Mam nadzieję (okładka zintegrowana)

To nie jest zwykły poradnik. To podpowiedź, że można spojrzeć inaczej na to co nas spotyka i na nas samych. Pokazuje, że można mieć nadzieję mimo, że nikt nam nie obieca, że wszystko będzie dobrze. I że nie trzeba zawsze chcieć więcej i lepiej. Co bardzo ważne w obecnych czasach.

Najlepsza książka dla pokolenia trzydziestolatków. Świetnie robi na głowę i oczekiwania ;)

Daje nadzieje 🌸

Bardzo polecam 😀

[Bo umiemy coś więcej, niż tylko czekać, aż „będzie dobrze”.] – „Mam Nadzieję” Katarzyna Czajka-Kominiarczuk @zpopk To mądra i dowcipna książka, która otula czytelnika niczym cieplutka kołderka. 🛌 Autorka nie próbuje odkryć przed nami wielkich życiowych mądrości, ani pokazać jedynej słusznej drogi. Kasia rozważa, analizuje, opisuje i pochyla się nad tym, co codzienne, niby prozaiczne, a jednak tak ważne w naszym życiu. Ten poradnik nie obieca ci, że „będzie dobrze”, ale daje mnóstwo nadziei, że może być lepiej! Czytało mi się to bardzo lekko, miło i przyjemnie. Nawet jeśli wiemy, że życie nie kończy się po 30, że w ludziach jest wiele sprzeczności i niespójności, to jakoś tak lżej i przyjemniej, kiedy ktoś nam to potwierdzi. Początkowe rozdziały, dla mnie, miały w sobie coś „wyzwalającego”. Ok, może to za duże słowo, ale myślę, ze wiecie o co chodzi. Dały mi sporo powera i przekonania, że nawet jeśli nie do końca wpisujemy się w schematy, to nie znaczy, że coś z nami nie tak, że już nic nie możemy. Wspomnienie o dysleksji, też do mnie trafiło, bo ją mam i również uważam przecinki za czarną magię. 😂 Prowadzę konto o książkach na Instagramie, chciałam je założyć wcześniej wiele razy, ale zawsze miałam w głowie „Z dysleksją, o książkach chcesz pisać! To się nie uda!” I cóż… idealnie nie jest i nigdy nie będzie, ale daje mi to masę frajdy, a czasem nawet ktoś chce to przeczytać 😉 Gdybym przeczytała to w czasie, kiedy tak się wahałam, być może zaczęłabym robić to, co dziś daje mi tyle radochy, znacznie wcześniej. Oczywiście pojawiają się również rozdziały, do których znacznie trudniej mi się odnieść. Ale właśnie dlatego, wiele osób znajdzie w tym poradniku coś dla siebie, coś co jemu, w jego sytuacji i z jego doświadczeniami da nadzieję.♥️ Bardzo pozytywna książka, napisana lekko, ale angażująco. Z odniesieniami do życia i doświadczeń autorki, nawiązaniami do popkultury i masą ciepełka potrzebnego każdemu z nas.♥️

Czy żyjesz w ciągłej presji? Czy czujesz, że coś powinieneś, musisz, robisz, bo tak trzeba, bo tak wypada, bo inni tak robią? Czujesz, że marnujesz życie, że ucieka Ci ono przez palce? Że każdy błąd jest największą katastrofą swojego życia? A Twoje cele o bogactwie dalej pozostaje nieosiągalna? To jest to książka dla Ciebie! Gdy tylko przeczytałam opis tej książki wiedziałam, że to jest coś czego potrzebuję w tej chwili. Czegoś co pomoże mi nabrać dystansu i pokaże, że nie muszę. Mogę jeśli chcę. Ale nie muszę. I okazała się strzałem w dziesiątkę! Mam nadzieję to zbiór krótkich felietonów dotyczących rożnych sfer naszego życia. Życia, które jest szybkie, gwałtowne i wiele od nas wymaga. A może to my za wiele od niego wymagamy? Książka pokazuje nam, że nie musimy prowadzić życia z pierwszych stron gazet, opiewać w bogactwa, czy piąć się po szczeblach kariery żeby być szczęśliwymi. Otwiera oczy i porządkuje, a może raczej ustawia w głowie pewne myśli. Jest świetną opcją dla osób, które myślą za dużo; które zastanawiają się nad wszystkim i wszystkim przejmują. Jest taką odskocznią, która pokazuje, że można inaczej, łatwiej, prościej. W książce jest masa mądrych, pożytecznych zdań. Jednak mi w głowie utkwiło jedno krótkie pytanie. Pytanie, które teraz zadaje sobie prawie codziennie, gdy czuję presję lub mam poczucie, że powinnam. Bo człowiek jest w stanie wiele znieść, wiele wytrzymać i dać radę. Pytanie – tylko po co?

