Martwy punkt (okładka miękka)

Po raz drugi zanurzyłem się w osadzi Three Pines. Zacząłem od drugiego tomu, co nie przeszkadza kontynuacji. Każdy tom to inne morderstwo. W pierwszy tomie „Martwy punkt” Inspektor Armand Gamache ma do rozwiązania rozwiązanie zagadki morderstwa emerytowanej nauczycielki Jane Noel, której śmierć brano początkowo za nieszczęśliwy wypadek. Miasteczko nie potrafi się otrząsnąć po zagadkowym morderstwie. Wcześniej nie dochodziło do takich czynów. Inspektorowi towarzyszy w śledztwie Jane Neal. Można powiedzieć, że jest fanką mężczyzny, którego karierę śledziła od lat. Trzecią osobą jest asystent Gamachea - Beauvoire. Trójka tworzy team, który rozwiąże każdą zagadkę.
Jak to bywa u Louise Penny kryminał jest napisany na mistrzowskim poziomie. Pisarka pozwala poznać dokładnie każdą postać, uwypuklając jej zalety i wady. Wodzi nas za nos, wprowadzając czytelnika na fałszywe tropy. A finał jak zwykle zaskakuje.
Po raz drugi miałem wrażenie, że czytam książkę Agathy Christe. Niewielu autorów potrafi pisać w taki sposób i takim językiem, zbliżonym do języka kultowej pisarki uwielbianej przez kolejne pokolenia. Tutaj wielki szacunek na tłumacza. Czytelnik czuje się klimat opowieści, miejsca, postacie są idealnie zarysowane, dialogi porywające. Autorka, podobnie jak w drugim tomie zaczyna powoli, nie spiesząc się ze swoją opowieścią. Książka od pierwszej strony wciąga, pozwala czytelnikowi wejść w klimaty miasteczka, zapoznać się z mieszkańcami. Kiedy ktoś morduje, niż nie będzie takie jak do tej pory. Widzimy metamorfozy mieszkańców, ich obawy, podejrzenia.
Po raz drugi sięgnąłem po kolejną zagadkę do rozwiązania i nadal czuję niedosyt. Pragnę więcej, o wiele więcej. Nie jestem wielkim fanem tego gatunku, ale po książki napisane przez Louise Penney będę sięgał z prawdziwą przyjemnością. Jako wielki fan książek pióra nieżyjącej Agathy Christie odnalazłem tutaj jej godną następczynię. Od dawna jestem zmęczony skandynawskimi kryminałami. Odkrycie Louise Penny i pisane przez nią historie przywraca mi wiarę w doskonałe kryminały. Okazuje się, że nie potrzeba dziesięciu morderstw, aby kryminał być wciągający. Wystarczy talent i wielka wyobraźnia, do tego znakomite pióro. Za takimi historiami czekam. Bez pościgów, masy trupów, ale z inteligentną fabułą i językiem, który czaruje.Polecam gorąco.

Three Pines to urokliwa miejscowość nieopodal Montrealu. Nigdy nie było w niej poważniejszych przestępstw, aż do pewnego dnia. Inspektor Gamache, wraz z inspektorem Beauviorem i Nichol Yvette, zaczyna powoli odkrywać tajemnice izolowanej społeczności małej, górskiej osady.


Louise Penny jest autorką serii bestsellerowych kryminałów opisujących śledztwa insp. Armanda Gamache'a z Montrealu. Martwy punkt, pierwsza powieść z cyklu, powstał w 2005 roku. Przed rozpoczęciem kariery pisarskiej, Louise Penny była dziennikarką telewizyjną, prowadzącą programy informacyjne i publicystyczne w Canadian Broadcasting Corporation. Mimo iż anglojęzyczna, zakochała się we frankofońskim Quebecu. Od lat mieszka wraz z mężem i ukochanymi psami w domku w górach na południe od Montrealu.

