Klątwa cierni. Matt Hidalf. Tom 2 (okładka  twarda, 01.2015)

Super napisana książka dla dzieci. Treść, forma nawet zastosowana czcionka sprawia, że książki z tej serii czyta się z wielką przyjemnością. Czytamy je razem z synem i oboje jesteśmy zachwyceni.

Kupując tą książkę, dla moich dzieci, byłam przekonana, że to kolejny wytwór kogoś chcącego zarabiać na porównaniu książki do Harry'ego Pottera. Oj, jakże się myliłam! Ale jeśli pierwsza część była naprawdę niezła, to ta bije ją na głowę! Matt jest jeszcze bardziej sprytny i przebiegły, a asystują mu trzy przeurocze siostry, Julity. Akademia Elity znów jest zagrożona, a główny bohater dzielnie podejmuje walkę ze złem. Tempo akcji jest niesamowite, dzieciaki zachwycone, słowem - polecam wszystkim! :)

Książka fantastyczna! Córka namówiła mnie do kupna Matta Hidalfa. Błyskawicy Widmo, ale do tej części nie musiała mnie już namawiać;) najpierw czyta ona a potem ja! Obydwie mamy dużo frajdy czytając te książkę mimo różnicy wieku. Polecam każdemu kto chce się przenieść do niesamowicie tajemniczego świata magii, w którym oczywiście wiedzie prym Matt Hidalf!

Książka jest po prostu świetna! Tak samo jak pierwsza część, jest zabawna :) POLECAM MATTA HIDALFA ! Pisarz ma lekkie pióro i po prostu będę kupować jego książki... Nic więcej nie dodam, bo seria o Macie jest najlepsza i zapiera dech w piersiach :)
POLECAM tak samo jak pierwszą część :)

Polecam ksiązkę każdemu, kto lubi odrobinę magii i dużą dawkę emocji!! Matt jest świetnym pierwszoplanowym bohaterem, którego przebiegłość i spryt pomagają mu w odzyskaniu szkoły (chociaż nie wszystko od razu mu się udaje...) bardzo fajna pozycja, zahcęcam wszystkich :-))

Bardzo dobrze napisana, momentami zabawna, bardzo wciagająca książka. Nie porównywana z inną fantastyką - ja jej nie porownuję do harrego Pottera i innych - po prostu jest inna, jedyna w swoim rodzaju. Bardzo podoba mi się styl pisania i za to bardzo ją cenie!

antoninko, ja miałam podobnie, bałam się, ze książka to kolejna marna fantastyka, zwłaszcza, ze nie czytałyśmy z córką pierwszej części. Także bardzo pozytywnie się zaskoczyłam i już mam zamiar kupić pierwszą cześć. Niestety tak od końca, ale warto :)

Ta książka to zdecydowanie fantastyka w najlepszym wydaniu! Bardzo mi się spodobała już pierwsza część, a ta tej od tamtej jeszcze lepsza! Fajnie, że są takie ciekawe książki :)

teraz zadne dziecko nie powinno narzekac na nude, z Mattem sie nie da! :) jest fascynujacy