Książka o niczym, przemyślenia kobiety która ma bardzo nudne życie

"Mam nadzieję" to poradnik, który nie daje jedynych słusznych rad i nie mówi nam jak żyć, ale uspokaja. Woła: wrzuć na luz! Życie nie ma terminu ważności. Jeśli nie osiągniesz sukcesu zawodowego lub nie założysz rodziny do 30tki, 40tki, 50tki świat się nie zawali. Serio. Nie da się zmarnować życia tylko dlatego, że raz powinęła nam się noga. Czy sto razy. Często skręcam kostki a jednak ciągle chodzę. Tak samo jest z życiem. Społeczeństwo narzuca nam wyśrubowane w kosmos wymagania a my staramy się im za wszelką cenę sprostać, tracąc przy tym radość z tego, co mamy. Dlaczego ciągle chcemy osiągnąć więcej? Czerpać garściami z każdego dnia, wciąż rozwijać swoje kwalifikacje, wykorzystywać swój potencjał do maksimum? Założenie samo w sobie nie jest złe, dopóki nie budzi w nas chorobliwej ambicji dążenia do celu za wszelką cenę. Szczególnie w trudnych czasach, w których żyjemy, gdzie wszechobecna jest pandemia, tuż za naszą granicą wybucha wojna, każdemu przede wszystkim potrzebny jest spokój. Zamiast realizować wizję idealnego życia narzuconego przez społeczeństwo, media i rodzinę, zastanów się co daje ci szczęście i postaraj się przynajmniej dobrze bawić, bo jak pokazały ostatnie lata, nie ma wszystko masz wpływ. Nie bój się próbować czegoś nowego, jeśli tego właśnie chcesz. Każdy kiedyś zaczynał i każdy popełniał błędy. Nie dramatyzuj, bo nie jesteś bohaterem greckiej tragedii. Kiedy spojrzysz na sprawy z dystansu, te straszne porażki z przeszłości nagle stracą na znaczeniu. Zrelaksuj się i wyśpij, bo zmęczony nie zmienisz świata. Postaraj się złapać dystans i spojrzeć na to, co się dzieje, z szerszej perspektywy. Bądź jak kot. Twój kot ma gdzieś koniec świata. Ta książka nie jest lekiem na całe zło, ale daje coś cennego: nadzieję. Uważam, że to idealna uspokajająca lektura w czasach niepokoju. Zachęcam do wizyty na koncie instagramowym autorki i obejrzenia wyróżnionej relacji "Ukraina".

Dobrze mi zrobiło przeczytanie tej książki 😌 W ogóle to pierwszy raz trafiłam na poradnik, który nie mówi nam co mamy robić żeby być lepszym, osiągać cele czy gnać za samodoskonaleniem. Z nim zadbacie o zdrowie psychiczne nie goniąc, a odpuszczając. Wiadomo, że cel w życiu jest ważny, ale należy pamiętać o kosztach ponoszonych po drodze. Czy opinia społeczeństwa, nasze niedoścignione ambicje czy wygórowane cele są warte zdrowia psychicznego? Autorka zwraca uwagę na to, że świat się nie zawali jak trochę sobie poluzujemy. W dzisiejszych czasach wyścigu szczurów i dążeniu do niemożliwego, umyka nam bardzo dużo istotnych rzeczy. Wcale nie odczułam jakbym czytała poradnik. Podzielony na krótkie, dosłownie kilkustronowe rozdziały czyta się błyskawicznie. 😁 Napisany jest w dowcipny sposób tak, że micha sama się cieszy 🙈 Pełna fajnych i mądrych rad. Osobiście odebrałam tę książkę jak rozmowę ze starą przyjaciółką. Jest to jeden z niewielu poradników jaki spodobał mi się na tyle, że trzymam go przy łóżku. Będę codziennie przed snem czytała po kedn rozdziale mężowi. ❤️ Bo nie chodzi o to żeby odpuścić, tylko nie zatracić się w pogoni za marchewką 🥕 Polecam gorąco 😉

Uzależniłam się od wieczornych stories Zwierza (Kasi Czajki - Kominiarczuk) od czasów początków pandemii. Te jej pogadanki i spokojne, rzeczowe wyjaśnienia bardzo układały mi w głowie. I uspokajały Potem był Strajk Kobiet. A teraz wojna. Kasia nadal prowadzi swoje "świeckie kazania" i nadal chwała jej za to Książka to takie właściwie takie storiesy ale jeszcze bardziej poukładane, zabawne, lekkie. I o życiu ogólnie. Wszystkie zapewnienia z przedmowy są zrealizowane. Autorka nie obiecuje, że wszystko będzie dobrze. Bo nie wiadomo. Odziera Polskę z przekonania, że jest wyjątkowa. I burzy jeszcze parę myślowych pomników. Do tego dorzuca dużo ciepłych, normalnych i pokrzepiających myśli. Efekt jest zdumiewający i niesamowicie wspierający Książka - koleżanka. Dokładnie ten poziom empatii i poukładania w głowie uwielbiam, bo zapewnia ciekawe i niebanalne przemyślenia. I - co ogromnie ważne - nie ocenia, nie szydzi i nie wywyższa się. A to rzadkie