Książka jest wspaniałym kryminałem. W małym miasteczku Three Pines na leśnej ścieżce zostaje znaleziona martwa, emerytowana nauczycielka, Jane Neal. Wszystko wskazuje na nieszczęśliwy wypadek podczas polowań, lecz po odwiedzeniu jednej z piwnic, inspektor Armand stwierdza, że to morderstwo. Ponadto zmarła kilka dni wcześniej zgłosiła swój obraz na konkurs. Inspektor rozwiązuje także drugą sprawę, nieco powiązaną z pierwszą. Dotyczy śmierci starszej kobiety. Wszyscy myślą, że przyczyną zgonu była choroba, lecz prawda okazuje się inna.

Problem poruszany w książce to brak zainteresowania matki dzieckiem oraz znęcanie się starszej osoby nad młodszą. Występuje tam także wątek braku akceptacji osób o odmiennych poglądach seksualnych.

Książkę czyta się łatwo, dzięki lekkiemu językowi, w którym nie ma trudnych wyrazów. Bardzo duża ilość środków stylistycznych powoduje, że przenosimy się w tę małą miejscowość. Po raz pierwszy spotykam się ze słowną numeracją rozdziałów w książce. Autorka także umiejętnie wplotła w dialogi język francuski.
Czytelnika mogą zachwycić postacie, które są intrygujące, a w szczególności Nichol Yvette, która jest bezczelna, mówi co ślina na język przyniesie, nie zważając, czy kogoś to urazi albo przeszkodzi w
śledztwie. Oryginalne wypadło wplecenie w utwór wierszy.

Intrygujący bohaterowie, którzy w mistrzowski sposób zostali wykreowani i przedstawieni w powieści, wprowadzają czytelnika w błąd, gdy myśli on, że to właśnie ta osoba jest zbrodniarzem, a na końcu okazuje się, że był nią ktoś inny.
Inspektor Armand Gamache to detektyw na miarę Herkulesa Poirota. Słyszy wszystko, nawet to, czego nie słyszą inni; kieruje swoją uwagę ku każdej poszlace. Dzięki wybitnej zdolności dedukcji, demaskuje sprawcę.
Jean Guy Beauvior to asystent detektywa. Ma poczucie humoru, jest rozważny, jednak nie zawsze zgadza się z inspektorem.

Moim zdaniem jest to powieść z subtelną, znakomitą i błyskotliwą fabułą, od której nie można się oderwać. Polecam ją koneserom kryminałów i osobom, które lubią czytać dobre książki.

Louise Penny zanim zaczęła pisać była dziennikarką telewizyjną i prowadziła programy publicystyczne oraz informacyjne. Mieszkająca w górskim domku na południe od Montrealu pisarka, stworzyła serię kryminałów, w których główną postacią jest inspektor Armand Gamache. Kontynuacją jego przygód kryminalnych jest kolejny tom "Zabójczy spokój". Autorka uwielbia krótkie, ale konkretne i świetnie trafiające w sedno tytuły.

Three Pines to maleńka górska miejscowość nieopodal Montrealu. Lokalna społeczność to typowi małomiasteczkowi ludzie, którzy znają się od lat i nie potrafią skrywać przed innymi zbyt wielu tajemnic, gdyż wieści szybko się rozchodzą. Ale czy na pewno? W tym jakże idyllicznym miejscu dochodzi jednak do tragedii - na jednej z leśnych ścieżek zostaje znalezione ciało emerytowanej nauczycielki - Jane Neal. Siedemdziesięciosześcioletnia niezamężna kobieta była przez mieszkańców miasteczka lubiana, nie miała wrogów i udzielała się na rzecz pomocy innym. Jednak praca policji na miejscu znalezienia ciała wykazała, iż to musiało być morderstwo. Jane zginęła bowiem w wyniku postrzału - najprawdopodobniej strzały z łuku. Kto chciał jej śmierci? Czy to ktoś miejscowy? A może to był wypadek podczas polowania? Wszystkich prawdopodobnych podejrzanych poszukuje zespół inspektora Gamache'a, który na czas śledztwa przenosi się do Three Pines.

