłości nie da się zmarnować.” Brakuje mi słów żeby opisać jak dobra była ta książka. "Mechaniczny anioł” Cassandry Clare to młodzieżowa książka fantasy z wątkiem romantycznym ze świata Nocnych Łowców. Jej akcja dzieje się w epoce wiktoriańskiej (lata 1837-1901) w Londynie. Autorka pięknie oddaje klimat tamtych czasów poprzez to z jakim szacunkiem odnoszą się do siebie bohaterowie, jak surowo traktowane są kobiety, a także poprzez opisy miejsc, strojów i codziennych zajęć. Główną bohaterką jest Tessa Gray, dziewczyna o niezwykłym talencie, nieznanym jak dotąd w uniwersum Nocnych Łowców. Tessa z początku nieświadoma swoich umiejętności musi zmierzyć się z ich brzemieniem i odkryć magiczny świat, którego jest częścią. W tym czasie przeżywa też uczucia takie jak przyjaźń czy miłość, które potrafią bardzo namieszać. Zwłaszcza, gdy podzielone na pół serce kocha jednocześnie. „Diabelskie Maszyny” są pełne niespodziewanych zwrotów akcji, wzruszających i chwytających za serce momentów, a także pięknych i mądrych cytatów. Jest to jedna z najlepszych książkowych serii jaką czytałam w ostatnim czasie. Polecam z czystym sumieniem!! ❤️

Lubię twórczość Cassandry Clare. Jej książki pełne są magii, niezwykłości oraz niesamowitego klimatu. Bohaterką jest Tessa Gray, nastolatka która wybiera się do swojego brata przebywającego w wiktoriańskim Londynie. Wkrótce po dotarciu na miejsce dziewczyna zostaje porwana i uwięziona przez tajne bractwo. Dlaczego? Co się stało z jej bratem? Nic nie zdradzę! Muszę przyznać, że cudownie było powrócić do przesiąkniętego mrocznym klimatem Londynu, w którym każdym ciemny zakamarek skrywa tajemnicze istoty. Deszczowa aura, liczne podziemne kanały oraz lekko unosząca się mgła dodają dreszczyku emocji oraz trzymają czytelnika w napięciu. Akcja rozgrywa się w XIX-wiecznej Anglii, co samo w sobie jest już dużym plusem. Bohaterowie są barwni i ciekawi a ich przygody nie nudzą. Poza tym niemałym atutem były elementy fantastyczne oraz istoty nadprzyrodzone, demony, Nocni Łowcy, wampiry a także spora dawka tajemnic, które stopniowo będziemy odkrywać. Polecam!!

Gdy Tessa przybywa do Londynu nie spodziewa się, że całe jej życie diametrialnie się zmieni. Trafia prosto w konflikt między Nocnymi Łowcami a Podziemnymi, musi odszukać zaginionego brata, odkrywa prawdę o swoim pochodzeniu. A gdyby tego było mało, to w jej myślach często pojawia się pewien arogancki Nocny Łowca. Reread po wielu latach to super pomysł. Nic nie pamiętałam z tej historii i pozytywnie zaskoczyłam się zwrotami akcji i reakcjami bohaterów. Klimat industrialnego Londynu połączony ze światem magii pozwala odczuć atmosferę steampunku ze szczyptą horroru. Nie mniej, książka trochę straciła w moich oczach - Tessa wydaje mi się nudniejszą postacią, a główny wątek fabularny rozciąga się w czasie. Ilość rozpoczętych wątków i nierozwiązanych tajemnic jest tu przeogromna (co akurat jest powszechne w książkach z tego uniwersum) ale jednocześnie zmusza mnie do sięgnięcia od razu po kolejny tom.

Kiedyś sięgnęłam po pierwszą część Darów Anioła i niestety rozczarowałam się, musiałam odłożyć w połowie ( czego nigdy nie robię) gdyż książka była dla mnie zbyt nudna i naiwna. Dlatego podchodziłam do Diabelskich maszyn z niepewnością - skusiła mnie ta seria ze względu na tło epoki wiktoriańskiej, którą kocham. O dziwo książka bardzo mnie wciągnęła, mimo że nie jestem już nastolatką. Postacie są całkiem dobrze wykreowane, nie zlewają się w jedno ani nie są płytkie. Dobrze wprowadza nas do świata Nocnego Łowcy ponieważ z Tessą odkrywamy powoli jego zasady i prawa. Nie będę za dużo zdradzać, polecam książkę każdemu kto lubi epokę wiktoriańską, magię i świat fantastycznych potworów. Książka ma kilka zwrotów akcji i zaskakujących wydarzeń, jest napisana przyjemnie,ale nie infantylnie.

Jestem po prostu zachwycona klimatem tej książki. Dzieje się ona w deszczowym Londynie za panowania Królowej Wiktorii i jeszcze długo po jej przeczytaniu nie mogłam przestawić się na XXI-wieczną Europę. Powieść zachwyciła mnie swoim klimatem, stylem i niebanalną fabułą, o której długo nie zapomnę. Mam tylko jedno zastrzeżenie, co do głównej bohaterki - momentami byłam zażenowana jej głupotą, a w dodatku jest to bardzo irytująca postać. Jest to jednak jedyny minus, który znalazłam w tej książce, plusy zaś ciągną się w nieskończoność! Naprawdę nie spodziewałam się aż takiej dobrej powieści - wiedziałam, że skoro autorką jest Cassandra Clare będzie to powieść na wysokim poziomie, ale nie myślałam, że ta książka będzie aż tak dobra. Gorąco polecam!