Druga cześć przygód małego czarodzieja Matta Hidalfa i kolejna książkowa pozycja zerżnięta z "Harry'ego Pottera". Dla młodszych wielbicieli gatunku. Matt Hidalf, 11-letni syn Rigora Hidalfa, prominentnego wicekonsula Darnaru, już w tak młodym wieku zasłużył sobie na miano największego oszusta wśród czarodziejów, jak również na tytuł najbardziej bystrego i inteligentnego z nich. Spowodowały to przede wszystkim dwa wydarzenia - złapanie magicznej łani Błyskawicy Widmo, oraz zmuszenie króla Darnaru do ślubu z ohydną, bezzębną wiedźmą. W "Klątwie cierni" los ponownie wystawia na próbę jego geniusz. W akcie zemsty za swój niespodziewany ożenek król aranżuje małżeństwo młodego Hidalfa ze słodką Marie-Marie z Leśnego Zamku, dziewczyną tak dobrą i niewinną, że oszust Matt z pewnością nie miałby w niej żadnego wsparcia. Chłopak postanawia zrobić wszystko, by nie dopuścić do tego małżeństwa. W tym celu udaje mu się schronić w Akademii Elity, gdzie niespodziewanie czeka na niego inne wyzwanie. Otóż bracia Estaff, zaciekli wrogowie uczelni, ponownie starają się doprowadzić do jej zniszczenia. Jak to się mówi - nie oceniaj książki po okładce. Gdy po raz pierwszy wzięłam w rękę "Klątwę cierni" i obejrzałam ej obwolutę, pomyślałam tylko jedno - kolejna kopia "Harry'ego Pottera". Na przedniej okładce mamy bowiem czterech chłopców w pelerynach tańczących na dziedzińcu zamku w którym prawdopodobnie się uczą, z tyłu zaś zajawkę treści książki oraz reklamę pozostałych części cyklu w formie ogłoszenia w gazecie o wielce oryginalnej nazwie "Prorok Królewski" (dla niewtajemniczonych - w "Harrym Potterze" podobny periodyk nosi nazwę "Prorok Codzienny"). O nie, kolejny klon serii J. K. Rowling, pomyślałam. Na szczęście nie miałam stuprocentowej racji. Wiele elementów jest co prawda zerżniętych z "Harry'ego Pottera", jednak powieści tej daleko do plagiatu. Obie książki różni przede wszystkim osoba głównego bohatera. Harry jest sierotą skazanym na łaskę i niełaskę niegodziwego wujostwa, zaś Matt to arystokrata, syn jednego z najpotężniejszych ludzi w państwie, rozpuszczony jak dziadowski bicz. Potter - mimo swych skłonności do pakowania się w coraz to nowe tarapaty - to w gruncie rzeczy dobry chłopak, na którego jego bliscy zawsze mogą liczyć, nie jest też złym uczniem. Natomiast Hidalfowi obca jest lojalność, po to by osiągnąć swe cele nie cofa się przed szantażem swojej najbliższej rodziny, kłamie, oszukuje, nienawidzi nauki i ogólnie złe z niego dziecko. Poza tym świat Matta Hidalfa bardziej przypomina baśń - akcja dzieje się w fikcyjnym królestwie Darnaru, ważną rolę w powieści odgrywają nimfy, wiedźmy i ogry. "Matt Hidalf" jest też adresowany do młodszego czytelnika - ucznia klas 4-6 szkoły podstawowej. Jego akcja nieraz przypomina podwórkowe, dziecięce zabawy - nagle pojawia się jakaś nowa zasada, gadżet przybiera magiczną moc, dana osoba staje się nietykalna itp. Ja do tej książki czuję się trochę za stara. Co prawda "Harry Potter" też przeznaczony jest głównie dla młodzieży szkolnej, ale zawiera w sobie treści ponadczasowe, które mogą zainteresować także osoby dorosłe, widzimy jasny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy sytuacjami, nic nie dzieje się "bo tak", i w ogóle cała seria wydaje mi się znacznie bardziej dopracowana. "Harry Potter" należy już dziś do klasyki, nic dziwnego więc, że twórcy powieści fantasy czerpią z niego inspiracje. Problem w tym, że od czasu sukcesu książek J. K. Rowling twórcy tego gatunku uparcie umieszczają swych bohaterów w rozmaitych szkołach magii i każą im walczyć z wrogami uczelni. I o ile niektórzy - tak jak Laura Gallego w recenzowanej przeze mnie niedawno "Księdze Portali" - potrafią na motywach "Harry'ego..." stworzyć całkiem oryginalną historię, o tyle inni - tak jak Christophe Mauri - po prostu powielają ten sam schemat, a w niektórych miejscach ocierają się nawet o plagiat. Nie uważam "Klątwy cierni" za złą książkę, ale też i nie jestem nią zachwycona. Być może gdybym była o jakieś 15 lat młodsza moja o niej byłaby inna, być może gdybym nie była tak przywiązana do "Harry'ego Pottera" również mogłabym ocenić ją wyżej. Owszem, wykreowany w niej bajkowy świat budzi sympatię, podobnie jak niesforny główny bohater, jednak całość jest na poziomie średnim. Młodszym fanom gatunku może się spodobać, wytrawnym nie polecam. https://swiat-powiesc.blogspot.com/