Śledztwo, jak przystało na dobry kryminał, ma kilka zwrotów akcji, pojawiają się też liczne niespodzianki. Książka zaczyna się od dwóch dość nudnych i gmatwających w umyśle czytelnika wątków, ale są one bardzo ważne w policyjnych dochodzeniu. Obydwa mogą bowiem stanowić trop: Jane chciała po raz pierwszy pokazać publicznie swój obraz na wystawie w galerii stowarzyszenia Arts Williamsburg a tego samego dnia, gdy to zgłosiła miała niemiłą przygodę - wykrzyczała nazwiska chłopców, którzy obrzucili kaczym nawozem bistro Oliviera i Gabriego - miejscowych gejów. Czy te wydarzenia miały wpływ na to, że Jane zginęła? Możecie się przekonać czytając "Martwy punkt".

Czytałam wiele porównań tej książki do twórczości Agathy Christie i podobieństwa Gamache'a do Poirota. Nie mogę się nie zgodzić, że podobnie jak u Christie mamy tutaj małomiasteczkową społeczność a osoba detektywa jest równie skromna i przenikliwa u obu panów. Armand Gamache jest człowiekiem bardzo spokojnym i konkretnym, który wysuwa wnioski dopiero po ich wnikliwej analizie. Inspektor Gamache uwielbia kierować się intuicją a w krytycznych momentach konsultuje swoje decyzje z żoną. Nie zależy mu na awansie a na ludziach, z którymi pracuje. Lubi udzielać dobrych rad, czego doskonałym przykładem jest agentka Yvette Nichol, której życiowym marzeniem było dostanie się do policji, jednak podczas śledztwa popełnia błędy na poziomie przedszkolaka. Inspektor nie szydzi, nie krzyczy, lecz nawet mimo irytacji komisarza Beauvoir'a, nadal edukuje młodą policjantkę. Agentka Yvette jest bohaterką działającą bardzo na moje czytelnicze nerwy.

Louise Penny jest chyba doskonałą obserwatorką ludzkiej natury i psychologiem-amatorem, gdyż szczegółowo scharakteryzowała bohaterów kryminału, łącznie z postaciami drugiego planu. Czytelnik dzięki temu ma szansę na samodzielne odkrycie osoby, która zabiła. Ale czy na pewno? Ja przynajmniej próbowałam, jednak kiedy wytypowałam potencjalnych podejrzanych to z każdą kolejną czytaną stroną, moje teorie upadały. Autorka doskonale wystopniowała napięcie i pokazała drogę do finału. Zakończenie ogromnie mnie zaskoczyło, takiego sprawcy to się nie spodziewałam w żadnej fazie moich przemyśleń. O czym to świadczy? Jedynie o dobrze napisanym i przemyślanym wątku śmierci starszej pani. Czy książka posiada minusy? Kilka drobnych by się znalazło, jak chociażby powolna chwilami akcja, jednak mimo to pozycja jest logiczna i dopieszczona. A finał znów kojarzy mi się nieodmiennie z Poirotem i jego mowami końcowymi, gdzie dokładnie wyjaśnia kto i dlaczego zabił. Podobnie rzecz ma się i u Penny - jest to ogromny plus, gdyż nie lubię domyślać się, co kierowało człowiekiem na pozór idealnym.

Każde małe miasteczko cechuje podobny, niemal sielski krajobraz. Niezwykły spokój i wszechogarniająca cisza, malownicze widoki gotowe zawsze roztaczać wokół swoje niepowtarzalne piękno czy w końcu ogromna zażyłość wśród rdzennych mieszkańców. Każdy zna każdego, mroczne tajemnice nie są w stanie być długo przetrzymywane w ciemnym obrazie niewiedzy, w końcu i tak, każda tajemnica wychodzi na światło dzienne w plotkarskiej społeczności miasteczka.

Three Pines nie jest wyjątkiem od tej ogólnej zasady, bowiem i ono charakteryzuje się idyllicznym krajobrazem, w którym życie mieszkańców płynie swoim własnym, nieco żółwim, tempem. W wiosce nie ma miejsca na machlojki i oszustwa, a krwawe zbrodnie to słowo nieznane wśród lokalnej społeczności, jest niczym senna mara, która rozpływa się wraz z jaśniejącym za oknem słońcem. W miasteczku policja funkcjonuje tylko doraźnie. w razie pojedynczych drobnych wypadków. Wszystko zmienia się w dniu, gdy na leśnej ścieżce jeden z mieszkańców znajduje ciało zamordowanej kobiety. Ofiarą jest emerytowana nauczycielka, która swoim niezwykłym, dobrodusznym charakterem, zyskała sympatię całej społeczności. Ciało kobiety zdaje się być przebite na wskroś strzałą z łuku. Początkowo dowody wskazują, iż śmierć nauczycielki jest wynikiem nieszczęśliwego wypadku podczas polowania, które w Three Pines jest niemal już tradycją. Jednakże, żaden potencjonalny sprawca nie przyznaje się do winy. Policja rozpoczyna śledztwo w celu wyjaśnienia motywów zbrodni. Na czele prowadzonej sprawy staje doświadczony detektyw, doskonały i najlepszy w swym fachu, Armand Gamache. Czy inspektor odkryje prawdę o śmierci emerytowanej nauczycielki? Czy rzeczywiście śmierć była tylko wynikiem nieszczęśliwego wypadku, czy może zbrodnia posiada drugie dno, które ujawni na światło dzienne mroczne sekrety mieszkańców wioski?

"Martwy punkt" autorstwa Louise Penny to kryminał klasyczny, w którym niełatwo znaleźć sceny przepełnione zewsząd krwią bohaterów. Wręcz przeciwnie, akcja toczy się leniwie, współgra z krajobrazem malowniczego miasteczka. Możemy poczuć, niemal namacalnie, spokój tego miejsca, który mimo napiętnowania wizją morderstwa, nie traci na swym niezwykłym uroku. Śmiem nawet określić książkę jako powieść momentami obyczajową, w której temat zbrodni jest tylko tłem, stanowi osnowę do poznania mieszkańców wioski, ich zwyczajów i skrywanych głęboko sekretów. Warto jednak podkreślić, iż w żaden sposób, książka na tym nie traci, nie umniejsza to fascynującej i ciekawie stworzonej przez autorkę intrygi. Wątek obyczajowy, a przy tym i niepowtarzalna możliwość poznania lokalnej społeczności "od kuchni" sprawia, że historia w książce staje się jeszcze ciekawsza. Autorka poprzez ten zabieg, jednoznacznie chciała również skupić się na analizie psychologicznej swoich bohaterów, odkryć ich wady i niszczące sekrety.

Motyw zbrodni, mimo, iż nie wyróżnia się oryginalnością, jest bardzo dobrze dopracowany. Każdy szczegół w poznawanej historii ma kluczowe znaczenie. Zaś z drugiej strony, droga do rozwiązania zagadki jest z pewnością niebanalna, okraszona nutą sztuki, artyzmu i lokalnego malarstwa, która w efekcie końcowym ma niemały wpływ na przebieg śledztwa. Autorka, również poprzez opowieści i zeznania mieszkańców wioski, wplotła ciekawie w historię portrety psychologiczne postaci, który umożliwiają poznanie każdego bohatera z perspektywy drugiej osoby. Warto zwrócić też uwagę na postać detektywa prowadzącego śledztwo, dzięki któremu powieść niewątpliwie zyskała na atrakcyjności. To właśnie postać tego inteligentnego i kulturalnego detektywa, Armanda Gamache'a, sprawiła, że prowadzone śledztwo nie utkwiło w martwym punkcie, ale stopniowo dawało coraz jaśniejsze światło na zbrodnię. Niespotykana cierpliwość inspektora oraz umiejętność obserwacji tego, co pozornie dla wszystkich niewidoczne, daje nieraz szansę czytelnikowi odkryć to, czego sam z własnej woli by nie dostrzegł.

Niełatwo doszukać się w tej powieści jakichkolwiek błędów czy mankamentów. Styl autorki, niezwykle barwny i sugestywny, nieraz tworzył w mojej głowie obraz uroczej i spokojnej wioski. Kolejnym plusem powieści, jest również wplecenie i wykorzystanie w wątku zbrodni, tematu sztuki, który w tej książce wraca do swoich prehistorycznych motywów i znaczeń.
Miłym dopełnieniem książki jest również bardzo ładnie wydany egzemplarz: porządny papier drukarski, który tworzy charakterystyczny i ulubiony zapach, dość duża czcionka, która niewątpliwie usprawnia czytanie, ale przede wszystkim okładka, która tworzy idealną ramę dla poznawanej historii.
Polecam książkę każdemu, kto lubuje się w dobrych klasycznych kryminałach,w których celem nadrzędnym nie jest wcale rozlew krwi i narastająca szybkości akcji, ale spokojny ton przekazywanej historii i niezwykle dokładny obraz społeczności, w której poruszają się przedstawieni bohaterowie.

„Martwy punkt” Louise Penny to pierwsza z jej Serii kryminalnej książka, opublikowana w 2005 roku o przygodach detektywa A. Gamache’a. W tym świetnym kryminale, przenosimy się do małej mieściny Tree Pines gdzie idylliczne i spokojne życie mieszkańców zostaje zaburzone przez zbrodnie. Na leśnej dróżce jeden z mieszkańców odnajduje ciało nieżywej Jane Neal- starszej, miłej nauczycielki, którą każdy lubił i szanował. Co więc się stało? W jaki sposób zmarła? Czy to była śmierć naturalna, przypadkowa, niecelowa? A może zbrodnia? Właśnie by odpowiedzieć na te pytania, do Tree Pines przyjeżdża ze swoją ekipą detektyw Gamache. I tak samo jak dopuszcza możliwość losowego przypadku, tak też intensywnie bierze pod uwagę dopuszczenie się zbrodni przez któregoś z mieszkańców. Autorka bezbłędnie tym samym przedstawia ludzką naturę. Okazać się może bowiem, że każda ludzka istota, utożsamiana z tym co piękne, czyste – dopuścić się tak naprawdę może najgorszej zbrodni. Czytając książkę, stajemy się w rzeczywistości jednym z bohaterów. Możemy podejmować decyzje, dedukując znane fakty brać udział w śledztwie, szukając wraz detektywem źródła zaistniałej sytuacji. zadawać sobie jedno zasadnicze pytanie: czy byłbym zdolny popełnić zbrodnię w konkretnych i określonych warunkach, okolicznościach? Sądzę, że odpowiedź na to pytanie daje nam także informację zwrotną o naszym człowieczeństwie.
Autorce udało się napisać książkę w tak świetny sposób, aby czytelnik do końca nie był pewny czy doszło do zbrodni i kto dopuścił się ewentualnych czynów. Czy było to tylko przypadkowe polowanie, a Jane stała się ofiarą tylko niechcąco, czy może ktoś z premedytacją zbił tą miłą staruszkę. Detektyw w przebiegły i bardzo inteligentny sposób odkrywa kolejne karty sekretów i tajemnic mieszkańców mieściny w której doszło do incydentu. Sekretów o których świat miał się nie dowiedzieć. Napięcie, które zostało przeniesione na karty tej książki udziela się także czytelnikowi. Każdy jest podejrzany… każdy może być mordercą, stojącym w swoim ogrodzie, przechodzącym przez ulicę, przechadzającym się leśną dróżką… choć jest w zasięgu wzroku, trzeba go szukać.
Książa wywołuje prawdziwe emocje: strach, gniew, rozczarowanie. Jak sami wiecie, dla mnie wywołanie prawdziwych emocji podczas czytania jest głównym wyznacznikiem tego czy książka jest dobra. I z przekonaniem stwierdzam, że „Martwy punkt” L. Penny to bardzo dobry kryminał.
W książce urzekający jest dla mnie styl bycia detektywa. Francuskie wtrącenia w dialogach, opisy jego postawy w trakcie trwania śledztwa, a także jego wręcz filozoficzne podejście do zbrodni nadają niepowtarzalny i klimatyczny styl lekturze.
Kryminał „Martwy punkt” to wspaniały powrót do historii Agathy Christie i znanego przez wszystkich Sherlocka Holmesa. Każdy kto sięgnie po tą książę nie zawiedzie się i to mogę zagwarantować. Książka Martwy punkt L. Penny nadesłana została mi przez wydawnictwo Feeria za co bardzo dziękuję.

Historia przedstawiona przez Louise Penny jest jedną z bardziej wciągających jakie miałem okazję przeczytać. Śledztwo ciekawe, sporo wątków, ale wszystko zgrane i poprowadzone bezbłędnie. Fajnie wykreowana postać Inspektora Gamache. Powieść pełna tajemnic i grozy mocno pobudza wyobraźnię. Polecam!

Lubię kryminały, ale jest jeden warunek: muszą być naprawdę dobre. "Martwy punkt" z pewnością mogę do takich zaliczyć. Książka Louise Penny to taka trochę klasyka: tajemnicze morderstwo starszej pani, szanowanej przez lokalną społeczność. Czy ktoś miał powód by zamordować lubianą Jane Neal? Inspektor Gamache przystępuje do akcji! Świetna fabuła i wciągająca akcja, polecam.

Bardzo dobry kryminał w klasycznym stylu. Polecam wszystkim miłośnikom zagadek dotyczących psychiki mordercy.

„Martwy punkt” to powieść pełna determinacji, burząca spokój, ale dająca również wytchnienie. Niczym bieg przez przeszkody powoduje zadyszkę, ofiaruje przyspieszone tętno i wiarę w cuda. Czytanie nie przytłacza, akcja rozgrzewa, mieszkańcy miasteczka pozwalają wierzyć w dobroć przyjaźni, finał zadowala a Armand Gamache jawi się jako kompetencja na najwyższym poziomie. Louise Penny zadbała o to, by czytając powieść stać się ofiarą, którą dość łatwo wywodzi się w pole. Poprzez manipulowanie dowodami zbrodni a w zasadzie ich domniemania wprowadza nas w labirynt ludzkich uczuć, gniewu, pasji i miłości. Jak tu się odnaleźć, kiedy wokół tyle niewiadomych? Zgłębienie tajemnicy miasteczkowych problemów, powiązań, sekretów niekoniecznie tych czystych, to prawdziwa przyjemność dla zwolennika tego typu gatunku literatury.

Śmiało mogę postawić sobie następującą diagnozę: jestem uzależniona od dobrych kryminałów. Żaden gatunek nie wciąga mnie w świat czytanej książki w sposób tak intensywny. Pozwólcie, iż zanim przejdę do omówienia "Martwego Punktu", skupię się przez chwilę na cechach, które czynią powieść kryminalną wartościową. Czym jest wspomniany jako źródło mej słabości "dobry kryminał"? Słuszna książka zaciekawia mnie na tyle, że nie jest ważne, iż zbliżają się już raczej godziny poranne, aniżeli nocne. Muszę tu i teraz poznać odpowiedź na dwa najważniejsze pytania "kto zabił i dlaczego to zrobił?". Obiecuję sobie, że jeszcze tylko rozdział, a i tak wiem, że nie zasnę, dopóki się tego nie dowiem. Przy ostatnich stronach jestem przyjemnie połechtana, iż tak wcześnie rozwiązałam zagadkę, po czym autor nagle burzy cały mój światopogląd, wprowadzając najmniej przewidywalne, a jednak logiczne wytłumaczenie. Dobry kryminał wcale nie jest synonimem rozlewu krwi, brutalnych scen. Trzyma w napięciu wykorzyst